Δημήτρης Μελισσανίδης: Έργα και ημέρες του μεγαλύτερου ευεργέτη της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως

Η λαμπρή, πολυετής πορεία του Δημήτρη Μελισσανίδη στην ΑΕΚ λαμβάνει τίτλους τέλους, με τον φίλο και συνεργάτη του Μάριο Ηλιόπουλο να τον διαδέχεται... και το SNG θυμάται και σκιαγραφεί το έργο ενός μεγάλου και επιδραστικού παράγοντα.

Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος και κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται οι φίλοι της ΑΕΚ στο άκουσμα της  αποχώρησης του Δημήτρη Μελισσανίδη από την ιδιοκτησία και την προεδρία του συλλόγου. Φαίνεται πως ο κύκλος του 73 ετών Νικαιώτη - μεγαλοεπιχειρηματία - εφοπλιστή στη Νέα Φιλαδέλφεια έκλεισε οριστικά, καθώς αποχωρεί πλέον πλήρης, εκπληρώνοντας το όραμα που είχε αφήσει κάποτε ημιτελές για τους αγαπημένους του "κιτρινόμαυρους".

Επρόκειτο για έναν αυτοδημιούργητο άνθρωπο, ο οποίος αφού ευεργέτησε στα μέσα της δεκαετίας του 80' την συνοικιακή του ομάδα (Ιωνικός - 1984), αποφάσισε οκτώ χρόνια αργότερα να αναλάβει το ζόρικο "τιμόνι" της "Ένωσης", έχοντας στο πλευρό του τον συνιδιοκτήτη Γιάννη Καρρά. Και το ξεκίνημα του κρίθηκε επιτυχημένο, καθώς παρέλαβε μία ομάδα πρωταθλήτρια την οποία διατήρησε τότε στον "θρόνο" της, κατακτώντας με το "καλημέρα" δύο διαδοχικούς τίτλους. Ωστόσο το πρώτο του πέρασμα κρίθηκε βραχυπρόθεσμο, καθώς λίγους μήνες μετά, το μακρινό 1995 αποφάσισε να αποχωρήσει... έχοντας ωστόσο (πέραν των υπολοίπων) συνδυάσει το όνομα του και με την πρώτη συμμετοχή ελληνικού συλλόγου στους ομίλους του Champions League.

Και ενώ οι δεκαετίες διαδεχόντουσαν η μία την άλλη και ενώ το όνομα του είχε "ξεθωριάσει" από το προσκήνιο, εμφανίστηκε ξανά στην "κιτρινόμαυρη" επικαιρότητα την περίοδο που ο συνοπαδοί του τον χρειάστηκαν πιο πολύ. Πρόκειται φυσικά για το καλοκαίρι του 2013, το οποίο διαδέχθηκε την πιο καταστροφική σεζόν στην ιστορία της ΑΕΚ, καθώς το πρωτάθλημα της περασμένης αγωνιστικής περιόδου έβγαλε στην επιφάνεια συσσωρευμένες παθογένειες παλαιών διοικήσεων και οδήγησε στο αναπόφευκτο... τον οδυνηρό υποβιβασμό. Σε εκείνο το χρονικό σημείο λοιπόν εμφανίστηκε ο "Τίγρης" για να αναλάβει ξανά τα ηνία... έχοντας όπως αποδείχτηκε αυτή την φορά μακροπρόθεσμο πλάνο για την επιχείρηση του.

Αποτέλεσμα της δουλειάς του, όχι μόνον η αυτονόητη (για το μέγεθος της ΠΑΕ) επάνοδος από την Γ' Εθνική στα μεγάλα "σαλόνια" του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά άκουσον - άκουσον η κατάκτηση του πρωταθλήματος... μόλις στην δεύτερη σεζόν έπειτα από την μεγάλη επιστροφή. Πρόκειται για την πρώτη εγχώρια "στέψη" της ΑΕΚ έπειτα από το μακρινό 1994, όπου κουμάντο έκανε και πάλι ο ίδιος.

