Δεν κουράστηκες να αποτυγχάνεις;

 

Aκόμα μια παταγώδης αποτυχία. Ακόμα μια σεζόν που ο Παναθηναικός δεν κατάφερε να εμπνεύσει τον κόσμο του. Μια αγωνιστική συνεχιζόμενη μιζέρια, ένα περιφερόμενο ''πτώμα'' έρμαιο του κάθε στοιχειωδώς σοβαρού αντιπάλου και του κάθε διαιτητή, ένα σύνολο που δεν κατάφερε να κάνει ούτε τα βασικά, πέρα από κάποιες αναλαμπές. Και το χειρότερο; Η σημερινή μέρα, αντί να φέρει τα πάνω- κάτω είναι ακόμα μια μέρα στην Παναθηναική καθημερινότητα. Ο κόσμος -εν μέσω χιλίων άλλων προβλημάτων στην καθημερινή του ζωή- αρνείται να ασχοληθεί με τον περιοδεύων θίασο του Αλαφούζου που εδώ και δέκα χρόνια αποτυγχάνει. Ειδικά δε, όταν την ίδια ημέρα, το καμάρι του συλλόγου, το μπασκετικό τμήμα πρόσθεσε έναν ακόμα τίτλο στο ενεργητικό του για 26η συνεχόμενη χρονιά, κατακτώντας το κύπελλο Ελλάδος. Ο κόσμος έχει ανάγκη από μια δόση χαράς, κάτι που ο ποδοσφαιρικός Παναθηναικός αρνείται πεισματικά να του τη δώσει, εδώ και πάρα πολλά χρόνια...

Δε θα κάτσω να αναπαράγω τα χιλιοειπωμένα. Βαριέμαι να κάτσω να αναλύσω τα λάθη μιας δεκαετίας. Πρώτον γιατί είναι τόσα πολλά που θα τελειώσω μεθαύριο (και ίσως θα έχω ξεχάσει και κάνα δυο) και δεύτερον επειδή θα σας κουράσω χωρίς λόγο και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Πάμε να δούμε τι έγινε φέτος και μας έφτασε σε αυτό το σημείο: 

Ο Παναθηναικός λοιπόν, την περσινή σεζόν με τον Γιώργο Δώνη έκανε κάποια άλματα προόδου σε σχέση με τα τελευταία χρόνια. Έπαιξε πολύ καλή μπάλα στο δεύτερο γύρο (πορεία πρωταθλητισμού) και στα πλέι οφ, παρότι δεν είχε ουσιαστικό κίνητρο, μιας και βρισκόταν σε ισχύ ο τριετής αποκλεισμός από την Ευρώπη (λόγω 30.000 ευρώ που δεν δόθηκαν στον Βέμερ!). Το ρόστερ πέρυσι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ωστόσο βλέπαμε μια ομάδα με τρομερή ομοψυχία που παιχνίδι με το παιχνίδι βελτιωνόταν, ενώ προς το φινάλε της σεζόν αναδείχτηκαν ποδοσφαιριστές νεαροί, οι οποίοι φέτος ήταν από τα σημεία αναφοράς. Ο ένας είναι ο Ζαγαρίτης που έφυγε στα μέσα της σεζόν για την Πάρμα, ο άλλος είναι ο Αλεξανδρόπουλος (που αν θέλει το καλό της ποδοσφαιρικής του καριέρας θα φύγει κι αυτός). Ποια ήταν η ανταμοιβή του Δώνη για όλα αυτά; ''Ευχαριστούμε για την προσφορά σου και στο καλό''. Πριν καν τελειώσει η σεζόν. Όχι, δεν έκανε κάνα τρελό deal με τον Ποκετίνο που ήταν ελεύθερος τότε ο Αλαφούζος. Όχι, δεν βρήκε κάποιον προπονητή αναγνωρισμένης αξίας για να διώξει τον Δώνη, ο οποίος μέχρι τότε έκανε εξαιρετική δουλειά. Έφερε τον Ντάνι Πογιάτος από τα τσικό της Ρεάλ, έναν προπονητή που δεν είχε προπονήσει ποτέ επαγγελματική ομάδα. Η πλήρης κατάρριψη της ποδοσφαιρικής λογικής δηλαδή. Όλα αυτά για να ικανοποιήσει την επιθυμία του Τσάβι Ρόκα, ο οποίος έμεινε τεχνικός διευθυντής για μισό χρόνο και στη συνέχεια απολύθηκε και αυτός. Όσο πάει γίνεται και καλύτερο, δε νομίζετε; Τι έργο άφησε ο Πογιάτος στον Παναθηναικό; Δύο ήττες και μια ισοπαλία στα τρία ματς που πρόλαβε να κοουτσάρει, ανύπαρκτη προετοιμασία, με αποτέλεσμα η ομάδα σε βάθος χρόνου να βγάλει άπειρους μυικούς τραυματισμούς, στη διάρκεια των αγώνων οι ποδοσφαιριστές να πέφτουν κάτω σαν τα...κοτόπουλα και αυτό να στοιχειώνει το ''τριφύλλι'' σε όλη τη σεζόν. Ναι, δε θα ρίξουμε ευθύνες στον Ισπανό και για το κρύο νερό στα αποδυτήρια της Λεωφόρου, ωστόσο το έργο που επιτέλεσε στους ''πράσινους'' ήταν καταστροφικό. 

