Παίχτες που έχασαν το τρένο…

Παίχτες που μας χάρισαν σπουδαίες ποδοσφαιρικές στιγμές, που το ταλέντο τους ξεχείλιζε και ξεχειλίζει ακόμα, αλλά ποτέ δεν έκαναν τελικά το βήμα παραπάνω.

Για τους πιο ρομαντικούς του ποδοσφαίρου, αυτό είναι ίσως μια ωραία πτυχή του ποδοσφαίρου και είναι ακόμα ένα συν στην αξιολόγηση αυτών των παιχτών. Για άλλους πάλι, μένει ένα μεγάλο κρίμα…

5)Ράντζα Ναινγκολάν

Πολλοί θα θεωρήσουν αυτή την επιλογή κάπως αυθαίρετη, παρόλα αυτά κατά την γνώμη μου, δεν μπορεί να λείπει από την λίστα ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής. Ένας υπερσύγχρονος χαφ, ο ορισμός του πολυδιάστατου παίχτη. Είναι σχεδόν μοναδικό ότι με την ίδια άνεση που μπορεί να παίξει στην θέση 6 και να κυνηγήσει μανιασμένα τα αντίπαλα χαφ, με την ίδια ακριβώς άνεση, μπορεί να αγωνιστεί ακόμα και σαν δεκάρι. Άρτιος τεχνικά με κουβάλημα μπάλας, ενώ παράλληλα το μακρινό του σουτ είναι διαρκής απειλή. Σπάνια χαρακτηριστικά για ένα παίχτη, που τον έκαναν να ξεχωρίσει από νωρίς στην Ρόμα. Η μεταγραφή ήρθε το καλοκαίρι του 2018, αλλά η Ίντερ ουσιαστικά δεν τον ανέβασε επίπεδο καθώς οι στόχοι της νέας του ομάδας παρέμειναν λίγο πολύ οι ίδιοι. Το ιδιόμορφο του χαρακτήρα του μάλιστα, τον έχει θέσει εκτός ομάδας, με την προοπτική να επιστρέψει στην Ρόμα να είναι αρκετά πιθανή αυτή την στιγμή. Προσωπικά τον κατατάσσω σε ποδοσφαιριστή που ανήκει στο τοπ επίπεδο και ακόμα και στα 30 του νομίζω ότι υπάρχει χώρος για αυτόν σε μια από τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης.

4)Τζέιμι Βάρντι

Ο εκ των πρωταγωνιστών της μεγαλύτερης έκπληξης στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Άργησε να κάνει το μπάμ, αλλά όταν το έκανε, ο κρότος ήταν μεγάλος. Ταχύτατος, με φοβερά τελειώματα και μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα. Μετά το ‘’θαύμα’’ μάλιστα, πολλές μεγάλες ομάδες ενδιαφέρθηκαν για την απόκτησή του, με την Αρσεναλ να φτάνει μία ανάσα από την υπογραφή του παίχτη. Το βήμα παραπάνω τελικά δεν έγινε ποτέ για τον Βάρντι, ο ίδιος  όμως στα 32 του χρόνια πια, συνεχίζει να ματώνει τα αντίπαλα δίχτυα με συχνότητα που ακόμα και σήμερα τον κατατάσσουν ανάμεσα στους πιο συνεπείς σέντερ φορ της Πρέμιερ.

