Ένας ΠΑΟΚ επί «Λουτσέσκου», με τη «σφραγίδα» του Γκαρσία!

 

Ο Θανάσης Μαγκλάρας αναλύει την εύκολη νίκη του ΠΑΟΚ σε μια έδρα «παγίδα» για το πρωτάθλημα, το εκτεταμένο rotesion, που απέδωσε, ενώ έχει και υστερόγραφα.

 Καλησπέρα σας και καλή εβδομάδα εύχομαι σε όλους. Είναι δύσκολη η περίοδος, που βιώνουμε, το γνωρίζουμε όλοι φυσικά και η υπομονή λιγοστεύει. Λίγο ακόμα όμως και θα το ξεπεράσουμε και αυτό. Στο αγωνιστικό κομμάτι, μετέδωσα χθες, για λογαριασμό του Sportsnewsgreece WebRadio, τον αγώνα ανάμεσα στη Λαμία και τον ΠΑΟΚ και κάποια πράγματα δημιούργησαν ιδιαίτερη εντύπωση στο φίλαθλο κοινό.

Αρχικά, ξεκινώντας από τα της ενδεκάδας, ο Πάμπλο Γκαρσία προχώρησε σε 8(!) αλλαγές σε σχέση με τον αγώνα κόντρα στην PSV για το Europa League. Συγκεκριμένα έμειναν στον πάγκο ή και εκτός αποστολής, οι Ζίβκο Ζίβκοβιτς, Ροντρίγκο, Κρέσπο, Βαρέλα, Εσίτι, Σβαμπ, Τσόλακ και Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Οι μόνοι που έμειναν ανεπηρέαστοι από το εκτεταμένο rotesion του Ουρουγουανού τεχνικού ήταν οι Ίνγκασον, Ελ Καντουρί και Τζόλης. Στα μάτια μου αυτό, ίσως, να υποδηλώνει και το ποιους θεωρεί ως «κολώνες» της ομάδας σε κάθε γραμμή και απαραίτητους για τη λειτουργεία τους. 

Παρόλο τις πολλές αλλαγές όμως στην αρχική ενδεκάδα, ο ΠΑΟΚ παρουσίασε ένα πολύ σοβαρό πρόσωπο (αγωνιστικά) και δεν επέτρεψε στη Λαμία παρά σε ελάχιστα σημεία του παιχνιδιού, να νιώσει ότι μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Για να εξηγηθώ. Έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, με τον Γκαρσία στον πάγκο, όταν η ομάδα του ανοίγει το σκορ, πράγμα που το κάνει αρκετά νωρίς στον αγώνα, ειδικά στο διάστημα 10' με 20' έχει σημειώσει γκολ στα τέσσερα από τα έξι παιχνίδια του, η ομάδα να δίνει χώρο στον αντίπαλο. Αυτό στα περισσότερα παιχνίδια έχει δυσκολέψει τον ΠΑΟΚ, διότι τα ακραία μπακ του δεν είναι τόσο δυνατά στο αμυντικό κομμάτι, όπως στο επιθετικό. Κάθε αντίπαλος του ΠΑΟΚ, όταν βρίσκεται πίσω στο σκορ και βρίσκει λίγο χώρο στο γήπεδο, χτυπάει από τα άκρα και όχι από τον άξονα, που δείχνει μέχρι τώρα το σημείο υπεροχής του δικεφάλου του Βορρά.

Χθες δε συνέβη ούτε αυτό όμως, παρά σε μεμονωμένα περιστατικά, όπως τη φάση του Ντέλετιτς στο 23'. Έδειξαν αρκετά καλό πρόσωπο τόσο ο Ουαγκέ, όσο και ο Περέιρα, ειδικά ο πρώτος έκανε το καλύτερο του παιχνίδι με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Όσο και να μη μπορεί, στα μάτια των περισσοτέρων, να αποτελέσει κριτήριο αυτό το παιχνίδι, έχουν ανάγκη οι παίκτες να νιώθουν σημαντικά κομμάτια της ομάδας. Είναι πολύ σημαντική η ψυχολογική ανάταση, ειδικά όταν μιλάμε για νέα παιδιά, που δεν έχουν συνηθίσει να διαχειρίζονται την πίεση του πρωταθλητισμού. Εξαιρετική η κίνηση του Ουαγκέ στο πρώτο γκολ, καταπληκτική φυσικά και η κάθετη του Ελ Καντουρί. Αυτό που δείχνει, στη συγκεκριμένη φάση, ότι ο νεαρός μπακ ανεβαίνει ψυχολογικά, είναι η ψυχραιμία με την οποία βρίσκει τον αμαρκάριστο συμπαίκτη του για να ανοίξει εκείνος το σκορ.

Μιας και αναφέρθηκα στον Ελ Καντουρί, άλλο ένα παιχνίδι που δείχνει πως είναι ο πιο καταλυτικός παίκτης στην επιθετική ανάπτυξη του ΠΑΟΚ. Με το σύστημα που επέλεξε χθες ο Γκαρσία, οι Νινούα και Ελ Καντουρί απλώνονταν στο γήπεδο και στην ουσία γίνονταν ακραία μπακ, με τους ακραίους μπακ να ανεβαίνουν ψηλά στο γήπεδο σε ρόλο εξτρέμ και τα εξτρέμ να συγκλίνουν κοντά στον Σφιντέρσκι για να εκμεταλλευτούν τις εκτελεστικές τους δυνατότητες. Με αυτό το τρόπο έβαλε μεγάλη πίεση στα άκρα της Λαμίας, ενώ και ο άξονας των γηπεδούχων με τρία χαφ δεν μπορούσε να καλύψει τα ίδια μέτρα που κάλυπταν οι τρεις του ΠΑΟΚ, με τον Ντόουγκλας Αουγκούστο να μην έχει χάσει μονομαχία στον άξονα και να προλαβαίνει κάθε αντεπίθεση, που πήγε να δημιουργηθεί στο χώρο του.

Αυτό είναι και το γεγονός, που δημιούργησε μεγάλη εντύπωση. Παρόλο που ο ΠΑΟΚ πίεσε αρκετά και είχε τον έλεγχο του αγώνα, δε δημιούργησε πολλές φάσεις αλλά αξιοποίησε όσες δημιούργησε σωστά. Επίσης δε δέχθηκε φάσεις και αντεπιθέσεις, όπως στα προηγούμενα παιχνίδια, ενώ και στις στατικές φάσεις, κόντρα σε μια ομάδα που βασίζεται σε αυτές, ήταν σωστά στημένος. Εκεί μου ήρθε στο μυαλό ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, τη χρονιά που πήρε το πρωτάθλημα ο δικέφαλος του βορρά. Ένας κυνικός ΠΑΟΚ, που έμπαινε μέσα στο γήπεδο για να πνίξει τον αντίπαλο του και να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που θα δημιουργήσει. Με ποδόσφαιρο κατοχής, αλλά όχι ανούσιο και άνευρο και με τις γραμμές του σφιχτά στο γήπεδο για να μη δέχεται φάσεις στο αμυντικό transision. Όμως φυσικά αυτό έγινε με τη σφραγίδα του Πάμπλο Γκαρσία τώρα και αναγκαστικά με κάποιες διαφοροποιήσεις, διότι δεν υπάρχει ούτε ο Πρίγιοβιτς που υπήρχε τότε, ούτε ο Άκπομ που ήρθε στη συνέχεια να κουμπώσει. Τώρα ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύεται τα χαφ του και τα εξτρέμ του για να σκοράρει και μόλις «πάρουν μπρος» και τα σέντερ φορ, θα λυθούν ακόμα περισσότερο τα χέρια του Ουρουγουανού τεχνικού. Ο ίδιος οφείλει να προετοιμάζει την ομάδα του για μάχη, με το μυαλό όμως στο ποδόσφαιρο και μόνο.

Υ.Γ. 1) Ο Χρήστος Τζόλης έχει βαλθεί να τρελάνει όλο το ποδοσφαιρικό κοινό και δεν σταματάει να σκοράρει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Δουλειά και μόνο το μέλλον του ανήκει.

Υ.Γ. 2) Ο Γκαρσία ρίσκαρε με το να έχει τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς στον πάγκο, όμως δικαιώθηκε και είχε να ρίξει πολλούς παίκτες στην πορεία του αγώνα, αν τυχόν στράβωνε κάτι. Να δούμε και πόσο ακόμα θα συνεχίσει να προτιμάει τον Βιεϊρίνια στα εξτρέμ. Είναι μία θέση που δεν έχουμε συνηθίσει τον αρχηγό του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια. Τρομερό φάουλ να σημειωθεί.

Υ.Γ. 3) Επιμένω ότι ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί ένα πιο καθαρό «6αρι» τον ερχόμενο Γενάρη, και με την επικείμενη ανανέωση του Γκαρσία και του τιμ του, αυτό το θεωρώ δεδομένο πως θα συμβεί.