ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ: Τώρα ή ποτέ!

Football Stories 

Καλά καλά δεν ξεκίνησε η Προκριματική Φάση του Μουντιάλ και η Εθνική βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Και τι ειρωνεία, αν σκεφτεί κανείς πως περιμέναμε τα πράγματα να έχουν εξελιχθεί λίγο διαφορετικά, έχοντας ξεκινήσει σχεδόν...ονειρικά με την ισοπαλία μέσα στην Ισπανία. Λίγο το δικό μας...παραστράτημα απέναντι στους Γεωργιανούς (σε ένα ματς που ήταν για να χάσουμε), λίγο η απρόσμενη νίκη των Σουηδών κόντρα στους Ισπανούς και ξαφνικά είμαστε σε θέση κυνηγού. 

Για να καταλάβετε πόσο μπερδεμένη είναι η κατάσταση για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αν κερδίσουμε στο Κόσοβο την Κυριακή και στο ΟΑΚΑ τους Σουηδούς την Τετάρτη, αυτό δε θα αρκεί για να βρεθούμε πάνω από τη Σκανδιναβική ομάδα, η οποία έχει ήδη 9 βαθμούς και εμείς αν κάνουμε το 2x2 θα φτάσουμε τους 8. Ναι μεν δηλαδή θα έχουμε αναπτερώσει σε μεγάλο βαθμό τις ελπίδες για να βρεθούμε σε μία από τις δύο πρώτες θέσεις, αλλά και πάλι θα είμαστε 3οι, και πάλι θα είμαστε το αουτσάιντερ. Στο δεύτερο γύρο θα θέλουμε και πάλι νίκη μέσα στη Σουηδία, εκτός αν το συγκρότημα του Γιάνε Άντερσον γκελάρει με τη Γεωργία ή το Κόσοβο ή αν εμείς κάνουμε κάνα...τρελό και κερδίσουμε την Ισπανία στο Ολυμπιακό Στάδιο. Και θα σταματήσω εδώ γιατί έχω πάει δέκα βήματα παρακάτω, ενώ πολύ αμφιβάλλω αν μπορούμε να κερδίσουμε το Κόσοβο. 

Με αυτή την αναφορά στους Κοσοβάρους πάμε και στο...ζουμί του άρθρου. Η Εθνική έβγαλε μια φορά τα μάτια απέναντι στη Γεωργία παρουσιάζοντας μια απαίσια εικόνα στην Τούμπα. Σε εκείνη την κρύα νύχτα του Μαρτίου θυμίζω πως παρά την τραγική εμφάνιση είχε προηγηθεί στο 77' με ένα απίστευτο αυτογκόλ των φιλοξενουμένων και κατάφερε να ισοφαριστεί στο επόμενο λεπτό, λέγοντας «ευχαριστώ, δε θα πάρω» στο δώρο των αντιπάλων. Ίσως της στοιχίσει η συγκεκριμένη γκέλα. Αν γίνει και δεύτερη γκέλα με το Κόσοβο το «ίσως» βγαίνει από την εξίσωση. Και η πλάκα είναι πως το Κόσοβο δεν είναι καθόλου κακή ομάδα. Πολύ το απαξιώνουν σαν οντότητα γιατί μετράει μόλις πέντε χρόνια ποδοσφαιρικής ιστορίας, πολλοί -λανθασμένα- το κατηγοριοποιούν στις ομάδες της χαμηλότερης ταχύτητας, ωστόσο η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Διαθέτει καλύτερη ομάδα και από τη Γεωργία που μας έκοψε βαθμούς, παίκτες με ποιότητα με παραστάσεις σε μεγάλα πρωταθλήματα (Μουρίκι, Καστράτι, Ρασίτσα, Μπερίσα) και ένα σύνολο που όσο περνούν τα χρόνια αποκτάει και μεγαλύτερη ομοιογένεια. Μην ξεχνάμε άλλωστε και τη ζημιά που μας έκανε τον περασμένο Οκτώβριο στον αγώνα του Ολυμπιακού Σταδίου, όπου απέσπασε «λευκή» ισοπαλία στον αγώνα του Nations League, σε ένα αποτέλεσμα που μακροπρόθεσμα μας στέρησε και την πρωτιά στον όμιλο. Συνεπώς, θα είναι έγκλημα να τους υποτιμήσουμε...

Σε δεύτερη ανάγνωση, από πότε έχει η Εθνική να κερδίσει κάποιο σοβαρό (επίσημο) παιχνίδι; Στο Nations League είχε κερδίσει τους Κοσοβάρους μέσα στην Πριστίνα, σε μια αναμέτρηση όμως που οι Βαλκάνιοι μετρούσαν 6 σημαντικές απουσίες λόγω covid. Νικήσαμε μέσα- έξω την αδύναμη Μολδαβία και απέναντι στους Σλοβένους παραχωρήσαμε δύο ισοπαλίες, χαρίζοντάς τους την πρωτιά. Τα ίδια και χειρότερα και κόντρα στη Γεωργία που ανέφερα και παραπάνω. Και για να βρούμε την τελευταία νίκη της Εθνικής απέναντι σε έναν τρόπον τινά σοβαρό αντίπαλο, πρέπει να γυρίσουμε στον Νοέμβρη του 2019, σε ένα 2-1 επί των Φινλανδών, όντας αδιάφοροι. Από εκεί και έπειτα, στα φιλικά...μαγεύουμε, ο Φαν Σχιπ είναι ό,τι καλύτερο έχουμε μετά τον Σάντος, αλλά στο χορτάρι, όταν η μπάλα καίει, αυτό που παρουσιάζουμε είναι κάτι εξαιρετικά μέτριο και δεν συνάδει με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Και για να προλάβω τυχόν καλοθελητές, η Εθνική έχει μια χαρά υλικό (η αξία και οι παραστάσεις των παικτών το λέει, δεν τα βγάζω από το μυαλό μου) για να καθαρίζει από το ημίχρονο τέτοιους αντιπάλους και να βρίσκεται -τουλάχιστον- στο επίπεδο της Σουηδίας. Θα το κάνει τώρα; Αν δεν το κάνει, καλό θα ήταν να συμβιβαστούμε πως θα δούμε ακόμα μια μεγάλη διοργάνωση από τον καναπέ. Ή τώρα ή ποτέ. Η απάντηση την Κυριακή το βράδυ...