TOP 5 απογοητεύσεις της φετινής Euroleague: Αναντολού Εφές

Η συνέχεια αυτής της ενότητας θα μας βρει να σχολιάζουμε την πορεία της Αναντολού Εφές.

Η τούρκικη ομάδα έπειτα από δύο σερί κατακτήσεις της Ευρωλίγκας, δεν κατάφερε να προκριθεί ούτε  στα play-offs παρά τις σπουδαίες κινήσεις της το καλοκαίρι και τη διατήρηση του βασικού της κορμού από τη περυσινή σεζόν.

Το περυσινό καλοκαίρι

Έπειτα από την κατάκτηση back-to-back της Ευρωλίγκας η ομάδα του Εργκίν Αταμάν έκανε μετρημένες, αλλά σίγουρα σπουδαίες κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι.

Αρχικά, κατάφερε να διατηρήσει στο ρόστερ της το κορυφαίο δίδυμο κοντών στην Ευρώπη. Φυσικά δε μιλάμε για άλλους απ' τους Βασίλιε Μίσιτς και Σέιν Λάρκιν. Και αν ο Σέρβος είχε συμβόλαιο με τους δις πρωταθλητές Ευρώπης, δεν ίσχυε το ίδιο για τον Αμερικάνο, ο οποίος ανανέωσε μέχρι το 2024 με τους Τούρκους. Ενώ από την προηγούμενη σεζόν έμειναν επίσης οι Μπομπουά, Μπράιαντ, Πλάις, Ντάνστον και Μπαλμπάι που είχαν συμβόλαιο.

Σ' αυτό το κράμα πολύ σπουδαίων παικτών ήρθαν να προστεθούν ορισμένοι πολύ ποιοτικοί αθλητές. Η αρχή έγινε με τον Αμερικάνο σταρ, Ουίλ Κλάιμπερν. Ο ποιοτικός Small Forward, MVP του Final Four του 2019, έπειτα από μια πενταετία στη Μόσχα, άφηνε την ΤΣΣΚΑ για να έρθει να προστεθεί στην υπερομάδα του Αταμάν συνθέτοντας (τουλάχιστον στα χαρτιά) μια μαγική τριπλέτα με τους Λάρκιν και Μίσιτς. Αποκτήθηκαν επίσης ο Ζίζιτς, με τον Κροάτη Center, έπειτα από δύο καλές σεζόν στη Μακάμπι, να αφήνει το Τελ Αβίβ για τους Τούρκους, ενώ επίσης κάτοικος Τουρκίας παρέμεινε ο Εμπαγέ, ο οποίος άφησε την Καρσίγιακα για την Εφές. Αποκτήθηκε τέλος και ο Ακίλε Πολονάρα. Ο Ιταλός Power Forward άφηνε την Φενέρ για την Εφές, όμως δεν κατάφερε να στεριώσει εκεί και μετακόμισε μεσούσης της σεζόν στη Ζάλγκιρις την οποία μάλιστα βοήθησε πολύ για να φτάσει στα play-offs της διοργάνωσης. 

Η πορεία στη διοργάνωση

Στον πρώτο μήνα στη διοργάνωση η Εφές θύμισε την Εφές των δύο προηγούμενων ετών στα ξεκινήματα των σεζόν, όταν ξεκινούσε αρκετά νωθρά και με ένα τελικό boost έμπαινε στην οκτάδα και εν συνεχεία κατακτούσε την Ευρωλίγκα. Όμως φέτος εκείνο το τελικό boost δεν εμφανίστηκε ποτέ.

Πιο συγκεκριμένα, ξεκίνησε στα πρώτα πέντε ματς έχοντας ρεκόρ δύο νικών και τριών ηττών παίζοντας αρκετά μέτριο μπάσκετ. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τέσσερα απ' τα πέντε παιχνίδια ήταν στην έδρα της. Αντιμετώπισε σ' αυτά τον Ερυθρό Αστέρα που νίκησε, αλλά εν συνεχεία έχασε από τη Βαλένθια, κέρδισε δύσκολα την Άλμπα, ενώ ηττήθηκε και από τη συμπολίτισσά της Φενέρ. Μεταξύ αυτών των παιχνιδιών ηττήθηκε και στο Πριγκιπάτο από τη Μονακό. Σίγουρα μέτρια αρχή για τους πρωταθλητές Ευρώπης.

Τον Νοέμβριο η ομάδα της Κωνσταντινούπολης ανακοίνωσε την απόκτηση του Αϊζάια Τέιλορ με τον Αμερικάνο να ερχόταν για να αντικαταστήσει τον τραυματία Λάρκιν. Ενώ στην αρχή του μήνα δεν ξεκίνησε καλά, μετρώντας δύο ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, από Μπάγερν και Ρεάλ, στη συνέχεια έκανε ένα καταπληκτικό ντεμαράζ. Συγκεκριμένα νίκησε κατά σειρά τις Μπαρτσελόνα, Αρμάνι, Βίρτους, Ολυμπιακό και Ζάλγκιρις. Μάλιστα, στις νίκες απέναντι στην Αρμάνι και τη λιθουανική ομάδα κέρδισε με +29 και +26 αντίστοιχα, δείχνοντας ότι τα κακά αποτελέσματα θα αποτελούσαν απλά μια κακή παρένθεση για την ομάδα.

