Μια σεζόν πλήρους αποσύνθεσης

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν με ενθουσιασμό, δυναμικά και ελπιδοφόρα. Λίγους μήνες μετά την έλευση του Ντέιβιντ Μπλατ, οι ''ερυθρόλευκοι'' έχουν φτάσει στο σημείο να χάνουν από το Περιστέρι και αυτό να μην αποτελεί καν έκπληξη.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά όμως, ας πούμε αυτό που έχει ειπωθεί πολλάκις φέτος. Άλλον Ολυμπιακό βλέπαμε μέχρι τον Γενάρη, άλλη από τον Φεβρουάριο μέχρι σήμερα. Όχι ότι οι ''ερυθρόλευκοι'' έπαιζαν κανένα τρομερό μπάσκετ στην αρχή της σεζόν. Και τότε παρουσίαζαν σκαμπανεβάσματα, είχαν κενά στην απόδοσή τους, ωστόσο στην ομάδα γίνονταν τα βασικά. Είχε τα χαρακτηριστικά ενός συνόλου με καινούριο προπονητή και νέα αγωνιστική ταυτότητα, που όσο περνάει ο καιρός βελτιώνεται. Είχε διάθεση, της άρεσε να τρέχει, εξάλλου αυτό που οραματιζόταν ο Ισραηλινός τεχνικός ήταν μια ομάδα...πυραυλοκίνητη, με γρήγορη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση που θα αιφνιδιάζει τον αντίπαλο. Και μόνο το κύρος του ονόματος του Μπλατ έδινε μια παραπάνω σιγουριά, έμοιαζε σχεδόν εγγύηση, ότι αυτό θα συμβεί. Ακόμα και οι επιλογές άσημων παικτών για ενεργό ρόλο στο rotation, όπως ο Γκος και ο ΛεΝτει δεν αμφισβητήθηκαν. Κάτι παραπάνω θα ήξερε ο Μπλατ, έτσι περίμεναν όλοι. Οι διαφορές από τον πρώτο γύρο που ο Ολυμπιακός περνούσε νικηφόρα από τη Βαρκελώνη και τη Βιτόρια μέχρι την ομάδα του δεύτερου γύρου που έχανε με κάτω τα χέρια στα Κανάρια, τουλάχιστον χαοτικές. Ας δούμε λίγο προσεκτικά τι πήγε λάθος στα σχέδια του Μπλατ.

