''Πάνο μάγκα ανάμεσά μας πάντα''

 

 Η χθεσινή αναμέτρηση της Παναχαικής με την Κέρκυρα για την 15η αγωνιστική της football league δεν ήταν μια συνηθισμένη κυριακάτικη αναμέτρηση στο ιστορικό γήπεδο της Αγυιάς.

 Αντίθετα, τα συναισθήματα που έβγαιναν χθες το μεσημέρι σε όποιον βρέθηκε στο γήπεδο πριν την έναρξη του παιχνιδιού, κατά τη διάρκειά του, αλλά ειδικά στο φινάλε, ήταν πολύ πιο δυνατά, πολύ πιο έντονα από αυτά που μπορεί να χαρίσει ένας απλός ποδοσφαιρικός αγώνας: Ρίγος, συγκίνηση, ανατριχίλα, δέος... Η αλήθεια είναι πως σε αυτό το σημείο του άρθρου κόλλησα αρκετά προκειμένου να βρω τις ιδανικές λέξεις που ταιριάζουν σε όσα έζησα χθες το μεσημέρι στην Αγυιά μαζί με άλλους 4.000 φίλους του ποδοσφαίρου. Δυστυχώς, ανάμεσα στους φιλάθλους αυτούς δεν ήταν ο Παναγιώτης Κωστόπουλος, ο εμβληματικός οπαδός των ''κοκκινόμαυρων'' που είχε γίνει σύμβολο για την ομάδα. Ίσως η ψυχή του από εκεί ψηλά να ήταν κοντά στην αγαπημένη του ομάδα, ίσως οι ιαχές του συνθήματος ''Για να τ'ακούσουν εκεί ψηλά'' να ήταν πιο καίριες, πιο σημαδιακές, πιο συγκλονιστικές από ποτέ.
  Για όσους δε γνωρίζουν την ιστορία αυτού του ανθρώπου, νομίζω αξίζει μια μικρή αναφορά για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Ο Παναγιώτης ήταν πάντοτε ένας εκ των πιο πιστών φιλάθλων της ομάδας. Το 2006 ένα τροχαίο στην Πατρών-Πύργου έμελλε να του αλλάξει τη μοίρα. Σε ηλικία μόλις 27 ετών πάλευε στην εντατική και βρισκόταν σε κώμα για 3 ολόκληρους μήνες, χρειάστηκε αρκετά χειρουργεία για να επανέλθει και τελικά έμεινε σε αναπηρικό καροτσάκι, χωρίς ωστόσο να χάνει την ελπίδα του ότι θα μπορέσει να ξαναπερπατήσει. Όπως είχε δηλώσει άλλωστε, ''αν σταματήσεις να ελπίζεις, τελείωσες''. Η αγάπη του για την Παναχαική ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, ίσως μια από τις πιο τρανές αποδείξεις ότι υπάρχει ακόμα ρομαντισμός στο ποδόσφαιρο. Σε εποχές που το ''καμάρι της Πάτρας'' βολοδέρνει στα...αλώνια της Β' και της Γ'εθνικής ο Παναγιώτης Κωστόπουλος με απίστευτη δύναμη ψυχής και παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε παρέμεινε ο πιο πιστός οπαδός της Παναχαικής. Την ακολουθούσε παντού, από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, από το Αιγίνιο μέχρι τη Σπάρτη, δεν την άφηνε μόνη ποτέ και την αγαπούσε αγνά, κερδίζοντας την αναγνώριση και οπαδών των αντίπαλων οπαδών. Είχε γίνει ''ένα'' με τους παίκτες του ποδοσφαιρικού τμήματος, οι οποίοι συχνά-πυκνά του αφιέρωναν τις νίκες, ειδικά σε εκτός έδρας παιχνίδια των ''κοκκινόμαυρων'' που τους ακολουθούσε.
  Δυστυχώς, τα προβλήματα υγείας φάνηκαν αξεπέραστα για τον Παναγιώτη Κωστόπουλο, ο οποίος την περασμένη Τετάρτη ''έφυγε'' από τη ζωή σε ηλικία 40 χρονών μετά από σχεδόν δύο εβδομάδες όπου βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση λόγω εγκεφαλικού που υπέστη, σκορπίζοντας τη θλίψη σε ολόκληρη την κοινωνία της Πάτρας και την οικογένεια της Παναχαικής, αφού επρόκειτο για ένα παιδί πολύ αγαπητό. Στη χθεσινή αναμέτρηση λοιπόν, πέρα από την ενός λεπτού σιγή, τα πανό με το πρόσωπο του Παναγιώτη και τα συνθήματα ''Πάνο μάγκα, ανάμεσα μας πάντα'' και ''Ο Πάνος ζει μες στη Σκεπαστή'' , υπήρξε ακόμα μια συγκλονιστική στιγμή, όπου ο αδερφός του, Στέφανος Κωστόπουλος μετέφερε το αναπηρικό καροτσάκι του Παναγιώτη στο σημείο που πάντοτε καθόταν και έβλεπε τους αγώνες, ακριβώς μπροστά στη Σκεπαστή και πάνω σε αυτό τοποθετήθηκε η σημαία της Παναχαικής. Στο τέλος της αναμέτρησης, οι παίκτες και όλο το προπονητικό τιμ βρέθηκαν στο σημείο, κατέθεσαν στεφάνι και όλοι μαζί φώναξαν ''ΠΑΝΑΧΑΙΚΗ-ΠΑΝΑΧΑΙΚΗ'' και άλλα συνθήματα για τον ''πιο πιστό οπαδό'' των ''κοκκινόμαυρων''. Απίστευτες, μοναδικές, συγκλονιστικές στιγμές...

- Για την ιστορία και μόνο, η Παναχαική επικράτησε με 1-0 απέναντι στους ''Φαίακες'' και κατά κάποιο τρόπο τηρήθηκε και η υπόσχεση που είχε δοθεί από ομάδα και κόσμο, ότι αυτή η νίκη θα είναι αφιερωμένη στον Παναγιώτη Κωστόπουλο.

- Κλείνω με μια υποσημείωση που είναι πολύ σημαντική. 13 χρόνια μετά το ατύχημα του Παναγιώτη, στη στροφή που αποκαλείται ''σκοτώστρα'' στην εθνική οδό Πατρών-Πύργου, εκατοντάδες συνάνθρωποι μας έχουν χάσει τη ζωή τους στον συγκεκριμένο δρόμο, δυστυχώς όμως ο δρόμος παραμένει επιεικώς ακατάλληλος...