Παναθηναϊκός : Η διαχείριση του ενθουσιασμού, η επιδραστικότητα του Γιοβάνοβιτς και η ανάγκη ενίσχυσης

 Μια στροφή μόλις, πριν την λήξη του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος και ο Παναθηναϊκός παραμένει πρωτοπόρος με την εντυπωσιακή συγκομιδή των 11 νικών και της μίας ισοπαλίας μέχρι τώρα, στις 12 πρώτες αγωνιστικές.

 Η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς βρίσκεται μόνη πρώτη στο βαθμολογικό πίνακα, κάνοντας μία από τις καλύτερες εκκινήσεις της ιστορίας της στην διοργάνωση, έχοντας όμως και να διανύσει ακόμα, έναν μεγάλο και ανηφορικό δρόμο.

Το τριφύλλι είναι αναγκασμένο να διαχειριστεί με ψυχραιμία τις προσδοκίες του κόσμου, να αξιοποιήσει παραγωγικά την αυτοπεποίθηση που έχει δημιουργήσει, να δει ρεαλιστικά τις αγωνιστικές του δυνατότητες (και αδυναμίες), ενισχύοντας ποιοτικά και ποσοτικά το ροστερ του, ενόψει της συνέχειας. 

 Η αγωνιστική παρουσία των πρασίνων, η παραμονή τους στην κορυφή, οι συνεχόμενες νίκες και όλο αυτό το εκρηκτικό μομέντουμ,  έχει φέρει ένα ντελίριο ενθουσιασμού σε όλο τον πράσινο οργανισμό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είχε συνηθίσει να βλέπει την ομάδα του, να διεκδικεί απλά μια θέση στην πρώτη πεντάδα. Απόλυτα λογικό. 

Η προσμονή που υπάρχει είναι τεράστια και αποτυπώνεται εμφατικά σχεδόν κάθε ΣΚ, όπως φυσικά και οι προσδοκίες : Όσο η ομάδα συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, τόσο αυτές αυξάνονται. Αυτή η ευχάριστη συνθήκη, έχει δημιουργήσει μια αυτοπεποίθηση στην ομάδα του τριφυλλιού, την οποία και θα πρέπει να διαχειριστεί με ψυχραιμία, προς όφελος της ίδιας. 

 12 περίπου χρόνια μετά την κατάκτηση του τελευταίου πρωταθλήματος για το τριφύλλι κι έχοντας περάσει ενδιάμεσα μια μεγάλη περίοδο γενικής μετριότητας, με σταθερή... απουσία από τις πρώτες θέσεις , πλασαρίσματα στην μέση της βαθμολογίας, ρόστερ χαμηλών απαιτήσεων με μηδενικές ευρωπαϊκές συμμετοχές, είναι λογικό να υπάρχει αυτή η δίψα και ο υπερενθουσιασμός. 

Με την έλευση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς πέρσι, οι πράσινοι είχαν βάλει γερά θεμέλια δημιουργίας, κρατώντας έναν αξιόλογο κορμό και έχοντας την απαιτούμενη αγωνιστική βελτίωση, ισορροπία και ενίσχυση όλο αυτό το διάστημα, για να δημιουργήσουν κάτι καλό φέτος... Το δημιούργησαν; Το δημιούργησαν και με το παραπάνω, ακολουθώντας με συνεπεια από τα μέσα περίπου της προηγούμενης χρόνιας, ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο και έχοντας παράλληλα ένα διακριτικό προφίλ.

 Με πρώτο και καλύτερο τον Σέρβο κόουτς. 

Υψηλή αυτοπεποίθηση με χαμηλό προφίλ 

Όπως είναι λογικό, η ξέφρενη πορεία, έχει δημιουργήσει τις αντίστοιχες προσδοκίες, τόσο στην ίδια την ομάδα όσο και στους φίλους της. Μεθοδικά και σταθερά οι Πράσινοι, φτιάχνουν από πέρσι ένα συμπαγές σύνολο, χαμηλού ρίσκου με νοοτροπία νικητή, με υψηλή αυτοπεποίθηση και έχοντας παράλληλα ένα χαμηλό προφίλ, το οποίο αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. 

Έχω χρόνια να θυμηθώ ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα, που είχε τόσο μεγάλη επιδραστικότητα από τον ίδιο της τον προπονητή. 

Εάν ο Παναθηναϊκός έχει έναν δρόμο να ακολουθήσει, είναι αυτός που έχει δημιουργήσει ο κόουτς του, με τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά που έχει προσδώσει στην φιλοσοφία και την νοοτροπία του. 

Εάν οι Πράσινοι λοξοδρομήσουν και βάλουν τον πήχη πολύ πιο πάνω από τις πραγματικές δυνατότητες τους, παίρνοντας τα μυαλά τους αέρα, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να αποδιοργανωθούν, με ότι αυτό συνεπάγεται. 

Οδηγός το ντέρμπι, για το τι πρέπει να αποφύγει. 

Μετά από πολλά χρόνια, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό σε αγώνα πρωταθλήματος, έχοντας τον τίτλο του φαβορί ή ας το πούμε καλύτερα, απλά δεν ήταν το αουτσάιντερ. Αυτό από μόνο του, έβαζε μια πίεση στην ίδια την ομάδα, που έπρεπε να αποδείξει στο γήπεδο, πως όντως είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό και πως μπορούσε να τον κερδίσει. 