                                  ΤΟ ΑΝΕΠΙΤΥΧΕΣ ''ΣΤΟΙΧΗΜΑ'' ΤΟΥ ΓΚΟΣ

Ίσως το μεγαλύτερο λάθος και πιο εμφανές όλων είναι η περίπτωση του Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος. Ο Μπλατ δεν τον εμπιστεύτηκε απλώς για βασικό point guard στην ομάδα που ήθελε να χτίσει, αλλά ουσιαστικά περίμενε ότι μέσω του Αμερικανού rookie οι Πειραιώτες θα αρχίσουν να απογαλακτίζονται από τον Βασίλη Σπανούλη. Και μάλιστα από φέτος, ενώ ο Λαρισαίος γκαρντ είναι ακόμα ενεργό μέλος του ρόστερ. Ο Γκος είναι ένας παίκτης που δεν είχε μέχρι πρότινος παραστάσεις από την Ευρωλίγκα, έπαιζε στην Παρτιζάν, η οποία πέρυσι έμεινε εκτός ζώνης των πλέι οφ στην Αδριατική. Να μου πείτε αυτό με το πού έχει παίξει ο καθένας είναι μια απάτη και μισή. Αυτή τη στιγμή για παράδειγμα ο Μάικ Τζέιμς παίρνει ηγετικούς ρόλους στην Ευρωλίγκα, ενώ πριν τέσσερα χρόνια ήταν στον Κολοσσό Ρόδου, ενώ άλλο ακραίο παράδειγμα η περίπτωση του Μπέινς των Σέλτικς, ο οποίος έχει αγωνιστεί στον Ίκαρο. Ωστόσο, αυτές είναι διαφορετικές περιπτώσεις. Ακόμα και αυτοί χρειάστηκαν ένα μεταβατικό στάδιο για να φτάσουν σε τοπ επίπεδο. Ο Γκος λοιπόν ήταν εξ αρχής πάρα πολύ δύσκολο να εξελιχθεί σε αντί- Σπανούλη. Και ο ρόλος που του έδωσε ο προπονητής του ήταν ακριβώς αυτός. Σε αρκετά παιχνίδια που ήταν στον πόντο, ο τεχνικός των ''ερυθρολεύκων'' προτιμούσε να κρατάει στον πάγκο τον φυσικό ηγέτη τους, να δίνει τη μπάλα στον Γκος, ο οποίος φάνηκε ''λίγος'' , για να μπει στα...παπούτσια του αρχηγού. Αν δει κανείς τα νούμερα του Αμερικανού, μάλλον θα εκπλαγεί με αυτά που γράφω. Και σκοράρει με μια σχετική συνέπεια, και λάθη πολλά δεν κάνει, πού είναι το κακό; Προσωπικά ωστόσο θεωρώ ότι η πρώτη του σεζόν σαν rookie είναι απογοητευτική. Δεν έχει να επιδείξει κάτι αξιόλογο στο παιχνίδι του, ούτε καμιά εντυπωσιακή διείσδηση, ούτε κάνα σταθερό σουτ, αρκετά άτολμος στην πάσα, κάτι που μαρτυρά και γιατί ο μέσος όρος λαθών του φαίνεται εκ πρώτης όψεως ικανοποιητικός. Η ουσία είναι πως είτε αμύνεται, είτε επιτίθεται, συνήθως κάνει το χειρότερο δυνατό για την ομάδα του. Σαν να μην έφτανε η μη ανταπόκριση του Γκος στις αρχικές προσδοκίες, ήρθαν και οι τραυματισμοί των Σπανούλη και Στρέλνιεκς. Η περιφέρεια έμεινε ''μισή'', ο Μάντζαρης μοιάζει σαν να έχει ξεχάσει το μπάσκετ, και ουσιαστικά μόνο ο Ουέμπερ δείχνει να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που ζητάει η ομάδα από ένα γκαρντ.

                           ΌΛΑ ΤΑ ΤΡΙΑΡΙΑ ΣΕ ΠΤΩΣΗ, ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΚΑΥΣΙΜΑ

Ο εντυπωσιακός Παπανικολάου του πρώτου γύρου, μετατράπηκε σε έναν παίκτη που στο δεύτερο μισό της σεζόν δεν μπορεί να κάνει ούτε τα βασικά, μοιάζει με καρικατούρα αθλητή σε άμυνα και επίθεση. Θέμα ψυχολογίας, θέμα γενικότερης αστάθειας της ομάδας, θέμα εξωαγωνιστικό; Το μόνο σίγουρο είναι πως ο ''Παπ'' βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση, ακόμα και από όταν επέστρεψε από το NBA. Και ενώ ο Έλληνας φόργουορντ βρίσκεται σε τόσο κακή φόρμα, ο Αξέλ Τουπάν δε μπορεί να τον αντικαταστήσει επάξια. Άστοχος, άγευστος, άοσμος ο Γάλλος, ο οποίος αν και μπήκε δυνατά στη σεζόν, πλέον δεν μπορεί να σταθεί. Με λίγα λόγια, η θέση ''3'' είναι δυσλειτουργική εδώ και καιρό και λύση δεν βρίσκεται. Πάμε τώρα στο '''4''. Εκεί ο Γιώργος Πρίντεζης φαίνεται πως έχει μείνει πλέον από... καύσιμα. Και αυτό δεν είναι απόρροια μόνο του φετινού σχεδιασμού. Εδώ και τρία χρόνια ο Έλληνας διεθνής παλεύει μόνος του, η διοίκηση δεν του πήρε ένα αντάξιο back up και τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητά. Φέτος, πίσω από τον Πρίντεζη υπάρχουν συγκεκριμένες επιλογές. Ο ένας ήταν ο Τίμα. Ο Λετονός, αν και ήρθε με προοπτικές, ποτέ δεν πήρε αρκετό χρόνο συμμετοχής, δε βρήκε ρυθμό και δόθηκε δανεικός στη Χίμκι. Κάτι εντελώς παράλογο, μιας και δεν του δόθηκαν οι κατάλληλες ευκαιρίες, ενώ οι ''ερυθρόλευκοι'' έχουν τεράστιο πρόβλημα σε αυτή τη θέση. Δεύτερο τεσσάρι θεωρητικά είναι ο ΛεΝτέι. Ένας παίκτης του ύψους ή του βάθους, ο οποίος έχει ορισμένες καλές εμφανίσεις, ωστόσο σε γενικά πλαίσια κινείται στη μετριότητα, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα, κυρίως στην άμυνα, όπου δυσκολεύεται να προσαρμοστεί κυρίως στις περιστροφές, γεγονός που τον καθιστά τον αδύναμο κρίκο και μόνιμο στόχο. Η περίπτωση του Βεζένκοφ είναι κάτι διαφορετικό. Ο Ελληνοβούλγαρος φόργουορντ έχει μείνει αρκετά στάσιμος τα δύο τελευταία χρόνια, δεν έχει εντυπωσιάσει ιδιαίτερα ούτε αυτός, ωστόσο η αλήθεια είναι πως δεν κάνει αυτός τη ζημιά στην ομάδα του, όπως άλλοι. Όσο για τον Αγραβάνη, όσο κι αν δε γεμίζει το μάτι μπασκετικά, θα ήταν άδικο να κριθεί σε μια σεζόν που καλά καλά δεν έχει μπει ακόμα, λόγω του προβλήματος τραυματισμού που αντιμετωπίζει από πέρυσι.

                               ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΑΟΣ

Ο καλύτερος παίκτης του φετινού Ολυμπιακού και ένας εκ των καλύτερων σέντερ της φετινής Ευρωλίγκας είναι αναμφίβολα ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, αλλά αν δεν υπήρχε και αυτός, η ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ δεν θα αξίωνε θέση ούτε στην τετράδα της Α1. Ο Σέρβος τα έκανε όλα, ώρες ώρες έμοιαζε απελπιστικά μόνος. Παίζει άμυνα, σκοράρει πολύ, παίρνει πάρα πολλά ριμπάουντ, αλλά μοιάζει απελπιστικά μόνος. Δεν υπάρχει ένα ικανό back up, δεύτερος επί της ουσίας είναι ο Μπόγρης, ο οποίος όσο παθιασμένος κι αν φαίνεται, περισσότερο μιλάει παρά παίζει, ενώ ο ΛεΝτει που μπαίνει κάποιες φορές στη θέση ''5'' κατά συνθήκη, δεν μπορεί να βοηθήσει ως σέντερ.

                     ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Ακόμα και αυτή η τραγική σεζόν, δεν έχει μόνο αρνητικά για τον Ολυμπιακό. Εξάλλου όπως λέει και ο σοφός λαός ''ουδέν κακόν αμιγές καλού''. Οι ''ερυθρόλευκοι'' είχα και λίγα κέρδη μέσα σε όλη τη μαυρίλα. Για την ακρίβεια, δύο κέρδη. Ουέμπερ και Μιλουτίνοφ. Δύο παίκτες που ξεχώρισαν, προέχει να παραμείνουν και με βασικούς άξονες αυτούς τους δύο (και κανά δυο παίκτες ακόμα από το φετινό ρόστερ), ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να δημιουργήσει κάτι καλύτερο. Κακά τα ψέμματα πάντως, ελάχιστοι παίκτες από όσους είδαμε φέτος μπορούν να σταθούν σε ένα ρόστερ υψηλών βλέψεων. Πάντως για τον Ολυμπιακό είναι σημαντική η επόμενη μέρα. Σε ποια λίγκα θα αγωνιστούν, ποια θα είναι διοίκηση, πού θα κυμανθεί το μπάτζετ, είναι παράγοντες πολύ σημαντικοί και οι επόμενοι μήνες θα έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον