ANALYSIS: Μια μικρή οσμή κανονικότητας...

 

Το να κερδίζει ο Παναθηναικός την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ δεν αποτελεί γεγονός που σηκώνει πανηγυρισμούς, θριαμβολογίες, ούτε ''ξεγράφει'' ως διά μαγείας όλα έχουν ήδη συμβεί ως τώρα στη σεζόν. Το να κερδίζει ο Παναθηναικός την ''Ένωση'' είναι κάτι κάτι αρκετά συνηθισμένο (σε οποιαδήποτε εποχή κι αν βρισκόμαστε), μια πολύ φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Oύτε νίκη εκτός προγράμματος μπορεί να χαρακτηριστεί, εκτός προγράμματος -και λογικής- είναι να θεωρείται το ''τριφύλλι'' αουτσάιντερ απέναντι στους ''κιτρινόμαυρους''. Ωστόσο, η χθεσινή νίκη αποτελεί μια πρώτη γεύση κανονικού Παναθηναικού (μαζί με το δεύτερο ημίχρονο στο Φάληρο), μια πρώτη ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικής ποιότητας του ρόστερ, κι ας φτάσουμε ανήμερα του Αγίου Νικολάου για να...σκάσει λίγο το χειλάκι των φίλων του Παναθηναικού. 

Γράφει ο Αντώνης Παναγόπουλος 

ΔΕΝ ΕΤΥΧΕ, ΠΕΤΥΧΕ!

Μπορεί κανείς να ισχυριστεί για το αθηναικό ντέρμπι ένα σωρό ''κλισέ'', ώστε να εξηγήσει την νίκη του Παναθηναικού. ''Ήταν πιο αποφασιστικός, μίλησε η φανέλα, το ήθελε περισσότερο και μπλα, μπλα, μπλα...''. Σίγουρα όλα τα παραπάνω μπορούν να σταθούν στην ανάλυση της αναμέτρησης, ωστόσο υπάρχουν πολύ πιο πειστικές και ποδοσφαιρικές εξηγήσεις για το πώς οι ''πράσινοι'' κατάφεραν να υποτάξουν το σύνολο του Μάσιμο Καρέρα. Μια εξ αυτών, ίσως η βασικότερη ήταν το εξαιρετικό διάβασμα του Μπόλονι, ο οποίος κυριολεκτικά εγκλώβισε την ΑΕΚ και απενεργοποίησε όλα τα ''ατού'' της. Πώς το έκανε αυτό;

Απέσυρε επιτέλους το δυσλειτουργικό 4-4-2 που αχρήστευε την παρουσία των δύο φορ (Καρλίτος, Μακέντα), υπερφόρτωσε την ομάδα με χαφ, κάτι που είχε τρομερή επίδραση στη μάχη της μεσαίας γραμμής. Ο Ρουμάνος τεχνικός έβαλε τρία καθαρόαιμα χαφ (Κουρμπέλης, Αλεξανδρόπουλος, Μαουρίτσιο) για πρώτη φορά στη φετινή σεζόν. Τον αρχηγό μπροστά από τα δύο στόπερ, τους άλλους δύο σε πιο ελεύθερο ρόλο. Εδώ μπαίνει και η παράμετρος του Λούκα Βιγιαφάνες. Ναι μεν στη διάταξη, στα γραφήματα ήταν χθες το αριστερό εξτρέμ του ''τριφυλλιού'', ωστόσο η φύση του Αργεντινού είναι τέτοια, που συχνά μέσα στο ματς συνέκλινε στον άξονα, τόσο σε καταστάσεις άμυνας, όσο και όταν οι ''πράσινοι'' επιτίθονταν, γινόταν δηλαδή ο τέταρτος χαφ του Μπόλονι. Και πίεζε, και έκοβε και έδωσε τις περισσότερες πάσες- κλειδί για τη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση. Πρόσθεσε ποιότητα, σιγουριά και υπεραριθμία στον άξονα του Παναθηναικού. Η ΑΕΚ από την άλλη είχε έναν Σάκχοφ σε τραγική βραδιά, έναν Κρίστισιτς μέτριο, συνεπώς ήταν και δύσκολο με τέτοια τρομακτική κυριαρχία του Παναθηναικού να κάνει αισθητή την παρουσία του ο Μάνταλος. Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης της ''Ένωσης'', ήταν ξανά δραστήριος, είχε διάθεση, αλλά όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω συντέλεσαν στο να βρει ελάχιστους χώρους μέσα στο ματς. Με την ευάλωτη άμυνα της ΑΕΚ, η οποία τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε τρικυμία, σε πλήρη αποσύνθεση, με τα χαφ των ''πράσινων'' να υπερτερούν, με τον Χατζηγιοβάννη σεληνιασμένο, ήταν δεδομένο πως ο Παναθηναικός όσο θα έδινε υποτυπωδώς την κατοχή στους τυπικά γηπεδούχους, θα έβρισκε άπλετους χώρους και κάθε φορά που θα έκλεβε τη μπάλα θα είχε πολύ καλές πιθανότητες να χτυπήσει την ΑΕΚ σε κατάσταση transition. Το έκανε μια φορά στη φάση του γκολ, το έκανε δεύτερη φορά στο τετ- α- τετ του Χατζηγιοβάννη, που ο Ινσούα ακόμα...τον ψάχνει, θα μπορούσε να το κάνει και σε όλο το δεύτερο μέρος αν η ομάδα είχε έστω και λίγη φρεσκάδα, αν ήταν στοιχειωδώς γυμνασμένη και ο Πογιάτος δεν είχε αφήσει πίσω του ''καμένη Γη''. 

