ANALYSIS: Η «προπαίδεια» έχει όνομα και επώνυμο

 

Πέρυσι, τέτοια εποχή, ο Παναθηναϊκός έδινε το εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν με αντίπαλο τον Απόλλων Σμύρνης. Στο άκουσμα των ενδεκάδων, αυτό που προκάλεσε αίσθηση και απορία, ήταν «τι δουλειά έχει να παίζει ο αδιάφορος και φευγάτος Αϊτόρ αντί του Χατζηγιοβάννη». Θα σας πάω ακόμα πιο πίσω, στη σεζόν 2020-21. Τότε που ο Ισπανός είχε μείνει στο περιθώριο από τον Λάζλο Μπόλονι, για να αγωνίζονται ο Καμπετσής, ο Ιωαννίδης και ο Αθανασακόπουλος. Ο Ρουμάνος βλέπετε, ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε να επιβραβεύσει αυτούς που δουλεύουν περισσότερο στην προπόνηση, ήθελε να βγάλει στο...σφυρί τους ακριβοπληρωμένους και να παίζουν τα νεαρά παιδιά. Με όλες αυτές τις πρακτικές, ο Αϊτόρ λίγο έλειψε να φύγει από το «τριφύλλι». Και αν έφευγε πέρυσι τέτοιο καιρό, δεν θα είχε αντιληφθεί κανείς το κόστος της απουσίας του. Ένα χρόνο αργότερα, όλα μοιάζουν διαφορετικά...

 Γράφει ο Αντώνης Παναγόπουλος

Τα πεπραγμένα του Αϊτόρ, απλά προκαλούν θαυμασμό και εξιτάρουν. Πέρυσι βρήκε δίχτυα απέναντι σε όλους τους μεγάλους (Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη), ενώ έκανε και τουλάχιστον μια ασίστ απέναντι σε όλους αυτούς. Φέτος έχει σκοράρει τα 5 από τα 9 γκολ του Παναθηναϊκού, έχει δημιουργήσει άλλα 2, ενώ στο κερδισμένο πέναλτι του Γκάνεα με την ΑΕΚ, είναι ο παίκτης που έχει βγάλει την πάσα, για να βρεθεί ο Ρουμάνος στην πλάτη της άμυνας της «Ένωσης». Εν ολίγοις, το μοναδικό των «πράσινων» φέτος που δεν συμμετέχει ο Ισπανός, είναι το πρώτο γκολ στο «Γεντί Κουλέ», που προκύπτει από συνεργασία του Πέρεθ με τον Παλάσιος. Και δεν είναι μόνο αυτά τα στοιχεία, που έχουν κάνει τον Αϊτόρ να έχει πάρει τη φανέλα βασικού...σπίτι του. Ο 26χρονος εξτρέμ βοηθάει και στο ανασταλτικό κομμάτι, τα στημένα του είναι αψεγάδιαστα (τομέας που πονούσε πολύ ο Παναθηναϊκός τα προηγούμενα χρόνια και έβρισκε γκολ με το σταγονόμετρο), ενώ ακόμα και στο κακό του βράδυ, βρίσκεται μέσα στις φάσεις και αποτελεί απειλή για την αντίπαλη άμυνα. 

Ποιος ευθύνεται για την ριζική μεταμόρφωση του Αϊτόρ; Φυσικά, ο άνθρωπος που ευθύνεται για την ριζική μεταμόρφωση ολόκληρου του οργανισμού. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο τεχνικός του «τριφυλλιού», πριν γίνει...στρατηγός, όταν ήταν ακόμα η «προσωποποίηση της κατάθλιψης», σύμφωνα με κάποιους ειδήμονες που τον περίμεναν στην γωνία, επέλεξε να αξιολογήσει όλο το υλικό του. Βαριά συμβόλαια, χαμηλά συμβόλαια, κομμένους, τους πάντες. Επέλεξε να δώσει μια νέα ευκαιρία στον Ισπανό, πριν τον αφήσει να φύγει ανώδυνα. Επέλεξε να ρίξει και πάλι στη μάχη τον Σάντσεζ, που έπαιζε αναπληρωματικός ενός παίκτη (Μολό), που δεν ήταν καν δεξί μπακ. Πήρε πράγματα από τον Καρλίτος, που επί μια σεζόν ολόκληρη αναρωτιόσουν αν είναι πράγματι ποδοσφαιριστής. Απλά ο Αϊτόρ ήταν η επιτομή της δικαίωσης για τον Σέρβο. Αν δεν ήταν αυτός, ο Παναθηναϊκός πιθανότατα δεν θα έβγαινε στην Ευρώπη, δεν θα έπαιρνε το κύπελλο και σίγουρα δεν θα υπήρχε τώρα αυτό το κλίμα ευφορίας που χαρακτηρίζει τη Λεωφόρο, μεταφέρεται στους ποδοσφαιριστές και...πνίγει τον αντίπαλο, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες. 