Ωστόσο πολύ σημαντικότερη από τον πολυπόθητο τίτλο αποτέλεσε η "φλόγα" που άναψε  στο λαό του, έναν "ξεριζωμένο" λαό δίχως σπίτι, όπως επιτάσσει η χιλιοπονεμένη προσφυγική ιστορία του. Πρόκειται φυσικά για το όνειρο του καινούριου γηπέδου, στην παλιά τους γειτονιά, το οποίο ξεκίνησε να χτίζεται τον Ιούλιο του 2017 και υλοποιήθηκε τον Σεπτέμβρη του 22'. Εκεί που κάποτε οι Θωμάς Μάυρος και Σεραφείδης μεγαλουργούσαν με τον "Δικέφαλο Αετό" στο στήθος, ήρθε ξανά η στιγμή να τον δοξάσουν οι σύγχρονοι πρωταγωνιστές του, σε ένα έργο - στολίδι για τα δεδομένα του ντόπιου ποδοσφαίρου.

Στην ολοκαίνουρια "OPAP Arena" έμελλε να γραφτεί ιστορία, καθώς σε μία σολντ άουτ σεζόν η ΑΕΚ έπιασε ξανά κορυφή, πανηγυρίζοντας αμέσως την κατάκτηση της Super League, δεύτερη επί προεδρίας Δημήτρη Μελισσανίδη και τέταρτη συνολικά με τον εν λόγω ιδιοκτήτη στο "τιμόνι". Και αυτή η κούπα υψώθηκε στον ουρανό της Νέας Φιλαδέλφειας από τον Πέτρο Μάνταλο, τον άνθρωπο που συνόδεψε όσο κάνεις άλλος διαχρονικά τον "Τίγρη" στην "κιτρινόμαυρη" πορεία του.

Διότι αυτός ήταν η πρώτη σπουδαία μεταγραφική κίνηση του συλλόγου όταν αυτή αγωνιζόταν στην τρίτη κατηγορία, ερχόμενος ο ίδιος από την Ξάνθη της πρώτης... παρά το γεγονός ότι υπήρχε ενδιαφέρον απ' όλους τους "μεγάλους" του πρωταθλήματος. "Έβαλε" πλάτη στα δύσκολα χρόνια της ομάδας και το ίδιο έκανε αυτή για τον ίδιο, όταν το 2017 υπέστη δεύτερη ρήξη χιαστού, επιστρέφοντας υπό τον φόβο ότι μπορεί να μείνει στο "ράφι". Άλλωστε ο ίδιος ο Μελισσανίδης δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη που τρέφει στον άλλοτε αρχηγό του, με μία εκ των πιο χαρακτηριστικών δηλώσεων του να είναι η εξής: «Θα φύγει όταν θα φύγω εγώ από την ΑΕΚ». Μένει να φανεί φυσικά αν ο 32χρονος Έλληνας διεθνής θα παραμείνει και επί διοικήσεως Ηλίοπουλου στα Σπάτα.

Κάπως έτσι, έπειτα από 11 χρόνια πλέον, στα οποία διαμεσολάβησαν και άλλα τρόπαια (δύο κύπελλα), σημαντικά ακόμη πρόσωπα που προσέφεραν στον σύλλογο (βλ. Χιμένεθ, Αλμέιδα, Σιμόες, Αραούχο και Λιβάι Γκαρσία), ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Οι τελευταίοι του μήνες μπορεί να μη συνοδεύτηκαν με κάποιο τρόπαιο, αλλά μέσα σε αυτούς υλοποιήθηκε η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της "Ένωσης", αυτή του Πινέδα με 7.5 εκ., αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα διπλά στην ιστορία της, το εντυπωσιακό 3-2 στην έδρα της Μπράιτον.

Σε ηλικία 73 πλέον ετών κατόρθωσε να αφήσει τεράστια παρακαταθήκη στην ομάδα της καρδιάς του, φέροντας εις πέρας όλους τους μεγάλους στόχους. Γήπεδο, πρωτάθλημα και μια υγιής - οικονομικά, διαφανής ΠΑΕ. Το μόνο σίγουρο είναι πως το όνομα του θα μείνει για πάντα ανεξίτηλο στις καρδιές των "Ενωσιτών", αλλά και στα κιτάπια της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου.