Άρης - Λαμία 1-1: Το αήττητο του Ένιγκ χωρίς ουσία

Η ισοπαλία του Άρη με την Λαμία έδειξε για ακόμα μία φορά την έλλειψη μετάλλου της γηπεδούχου απέναντι στην ευθύνη να βρεθεί σε υψηλότερες θέσεις στην βαθμολογία του πρωταθλήματος. Μια ευκαιρία που θα της έδινε το δικαίωμα να αναρριχηθεί εκεί που δεν την φαντάζεται κανείς.

Γράφει ο Αντώνης Πακαλίδης

Για ακόμα ένα παιχνίδι με τον Ένιγκ στον πάγκο, ο Άρης δεν έχασε. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν κέρδισε. Σε έναν εντός έδρας αγώνα με αντίπαλο μία ομάδα που προσπαθεί να βρίσκεται στο στερέωμα της Super League, είχε όλα τα εφόδια να δείξει ότι μπορεί να πετύχει την νίκη και ταυτόχρονα να βρεθεί στην τρίτη θέση της βαθμολογίας , βάζοντας ισχυρή υποψηφιότητα για την παρουσία της στα play offs του πρωταθλήματος.

Δυστυχώς όμως, για μία ακόμη φορά, οι απαιτήσεις του αγώνα ήταν πολύ πιο βαριές από την δυναμική των παικτών και της ομάδας γενικότερα. Η έλλειψη μετάλλου ως ομάδα ήταν παράγοντας που δεν επέτρεψε στους παίκτες να κερδίσουν γιατί έπρεπε...έπαιξαν για να παίξουν χωρίς συναίσθηση των υποχρεώσεων απέναντι στους οπαδούς , που ζητάνε το αυτονόητο. Τη νίκη με μια ομάδα που είναι υποδεέστερη και επιτυχία που θα έδινε επιπλέον κίνητρο για τους επόμενους δύσκολους αγώνες που ακολουθούν.

Πως μπορεί κανείς να εξηγήσει την ατολμία στην επίθεση, την αναποτελεσματικότητα της εκμετάλλευσης των ευκαιριών που έγιναν, την πίεση χωρίς ουσία, για να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα;

Ο προπονητής Ένιγκ μπορεί να έχει καταλάβει με ποιους παίκτες έχει να κάνει. Μπορεί να βλέπει ποιες είναι οι δυνατότητες τους. Μπορεί να έχει καταγράψει σε ποιους μπορεί να βασιστεί για να βγάλει ενδεκάδα. Δεν είναι ο προπονητής που μπορεί να αλλάξει ένα ματς. Δεν είναι αυτός που μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα του παιχνιδιού για να πάρει ένα αποτέλεσμα. 

Αν πάμε σε κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές του αγώνα θα πρέπει να επισημάνουμε την ερασιτεχνική αντιμετώπιση του Βέλεθ στο Τουράμ στη φάση του γκολ. Δεν έχω δει αμυντικό να δίνει όλη την περιοχή στον επιθετικό αντί να τον οδηγήσει στην γραμμή του άουτ. Αν το βάλει από την γραμμή μαγκιά του. Τεράστια ευθύνη του αμυντικού. 

Δεν είδα σε καμία φάση του αγώνα την διαγώνια κίνηση των μπακ μέσα στην περιοχή για δημιουργήσουν υπεραριθμία εκεί που βρίσκονταν τρεις παίκτες των φιλοξενούμενων και έκοβαν κάθε προσπάθεια για σέντρα ή διείσδυση στην περιοχή.

Δεν κατάλαβα την αλλαγή του Φετφατζίδη, όταν ο μόνος παίκτες που έσπαζε την αμυντική ζώνη της Λαμίας με μία δύο κινήσεις. 

Γενικά είδα έναν Άρη που όσο και να έπαιζε , δεν μπορούσε. Είδα μία ομάδα που νομίζει ότι της ανήκει κάτι, χωρίς να το διεκδικήσει. Τα στατιστικά στο ποδόσφαιρο δεν λένε πάντα την αλήθεια. Ειδικά η καταγραφή των τελικών προσπαθειών είναι πάντα θέμα συζήτησης. 

Οι παίκτες δεν φαίνονται φτιαγμένοι για να πιάσουν τον ταύρο απ' τα κέρατα. Δεν δείχνουν να απαιτούν από τον ίδιο τους τον εαυτό το κάτι περισσότερο. Η απόδοση τους κυμαίνεται σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο και από κει και πέρα θα είναι καλύτεροι αν ο αντίπαλος είναι χειρότερος και θα κερδίσουν, θα έχουν ισοπαλία ή ήττα αν ο αντίπαλος είναι στα ίδια ή καλύτερος. Κανένας παίκτης δεν βγάζει τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά που χρειάζεται σε τέτοια παιχνίδια. 

Η Λαμία πήγε στο «Κλ. Βικελίδης» για να πάρει βαθμό ή βαθμούς. Το κατάφερε και προσγείωσε τους πάντες στην πραγματικότητα.

Για τον Άρη πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε για χαμένες ευκαιρίες. Αυτό είναι το επίπεδο στο οποίο μπορεί να αντεπεξέλθει χωρίς να μπορεί να το υπερβεί. Η διοίκηση , που είναι η κύρια υπεύθυνη γι' αυτή την εικόνα, έχει μείνει στην χαρά μας υποτιθέμενης κατάκτησης του Κυπέλλου και δεν μπορεί να εμφυσήσει την νοοτροπία του ασυμβίβαστου με τα κεκτημένα. 

Μία αποτυχία στο Κύπελλο θα είναι γεγονός μη αναστρέψιμης κατηφορικής πορείας.

Αυτά πρέπει να τα προσέχουν όλοι όσοι ασχολούνται με τον περίγυρο της ομάδας γιατί τέτοιοι στόχοι έχουν μεγάλο ρίσκο.

Το πρωτάθλημα είναι ο καθρέφτης των δυνατοτήτων μιας ομάδας. Όταν εκεί δεν μπορεί να κατακτήσει νίκες που θα την ψηλώσουν τότε κάθε ένας έχει το δικαίωμα να υπερθεματίζει χωρίς ευθύνη για τις απόψεις του. Όταν η ίδια η ομάδα δεν δικαιώνει την ποιότητα της τότε το πρόβλημα είναι εσωτερικό. Στο παιχνίδι με την Λαμία δεν έφταιγε κανένας διαιτητής, καμία ατυχία δεν χτύπησε την ομάδα, κανένας δεν στέρησε τίποτα ώστε να μην κερδίσει. 

Το ποδόσφαιρο είναι απλό παιχνίδι αλλά δύσκολο. Πολλές φορές όλα τελειώνουν στη ρήση«τόσο μπορούν, τόσο παίζουν». Και τις περισσότερες φορές είναι αλήθεια.