Ευθύνες και λάθη (ακόμη) μίας Εθνικής Αποτυχίας

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν χωρίς παρουσία σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης και με την διαφαινόμενη λήξη της συνεργασίας μεταξύ Εθνικής Ελλάδος και Πογέτ, ίσως ήρθε η ώρα για τον τελικό απολογισμό.

Μία δεκαετία είναι πολλή... ή τουλάχιστον έτσι μοιάζει στο φίλαθλο κοινό που έμαθε με τους Ότο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος να ονειρεύεται, βλέποντας την "γαλανόλευκη" από το 2004 μέχρι το 2014 να γιγαντώνεται. Το τι συνέβη στο μεσοδιάστημα και κατά την διάρκεια της θητείας των προηγούμενων ΕΠΟ και προπονητών έχει υπεραναλυθεί, γι' αυτό και στο παρόν κείμενο θα μελετηθεί η τελευταία "πράξη", που αφορά την διετία Γκουστάβο Πογέτ.

Πριν παρατεθούν ωστόσο τα λάθη και οι αποτυχίες, καλό είναι να αναγνωριστούν τα θετικά στοιχεία που παρουσίασε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, παρουσία του Ουρουγουανού τεχνικού. Ο άλλοτε προπονητής της ΑΕΚ επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει ένα δύσκολο έργο και να "χτίσει" πάνω στα θεμέλια που έθεσε ο Φαν Σχιπ, ώστε να έρθει επιτέλους η εθνική επιτυχία. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο, στόχο το Euro 2024 της Γερμανίας.

Και η αλήθεια είναι πως κατάφερε να κάνει το σύνολο να παίξει ένα πιο θελκτικό ποδόσφαιρο από αυτό που το φίλαθλο κοινό είχε συνηθίσει τα τελευταία - προηγούμενα χρόνια, συνδυάζοντας σε πολλές περιπτώσεις το γεγονός αυτό με θετικά αποτελέσματα. Αντιλήφθηκε από την πρώτη στιγμή την αξία του Nations League ως χρήσιμη εναλλακτική για πρόκριση στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης και το προσέγγισε με σοβαρότητα, φτάνοντας στην... πηγή, χωρίς όμως να "πιει νερό". Τέλος, επανέφερε όντως το χαμένο οικογενειακό κλίμα μεταξύ των παικτών, γεγονός που μαρτυρούν οι ίδιοι, ωστόσο η συνθήκη αυτή από μόνη της αποδείχθηκε πως δεν μπορεί να φέρει την καταξίωση.

Εμμονές και ακατανόητες επιλογές

Ασχέτως με την άποψη του καθενός, δεν έχει πλέον αξία να συζητηθεί η παρουσία ή μάλλον η απουσία ενός εκ των πιο ποιοτικών εγχώριων προϊόντων, του Κώστα Φορτούνη, καθώς με τον τρόπο που μεταχειρίστηκε από το προπονητικό staff και την "διοίκηση", επέλεξε να αποχωρήσει. Ας αναφερθούν όμως αυτοί που ήταν διαθέσιμοι μέχρι και τον οδυνηρό αποκλεισμό στην Τιφλίδα, αυτοί που θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Υπάρχει μία λίστα ποδοσφαιριστών οι οποίοι αγνοήθηκαν παντελώς από τον Πογέτ, παρά το γεγονός ότι καταγράφουν σπουδαίες επιδόσεις σε διασυλλογικό επίπεδο, ενώ στην αντίπερα όχθη παρουσιάστηκε η οριακά εμμονική χρησιμοποίηση άλλων, οι οποίοι βρίσκονται σε καθοδική αγωνιστική πορεία.

Ακατανόητη είναι η επιλογή να μείνει εκτός αποστολής ο Τζόλης, ο οποίος αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων αθλητών της Bundesliga 2 με 15 τέρματα και 7 ασίστ σε 23 συμμετοχές, την ίδια στιγμή που αγωνίστηκε βασικός ο Πέλκας και στον πάγκο βρισκόταν ο Χατζηγιοβάννης, των 3 γκολ και 2 ασίστ συνδυαστικά σε 42 παρουσίες στην τουρκική Super Lig. Φάνηκε άλλωστε και κατά την διάρκεια της παράτασης, όπου η ομάδα χρειαζόταν έναν παίκτη για να δημιουργήσει ρήγματα και να στείλει την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα.

Ακατανόητη είναι η επιλογή του παραγκωνισμού του Βαγγέλη Παυλίδη, ο οποίος κάνει πράγματα και θαύματα για ακόμη μία σεζόν στην Eredivisie με 23 τέρματα σε 26 αναμετρήσεις (!) όντας κορυφαίος σκόρερ του πρωταθλήματος. Στην θέση του επιλέχθηκε ο εξίσου παραγωγικός Γιακουμάκης, ο οποίος ωστόσο αγωνίζεται στο κατά γενική ομολογία πιο υποβαθμισμένο MLS. 

Ακατανόητη είναι η επιλογή της μη συμπερίληψης του Κότσιρα, ο οποίος αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων της φετινής Stoiximan Super League και θα μπορούσε άνετα να χρησιμοποιηθεί ως αμυντικός μέσος ή στην θέση "8", για να δώσει τις απαραίτητες μάχες απέναντι στους σκληροτράχηλους Γεωργιανούς. Την δεδομένη χρονική στιγμή δείχνει ότι θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα από τον Κουρμπέλη, ο οποίος δεν διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, έχοντας μόλις 13 συμμετοχές στην Τουρκία με την φανέλα της Φατίχ Καραγκιουμρούκ, ερχόμενος κυρίως από τον πάγκο.

Τέλος, ένα θέμα το οποίο έχει πολυσυζητηθεί και αφορά την μη συμπερίληψη παικτών στην θέση του αριστερού οπισθοφύλακα. Ο σπουδαίος Κώστας Τσιμίκας είναι ευρέως γνωστό πως δεν έχει αγωνιστικό ρυθμό καθώς προέρχεται από τραυματισμούς και παρά το γεγονός ότι ανασταλτικά πήρε υψηλό βαθμό, επιθετικά δεν μπόρεσε να βοηθήσει σύμφωνα με τις ικανότητες του. Γιατί να μην υπάρχει η εναλλακτική ενός εκ των Κυριακόπουλου ή Λυκογιάννη, οι οποίοι τις τελευταίες διαδοχικές σεζόν έχουν αποδείξει την αξία τους στην Serie A; Eρωτήματα που φαίνεται πως θα μείνουν αναπάντητα...

Μία ΕΠΟ εκτός τόπου και χρόνου

Φυσικά δεν είναι τα πάντα ευθύνη ενός (κατά τ' άλλα καλού) προπονητή, αλλά φυσικά και των διοικούντων, οι οποίοι αποτελούν ρυθμιστές για την εύρυθμη λειτουργεία μιας ομάδας. Και η αλήθεια είναι πως κατά την διάρκεια της θητείας του Τάκη Μπαλτάκου και των συνεργατών του, με υπεύθυνους σε ρόλο διευθυντών τους Τάκη Φύσσα - Κώστα Κωνσταντινίδη, η ΕΠΟ έχει υποπέσει σε σφάλματα.

Από που να ξεκινήσει κανείς; Από το κωμικοτραγικό συμβάν με την μη δήλωση των Τσιμίκα, Σιώπη, Κουρμπέλη και Μάνταλο για την αναμέτρηση με αντίπαλο το Γιβραλτάρ για συμπλήρωση καρτών, ενώ ο καθένας από αυτούς είχε μόλις δύο; Από την ακατανόητη απόφαση να αγωνιστεί η ομάδα σε "sold out" παιχνίδι με την Γαλλία, έχοντας το ένα πέταλο της «OPAP Arena» κλειστό; 

Μπορεί οι παραπάνω πράξεις να μην επηρέασαν άμεσα το σύνολο, ωστόσο έδειξαν δείγματα έλλειψης οργάνωσης και μη σοβαρού προσώπου ομάδας. Πάμε λίγο και στα πιο ουσιαστικά...

Υπάρχει άνθρωπος που να μην βρήκε από άστοχες έως και απαράδεκτες τις δηλώσεις του προέδρου της ΕΠΟ για πρώην αρχηγό της Εθνικής, αναφέροντας πως ο προπονητής δικαιώθηκε για την μη χρησιμοποίηση του, κάνοντας παραλληλισμό με την εποχή Ρεχάγκελ στο Euro της Πορτογαλίας; Είναι αστείο να το σκεφτεί κανείς, ιδιαίτερα από την στιγμή που επί παρουσίας του δεν έχει έρθει καμία επιτυχία... Άλλωστε το γεγονός καταδικάστηκε και από έναν εκ των πιο έμπειρων εν ενεργεία διεθνών, του Γιώργου Τζαβέλλα, σε δημόσιες τοποθετήσεις σε γνωστό ειδησεογραφικό μέσο. 

Παρ' όλα αυτά το μεγαλύτερο σφάλμα όλων έγινε με την μεταχείριση του συμβολαίου του Γκουστάβο Πογέτ. Ο Ουρουγουανός τεχνικός έβαλε "φωτιά" τον περασμένο Νοέμβριο με τις δηλώσεις του αναφορικά με το μέλλον του στον πάγκο της "γαλανόλευκης" αναφέροντας: «Αν μιλάς πολύ, σε κατηγορούν, αλλά προσπαθώ να είμαι ειλικρινής. Το συμβόλαιό μου ολοκληρώνεται τον Μάρτιο. Δεν έχει σημασία αν προκριθώ ή όχι γιατί δεν υπάρχει επέκταση. Τελειώνουν τα προκριματικά και τέλος.

Λέγαμε όταν είσαι παίκτης, έξι μήνες απομένουν στο συμβόλαιό σου και μπορείς να αρχίσεις να ψάχνεις για δουλειά. Είναι ένα ενδεχόμενο η Ιρλανδία. Να με συμπαθήσουν, να επικοινωνήσουν μαζί μου».

Αυτολεξεί... όλα όσα είχε αναφέρει, κίνηση η οποία μπορεί να μην ήταν επαγγελματική ενόψει της προσπάθειας για επιστροφή της ομάδας στην τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Παρ' όλα αυτά δεν γίνεται να περιμένεις από έναν Λατινοαμερικάνο να εργαστεί με ζήλο για την Ελλάδα, την στιγμή που δεν του εξασφαλίζεις την επόμενη ημέρα και ενώ έχουν προηγηθεί παλαιότερες δηλώσεις του για χρωστούμενα δεδουλεμένα. 

Γιατί αποτυχία;

Δυστυχώς πρέπει να κατανοηθεί το γεγονός ότι πρόκειται για αποτυχία και όχι για μικρά βήματα προόδου. Αυτό διότι η UEFA με το φορμάτ που θέσπισε τα προηγούμενα χρόνια δίνει κυριολεκτικά την ευκαιρία στην μισή Ευρώπη να συμμετάσχει στο Euro. Από 16 που την οι ομάδες που συμμετείχαν παλαιότερα στην διοργάνωση, πλέον ο αριθμός έχει ανοίξει, με την επέκταση να φτάνει τις 24.

Γι' αυτό και ομάδες του βεληνεκούς της Αλβανίας, της Γεωργίας και της Ρουμανίας είχαν την ευκαιρία και την εκμεταλλεύτηκαν για να εκπληρώσουν το όνειρο... Χωρίς καμία όρεξη για υποτίμηση φυσικά της προσπάθειας τους. Απλώς εμείς οι ίδιοι πρέπει να αποδεχτούμε ότι το επίπεδο της Εθνικής μας είναι εφάμιλλο με των προαναφερθέντων. 

Η πραγματικότητα είναι πάντοτε μία και δεν χωρά διαφορετικές εκδοχές. Ένα σύνολο με παιδιά που αγωνίζονται στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και αν όχι σε αυτά σε συλλόγους με παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έμεινε εκτός διανύοντας ένα πολύ βατό μονοπάτι. Τερματίζοντας στην κορυφή ενός ομίλου με αντιπάλους την Κύπρο, το Κόσοβο και την Βόρειο Ιρλανδία, αφήνοντας εκτός το Καζακστάν και τελικώς δίνοντας την χαρά στην Γεωργία να συμμετάσχει για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Euro του 2024...