Ήρθε η ώρα να το βουλώσεις...

''Για να πιστέψω στον Ιό, θέλω να δω αναλυτική λίστα με τα ονόματα των νεκρών, γεωγραφική κατανομή και λίστα με όλους τους διασωληνωμένους. Αλλιώς δε θα αλλάξει η άποψή μου γύρω από την παγκόσμια συνωμοσία που εκτυλίσσεται''. Αυτή ήταν μια τοποθέτηση που είχα την ''τύχη'' να διαβάσω σήμερα το απόγευμα από κάποιον συμπολίτη μας. Μου τριβέλιζε το μυαλό η αλήθεια είναι, ήθελα να βρω ένα βήμα να καταθέσω μερικές σκέψεις για όλα αυτά που διαβάζουμε αυτές τις μέρες και για αυτό το λόγο, Δευτέρα βράδυ- ξημερώματα Τρίτης κάθομαι και γράφω δύο αράδες, ξεφεύγοντας για λίγο από τα στενά όρια της αθλητικής επικαιρότητας, προσπαθώντας να αποκαταστήσω την πραγματικότητα, μπροστά στα...τέρατα που βλέπουμε να λέγονται και να γράφονται, τουλάχιστον σύμφωνα με την δική μου οπτική. 

Γράφει ο Αντώνης Παναγόπουλος

Η μέρα που ξημερώνει είναι αισίως η 18η της δεύτερης καραντίνας (και ελπίζουμε τελευταίας). Μοναδικό μου άρθρο πάνω στο φλέγον ζήτημα του covid 19 ήταν τον Μάρτη. Έγραφα για το πώς αλλάζουν μερικά πράγματα άρδην και πόσο άπληστοι είμαστε απέναντι στην ελευθερία μας, προσπαθούσα να βρω tips για να αξιοποιήσουμε αυτή την πρωτόγνωρη για όλους κατάσταση. H θεματολογία μου, η ατζέντα μου για συζήτηση διαφοροποιείται λίγο σε αυτό το δεύτερο lockdown. Πλέον έχει γίνει κοινώς αντιληπτό πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βρει τρόπους να περνάμε την καραντίνα μας άλλωστε. Θέλω λίγο να ασχοληθώ με τύπους που διατυπώνουν δημόσια απόψεις σαν αυτή που παρέθεσα παραπάνω...

Κατά τη διάρκεια του πρώτου lockdown, θα μπορούσα να ανοίξω συζήτηση με κάποιον αρνητή του κορωνοιού. Και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Τα ερωτηματικά ήταν πολλά, τα κρούσματα ήταν εκ των πραγμάτων ελάχιστα (λόγω των έγκαιρων μέτρων), πολλοί ήταν εκείνοι που απορούσαν αν συντρέχει λόγος να γίνεται όλος αυτός ο χαμός. Και εγώ μεταξύ των περισσότερων είχα τις αμφιβολίες μου. Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι ένα άβουλο πλάσμα που καταπίνει αμάσητο ό,τι του σερβίρουν. Ερεύνησα, διάβασα απόψεις και προτίμησα να δω τα πράγματα από τη λογική τους σκοπιά. Έκατσα και προσπάθησα να εξηγήσω με επιχειρήματα σε αρνητή του Ιού πως ο κορωνοιός ''δεν είναι κατασκεύασμα για να μας βάλουν τσιπάκι μόλις βρουν το εμβόλιο, ούτε για να...κονομήσει ο Bill Gates''. Ναι, είχα την υπομονή και το κουράγιο να κάτσω να το αναλύσω. Προσπάθησα να αντιμετωπίσω με λογική απορίες του τύπου ''Γιατί κανένας γνωστός μας δεν έχει κολλήσει;'', αποδίδοντας την πραγματικότητα στα πολύ λίγα κρούσματα που είχαμε μέχρι τον Αύγουστο. Βρέθηκα σε συζητήσεις και κοινές παρέες με άτομα που αποκαλούσαν τη μάσκα...φίμωτρο, και διατυμπάνιζαν πως ''η υποχρεωτική χρήση μάσκας επιβάλλεται για να πλουτίσουν οι βιομηχανίες παραγωγής μασκών''. Και να πω την αμαρτία μου, όσο κι αν διαφωνούσα κάθετα με τέτοιες λογικές, τους δικαιολογούσα όλους αυτούς που τις εξέφραζαν, μέχρι ενός βαθμού. Όταν η Ελλάδα ήταν σε καλή επιδημιολογική κατάσταση, όταν βρίσκεσαι μακριά από το επίκεντρο του προβλήματος, είναι δύσκολο να αντιληφθείς τη σοβαρότητα της κατάστασης. Σου είναι εύκολο να αναπαράγεις θεωρίες συνωμοσίες -ειδικά όταν βρίσκεις πρόσφορο έδαφος-, να επικαλείσαι αμφιβόλου ποιότητας ''επιστήμονες'', για να το παίξεις ξύπνιος και να αποκαλείς...πρόβατα, αυτούς που προσέχουν στοιχειωδώς και διαθέτουν ένα ποσοστό ευσυνειδησίας μέσα τους. Ακόμα και έτσι πάντως, με 200, με 300, ακόμα και με 500 κρούσματα τη μέρα, ειλικρινά προσπαθούσα να δικαιολογήσω και να βρω ένα ίχνος λογικής σε τέτοιες θεωρίες. 