Δεν ήταν θέμα μπάτζετ

Μιας και αναφέρθηκα νωρίτερα στην κομβική επιρροή του Τσάβι Ρόκα στις -λάθος- αποφάσεις του μεγαλομέτοχου, ας δούμε λίγο ποιοι παίρνουν τις αποφάσεις στον Παναθηναικό, σε σχέση με τις εκσυγχρονισμένες φυσιολογικές ομάδες της Ελλάδας και της Ευρώπης. Στους φυσιολογικούς και υγιείς συλλόγους, υπάρχει ένας χρηματοδότης, ένας προπονητής και γύρω τους ένα δίκτυο ανθρώπων που έχουν τις...άκρες και την τεχνογνωσία για να φέρουν στην ομάδα αυτό που χρειάζεται. Δε θα παραθέσω ως παράδειγμα ομάδες όπως η Μάντσεστερ Σίτι και η Παρί Σεν Ζερμέν, γιατί θα πάθετε πολιτισμικό σοκ. Θέλετε όμως να δούμε πώς λειτουργεί π.χ ο Ολυμπιακός; Οι ''ερυθρόλευκοι'' πέρα από τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή υπάρχει ένα δίκτυο ανθρώπων, είτε εντός ομάδας, είτε και εξωτερικών συνεργατών, που ''τρέχουν'' τα πράγματα καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Μοδέστο, Καρεμπέ, Γκαλέτι, Κοβάσεβιτς κλπ.  Άνθρωποι που έχουν παίξει μπάλα στην ομάδα, γνωρίζουν την πραγματικότητα και φέρνουν αποτέλεσμα κάθε χρόνο. Και πίσω τους υπάρχει ένας Μεγαλομέτοχος που (είτε μας αρέσει, είτε όχι), πληρώνει για το καλό της ομάδας του. Για να καταλάβετε πόσο ψαγμένες είναι οι κινήσεις των ''ερυθρόλευκων'', παίκτες προερχόμενοι από τη Β' Γαλλίας (Σισέ, Καμαρά) έγιναν πόλος έλξης για ομάδες μεγάλων ευρωπαικών πρωταθλημάτων, παίκτες όπως ο Τσιμίκας, ο Μασούρας, ο Μπουχαλάκης και ο Ανδρούτσος μέσα σε σύντομο διάστημα από παίκτης δεύτερης διαλογής μετατράπηκαν σε παικταράδες και στην κορυφή της επίθεσης έχουν βρει έναν 34χρονο σκόρερ ολκής (Ελ Αραμπί), ο οποίος είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει σε σέντερ φορ την τελευταία δεκαετία (μόνο ο Μπεργκ μπορεί ίσως να συγκριθεί μαζί του). Σας ενοχλεί που εκθειάζω τον ''αιώνιο'' αντίπαλο; Ας δούμε ποιος παίρνει τις αποφάσεις στον Παναθηναικό: Μην περιμένετε να ακούσετε πολλά ονόματα. Τις αποφάσεις στους ''πράσινους'' τις παίρνει ο Αλαφούζος και ο κάθε τυχάρπαστος που φέρνει ανά 6 μήνες και τον βαφτίζει τεχνικό διευθυντή. Και πριν καν δούμε αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σταθεί ή όχι, τον διώχνει. Είτε αυτός λέγεται Νταμπίζας, είτε λέγεται Ρόκα ή Ντρεοσί. Πιστεύετε λοιπόν ότι είναι θέμα μπάτζετ; Θα σας απαντήσω εγώ: Αν ο Παναθηναικός και ο Ολυμπιακός του χρόνου ξεκινούσαν από την ίδια αφετηρία (π.χ λέω ένα τυχαίο μπάτζετ 60 εκατομμυρία), είχαν δηλαδή ακριβώς τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες, ο Ολυμπιακός είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα έφερνε πολύ πιο χρήσιμους παίκτες και θα έφτιαχνε καλύτερη ομάδα. Και αυτό γιατί στο Λιμάνι, για κάθε ευρώ που χαραμίζουν υπάρχει ένα πλάνο και οι δουλειές δεν γίνονται άρπα- κολλά όπως στο ''τριφύλλι''...

Πού ήταν οι παίκτες- βαρόμετρα;

Αυτό που αναφέρω πιο πάνω για το μπάτζετ είπα να το διευρύνω λίγο παραπάνω και να ψάξουμε να δούμε τι έκαναν οι παίκτες οι οποίοι έπαιρναν τη μεγαλύτερη μερίδα του λέοντος από το -όχι και τόσο μικρό- φετινό μπάτζετ. Ο σκόρερ ολκής Καρλίτος που σε συνέντευξη πέρυσι στο ''Total Football'' έλεγε πως θέλει να γίνει ο επόμενος Βαζέχα πέτυχε 5 γκολ. Δεν ξέρω αν είναι τόσο κακός όσο λένε τα νούμερά του, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν αξιοποιήθηκε σωστά, πάντως σίγουρα δεν επιβεβαίωσε τις προσδοκίες. Το μεγάλο ταλέντο του Ολλανδικού ποδοσφαίρου, Γιασιν Αγιούμπ, που με λεπτούς χειρισμούς έντυσε στα πράσινα ο Τσάβι Ρόκα και ήταν το επόμενο περιουσιακό στοιχείο του συλλόγου, ήταν το μεγάλο ανέκδοτο της σεζόν, με απαίσιες εμφανίσεις στα λιγοστά ματς που πήρε χρόνο συμμετοχής. Ο Βιγιαφάνες, του οποίου την επιστροφή την υποδεχτήκαμε με φρενίτιδα και περιμέναμε να κάνει δουλειά δεκαριού, εφάμιλλη με όσα κάνει ο Ντε Μπρούιν στη Σίτι, στα πλέι οφ ήταν κάκιστος και γενικά η σεζόν του κρίνεται πολύ μέτρια. Κατά τα άλλα, ο Μακέντα ήταν καλούστικος σε γενικές γραμμές, ο Μαουρίτσιο όσο ήταν υγιής αποτελούσε ''κολόνα'' στα χαφ και ο Χατζηγιοβάννης ήταν με τα...φεγγάρια του. Ποιοι κουβάλησαν φέτος; Ο Διούδης μέχρι να πάθει μετάλλαξη στα πλέι οφ, ο Βέλεθ όσο έπαιζε κατά συνθήκη αμυντικό χαφ (όταν γύρισε στα στόπερ άρχισε τα λάθη), ο ''ξεχασμένος'' Μολό, ο Χουάνκαρ που στον πρώτο γύρο ήταν ''ρεζέρβα'' του Ζαγαρίτη, ενώ στο νικηφόρο σερί βοήθησαν πάρα πολύ ο Καμπετσής και ο Ιωαννίδης. Είδατε λοιπόν που σας είπα; Αυτό που συνέβη φέτος δεν ήταν θέμα μπάτζετ...

Η χρονιά χάθηκε στη νίκη επί του Ολυμπιακού

Αρκετά είπαμε για τον Αλαφούζο, τους τεχνικούς διευθυντές, τους ποδοσφαιριστές, τον Πογιάτος. Πάμε και λίγο στον Λάζλο Μπόλονι. Ο Ρουμάνος συμμάζεψε κάπως τα κακώς κείμενα που υπήρχαν επί Πογιάτος, δίνοντας λιγη παραπάνω σκληράδα στην ομάδα και βάζοντας την τακτική ως βασικό του μέλημα. Είχε πίστωση χρόνου γιατί η ομάδα δεν είναι δικιά του, οι νίκες ''μακιγιάριζαν'' το άθλιο θέαμα και το μότο που χρησιμοποιούσαν όλοι ήταν ''ας νικάει τώρα η ομάδα να καλύψει το χαμένο έδαφος και κάποια στιγμή θα παίξει και μπάλα''. Μόνο που στην περίπτωση του Παναθηναικού, μπάλα δεν είδαμε ποτέ. Είδαμε μια ομάδα φοβική, με μπόλικη ρέντα, που ακόμα και σε παιχνίδια με ομάδες όπως η Λάρισα και ο Απόλλων Σμύρνης προσευχόσουν να λήξει το παιχνίδι. Είδαμε τον Παναθηναικό απέναντι σε αντιπάλους όπως η ΑΕΚ, ο Άρης, ο Βόλος και ούτω κάθε εξής να παίζει ''καθολικό ταμπούρι''. Και όσο κι αν ''ο σκοπός αγιάζει τα μέσα'' , η νοοτροπία που είχαν ορισμένοι παίκτες μικραίνουν τον Παναθηναικό. Δεν είναι ανεκτό να είσαι ποδοσφαιριστής του Παναθηναικού και να πέφτεις συνεχώς να κάνεις καθυστερήσεις. Ήταν κάτι που γινόταν κατ' εξακολούθηση, μέχρι που το ίδιο το κάρμα γύρισε και τιμώρησε την ομάδα, με πιο τρανό παράδειγμα το ματς στην Τρίπολη. Ωστόσο, εκεί που πραγματικά χάθηκε η χρονιά ήταν στη νίκη επί του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο. Μια νίκη που έδωσε την ψευδαίσθηση στους παίκτες και στον προπονητή ότι μπορούν να νικήσουν τον οποιονδήποτε, υπήρχε στα αποδυτήρια ένα κλίμα ευφορίας λες και τελείωσε η χρονιά και επιτεύχθηκαν οι στόχοι, ενώ η ομάδα ήταν ακόμα στην 5η θέση και έπρεπε να μείνει συγκεντρωμένη, έχοντας μπροστά της να δώσει τεράστια μάχη σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Αντ' αυτού, εκείνη τη βραδιά της 14ης Φλεβάρη, χάθηκε η όποια συνοχή υπήρχε πριν από αυτό το ματς. 17 παιχνίδια έχει δώσει από τότε ο Παναθηναικός, στα οποία μετράει μόλις δύο νίκες (και οι δύο επί του ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο) και οδυνηρές ήττες, μεταξύ των οποίων τρία ανεπιτυχή αποτελέσματα σε ισάριθμα ματς με τον ΠΑΣ και μία ήττα στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό. Εκεί ουσιαστικά χάθηκε και το ευρωπαικό εισιτήριο. Ένα εισιτήριο, που μεταξύ μας δεν άξιζε ο Παναθηναικός σε καμία περίπτωση. 

Υ.γ 1: Την άλλη Δευτέρα ο Παναθηναικός πρέπει να έχει καινούριο προπονητή. Είτε αυτός λέγεται Μιλόγεβιτς, είτε λέγεται Λουτσέσκου, είτε λέγεται Γιαννίκης. Στις 19 Μαίου οι ''πράσινοι'' πρέπει να έχουν προπονητή, έτοιμο μεταγραφικό πλάνο, χωρίς να δαπανήσουν ξανά χρήματα σε παίκτες λαχεία. 

Υ.γ 2: Από το να πας να πάρεις παίκτες από τη Β' Γαλλίας και τη Β' Ισπανίας υπάρχουν παίκτες με ποιότητα και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Φεράρι του Βόλου, ο Πιρσμάν του ΠΑΣ, ο Κώτσιρας του Αστέρα, ο Μπετινέλι του Απόλλωνα. Πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, έτοιμοι παίκτες για το step up. Αν πλέον ο συγκεκριμένος Παναθηναικός θεωρείται step up για έναν παίκτη...

Υ.γ 3: Σε περίπτωση που την επόμενη Κυριακή ο Παναθηναικός νικήσει τον Ολυμπιακό σε αδιάφορο ματς στη Λεωφόρο, μην ακούσω κανέναν να βγάζει ''κιχ''. Είναι από τα ματς που είναι καλύτερο να μην τα κερδίσεις, γιατί υπάρχει περίπτωση να διαστρεβλωθεί η εικόνα μιας κατά τα άλλα απαίσιας σεζόν και να ξεκινήσει η επόμενη από εντελώς λάθος βάση. Φτιάξε ομάδα βαρβάτη και κέρδισε του χρόνου τον Ολυμπιακό σε ματς που θα μετράει. Τόσο απλά...