Η ΑΕΚ έχει τον «Κλοπ» της... τί να φοβηθεί με τον Αλμέιδα στον πάγκο;

Τέλος πρώτου γύρου στην πολυαγαπημένη και συγκινητική για φέτος Superleague 1. Έχουμε πρωταθλητή χειμώνα και ακούει στ' όνομα «Παναθηναϊκός» όμως όλη η Ελλάδα μιλάει για την δεύτερη στο βαθμολογικό πίνακα και το ποδόσφαιρο που αυτή η ομάδα παρουσιάζει, μιλώντας φυσικά για την ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα και τονίζοντας όσο πιο πολύ μπορούμε το όνομα του κόουτς.

Καθόλου τυχαίο...

Ένταση τόσο υψηλή λες και είναι... Premier League !

Ο Αργεντίνος έφερε στην Ελλάδα κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε και ίσως είναι η αρχή για κάτι καινούριο, που ενδεχομένως να αναγκαστούν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι σύλλογοι εάν αντιληφθούν πως αυτό που... έρχεται είναι πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Μαζί του ο Ματίας Αλμέιδα έφερε το υπερβολικά υψηλό έντασης πρέσινγκ για περίπου κατά μέσο όρο 80' λεπτά ανά ματς. Είναι νούμερα που ζαλίζουν για τον Έλληνα οπαδό αλλά και οποιονδήποτε εκτός χώρας μας αποφασίσει ένα απόγευμα για τον δικό του λόγο να παρακολουθήσει ξαφνικά ματς από το πρωτάθλημα μας. 

Η εικόνα που βλέπουμε από την ΑΕΚ , είναι μια εικόνα βγαλμένη από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα, εικόνα που συνηθίζουμε να βλέπουμε λόγου χάριν στην Premier League και από την Λίβερπουλ. Ο τρόπος που πιέζει, ο τρόπος που διεκδικεί την μπάλα μόλις έχει χάσει την κατοχή της αλλά και ο μοναδικός τρόπος που αναπτύσσεται η ομάδα από την στιγμή που έχει ανακτήσει την μπάλα είναι ασφυκτικά ταχύτατος. 

Έχει καταφέρει σε μόλις λίγους μήνες να περάσει στους παίκτες αυτό που είχε στο μυαλό του πριν καν έρθει στην Ένωση, διαβάζοντας απλά την ιστορία της, τα νέα της αλλά και ό,τι θυμόταν από την εποχή που αγωνιζόταν στην Ευρώπη για λογαριασμό τεράστιων κλαμπς. Μία ποδοσφαιρική αντίληψη πολύ «έξω απ' τα νερά μας», που μας φέρνει στο μυαλό την αντίστοιχη του Γερμανού Γιούργκεν Κλοπ, που... όπου βρεθεί και όπου σταθεί είναι καταδικασμένος να πετύχει έχοντας ένα «μαγικό ραβδάκι» στην κατοχή του. 

Βλέποντας τις φοβερές ομοιότητες των δύο αυτών προπονητών , είναι δύσκολο να μην αντιληφθεί κάποιος τί είναι αυτό που έρχεται για την ΑΕΚ στο μέλλον και για τις υπόλοιπες ομάδες.

Παίκτες δικοί του , καθαρά... δικοί του

Έκανε αυτό που τόσα χρόνια λέγανε τόσοι και τόσοι. Να βρει η ΑΕΚ έναν προπονητή - ποδοσφαιράνθρωπο που θα έχει την δική του άποψη για το ποιος έρχεται και φεύγει από την ομάδα. Να αντιλαμβάνεται τί είναι καλό και τί όχι για τον τρόπο παιχνιδιού του και να αναζητά πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από τον οποιονδήποτε. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτό του άτυχου Νίκλας Ελίασσον, με τον Σουηδό να μην είναι ένα ταχυδύναμο εξτρέμ, δεν είναι Λιβάι Γκαρσία, είναι όμως ένας παίκτης που αγωνιζόταν σε Β' κατηγορία αλλά είχε αυτά τα χαρακτηριστικά που έλειπαν από τους υπόλοιπους του ρόστερ. Είχε κάτι πολύ απλό αλλά συνάμα και τόσο δυσεύρετο, ένα πόδι διαβήτη. Οι σέντρες του μαγικές και αξιοζήλευτες. 

Ο Σουηδός είναι ένα μόνο παράδειγμα από τα πολλά όσων ήρθαν φέτος στην ΑΕΚ αλλά και όσων ήταν ήδη στην ομάδα. Ο Αλμείδα όπως και ο Κλοπ βλέπουν ξεχωριστά τί έχει ο κάθε παίκτης και τον προσαρμόζουν καταλλήλως, δεν θα ζητήσουν ποτέ κάτι διαφορετικό από αυτό που μπορεί να προσφέρει ο καθένας ξεχωριστά. «Περίπτωση Άμραμπατ», με τον Μαροκινό να είναι φευγάτος από πέρσι και να μην έχει προσφέρει κάτι μέχρι και την στιγμή που τον ανέλαβε ο Αργεντινός «μάγος». Άμεσα του προσέδωσε τον ρόλο του game - changer και πολύ άμεσα αυτός τον αποδέχθηκε και χαίρεται να παίζει ξανά ποδόσφαιρο, χαίρεται που βρίσκεται στους κιτρινόμαυρους.

Ο Ματίας Αλμέιδα έχει προσφέρει πάρα πολλά σε τούτη την άμοιρη ποδοσφαιρικά χώρα , σε πολύ σύντομο χρονικά διάστημα, φοβάμαι με ευχάριστο τρόπο για το τί μέλει γενέσθαι από την επόμενη αγωνιστική χρονιά με τον ίδιο στον πάγκο των «κιτρινόμαυρων».