Μιας και πιάσαμε τα θετικά -που δεν ήταν και λίγα χθες- για την ομάδα του Λάζλο Μπόλονι, θα ήταν παράλειψη να μη δώσουμε κάποια credits ακόμα. Αρχικά στον Ζαγαρίτη, ο οποίος στη φάση του δεύτερου γκολ, μοιράζει...σακούλες στην άμυνα της ΑΕΚ και δίνει έτοιμο γκολ στον Κουρμπέλη. Αλήτικη, μπαλαδόρικη κίνηση από έναν πιτσιρικά με μισό χρόνο εμπειρία στη Σούπερ Λίγκα. Και βέβαια δεν είναι μόνο το γκολ, είναι η συνολική ανασταλτική παρουσία του νεαρού, η εκπληκτική δουλειά, πρώτα στον Τάνκοβιτς και έπειτα πάνω στον Λιβάι Γκαρσία, ο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς που έμπαινε σε κάθε φάση. Και βέβαια, από την άλλη, ο μέχρι τώρα προβληματικός -ειδικά αμυντικά- Φακούντο Σάντσες απενεργοποίησε πλήρως τον Μάρκο Λιβάγια, ο οποίος ήταν ωσεί παρόν σε ολόκληρη την αναμέτρηση χωρίς να έχει να επιδείξει ούτε μια ενέργεια που να δικαιολογεί την ποιότητα και το φουσκωμένο κασέ του. Σαν υστερόγραφο θα βάλω την παρουσία του Φραν Βέλεθ, ως παρτενέρ του Σένκεφελντ. Προσωπικά μου ξίνισε στην αρχή η παρουσία του στην ενδεκάδα, ήμουν επηρεασμένος από τις τραγικές του εμφανίσεις στα τέσσερα πρώτα ματς της σεζόν, πριν τον τραυματισμό του. Χθες όμως ήταν σε καταπληκτική βραδιά, καλύτερος και από τον Σένκεφελντ, καθάρισε κάθε φάση χαμηλά και ψηλά, έκοψε τα πάντα και προσέδωσε τεράστια ασφάλεια στα μετόπισθεν.

ΟΙ ΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ''ΦΑΝΤΑΣΜΑ'' ΤΗΣ ΤΡΑΓΙΚΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Κι όμως σε ένα ματς που οι ''πράσινοι'' μπορούσαν να προηγηθούν 0-3 και 0-4, στο τέλος αγχώθηκαν, πιέστηκαν και παραλίγο να χαλάσουν την καλή τους εικόνα στο φινάλε. Τα στατιστικά άλλωστε είναι αμείλικτα για τα τραγικά ''φίνις'' που κάνει στα παιχνίδια πρωταθλήματος η ομάδα του Λάζλο Μπόλονι. Έχει δεχτεί στο 87' ισοφάριση από την ΑΕΛ, στο 93' ισοφάριση από τον Βόλο, στο 88' νικητήριο γκολ από τον Ατρόμητο, την προηγούμενη εβδομάδα ο Παναιτωλικός μείωσε στο 94' και χθες η ΑΕΚ μείωσε στο 87'. Και φυσικά για αυτό δε φταίει ούτε η τύχη, ούτε η μοίρα, ούτε τίποτα μεταφυσικό. Είναι αποτέλεσμα της τραγικής προετοιμασίας που έγινε το καλοκαίρι από τον Πογιάτος, με την ομάδα να μοιάζει παντελώς αγύμναστη, να ''σκάει'' στα τελειώματα των αγώνων και φυσιολογικά να οπισθοχωρεί, μη μπορώντας να κρατήσει μπάλα. Κάπου στην κουβέντα μπαίνει και το έλλειμμα αυτοπεποίθησης, λόγω των πολλών ανεπιτυχών αποτελεσμάτων, πάντως όπως και να έχει όσα συμβαίνουν μόνο τυχαία δε μπορούν να χαρακτηριστούν. 

