Η επίδραση ενός κανονικού προπονητή...

 

O Παναθηναικός δεν έγινε ξαφνικά...Λίβερπουλ με τον ερχομό του Λάζλο Μπόλονι. Και αν κάποιος ενθουσιάζεται που το ''τριφύλλι'' αρχίζει και κάνει τα βασικά, είναι μάλλον επειδή στο ξεκίνημα της σεζόν είχαμε ξεχάσει πώς γίνονται ακόμα και αυτά, τα αυτονόητα της σεζόν. Με τον Ρουμάνο τεχνικό η αλήθεια είναι πως οι ''πράσινοι'' δεν παίζουν κάνα διαστημικό ποδόσφαιρο. Με τον Πογιάτος να έχει αφήσει πίσω του...καμένη Γη, ο Μπόλονι ξεκίνησε από την αρχή, από την Αλφαβήτα, πριν περάσει σε...λογοτεχνικά κείμενα. Και πλέον, η ομάδα κάνει τουλάχιστον τα βασικά. Και πρώτη επισφράγιση αυτής της βελτίωσης είναι αυτό το 3Χ3 μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και πριν τη μάχη στην Τούμπα.

Γράφει ο Αντώνης Παναγόπουλος

Στο αποψινό ματς απέναντι στον αρκετά επικίνδυνο ΠΑΣ Γιάννινα όλοι είχαν τονίσει πως για να έχει αντίκρισμα η νίκη επί της ΑΕΚ, θα έπρεπε ο Παναθηναικός να κάνει και απόψε το χρέος του. Και το έκανε. Σε ένα ματς που ο δρόμος προς τη νίκη δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Ο Ρουμάνος κατέβασε την ίδια ενδεκάδα, όπως και πριν έξι βράδια στο ΟΑΚΑ, χρησιμοποίησε την ίδια διάταξη (4-3-3), ωστόσο οι απαιτήσεις του αγώνα, η φιλοσοφία του αντιπάλου ήταν εντελώς διαφορετικές. Ο Γιαννιώτες ήταν δεδομένο ότι θα έδιναν τη μπάλα στον Παναθηναικό, ωστόσο το πρέσινγκ τους ήταν αρκετά έντονο και δημιουργούσε θέματα στην ανάπτυξη των γηπεδούχων. Ήταν και ο αγωνιστικός χώρος σε κάκιστη κατάσταση, γεγονός που πάντα δεν αποτελεί σύμμαχο στην ομάδα που θέλει να δημιουργήσει και παραγάγει ποιοτικό ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά, οι ''πράσινοι'' κατάφεραν και έβγαλαν πολλά διαστήματα, ειδικά μετά το 15ο λεπτό. Επέμειναν στο πλάνο τους, κυκλοφόρησαν αρκετά τη μπάλα, πίεσαν τους φιλοξενούμενους, αναζητώντας διαδρόμους προς τα καρέ του Χουτεσιώτη. Ο Βιγιαφάνες, άρχισε να κατεβαίνει πιο χαμηλά για να πάρει μπάλες στα πόδια του και να δημιουργήσει, ο Ζαγαρίτης πήρε αρκετές πρωτοβουλίες από την αριστερή πλευρά, μετά από ένα σημείο, κάθε φορά που η μπάλα χανόταν o Παναθηναικός πρέσαρε. Από μια τέτοια φάση προήλθε και το πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ ο Βιγιαφάνες. Ο Αλεξανδρόπουλος πίεσε ασφυκτικά και έκλεψε τη μπάλα στη μεσαία γραμμή, οι ''πράσινοι'' βγήκαν με πολλούς παίκτες στο transition, πιάνοντας ανοργάνωτη την άμυνα του ΠΑΣ Γιάννινα, και στην εξέλιξη της φάσης, από σέντρα ακριβείας του Χατζηγιοβάννη, ο Μακέντα κέρδισε το πέναλτι. Μιας και αναφέρθηκα στον Μακέντα, αξίζει να τονίσω πως το σημερινό ήταν με διαφορά το καλύτερο παιχνίδι του Ιταλού φέτος με την πράσινη φανέλα. Μπορεί να μην σκόραρε, ωστόσο ήταν παντού, πρέσαρε πολύ καλά, μοίραζε το παιχνίδι, τραβιόταν στο πλάι και έδινε βοήθειες στην ανάπτυξη, κέρδισε και το πέναλτι. Κάπως έτσι οι ''πράσινοι'' έβγαλαν αναίμακτα ένα πρώτο ημίχρονο που θα μπορούσε να μας χαρίσει και το γκολ της χρονιάς, σε μια φάση με καταπληκτικές συνεργασίες και τακουνάκια Κουρμπέλη- Μακέντα, γύρισμα πάρε- βάλε του Ζαγαρίτη του Ζαγαρίτη στον Χατζηγιοβάννη, που ωστόσο υπό πίεση σπατάλησε τεράστια ευκαιρία. Οι αυτοματισμοί που λέγαμε, αρχίζουν σιγά- σιγά και βγαίνουν...

Η λάμψη του Αιτόρ

Η αλήθεια είναι πως για τον Ισπανό τα πρώτα συμπεράσματα που είχαν βγει τις πρώτες αγωνιστικές μόνο θετικά δεν ήταν. Αντιθέτως, έδινε την εντύπωση πως πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή υπερβολικά φλύαρο και ασταθή. Το βιογραφικό του βέβαια μας υποχρέωνε να περιμένουμε να τον δούμε πως θα αποδώσει όταν θα αρχίσει να βρίσκει ρυθμό. Με τον Παναιτωλικό κατέθεσε κάποια πρώτα διαπιστευτήρια, ήταν όμως και άτυχος καθώς του ακυρώθηκαν δύο γκολ με VAR, ενώ δε μέτρησε και το γκολ του Μαουρίτσιο, που επίσης είχε προέλθει από τα πόδια του Ισπανού. Σήμερα, έστω και 11 αγωνιστικές μετά την έναρξη του πρωταθλήματος, ήρθε μια πρώτη εξιλέωση για τον Αιτόρ. Μπήκε στο ημίχρονο, ανακάτεψε την άμυνα των φιλοξενούμενων από τη δεξιά πλευρά, ήταν παρόν σε όλες τις ευκαιρίες του ''τριφυλλιού'' του δεύτερο μέρος και πέτυχε και ένα καταπληκτικό γκολ, σκάβοντας υπέροχα τη μπάλα πάνω από τον γκολκίπερ του ΠΑΣ Γιάννινα, από πολύ δύσκολη γωνία. Το μεγαλύτερο κέρδος από την αποψινή παρουσία του Αιτόρ είναι πως τα χέρια του Μπόλονι αρχίζουν σιγά- σιγά να λύνονται όλο και περισσότερο. Και σίγουρα, αν όχι στην Τούμπα, στα επόμενα ματς είναι πάρα πολύ πιθανό να δοκιμάσει από την αρχή το 4-2-3-1, με ακραίους τον Αιτόρ και τον Χατζηγιοβάννη και τον ''Βίγια'' να επιστρέφει στη φυσική του θέση, ως δεκάρι. Αυτό δοκίμασε ο Ρουμάνος στη μεγαλύτερη διάρκεια του δεύτερου μέρους και φάνηκε να αποδίδει μια χαρά. Άλλωστε, καλό το σχήμα με τους τρεις χαφ, ειδικά στα δυσκολότερα ματς, ωστόσο απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους, είναι προφανές πως ο Παναθηναικός πρέπει να στραφεί και σε άλλες λύσεις. Και όσο το 4-4-2 μοιάζει δυσλειτουργικό, το 4-2-3-1 μοιάζει μια πολύ καλή εναλλακτική για τον Λάζλο Μπόλονι.

Μετά το 70' πάλι τα ίδια...

Δεν νοείται άρθρο για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναικό, που να μην εμπεριέχει μέσα του και λίγη μιζέρια. Αν ψάχνετε για κάτι τέτοιο, δύσκολα θα το βρείτε, εκτός αν κάποιος εθελοτυφλεί. Ο Παναθηναικός ενώ από το 15' μέχρι το 70' είχε πολύ καλά διαστήματα και έπαιξε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, στο τελευταίο 20λεπτο, έβγαλε τις γνωστές παθογένειες. Και αν το 2-0 έδινε στους γηπεδούχους μια αίσθηση ασφάλειας, είμαι σίγουρος πως αν μπαίναμε στο τελευταίο κομμάτι του ματς με το σκορ στο 1-0, μάλλον θα είχαμε...εμφράγματα. Και όπως έγραφα και στο προηγούμενο άρθρο, δεν μιλάμε για σύμπτωση, αλλά για συνεχόμενη επανάληψη της ίδιας κακόγουστης ιστορίας. Εξαιρώντας τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, σε όλα τα υπόλοιπα ματς οι ''πράσινοι'' έχουν κάνει πολύ χειρότερο ''φίνις'' από τους αντιπάλους τους. Ευτυχώς να λέμε που τελειώνει ο πρώτος γύρος και ο Μπόλονι θα έχει την ευκαιρία στη δεκαπενθήμερη διακοπή των Εορτών να ''μπαλώσει'' και τις τελευταίες ανορθογραφίες της κάκιστης προετοιμασίας του Ντάνι Πογιάτος. Στα σημερινά, το ''τριφύλλι'' ξανά υπέστη καθίζηση στο φινάλε μετά τις αλλαγές. Ο Βιγιαφάνες δεν μπορεί ακόμα να βγάλει ολόκληρο 90λεπτο (γι' αυτό αντικαταστάθηκε), ο Κουρμπέλης είχε ένα θεματάκι στους προσαγωγούς, ο Αλεξανδρόπουλος είχε βγει από το ημίχρονο. Και κάπως έτσι έμεινε ο Σερπέζης δίπλα στον καταπονημένο Μαουρίτσιο στα χαφ. Δεν θέλω να κακολογήσω τον νεαρό Σερπέζη, ωστόσο μέχρι τώρα όσο έχει παίξει δεν έχει δείξει απολύτως τίποτα και είναι απορίας άξιο πώς τρώει αυτό το παιδί μια θέση στην αποστολή από τον Μπουζούκη. Ο ΠΑΣ έκανε ευκαιρίες, ήταν και άτυχος, δικαιούταν ίσως και ένα γκολ, ωστόσο έστω και χωρίς να παίξει μπάλα στο φινάλε, κράτησε το πολυπόθητο τρίποντο και ο Διούδης το τρίτο του ''clean sheet'' στη φετινή σεζόν.

- Προσέφερε μεγάλη χαρά και δέος η μεγάλη επιστροφή στην ιστορική Λεωφόρο, συγχωρέστε με όμως, αυτός δεν ήταν αγωνιστικός χώρος, αλλά χωράφι για να βόσκουν πρόβατα και κατσίκες. Θλιβερό πραγματικά...

- Αν κερδίσουν και στην Τούμπα οι ''πράσινοι'', θα μπορούμε πια να πούμε με μεγαλύτερη σιγουριά πως θα έχει καλυφτεί σε μια δύσκολη σειρά παιχνιδιών το τεράστιο χαμένο έδαφος των πρώτων οκτώ αγωνιστικών. Με δεδομένο βέβαια πως ρεαλιστικός στόχος είναι η Ευρώπη και όχι το πρωτάθλημα. 

- Κρας τεστ αύριο στο ''Βικελίδης''. Ο Άρης αν κερδίσει αρχίζει να κάνει όνειρα (με ταβάνι τον...Ουρανό), ο ΠΑΟΚ θέλει να αποδείξει πως μπορεί να κυνηγήσει μέχρι τέλους τον Ολυμπιακό. Θα πούμε πολλά μετά από αυτό το ματς...