Εθνική: Έπεισε, νίκησε, τώρα να προκριθεί!

 

Ο Θανάσης Μαγκλάρας γράφει για την πειστική εικόνα της Εθνικής μας στο Κισινάου, τη νίκη, που μόνο αυτή μετράει τώρα, ενώ έχει και υστερόγραφα.

Καλή εβδομάδα να έχετε όλοι σας. Ελπίζω να είστε όλοι καλά στην υγεία σας. Δεύτερη εβδομάδα, του δεύτερου lock down, και στο ποδόσφαιρο αυτό που έχει μείνει να μας απασχολεί είναι οι αγώνες της Εθνικής μας ομάδας και η σημαντική προσπάθεια που κάνει για να προκριθεί στο δεύτερο γκρουπ, της κατάταξης στο Nations League. Αυτή η πρόκριση φυσικά, ίσως μπορέσει σε μελλοντικό επίπεδο να δώσει και μία θέση στο επόμενο παγκόσμιο κύπελλο, αλλά αυτό είναι μακρινή συζήτηση.

Στο χθεσινό παιχνίδι με τη Μολδαβία το συγκρότημα του Τζον Φαντ Σιπ απέδειξε πως προοδεύει. Είναι σημαντικό για μια ομάδα που βρίσκεται ανά έναν ή δύο μήνες, να δείχνει πως κάνει βήματα προς τα εμπρός. Χθες εμένα προσωπικά η Εθνική ομάδα μου θύμισε τα παιχνίδια προ-COVID-19. Τότε βλέπαμε τα πρώτα δείγματα, από τον Ολλανδό τεχνικό, και στρωτό γρήγορο ποδόσφαιρο με πρέσινγκ ψηλά. Αυτή είναι γενικά η φιλοσοφία του Φαντ Σιπ. Αυτό είναι που θέλει να περάσει στην Εθνική ομάδα. Είναι φυσικό και αυτός να ψάχνεται και να κάνει λάθη ως προς τις επιλογές του, όμως κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει ότι δεν είναι δίκαιος.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι το 4-3-3, που είδαμε με την Κύπρο, εγκαταλείφθηκε εχθές. Στα μάτια μου ήταν σωστό. Χρειαζόταν η ομάδα χαφ για να ανεβάσουν την πίεση ψηλά στο γήπεδο και όχι χαφ δημιουργίας, όπως είχαμε δει με την Κύπρο να αγωνίζονται ως εσωτερικοί μέσοι οι Φορτούνης και Μπακασέτας. Ίσως εν μέρει ο Ολλανδός τεχνικός να αφουγκράστηκε και τον Πέδρο Μαρτίνς, που σε 4-3-3 δεν χρησιμοποιεί ΠΟΤΕ τον Κώστα Φορτούνη σε ρόλο εσωτερικού χαφ. Με Ζέκα και Μπουχαλάκη χθες πέτυχε δύο πράγματα. Αρχικά είχε την εύκολη πρώτη πάσα προς το μέσο του Ολυμπιακού, ο οποίος αν κάτι μπορεί να κάνει καλά σε φάση, που δε δέχεται ιδιαίτερη πίεση, είναι να βλέπει γήπεδο. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον Ζέκα να πάρει μέτρα στο γήπεδο και να πλησιάζει την περιοχή αρκετά, κερδίζοντας τη μπάλα αρκετές φορές και δημιουργώντας υπεραριθμία στο επιθετικό τρίτο.

Πολύ καλή η εικόνα και των στόπερ στο χθεσινό παιχνίδι. Ειδικά ο Χατζηδιάκος, που μετά τα παιχνίδια του Οκτώβρη, επέστρεψε στη φυσική του θέση, έδειξε πολύ σίγουρος με τα πατήματά του στον αγωνιστικό χώρο και με τις επεμβάσεις του. Ο Τζαβέλας φυσικά έχει την απαραίτητη εμπειρία πλέον να χειρίζεται τέτοιες καταστάσεις και με το γεγονός, ότι παλαιότερα αγωνίστηκε και ο αριστερός μπακ και χαφ, του δίνει τη δυνατότητα να βγάλει τη μπάλα από την άμυνα με σιγουριά. Ο Τσιμίκας έδειξε πως όταν είναι υγιείς δε «βλέπει κανέναν». Αυτό όμως, που μου έκανε θετική εντύπωση χθες ήταν η εικόνα του Χάρη Μαυρία. Προσωπικά δεν είχα εικόνα από τον Έλληνα μπακ στο αγωνιστικό του κομμάτι στην Ομόνοια. Όμως έδειξε πως σε παιχνίδι, που η Εθνική θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, μπορεί να βοηθήσει με τα ανεβάσματά του, ειδικά από τη στιγμή που άρχισε να δένει στο γήπεδο με τον Λημνιό.

Τώρα ας εστιάσουμε στους δύο πρωταγωνιστές. Αυτοί δεν είναι άλλοι στη χθεσινή νίκη, από τους Μπακασέτα και Φορτούνη. Οι δύο Έλληνες επιτελικοί μέσοι είχαν καθοριστικό ρόλο, τόσο στην εικόνα της ομάδας εντός γηπέδου, όσο και στο αποτέλεσμα. Ο Φορτούνης δείχνει πως στα καλά του είναι πράγματι ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής, αυτή την περιόδο. Το γκολ που πετυχαίνει είναι απίστευτο, ενώ και η ασίστ που έδωσε στο γκολ του Μπακασέτα, χωρίς καν να γυρίσει να κοιτάξει την κίνηση, απορρέει από την αυτοπεποίθηση, που κέρδισε ξανά τόσο από την επιλογή του Φαντ Σιπ, όσο και από το παιχνίδι με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Ο Μπακασέτας δείχνει πως η μεταγραφή του στην Αλάνιασπορ του έκανε καλό, όχι μόνο ποδοσφαιρικά. Ανέκαθεν έβγαζε εντός γηπέδου έναν ποδοσφαιρικό χαρακτήρα του ηγέτη εντός γηπέδου. Στη Τουρκική ομάδα μπόρεσε να το εξελίξει αυτό. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ οι αντιδράσεις ΟΛΩΝ στον αγωνιστικό χώρο. Είναι όλοι διατεθειμένοι να το πω λαϊκά, να «θυσιαστούν» για το διπλανό τους.

Το μελανό σημείο στο χθεσινό παιχνίδι, ήταν αφετέρου η χαλάρωση στο δεύτερο ημίχρονο, πράγμα λογική θα λέγαμε. Προς θεού όμως μην παρεξηγηθώ, η χαλάρωση δεν έφερε απειλή προς την εστία του Βλαχοδήμου, απλά δεν υπήρχε η τόση διάθεση στο παιχνίδι από τον άξονα. Το κάθετο παιχνίδι και το σωστό πρέσινγκ βοήθησε την Εθνική στο πρώτο ημίχρονο να κατασκηνώσει στο επιθετικό τρίτο. Στο δεύτερο αυτό περιορίστηκε. Επίσης η εικόνα του Παυλίδη ανησυχεί πρώτα τον Σκίμπε και κατ΄ επέκταση όλους μας. Ο Έλληνας επιθετικός δε διανύει την καλύτερή του περίοδο και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως δεν ήταν μέσα στις φάσεις. Δεν αναφέρομαι μόνο στο ότι δεν σκοράρει. Δεν είναι μέσα στις μεγάλες φάσεις που δημιουργεί η Εθνική. Από την άλλη και ο Γιακουμάκης δεν μπόρεσε να βρει δίχτυα, όμως τον ένιωσε η άμυνα της Μολδαβίας περισσότερο. Επίσης ήταν πολύ θετική και η παρουσία του Χατζηγιοβάνη. Οι δύο κάθετες που βγάζει στον Γιακουμάκη, που οδήγησαν σε δύο τετ-α-τετ, είναι το γρήγορο ποδόσφαιρο που θέλει να βλέπει ο Ολλανδός τεχνικός.

Τώρα ο Φαντ Σιπ και οι παίκτες του έχουν μπροστά τους τον πρώτο «τελικό», επί εποχής του Ολλανδού. Ένα παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που θεωρητικά η Εθνική μας την «έχει». Αυτό όμως πρέπει να το δείξει στον αγωνιστικό χώρο. Πρέπει η πίεση που θα βγάλει να είναι η ίδια και η συγκέντρωση να είναι στο 110%. Επίσης αν τύχει να στραβώσει το παιχνίδι, θα παίξουν ρόλο και οι προσωπικότητες και εκεί θα φανεί αν ο Φαντ Σιπ έχει βασιστεί στους σωστούς ανθρώπους, πρώτα, και ποδοσφαιριστές μετά για αυτή τη νέα μέρα της Εθνικής. Όπως προείπα είναι πάρα πολύ σημαντικό η Εθνική να πάρει την πρώτη θέση στον όμιλο και να φτάσει τους 14 βαθμούς. Θα έρθει άρθρο, αν η Εθνική μας πετύχει τους στόχους της, που θα εξηγεί αναλυτικά γιατί υπάρχει αυτό το μεγάλο ΠΡΕΠΕΙ.

Υ.Γ. 1) Μου άρεσε το σχόλιο του Τσιμίκα, πως υπάρχει καλό κλίμα και όλοι αισθάνονται πολύ καλά στην Εθνική. Ήταν πάντα βασικό μας στοιχείο αυτό για να διεκδικήσει προκρίσεις και επιτεύγματα η Εθνική ομάδα.

Υ.Γ. 2) Πολύ σωστά παρουσιάστηκε προσγειωμένος ο Φορτούνης, εκτός γηπέδου στις δηλώσεις του και επίσης πολύ σωστά παρουσιάστηκε τσιτωμένος εντός γηπέδου. Τον έχει ανάγκη η Εθνική μας.

Υ.Γ. 3) Για αυτούς που λένε και γράφουν, ειδικά συναδέλφους, "σιγά μωρέ τη Μολδαβία κερδίσαμε". Να θυμίσω πως η Εθνική μας ομάδα, με δικά της λάθη φυσικά, έχασε από το 2014 και μετά το δικαίωμα να υποτιμάει και να μην παίρνει στα σοβαρά κάθε ματς.

Υ.Γ. 4) Ο Φαντ Σιπ έφτασε τα 8 παιχνίδια αήττητος. Έπιασε το ρεκόρ των Ρεχάγκελ και Σκίμπε-Τσάνα και πλέον βάζει πλώρη για το απόλυτο ρεκόρ του Φερνάντο Σάντος με 11 αήττητα παιχνίδια. Είναι και αυτά μικρά πράγματα, που χτίζουν αυτοπεποίθηση και χαρακτήρα σε μια ομάδα.