Χθες συνέβαλλαν στην αγωνιστική ανάκαμψη της ΑΕΚ μετά το 70' και οι λανθασμένες αλλαγές του Μπόλονι, καθώς και η αναγκαστική έξοδος του Βιγιαφάνες από το ματς. Μόλις βγήκε ο Αργεντίνος, δεν υπήρχε παίκτης να κρατήσει καθόλου τη μπάλα, ο Αγιούμπ που προοριζόταν για αυτό το ρόλο έμοιαζε με...καρικατούρα ποδοσφαιριστή, ο Ρουμάνος τεχνικός έκανε μεγάλο λάθος βγάζοντας τον Αλεξανδρόπουλο, που είχε δυνάμεις να συνεχίσει τον αγώνα, αντί του Μαουρίτσιο που μετά το 75' μετά βίας περπατούσε, η ΑΕΚ αναθάρρησε και κάπως έτσι ήρθε η καθίζηση, η μείωση του σκορ και...παραλίγο η ισοφάριση. Μια ισοφάριση, που αν ερχόταν θα ήταν ''μαχαιριά'', θα αδικούσε κατάφωρα τους ''πράσινους'' και θα τους βύθιζε ξανά στην εσωστρέφεια. Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν...

ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ DNA

Για να πάμε και λίγο στα της ΑΕΚ, αυτό που παρατηρεί κανείς σε σχέση με την περσινή ομάδα του Καρέρα, είναι μια εντελώς αλλοιωμένη ομάδα, ένα σύνολο με αρκετές δυνατότητες, που ψάχνει την αγωνιστική του ταυτότητα. Όταν ανέλαβε ο Ιταλός τεχνικός, οι ''κιτρινόμαυροι'' ήταν μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερες επιθετικές αρετές, που ξεκινούσε και έχτιζε το παιχνίδι της από την άμυνά της, σπάνια δεχόταν γκολ και επιθετικά χωρίς να εντυπωσιάζει, συνήθως έβρισκε το ένα γκολ που χρειαζόταν και έπαιρνε τα παιχνίδια. Φέτος, με τον ίδιο προπονητή, ο οποίος πέρυσι ανέλαβε ένα συνονθύλευμα και το μετέτρεψε σε κανονική ομάδα, η ''Ένωση'' παίζει κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι εντελώς ξένο σε σχέση με αυτό που μας είχε παρουσιάσει αρχικά ο Ιταλός προπονητής. Μια ομάδα με μια άκρως προβληματική, ώρες ώρες αφελής και αστεία αμυντική τετράδα (συμπεριλαμβανομένου και του Τσιντώτα), ένα σύνολο που δέχεται γκολ...από τα αποδυτήρια απέναντι σε δυνατούς αντιπάλους και εμφανίζει τρομακτικά και αδικαιολόγητα κενά. Σίγουρα δε φταίει μόνο ο Καρέρα, σίγουρα το ρόστερ αυτό πολύ αμφιβάλλω αν μπορεί να ανταποκριθεί σε Ελλάδα και Ευρώπη, μάλλον η πρόκριση επί της Βόλφσμπουργκ περισσότερο κακό έκανε παρά καλό, αναμφίβολα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές, αρχικά εντός ομάδας, πριν φτάσει η διοίκηση στην έσχατη και -τη δεδομένη χρονική στιγμή- λανθασμένη επιλογή να απομακρύνει ακόμα έναν προπονητή, να συνεχίσει ακόμα μια χρονιά με υπηρεσιακό, μαρτυρώντας πως για ακόμα μια σεζόν δεν υπάρχει κάποιο πρότζεκτ και όλα τινάζονται στον αέρα...

- Ζαγαρίτης, Αλεξανδρόπουλος, Χατζηγιοβάννης, Μπουζούκης, Εμανουηλίδης... Και από πίσω έρχονται με φόρα κι άλλοι ποδοσφαιριστές όπως ο Αθανασακόπουλος και αρκετά παιδιά των ακαδημιών. Βρείτε μου άλλη ελληνική ομάδα, που σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται παράγει τόσο σπουδαίο έργο από τις ακαδημίες της. Την ίδια ώρα που βλέπουμε ελληνικές ομάδες να παίζουν στην Ευρώπη με έναν ή δύο Έλληνες στη σύνθεσή τους. 

- Για να έχει αντίκρισμα η νίκη επί της ΑΕΚ πρέπει να υπάρξει συνέχεια κόντρα στον ΠΑΣ. Αν μπει ο Παναθηναικός στη λογική ''κερδίσαμε την ΑΕΚ, πετάμε στα σύννεφα, τώρα παίζουμε και Λεωφόρο''...ζήτω που καήκαμε. Βήμα- βήμα οφείλει να πάει το ''τριφύλλι'' για να καλυφθεί το τεράστιο χαμένο έδαφος