Χρήστος Βολικάκης: «Θα προσπαθήσω με όλη μου την ψυχή να δικαιώσω τον κόσμο που με εμπιστεύεται»

Αποκλειστική συνέντευξη παραχώρησε ο Χρήστος Βολικάκης στον Άρη Κατσίδη και στο Sportsnewsgreece.

Ο Χρήστος Βολικάκης είναι ο πιο επιτυχημένος Έλληνας ποδηλάτης και πάντα με τις επιτυχίες του και τα κατορθώματα του, κρατάει την ελληνική σημαία ψηλά και μας κάνει όλους περήφανους με τους αμέτρητους ευρωπαϊκούς και διεθνείς τίτλους που λαμβάνει, αλλά και με τις εξαιρετικές εμφανίσεις του.

Συμμετείχε σε τρεις Ολυμπιάδες κάνοντας εξαιρετικούς αγώνες και τώρα στοχεύει σε μια διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το καλοκαίρι του 2021. Είναι ο πρώτος Έλληνας ποδηλάτης που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και όπως πρωτοείπαμε έχει αναρίθμητες διακρίσεις, τίτλους και μετάλλια στο βιογραφικό του, ένα παλμαρέ που θα ζήλευε ο καθένας.

Ο Χρήστος Βολικάκης μας δήλωσε μεταξύ άλλων για το πως ξεκίνησε την ποδηλασία, για τα πλάνα του για την Ολυμπιάδα του 2021, για την αλλαγή από Sprider σε Endurance, για τις εμπειρίες του από τις προηγούμενες Ολυμπιάδες, για τον αδερφό του και επίσης Παγκόσμιο πρωταθλητή κ. Ζαφείρη Βολικάκη, αλλά για το ποια είναι τα σχέδια για το μέλλον του.

Πως ξεκινήσατε την ποδηλασία; Γιατί την επιλέξατε από άλλα αθλήματα;

Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν κοιμάσαι και ξυπνάς σε μια ποδηλατική οικογένεια, η επιλογή είναι μονόδρομος. Επέλεξα από την ποδηλασία, αφού πέρασα από δοκιμασία με μπάσκετ, βόλεϊ, ποδόσφαιρο καταλήγοντας σε ένα αγώνισμα που ασχολούνται πολλοί, αλλά λίγοι γεύονται την ολοκλήρωση με αυτή την μοναδική αγάπη.

Έχετε πολυάριθμα μετάλλια σε διεθνείς, παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ποιο θεωρείται ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας; 

Τα μετάλλια σίγουρα επισφραγίζουν την αξία αυτού που τα κατακτά, αλλά για να κερδίσεις ένα μετάλλιο, πρέπει να περάσεις από 40 κύματα και να καταφέρεις να επιπλεύσεις. Μυστικά δεν υπάρχουν, όλα πλέον βγαίνουν στο φως. Αν έχεις αποφασίσει να κάνεις κάτι ξεχωριστό, πρέπει να αφιερώσεις ένα μεγάλο κομμάτι από την νιότη σου ή ακόμη και ολόκληρη, για να γευτείς επιτυχία με απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις τα στοιχεία που θα σε βοηθήσουν να πετύχεις. Εγώ προσωπικά, πιστεύω πως τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον κόσμο και ότι δίνεις παίρνεις. Δουλειά, σκληρή δουλειά και προσήλωση στο στόχο, κρατώντας χαμηλούς τους τόνους.

Θα ήθελε να μας μιλήσετε για τα πλάνα για την Ολυμπιάδα του 2021. 

Ήταν επώδυνο αυτό που συνέβη με την πανδημία και άλλαξε τα σχέδια μας. Τώρα χαράζω τον καινούργιο χάρτη των αγώνων, νέο ξεκίνημα με περιοριστικούς όρους, αφού υπάρχουν δεσμεύσεις σχετικά με την ετοιμασία μαζί δε με την αβεβαιότητα που δημιουργεί η παγκόσμια ασφάλεια.