Ωστόσο, τώρα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί. Τώρα όλοι έχουμε έναν γνωστό, έναν συγγενή, έναν φίλο που -στην καλύτερη- κόλλησε. Τώρα βλέπουμε την επιδημιολογική κατάσταση στη χώρα μας να ξεφεύγει και να ζούμε στιγμές που δεν απέχουν και πολύ από όσα έζησαν οι φίλοι μας οι Ιταλοί στη Λομβαρδία και στο Μπέργκαμο την Άνοιξη. Πλέον μετράμε εκατόμβες νεκρών, έχουμε χιλιάδες κρούσματα σε καθημερινή βάση (και πόσους ακόμα που απλά δεν κάνουν τα τεστ), οι ΜΕΘ είναι κατειλημμένες σε ποσοστό 86%, το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται στα όριά του, έτοιμο να...κρασάρει. Και όμως υπάρχουν συμπολίτες μας, οι οποίοι εξακολουθούν να αρνούνται να αποδεχτούν την ύπαρξη του Ιού, υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που για να πειστούν θέλουν....λίστα με ονόματα νεκρών και διασωληνομένων, που θεωρούν τη μάσκα φίμωτρο, που συγκρίνουν τα περιοριστικά μέτρα για την προστασία της Δημόσιας Υγείας, με τη Χούντα του Γιώργου Παπαδόπουλου. Και αυτοί οι συμπολίτες μας είναι αρκετοί, έχουν δικαίωμα ψήφου και πολλοί από αυτούς βρίσκουν υποστηρικτές και διαμορφώνουν συνειδήσεις. Για όλους αυτούς πλέον δεν υπάρχει υπομονή, δεν προσπαθείς καλοπροαίρετα να τους αλλάξεις την άποψη. Όπου τους ακούς να εκφράζουν τέτοιες απόψεις τους λες ''Βούλωσέ το'', τους λες ''Σκάσε'', τους λες ''Είσαι ηλίθιος''. Δεν ξέρω αν έτσι θα αλλάξουν άποψη, τουλάχιστον όμως θα έχεις προστατέψει την ψυχική σου υγεία και θα έχεις διασώσει μερικά από τα εγκεφαλικά σου κύτταρα, αντί να αναλώνεσαι σε συζητήσεις με άτομα που πιστεύουν πως...η Γη είναι επίπεδη. 

- Oι νεκροί δεν είναι ένας αριθμός, δεν είναι μαθηματικά, δεν είναι μια εξίσωση. Είναι άνθρωποι που άφησαν πίσω τους παιδιά, αδέρφια, γονείς, συγγενείς φίλους. Αν κάθε μέρα πεθαίνουν 100 άνθρωποι, αναλογικά υπάρχουν 1000 άτομα που την επόμενη μέρα πενθούν δικούς τους ανθρώπους, ακόμα περισσότεροι αυτοί που αγωνιούν για τους ανθρώπους τους που βρίσκονται στις ΜΕΘ. Σε όλους αυτούς είναι παντελώς αδιάφορο αν την ίδια μέρα που έχασαν κάποιον δικό τους, οι νεκροί στο Βέλγιο ήταν περισσότεροι ή λιγότεροι από ότι στην Ελλάδα. Γιατί πολύ απλά κάθε ανθρώπινη ζωή είναι ξεχωριστή και δε μπαίνει σε στατιστικές. Το πιάνετε;