Όμως στη συνέχεια επέστρεψε σε καθεστώς αγωνιστικής αστάθειας. Η επιστροφή του Κρις Σίνγκλετον, πολύ κομβικού στο προηγούμενο final four, δεν άλλαξε και πολύ την κατάσταση για την ομάδα. Σε εννιά παιχνίδια μέχρι και το τέλος του Ιανουαρίου κατάφεραν να κερδίσουν μόνο τα τρία (με Βιλερμπάν, Παναθηναϊκό και Μπαρτσελόνα) με αποτέλεσμα το ρεκόρ τους να διαμορφωθεί στο 10-11. 

Η συνέχεια για την τουρκική ομάδα ήταν το ίδιο ασταθής. Έπειτα και από τους σεισμούς στη γείτονα χώρα που είχαν σαν αποτέλεσμα την παύση των αθλητικών γεγονότων στην Τουρκία, η Εφές δεν παρουσιάστηκε καλύτερη. Οι ήττες κόντρα σε Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι καθώς και οι εντός έδρας διασυρμοί απέναντι στη Μακάμπι και την Παρτίζαν την έφεραν σε πολύ δύσκολη θέση ακόμα και για την πρόκριση στους "8" της διοργάνωσης. Η ήττα που ουσιαστικά αποτέλεσε το άτυπο τέλος αυτής της... αυτοκρατορίας των Τούρκων ήταν απέναντι στην Άλμπα στο Βερολίνο με 95-93 στην 30η αγωνιστική. Το ρεκόρ τους έγινε 14-16 και ουσιαστικά οι ελπίδες για πρόκριση ήταν μόνο μαθηματικές.

Τι κρατά απ' τη φετινή ευρωπαϊκή σεζόν 

Μάλλον τίποτα. Η χρονιά σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν απόλυτα αποτυχημένη. Ο συνδυασμός Λάρκιν, Μίσιτς και Κλάιμπερν τελικά δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, αφού η διαχείριση των προσωπικοτήτων αυτών δεν ήταν αποτελεσματική. Οι συνεχόμενοι τριγμοί, οι φήμες για κακές σχέσεις μεταξύ των παικτών αλλά και των παικτών με τον προπονητή σίγουρα δε βοήθησαν, με αποτέλεσμα το μοιραίο τέλος της σπουδαίας Εφές, που έκλεισε ο κύκλος της. Σίγουρα οι Τούρκοι έχουν τα χρήματα για να διορθώσουν την κατάσταση και κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγηθούν σε ολοκληρωτικό rebuild το καλοκαίρι.

Τι της μένει να διεκδικήσει στη χρονιά 

Με το εγχώριο πρωτάθλημα να απομένει, σίγουρα θέλει να διεκδικήσει τον τίτλο. Έναν τίτλο που θα αποτελέσει το "κύκνειο άσμα" αυτής της ομάδας. Όμως αδιαμφισβήτητα δε θα έχει εύκολο έργο. Έχει άλλωστε να αντιμετωπίσει την Φενέρμπαχτσε του Δημήτρη Ιτούδη, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και την πρωτοπόρο και ευχάριστη έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος, την Τουρκ Τέλεκομ.

Η επόμενη μέρα - Η νέα σεζόν 

Η νέα σεζόν θα έχει πολλές αλλαγές για την ομάδα της Κωνσταντινούπολης. Πρώτη και κυριότερη θα είναι ο προπονητής. Ο Εργκίν Αταμάν, έπειτα από 5,5 χρόνια θα αποτελέσει παρελθόν πηγαίνοντας στον Παναθηναϊκό. Όσον αφορά τον αντικαταστάτη του, είναι δεδομένο ότι η ομάδα της Κωνσταντινούπολης θα κοιτάξει να φέρει κάποιο μεγάλο όνομα, με τα ονόματα των Γιασικεβίτσιους, Λάσο και Πασκουάλ να δεσπόζουν στην αγορά των προπονητών.

Απ' το υπάρχον ρόστερ θα παραμείνουν εκτός απροόπτου οι Λάρκιν και Κλάιμπερν που δεσμεύονται με συμβόλαιο. Αντίθετα, όπως όλα δείχνουν ο Βασίλιε Μίσιτς θα αποτελέσει παρελθόν, με τον Σέρβο super star να έχει σαν πρώτο στόχο το NBA. 

Από κει και πέρα, η ομάδα σίγουρα, όπως ήδη αναφέρθηκε, πάει για ολική αναδόμηση του ρόστερ. Εκτός των δύο Αμερικάνων που προαναφέρθηκαν, συμβόλαιο και για τη νέα σεζόν έχουν μόνο οι Εμπαγέ και Ζίζιτς καθώς και οι Τούρκοι Τουντσέρ και Αρνά.

Σίγουρα την τύχη όλων αυτών των παικτών καθώς και αυτών που θα έρθουν θα έχει να διαχειριστεί και να αποφασίσει ο νέος προπονητής, με αυτόν να είναι εκείνος που θα κληθεί να οδηγήσει την τούρκικη ομάδα στην επόμενη μέρα.