Ρέμπελιν: "Η Ελλάδα έχει διαδρομές ιδανικές για ποδηλασία και αγώνες"

Ένας από τους πιο ξεχωριστούς αθλητές της σύγχρονης ιστορίας της ποδηλασίας αποτελεί ο αειθαλής Νταβίντε Ρέμπελιν, ο οποίος αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια με την κοντινένταλ ομάδα, IWM, ενώ μεταξύ άλλων κατετάγη στην δεύτερη θέση του Γύρου της Ελλάδας του 2012.
Ο 50χρονος Ιταλός ποδηλάτης ήταν ένα από τα πιο μεγάλα φαβορί του Γύρου της Ελλάδας το 2012 και για μόλις τρία δευτερόλεπτα στην γενική κατάταξη τον ξεπέρασε ο Σλοβένος Ρόμπερτ Βρέτσερ, με τον Ιωάννη Ταμουρίδη να είναι στην τρίτη θέση. Ο Ρέμπελιν έχει γράψει την δική του ιστορία στην ποδηλασία και θεωρείτε θρύλος, αφού μεταξύ άλλων συμμετείχε σε 19 Grand Tours και έχει μία νίκη σε ετάπ του Γύρου της Ιταλίας το 1996, ο οποίος είχε ξεκινήσει από την Ελλάδα.

Όπως μας αναφέρει παρακάτω, τα επόμενα χρόνια επικεντρώθηκε στο να συμμετέχει και να κερδίζει αγώνες μονοήμερους ή που διαρκούν μια εβδομάδα, μεταξύ άλλων και τους κλασικούς και ακόμη και σήμερα σημειώνει μεγάλες επιτυχίες, αφού μεταξύ άλλων έχει αναδειχθεί νικητής σε 61 διοργανώσεις υψηλού επιπέδου και 46 κλασικούς αγώνες. Ιδιαίτερα, έχει κερδίσει ονομαστές διοργανώσεις όπως το Τιρένο-Αντριάτικο και το Παρίσι-Νίκαια, αλλά και φημισμένους μονοήμερους και κλασικούς αγώνες, όπως το Λιέγη-Μπαστόν-Λιέγη, το Άμστελ γκολντ race και νίκες σε Βαλλονία, Σαν Σεμπάστιαν και στην Εμίλια-Ρομάνα.

Όλα όσα δήλωσε ο Νταβίντε Ρέμπελιν στο sportsnewsgreece.gr και τον Άρη Κατσίδη:

Πρώτα από όλα, θα ήθελα να μας μιλήσετε για τις εμπειρίες σας από τον Γύρο της Ελλάδας το 2012. Τερματίσατε δεύτερος στην γενική κατάταξη. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από εκεί;

Θυμάμαι ότι ήτα ένας ωραίος, καλά οργανωμένος αγώνας. Θυμάμαι ότι στο τέλος του τελευταίου εταπ, υπήρχε ένα ξεκόλλημα στο γκρουπ, οπού ο leader παρέμεινε πίσω και για λίγα δευτερόλεπτα θα μπορούσα να έχω κερδίσει τον αγώνα.

Τι ξεχωρίζετε από αυτόν το Γύρο της Ελλάδας το 2012 και τι το κάνει πιο ιδιαίτερο από τους υπόλοιπους σε αυτό το επίπεδο;

Νομίζω ότι είναι η γοητεία της Ελλάδας, μια χώρα που έχει διαδρομές ιδανικές για ποδηλασία και αγώνες. Επιπρόσθετα, ο αγώνας ήταν πολύ οργανωμένος.

Ήταν ένα tour με τουλάχιστον τρεις ανταγωνιστές για την πρώτη θέση. Πόσο ανταγωνιστικό θυμάστε ότι ήταν;

Ήταν ένας γύρος, ο οποίος κρίθηκε στο τέλος και ίσως με με έναν ανηφορικό τερματισμό, πιθανόν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη με περισσότερα κενά στη γενική κατάταξη

Επίσης συμμετείχατε στον Γύρο της Ιταλίας το 1996, όπου ξεκίνησε στην Ελλάδα. Σε εκείνο το tour κιόλας είχατε για πολλές μέρες την ροζ φανέλα. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας και οι σκέψεις σας από εκείνη την περίοδο;

Είναι μια όμορφη ανάμνηση. H αρχή στην Αθήνα ήταν εντυπωσιακή, όπως και η νίκη μου μετέπειτα σε ετάπ και το ότι για έξι ημέρες φορούσα την ροζ φανέλα (maglia rosa). Εκείνος ο Giro παραμένει μια από τις καλύτερες αναμνήσεις της καριέρας μου.

Συμμετείχατε και στα τρία Grand Tours, ιδιαίτερα βέβαια στο Giro. Θα ήθελα νας μας πείτε για τις εντυπώσεις από αυτά τα tours.

Νομίζω ότι ο Γύρος της Ιταλίας είναι ο πιο απαιτητικός αγώνας ως διαδρομή, λόγω των παγίδων που οι διαδρομές παρουσιάζουν, αλλά και των βουνών με τις απότομες πλαγιές όπως στους Δολομίτες.

Ο Γύρος της Γαλλίας είναι ο πιο "αγχωτικός" αγώνας, ο πιο αισθητός σε όλους και γι' αυτό ακόμη και τα ετάπ στις πεδιάδες είναι πολύ απαιτητικά.

Ο Γύρος της Ισπανίας γίνεται συνεχώς ένας διαγωνισμός για ανηφορίστες. Όταν έτρεξα εκεί υπήρχαν λιγότερες αναβάσεις, ίσως λιγότερο απαιτητικές και ήταν μια εξαιρετική προετοιμασία για το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Για αυτό το λόγο έτρεξε τότε στην Vuelta.

Έχετε κερδίσει πολύ γνωστούς αγώνες όπως το Τιρένο-Αντριάτικο και το Παρίσι-Νίκαια και πολύ γνωστούς κλασικούς αγώνες όπως το Λιέγη-Μπαστόν-Λιέγη, στην Βαλλονία, στο Σαν Σεμπάστιαν κτλ. Θα ήθελα να πείτε τις σκέψεις και τις αναμνήσεις σας από αυτούς τους αγώνες.

Όταν κέρδισα τους δύο πρώτους μου κλασικούς αγώνες το 1997 στο Σαν Σεμπάστιαν και στην Ζυρίχη, τότε σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερο να επικεντρώσω την προετοιμασία μου στους μονοήμερους αγώνες ή σε αγώνες με λίγα ετάπ όπως το Τιρένο Αντριάτικο ή το Παρίσι Νίκαια. Οι νίκες που πέτυχα ήταν σε διαδρομές ιδανικές για τα χαρακτηριστικά μου, όπως στις Αρδέννες συγκεκριμένα η στο Μουρ ντε Χούι, που είναι μια πολύ γνωστή ανάβαση, στην Βαλλονία, οπού εκεί κέρδισα τρεις φορές. Αλλά ο καλύτερος αγώνας που κέρδισα ήταν το Λιέγη-Μπαστόνη-Λιέγη το 2004 και ιδιαίτερα είχα κερδίσει μαζί με αυτό και το Άμστελ γκολντ race και το Φρέκια Βαλλόνη μέσα στην ίδια εβδομάδα.

Από τους αγώνες στα grand tours, ποιους θεωρείτε τους πιο δύσκολους αντιπάλους;

Οι πιο δύσκολοι αντίπαλοι που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου ήταν ο Μπετίνι και ο Βαλβέρδε. Πέρα από το 1996, δεν είχα προτεραιότητα μου την νίκη, γιατί δεν ήμουν ανταγωνιστικός απέναντι σε αναβάτες όπως ο Παντάνι, ο Άρμστρονγκ και ο Ούρλιχ.. Είμαι αναβάτης κυρίως για τους μονοήμερους αγώνες, οπού εκεί πάντα εκφράζομαι καλύτερα.