Coach φταις!

Όταν παίζεις 60 και πλέον λεπτά με παίκτη παραπάνω και καταφέρνεις να απειλήσεις  ουσιαστικά μόνο μία φορά, σίγουρα κάτι έχεις κάνει λάθος.

Η ΑΕΚ ατύχησε να μείνει πίσω στο σκορ στην πρώτη στημένη φάση του ΠΑΟΚ, αλλά ευτύχησε να έχει απέναντί της 10 αντιπάλους στα 2/3 του παιχνιδιού.

Το πρόβλημα για την ΑΕΚ, ήταν ότι παρά την αριθμητική της υπεροχή, δεν κατάφερε να σημειώσει πάνω από ένα τέρμα. Στην πραγματικότητα δεν έφτασε ποτέ κοντά στο να το κάνει. Το μόνο που μπορεί να πιστωθεί στο παιχνίδι της, είναι ότι πήρε την μπάλα με αρκετά μεγάλο ποσοστό(62%) και έκλεισε τον ΠΑΟΚ στα καρέ του. Εκεί είναι όμως που ξεκινάνε τα προβλήματα. Παρότι ο Ουζουνίδης αντέδρασε γρήγορα, κάνοντας δύο αλλαγές μέχρι το 60, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός. Ο ΠΑΟΚ απομάκρυνε με ευκολία κάθε μπάλα από την μονότονη επίθεση της Ένωσης. Τρομερή επιμονή στο παιχνίδι με σέντρες από τα πλάγια και μάλιστα από την πλευρά του Χουλτ και όχι του έχοντoς πολύ καλό πόδι Γκάλο. Παίκτες διστακτικοί στο ένας εναντίον ενός και γενικότερα αδυναμία στο κάθετο παιχνίδι. Ναι μεν ο ΠΑΟΚ είχε στα χαφ ένα παίχτη λιγότερο, παρόλα αυτά, οι Μαυρίτσιο και Σάκχοφ και μετέπειτα Μίσιτς κατάφεραν να στείλουν με ευκολία την ΑΕΚ στο πλάι. Μάλιστα αν ο Πόνσε δεν είχε πιάσει αυτή την τόσο καλή κεφαλιά στη φάση του γκολ, δεν ξέρω καν αν η ΑΕΚ θα είχε καταφέρει να ισοφαρίσει.

Εδώ λοιπόν είναι που μπαίνει το ερώτημα. Ικανοποιεί η εικόνα της υπεροχής και της πίεσης, ή  ζητάμε από  τον προπονητή κάτι παραπάνω; Στη δεύτερη περίπτωση, ο Ουζουνίδης πρέπει να εξηγήσει που ήταν το Plan B του και πού ήταν οι διαφορετικές κατευθύνσεις που κάθε προπονητής οφείλει να έχει ετοιμάζει για το εκάστοτε παιχνίδι.