Το τριφύλλι, έχοντας χάσει βέβαια από τραυματισμό και τους δύο πιο σημαντικούς του παίχτες μεσοεπιθετικά, μπλόκαρε και έκανε ίσως το χειρότερο φετινό του ματς, παίρνοντας τον βαθμό της ισοπαλίας στο... παρά ένα. 

Η περιρέουσα ατμόσφαιρα που υπήρχε τις μέρες πριν το αιώνιο ντέρμπι, έκανε κακό στον Παναθηναϊκό αφενός και αφετέρου δεν αποτύπωνε την πραγματικότητα. 

Διαχρονικά οι ερυθρόλευκοι, όποτε πάνε υποψιασμένοι σε κάποιο ντέρμπι, χωρίς τον τίτλο του φαβορί, βγάζουν αντίδραση. Ακριβώς αυτό έγινε και την προηγούμενη βδομάδα. Μπήκαν με το... μαχαίρι στα δόντια, έβγαλαν σφιγμό, ένταση και πάθος, χάνοντας την νίκη στην εκπνοή. Στοιχεία που περίμενε κάποιος να τα δει από τους αντιπάλους τους. 

Η διακοπή έρχεται την κατάλληλη στιγμή. 

Λίγες μέρες πριν την διακοπή του πρωταθλήματος λόγω μουντιάλ, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ευελπιστεί να κλείσει τον πρώτο γύρο με 37 βαθμούς και σε απόσταση ασφαλείας, τόσο από την ΑΕΚ όσο και από τον Ολυμπιακό. Οι δύο τους διασταυρώνουν τα ξίφη τους την Κυριακή, με τους πράσινους να είναι... ευνοημένοι, σχεδόν με όλα τα πιθανά αποτελέσματα. 

Οχι, ο Παναθηναϊκός δεν έγινε ούτε Μπαρτσελόνα ούτε Ρεαλ. Το τριφύλλι έχει μια πολύ καλή ομάδα, προσηλωμένη σε ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, με έναν πολύ καλό προπονητή. Αντίστοιχα, έχει και αδυναμίες, τις οποίες όσο πιο ρεαλιστικά τις δεί, τόσο πιο μεγάλες είναι οι πιθανότητες στο τέλος της σεζόν να έχει καταφέρει να επιτύχει τους στόχους που έχει θέσει. 

Με μια πρώτη ανάγνωση, κάποιος θα σκεφτόταν πως η επερχόμενη διακοπή, σχεδόν για 1,5 μήνα, έρχεται σε μια στιγμή που ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος και αήττητος. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η διακοπή έρχεται την κατάλληλη στιγμή για τους πράσινους, που τους δίνει την ευκαιρία για ανασύνταξη, πνευματική ξεκούραση, αποσυμπίεση αλλά και για την καθοριστική επιστροφή του Παλάσιος. 

Ο Αργεντινός είναι από τους καλύτερους παίχτες - αν όχι ο καλύτερος - που διαθέτουν οι Πράσινοι στο ρόστερ τους και για διάφορους λόγους, η απουσία του δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να αναπληρωθεί. Τα ίδια πάνω-κάτω και με τον Αίτορ.

Επιτακτική ανάγκη η ενίσχυση. 

Ανεξάρτητα από την απώλεια των Αΐτορ (κυρίως) και Τρουιγιέ, το τριφύλλι είναι δεδομένο ότι χρειαζόταν ενίσχυση τόσο στα φτερά της επίθεσης του, όσο και στον άξονα της μεσαίας του γραμμής. Η ατυχία με τους δύο παίχτες, υποχρεώνει τους ανθρώπους της ομάδας να επιταχύνουν τις διαδικασίες μεταγραφικής αναζήτησης και να προσθέσουν στο ρόστερ την ποιότητα και την ποσότητα που χρειάζεται με (τουλάχιστον) δύο παίχτες ενδεκάδας. 

Ο Παναθηναϊκός έχει αγωνιστικά κενά, τα οποία από την αρχή της χρονιάς έχει καταφέρει να καλύψει με διάφορους τρόπους, είτε μέσα από την ποιότητα και την μαχητικοτητα των παιχτών που έχει ήδη στο ρόστερ, είτε με τον τρόπο που προσεγγίζει τα παιχνίδια ο προπονητής του. 

Όλες οι ομάδες έχουν φυσικά δικαίωμα σε στραβοπατήματα και σε αγωνιστική "κοιλιά" . Αλλοίμονο. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός, πως ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του μια τεράστια ευκαιρία, που κάνεις δεν ξέρει αν την ξαναβρεί τα επόμενα χρόνια. 

Ο δρόμος μέχρι την λήξη της φετινής αγωνιστικής περιόδου είναι ακόμα μακρύς και ανηφορικός και πάρα την απόσταση που έχουν πάρει οι πράσινοι από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές τους, θα πρέπει να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο και με τον ίδιο τρόπο. 

Υ. Γ: Σπουδαίο διπλό για τον ΠΑΟΚ χθες σε πολύ δύσκολη έδρα, απέναντι σε μια καλή ομάδα που αδικείται από την βαθμολογική της θέση. Πολλαπλά τα κέρδη, με τον Σοάρες και τον Κωνσταντέλια να είναι τα σημαντικότερα για την συνέχεια. 

Υ. Γ. 2: Ο παίχτης που αλλάζει τον Ολυμπιακό είναι ο Χουάνγκ. Σταθερά ο καλύτερος των Πειραιωτών, με την συμβολή του να είναι το ιδιο καθοριστική, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά, στην βελτίωση της ομάδας του Μίτσελ. Η καλύτερη μεταγραφή με διαφορά.