3)Ντιμίτρι Παγιέτ

Ένα καθαρό δεκάρι από αυτά που λείπουν πολύ από την σύγχρονη εποχή, που ποτέ δεν πήρε την μεγάλη ευκαιρία. Πάντα παρών σε ποδοσφαιροκουβέντες για παίχτες που ξέρουν πολλά κιλά μπάλα, με αδιαμφησβήτητα προσόντα. Ποδάρα, γλυκός στο μάτι του θεατή και έξτρα παράσημο για την καριέρα του ο πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε πολλές φόρες σε μία γενικώς πληρέστατη εθνική Γαλλίας. Η απόπειρα του στο αγγλικό ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα στην Γουέστ Χαμ ομολογουμένως δεν του βγήκε και κάπως έτσι επέστρεψε στην αγαπημένη του Μαρσέιγ. Από τελευταίος στην πόλη, καλύτερα πρώτος στο χωριό και κάτι αντίστοιχο εφάρμοσε και ο 32χρονος Γάλλος που δεν πάλεψε ιδιαίτερα για την καθιέρωση του στην Πρέμιερ και προτίμησε να γυρίσει πίσω στα σίγουρα. Τεχνικά, παίχτης του ανωτάτου επιπέδου, που θα γέμιζε με ωραίες στιγμές τις μεσοβδόμαδες βραδιές μας αν αγωνιζόταν στο Τσάμπιονς Λιγκ.

2)Μάρκο Ρόις

Αφού δεν έφυγε όταν ήταν η ώρα του, το θέμα ξεχάστηκε κι ο Ρόις πάρκαρε για τα καλά στην Ντορτμουντ. Σήμερα ο 30χρονος Γερμανός, νομίζω ότι κι ίδιος θέτει ως προτεραιότητα το να παραμένει υγιής, παρά το να πάρει μεταγραφή σε μεγαλύτερη ομάδα. Παραδόξως αυτός δεν ακολούθησε την γνωστή διαδρομή Βεστφαλία Μόναχο και παρά το πλήθος των δημοσιευμάτων που τον έφερναν προ των πυλών πολλών κορυφαίων ομάδων, τελικά παρέμεινε στην Ντόρντμουντ. Η καριέρα του σημαδεύτηκε από πολλούς και σοβαρούς τραυματισμούς που του ψαλίδισαν τις προοπτικές που είχε σαν παίχτης και μια πορεία στο υψηλότερο επίπεδο. Ο ίδιος πάντως, πραγματοποιεί μια από τις καλύτερες σεζόν του και ηγείται των προσπαθειών της ομάδας του, με στόχο την αποκαθήλωση της Μπάγερν.

1)Αντουάν Γκριεζμάν

Οι συστάσεις περιττεύουν για το ποιος είναι και τι δυνατότητες έχει ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής. Ένας εκ των κορυφαίων της γενιάς του και φυσικός ηγέτης της Ατλέτικο και της εθνική Γαλλίας. Ναι μεν οι πρόσφατες επιτυχίες της Ατλέτικο, την καθιέρωσαν στο διεθνές επίπεδο, παρόλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει το βεληνεκές των κορυφαίων ομάδων. Γι΄ αυτό μάλιστα ο Γριεζμάν, το προηγούμενο καλοκαίρι βρέθηκε αγκαλιά με την Μπαρτσελόνα, δηλώνοντας τελικά την τελευταία στιγμή αφοσίωση στην ομάδα του και στον μέντορα του Τσόλο Σιμεόνε. Αυτό βέβαια ( η παρ ολίγον μεταγραφή του δηλαδή) δημιούργησε και μια ρήξη στην σχέση του με τους οπαδούς της ομάδας, νομίζω όμως αδίκως, καθώς ο Γκριεζμάν ανήκει στην κατηγορία που του ‘’χρωστάνε’’ περισσότερα από ότι ‘’χρωστάει’’ εκείνος. Να μην ξεχνάμε βέβαια κι ότι ο Γάλλος έβαλε πλάτη, παραμένοντας στην ομάδα την χρονιά που oύσα τιμωρημένη, της είχε απαγορευτεί να ενισχυθεί με παίχτες στην μεταγραφική περίοδο. Είναι ο μόνος της λίστας που έχει ακόμα περιθώρια να ανατρέψει την κατάσταση και να μεταπηδήσει στο τοπ επίπεδο αφού εκτός από κορυφαίος είναι και ο μικρότερος ηλικιακά. Κακά τα ψέματα, όσα βήματα μπροστά κι αν έχει κάνει η Ατλέτικο, με τις υπάρχουσες συνθήκες θα είναι πάντα στην σκιά των Ρεάλ και Μπάρτσα, κάτι που αντικειμενικά αδικεί την ποιότητα του Γάλλου.