8/2/81: 42 χρόνια μετά ο Πειραιάς κλαίει ακόμα τα παιδιά του!

Έφτασε και φέτος αυτή η αποφράδα ημέρα, 42 χρόνια από την ανείπωτη τραγωδία της Θύρας 7, όπου η ελληνική κοινωνία βίωσε τη πιο "μελανή" στιγμή στα χρονικά του αθλητισμού της...

Για τους περισσότερους ο Φλεβάρης είναι ο μήνας των ερωτευμένων, για τους πιο εξωστρεφείς αυτός του καρναβαλιού, όμως για τους υποστηρικτές του Ολυμπιακού θα αποτελεί πάντοτε ένα "αγκάθι" στην καρδιά. Διότι θα τους θυμίζει εκείνη την Κυριακή (8/2/81), όπου μία διαφαινόμενη ποδοσφαιρική γιορτή επέφερε πόνο και οδύνη... 

Η καθιερωμένη τους ημέρα ξημέρωνε και το "Πόρτο Λεόνε" βρισκόταν στο πόδι από το πρωί, με τους κατοίκους του να κατακλύζουν τους δρόμους του μεγάλου λιμανιού, ενόψει ενός ντέρμπι που είχε πάρει χαρακτήρα μάχης - τίτλου. Οι "ερυθρόλευκοι" του Καζίμιεζ Γκούρσκι υποδεχόντουσαν την ΑΕΚ του Παπαποστόλου, όντας στο +2 από την κορυφή του πρωταθλήματος και ευελπιστώντας σε μία νίκη που θα ξεκαθάριζε το βαθμολογικό τοπίο.

Αρκετή ώρα πριν τη σέντρα το παλιό "Καραϊσκάκης" ήταν κατάμεστο από 35.450 φιλάθλους, με την ατμόσφαιρα να είναι ηλεκτρισμένη. Στις 15:15 το μεσημέρι ήχησε η σφυρίχτρα του διαιτητή για τη σέντρα, ώστε οι δύο - γεμάτες αστέρες - ομάδες να προτάξουν τα "ξίφη" τους. Από την μία οι Πειραιώτες με παιχταράδες όπως οι Σαργκάνης, Βαμβακούλας, Ορφανός, Αναστόπουλος και Γαλάκος και από την άλλη οι "κιτρινόμαυροι" με Μαύρο, Μπάγεβιτς, Μανωλά, Οικονομόπουλο και Ελευθεράκη. 

Ποιος να το περίμενε ότι οι γηπεδούχοι θα πετύχουν έξι τέρματα, χωρίς μάλιστα να δεχθούν κανένα, με το αποτέλεσμα στο ημίχρονο να βρίσκεται μόλις στο 1-0. Παροξυσμός στο Φάληρο, με τους οπαδούς της Θύρας 7 να κατευθύνονται λίγο πριν τη λήξη του παιχνιδιού στην Θύρα 1 όπου βρισκόταν η φυσούνα του γηπέδου. Μοναδικός τους σκοπός η αποθέωση των δικών τους παιδιών...

Με τις κερκίδες να είναι ασφυκτικά γεμάτες, δημιουργήθηκε ένα αποπνικτικό σκηνικό... και με τους φύλακες να μην έχουν ανοίξει της εισόδους... δεν άργησε να γίνει το κακό. Οι μαρτυρίες λένε πως ένας φίλος της ομάδας σκόνταψε, δημιουργώντας ένα εφιαλτικό ντόμινο, με ανθρώπους να ποδοπατιούνται και να οδηγούνται σε ακαριαία ασφυξία.

Ο τραγικός απολογισμός έδειξε 20 + 1 νεκρούς, καθώς ο τελευταίος σε αυτή την τραγική καταμέτρηση έφυγε από τη ζωή έπειτα από έξι μήνες, καθώς δεν κατόρθωσε να επιβιώσει από κώμα. Ακόμη 55 ήταν οι τραυματίες, ενώ παράλληλα σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος πέντε φυλάκων και ισάριθμων αστυνομικών. Οι πρώτοι καταδικάστηκαν σε 10ετη φυλάκιση όμως εν τέλει δεν εξέτισαν την ποινή τους, σε ένα σκηνικό που θυμίζει πολύ την τραγωδία του Χίλσμπορο, με τις οικογένειες της Λίβερπουλ να αναζητούν επί δεκαετίες το δίκαιο τους. Εξού και οι φιλικές σχέσεις ανάμεσα στους δύο συλλόγους.

Και επειδή ο Πειραιάς, όπως και η ελληνική κοινωνία δε ξεχνά τις οικογένειες των θυμάτων, κάθε χρόνο στις 8 του Φλεβάρη τελείται το συναισθηματικά φορτισμένο μνημόσυνο των αδικοχαμένων παιδιών. Σύσσωμη η οικογένεια του Ολυμπιακού δηλώνει παρόν έξω από το "Γ. Καραϊσκάκης", ενώ συνήθως αντιπροσωπεία τόσο θεσμική όσο και οπαδική άλλων συλλόγων αποστέλλει στεφάνια και κασκόλ ως ελάχιστο φόρο τιμής.

Για να μη ξεχάσουμε ποτέ όσους άφησαν τη πνοή τους στο μέρος που αγάπησαν περισσότερο από κάθε άλλο στον κόσμο: 

Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)

Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)

Βασίλης Μάχας (20 ετών)

Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)

Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)

Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)

Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)

Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)

Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)

Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)

Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)

Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)

Κώστας Μπίλας (28 ετών)

Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)

Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)

Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)

Νίκος Φίλος (19 ετών)

Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)

Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)

Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)

Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)

Aθάνατοι.