Στο πρόγραμμα μου έχουν προστεθεί αγώνες στην Ισπανία (Μαγιόρκα), οπού το κλίμα και οι συνθήκες είναι μάλλον ευνοϊκές. Μαζί με τον προπονητή μου, κ. Λάμπρο Βασιλόπουλο και τον αδερφό μου τον Ζαφείρη θα δουλέψουμε πάρα πολύ Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος για το καλύτερο. Αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια, η οποία απαιτεί μεγάλη οικονομική επιβάρυνση θα είναι η Ε.Ο.Ε., η Ε.Ο.Π., οι χορηγοί μου και η ευχή όσων με αγαπούν για καλή έκβαση. 

Θεωρείτε εφικτό ένα μετάλλιο ή μια διάκριση στην Ολυμπιάδα για την Ελληνική ποδηλασία;

Η ΕΟΠ θα έχει εκπροσώπηση με τρεις αθλητές σε πίστα-δρόμο-Mountain Bike. Εύχομαι στους συναθλητές μου, που θα ταξιδέψουν στο Τόκιο να πετύχουν ότι καλύτερο και να έχουν την δικαίωση που τους αξίζει. Όσο για μένα με συμμετοχή σε τρεις Ολυμπιάδες και πρώτα ο Θεός και σε τέταρτη, θα προσπαθήσω με όλη μου την ψυχή να δικαιώσω τον κόσμο που με εμπιστεύεται, αλλά και τον εαυτό μου, να πετύχω μια διάκριση που την κυνηγάω και έχω φτάσει πολύ κοντά στις προηγούμενες συναντήσεις.

Είναι αυτό που μου λείπει και όπως κάθε αθλητής που στέκεται στις επάλξεις τόσα αγωνιστικά χρόνια επιθυμεί διακαώς για την πραγματοποίηση του ονείρου.

Η ποδηλασία πίστας φαίνεται κάτι πολύ εντυπωσιακό, επειδή πολύς κόσμος δεν γνωρίζει δυστυχώς θα θέλατε να μας αναλύσετε τα είδη αρχικά και τι πρέπει να διαθέτει ο αθλητής στο κάθε ένα από αυτά;

Η ποδηλασία πίστας έχει 11 και πλέον ξεχωριστά αγωνίσματα.

Εγώ είχα την τύχη να ασχοληθώ και με τις δύο κατηγορίες με πολλές και μεγάλες διακρίσεις στο ενεργητικό μου. 

Α) Αγωνίσματα ταχύτητας (σπρίντ, κεϊρίν, χιλιόμετρο, ομαδικό σπριντ) 

Σε αυτά τα αγωνίσματα κύριο χαρακτηριστικό είναι η ταχύτητα και τα αγωνίσματα διαρκούν από λίγα δευτερόλεπτα έως 1.30". Ο αθλητής απαραιτήτως πρέπει να είναι πολύ γρήγορος σε διαφορετική περίπτωση δεν έχει καμία τύχη.

Β) Αγωνίσματα αντοχής (σκρατς, πόντους αποκλεισμός, ατομικό pursuit, ομαδικό  pursuit, omnium, maddison)

Έχω μεταπηδήσει τα τελευταία χρόνια σε αυτά τα αγωνίσματα, προφανώς έχουν να κάνουν με την αντοχή. Όλα με την σειρά τους είναι εξαντλητικά και μεγάλης διάρκειας π.χ. στο σκρατς εκτελούνται 60 στροφές με ρυθμό ταχύτατο και όποιος τερματίσει πρώτος κερδίζει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα υπόλοιπα, οπού οι στροφές αυξάνονται για να φτάσουν μέχρι και τις 200 (δηλαδή 50km) και στα οποία πέφτουν κορμιά μεχρι την νίκη. Εδώ ο αθλητής πρέπει να διαλέξει αντοχή, αλλά και ταχύτητα, γιατί υπάρχουν ενδιάμεσα σπριντ που βαθμολογούνται. 

Εξαντλητικά, μοναδικά και ατελείωτα, αφού διαρκούν αρκετά, προσφέροντας στον θεατή μοναδικό θέαμα. Αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσεις από κοντά.

Θα προτείνατε κάποιο παιδί να ασχοληθεί με την ποδηλασία και ιδιαίτερα με την ποδηλασία πίστας.

Ανεπιφύλακτα θα το πρότεινα και θα παρότρυνα στα νιάτα να το δοκιμάσουν. Είναι μοναδικές οι στιγμές που σου χαρίζει το ποδήλατο και η ελευθερία που νιώθεις, είναι σαν να έχεις όλο τον κόσμο δικό σου.

Ιδιαίτερα στην ποδηλασία πίστας, υπάρχει η δυνατότητα να το παρακολουθήσουν οι γονείς, οι φίλοι και όποιος θέλει σε σχέση με τα αγωνίσματα του δρόμου που μπορεί βέβαια κάποιος να δει περάσματα, αλλά πρέπει να ακροβολιστεί στα βουνά (έχει και αυτό την μαγεία του βέβαια). Το κέρδος του νέου παιδιού που θα ασχοληθεί είναι ότι θα κοινωνικοποιηθεί, θα ζήσει εμπειρίες και αν υπάρχει και το ταλέντο, τότε αυτή η προσπάθεια μπορεί να έχει μέλλον.

Πόσο δύσκολος θεωρείται ότι είναι ο πρωταθλητισμός;

Ο πρωταθλητισμός είναι ένα πανάκριβο όνειρο και πρέπει να βαδίσει στην  κόψη του ξυραφιού όποιος αποφασίσει να τον ακολουθήσει. Αν σε βγει, θα σε απογειώσει με όλα τα συνεπακόλουθα, αν όχι δύσκολα δύσκολα θα δεχθείς να συνεχίσεις, γιατί τα φτερά σου θα έχουν τσακιστεί. 

Χρειάζονται ατσάλινα νεύρα, γερό στομάχι και μεγάλη υπομονή για να διαχειριστείς την ήττα αν είσαι από αυτούς, που συγκεντρώνουν πιθανότητες για να γίνουν πρωταθλητές.

Αλλάξατε από Sprider σε Endurance. Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η αλλαγή;

Με το σπριντ είχα και εγώ άριστη σχέση και έχω ακόμη, γιατί χάρη σε αυτό κατάφερα να φτάσω πολύ ψηλά, κερδίζοντας τους μεγαλύτερους αθλητές του πλανήτη και κάθε φορά που πρέπει να το αναφέρω, νιώθω δυσάρεστα, γιατί είναι φίλοι μου και διδάχθηκα από αυτούς πάρα πολλά. 

Στο σπριντ θα έμενα σε όλη μου την καριέρα, γιατί εκεί ανδρώθηκα αλλά ανωτέρα βία με ανάγκασε παραμονές των αγώνων του Ρίο να προβώ σε μια επέμβαση στην μέση μου.

Ο γιατρός μου ξεκαθάρισε πως η προπόνηση με βάρη, έπρεπε να αποτελέσει παρελθόν και ο κύβος ερρίφθει, από σπρίντερ στην αντοχή και άρδην αλλαγή προγράμματος και πάλι από την αρχή. Επιστρέφοντας δε από την Βραζιλία, μην έχοντας άλλη επιλογή κατέληξα στα αγωνίσματα αντοχής. 

Συμμετέχετε σε Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2008. Πως είναι αυτή η εμπειρία; Τι ξεχωρίσατε σε κάθε διοργάνωση;

Τρεις οι συμμετοχές, τρεις οι Ολυμπιάδες κάθε μια ξεχωριστή δοκιμασία με τα θετικά και τα αρνητικά της αποτελέσματα. Μοναδική εμπειρία με διδάγματα που προσπαθούσα να εφαρμόσω στην επόμενη. Από την πρώτη κατάλαβα ότι δεν εξαρτάται η επιτυχία μόνο από εσένα, γιατί αν αυτό συνέβαινε δεν θα έμενα έξω από την επόμενη φάση των αγώνων χάρη του Κινέζου. Το πάθημα μάθημα.

Η δεύτερη στην Αγγλία με έφερε πολύ κοντά, όντας πιο ώριμος και πέρασα στον ημιτελικό πανηγυρικά, 9η θέση το τελικό αποτέλεσμα, καλοδεχούμενο και ωφέλιμο για την συνέχεια. Τρίτη στο Ρίο, ξανά στον ημιτελικό αλλά αποδυναμωμένος, αφού είχε μεσολαβήσει η σοβαρή επέμβαση όπως προανέφερα. Τρεις μήνες πριν την συμμετοχή μου. 

Κοινή διαπίστωση: Πολλοί παράγοντες πρέπει να συνδυαστούν για να πετύχεις κάτι δυνατό και μοναδικό. 

Πως βιώσατε την κατάσταση του lockdown και της πανδημίας, πως σας επηρέασε στις προπονήσεις και στην προετοιμασία που κάνατε για τους Ολυμπιακούς;

Οι προπονήσεις μπορεί να συνεχίστηκαν, αλλά άλλη η ψυχολογία όταν προπονείσαι για την Ολυμπιάδα και άλλη όταν απλά προπονείσαι για να μείνεις αδρανής. Φτάσαμε στο σημείο να νιώθουμε τυχεροί που αναβλήθηκαν οι αγώνες, γιατί δεν έβλεπα με πιο τρόπο θα τελείωναν και με τι αποτελέσματα. Ήταν να το ζήσουμε και αυτό και θα τολμήσω να πω και να στηρίξω, πως είναι κάθε εμπόδιο για καλό, όπως λέει και η λαϊκή ρήση. 

Θα ήθελα να μας μιλήσετε και για τον αδερφό σας, κ.Ζαφείρη Βολικάκη, ο οποίος επίσης ασχολείται με την ποδηλασία και έχει πολλές διεθνείς επιτυχίες.

Ο Ζαφείρης είναι εκτός από αδερφός, φίλος, συναθλητής και αντίπαλος με την καλή έννοια, γιατί με ανάγκασε και τον ανάγκασα μα τον υγιή ανταγωνισμό να πετύχουμε την εξέλιξη με το άθλημα.

Είναι χαρακτήρας δυναμικός και επίμονος, γνήσιος σπρίντερ που υποχρεώθηκε για χάρη μου, να με ακολουθήσει στα αγωνίσματα αντοχής για να συνεχίσουμε την κόντρα μας στο ίδιο αγώνισμα, για το κοινό καλό

Αν σκεφθεί κανείς ότι άφησε στην άκρη τίτλους όπως Παγκόσμιος πρωταθλητής και πρωταθλητής Ευρώπης για να έρθει στην αντοχή, πρέπει να τον επαινέσω και για αυτή την πλευρά του χαρακτήρα του.

 Τι θα θέλατε να πετύχετε στο μέλλον; Ποιο είναι το όνειρο σας;

Εκτός από αυτό που έχω πει πολλές φορές, δηλαδή μια μεγάλη διάκριση στην τέταρτη Ολυμπιάδα, θα ήθελα στο απώτερο μέλλον να ασχοληθώ με την προπονητική και να βοηθήσω τα νέα και ικανά παιδιά να αναδείξουν το ταλέντο τους Η ζωή μου όλη είναι ποδήλατο, έγινε ποδήλατο γιατί εγώ το επιδίωξα και δεν θα μετανιώσω ποτέ για αυτό ήταν επιλογή μου.

Προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ η ποδηλασία και έχω μιλήσει πρόσφατα ενδεικτικά με τον Εγκ από την Trek-Segafredo και το Cavagna από την Deceuninck -Quick Step από την ποδηλασία δρόμου. Θα επιχειρούσατε να αγωνιζόσασταν σε αυτό το είδος;Σε τι διαφέρει θεωρείτε από την ποδηλασία πίστας;

Θα μπορούσα να είμαι ποδηλάτης αγώνων αντοχής στο δρόμο και να αναφέρω ότι όταν ξεκίνησα την ποδηλατική μου ενασχόληση, κέρδιζα χρονόμετρα και αγώνες αντοχής μέχρι την κατηγορία Εφήβων, μέχρι να έρθει η Παγκόσμια νίκη, το χρυσό στο Παγκόσμιο Εφήβων το 2005 σε ηλικία 17 ετών. Ίσως σήμερα να ήμουν αθλητής δρόμου και μάλιστα με αξιώσεις για σοβαρές επιτυχίες. Αν και ποτέ δεν είναι αργά, ποτέ μην λες ποτέ.

Υπάρχει διαφορά στην ποδηλασία πίστας από την ποδηλασία δρόμου όσον αφορά τις ταχύτητες. Στα αγωνίσματα αντοχής. όμως πάρα πολλοί αθλητές τρέχουν για προπόνηση σε γύρους και στη συνέχεια συμμετέχουν σε αγώνα πίστας με εκπληκτικά αποτελέσματα.