Μιας και αναφέρομαι σε...καινοτομίες του Γιοβάνοβιτς, ας δούμε λίγο τι έχει πετύχει φέτος. Θυμάστε που όλοι έλεγαν το καλοκαίρι ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως στόπερ γιατί αν τραυματιστεί ένας εκ των Σένκεφελντ ή Μάγκνουσον τα πράγματα θα είναι δύσκολα; Ε, τραυματίστηκαν και οι δύο και ο Παναθηναϊκός έβγαλε πέντε αγώνες παίζοντας με Σάρλια και Πούγγουρα. Αποτέλεσμα; Ένα γκολ παθητικό. Και μάλιστα σε τρία από αυτά τα ματς έλειπε και ο Χουάνκαρ, ενώ σήμερα δεν έπαιζε και ο Κώτσιρας. Με τον Ιωνικό οι «πράσινοι» δέχτηκαν μια κλασική ευκαιρία. Με τον ΟΦΗ καμία. Ο Λεβαδειακός απείλησε μια φορά από στημένη μπάλα και ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν έκανε ούτε μια φορά αισθητή την παρουσία του. Μόνο η ΑΕΚ φάνηκε απειλητική (2 κλασικές ευκαιρίες + το γκολ), κάτι απολύτως φυσιολογικό, καθώς μιλάμε για ένα ντέρμπι. 

Κλείνω με το...καμπανάκι των πέντε πρώτων αγώνων. Ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται αρκετά να βρει γκολ σε σετ παιχνίδι ή τέλος πάντων σε ροή αγώνα. Δύο φορές το έκανε στην Κρήτη, άλλη μια σήμερα, στο (αρκετά τυχερό) τρίτο γκολ του Αϊτόρ. Πέρυσι αυτό ήταν το δυνατό σημείο του «τριφυλλιού», όχι οι στημένες φάσεις, φέτος αυτό έχει γυρίσει τούμπα. Το νούμερο αυτό πρέπει να ισορροπήσει αρκετά και να αρχίσουν σιγά - σιγά να βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους δημιουργίας, κάτι που πιστεύω πως θα συμβεί, με την επιστροφή του Χουάνκαρ και την καθιέρωση του Μπερνάρντ. 

Υ.γ 1: Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν καλές και κακές βραδιές. Ένα τραγικό παιχνίδι ενός σέντερ φορ, τις περισσότερες περνάει απαρατήρητο, το πολύ πολύ γίνεται και αλλαγή και τελειώνει η ιστορία. Αντίθετα, μια λανθασμένη αντίδραση ενός τερματοφύλακα, ένα λάθος που κοστίζει γκολ, μπορεί να του στιγματίσει την καριέρα. Τεράστιο μπράβο στον προπονητή του ΠΑΣ για τις δηλώσεις του στο τέλος, στους παίκτες του ΠΑΣ που μετά το 2ο γκολ έτρεξαν να αγκαλιάσουν τον συμπαίκτη τους και κυρίως στον Ιωαννίδη, που αντί να τρέξει να πανηγυρίσει με την υπόλοιπη ομάδα, θεώρησε σημαντικότερο να παρηγορήσει τον συνάδελφό του για το λάθος που έκανε. 

Υ.γ 2: Για την ΑΕΚ έχω πει θα γράψω σήμερα. Νομίζω πως απόψε ήταν το καλύτερό της παιχνίδι σε διάρκεια και το καλύτερο του Αλμέιδα σε κοουτσάρισμα. Έπρεπε να προηγείται από το πρώτο ημίχρονο, μπήκε εξ αρχής με σκοπό να «πνίξει» τον αντίπαλο και παρότι στο πολύ καλό της διάστημα δεν σκόραρε, επέμεινε, παρέμεινε κυρίαρχη και δικαιώθηκε. Εξαιρετικός ο Μουκουντί, εκκωφαντικό ντεμπούτο, έκοψε τα πάντα πίσω και σκόραρε. Είναι μια πολύ καλή είδηση για την ΑΕΚ, για να τελειώσει μια και καλή το ανέκδοτο του Τζαβέλλα (τι έκανες πάλι σήμερα άνθρωπέ μου)