United We Stand

H σημερινή μέρα για τον Παναθηναικό μπαίνει και αυτή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ως μία από τις πολλές το φετινό καλοκαίρι, που φέρνουν τον σύλλογο μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, διαφορετική σε σχέση με όσα είχαν συνηθίσει μέχρι πρότινος οι φίλαθλοι του ''τριφυλλιού''. Μια ομάδα με πολύ πιο σφιχτή οικονομική πολιτική σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν, μία ομάδα χωρίς Γιαννακόπουλους (στα χαρτιά τουλάχιστον), αλλά και μια ομάδα που θα πορευτεί με σανίδα σωτηρίας ανθρώπους που αγαπούν τον σύλλογο, ανθρώπους καθολικά αποδεκτούς στον κόσμο της ομάδας, οι οποίοι αγαπούν τον Παναθηναικό και γενικά το μπάσκετ.

Όπως είχα γράψει και την προηγούμενη Παρασκευή, όταν και ανακοινώθηκε το νέο σχήμα της διοίκησης, τούτη τη στιγμή το μεγαλύτερο κέρδος που αποκομίζουν οι ''πράσινοι'' είναι η τρομερή συσπείρωση των οπαδών των ''πρασίνων''. Μια ματιά στα social media αρκεί για να αντιληφθεί κανείς πόσο μεγάλη είναι η δίψα του κόσμου για στήριξη στη νέα προσπάθεια που πάει να γίνει, πόσο έντονο είναι το ενδιαφέρον για αγορά ενός εισιτηρίου διαρκείας (ακόμα κι αν ένα μεγάλο μέρος της επόμενης σεζόν διεξαχθεί χωρίς κόσμο) και με πόσο ζήλο ετοιμάζονται όλοι ανεξαιρέτως να αγκαλιάσουν αυτό το νέο εγχείρημα. Βλέπετε, υπάρχει ένας συγκρατημένος ενθουσιασμός στους φίλους της ομάδας, ο οποίος έχει αντικαταστήσει τον...κόμπο στο λαιμό και την θλίψη για όσα συνέβησαν μέσα στον Ιούνιο με την κόντρα Γιαννακόπουλου- οργανωμένων και όλα τα γεγονότα του τελευταίου μήνα που αποτέλεσαν μια μαύρη κηλίδα στην ιστορία των ''πράσινων''. Ο ενθουσιασμός δεν πηγάζει από την...υπερομάδα που θα κατεβάσει το ''τριφύλλι'' την επόμενη σεζόν, αλλά από τα πρόσωπα που ηγούνται σε αυτή την προσπάθεια. Πέραν των Social Media, υπάρχει και η...σφραγίδα αποδοχής των Οργανωμένων, για την οποία όμως θα μιλήσουμε σε μεταγενέστερο χρόνο.

Στην αποψινή συνέντευξη δεν ακούστηκαν βαρύγδουπες δηλώσεις, ''φαμφάρες'', λόγια όμορφα και εύηχα. Αντιθέτως στο πάνελ υπήρξαν πέντε ειλικρινείς άνθρωποι, πλήρως εναρμονισμένοι και συνειδητοποιημένοι σχετικά με τις δυσκολίες που θα έχουν να αντιμετωπίσουν, έτοιμοι να παλέψουν για να μην κατρακυλήσει ο Παναθηναικός. Έτοιμοι και να αντικρούσουν ερωτήματα με υπόβαθρο απύθμενου κόμπλεξ, από ανθρώπους που ''μοστράρουν'' το προφίλ του...αντικειμενικού, για να ξεδιπλώσουν ύπουλα και διπλωματικά το αντί- Παναθηναικό τους μένος, έτοιμοι να κλείσουν τις ανοιχτές εκκρεμότητες που υπάρχουν εντός και εκτός ομάδας. Ένας Αλβέρτης που συμβολίζει την Παναθηναική υπερηφάνεια και με κάθε του λέξη, ακόμα και με τη χροιά της φωνής του σε κάνει να ανατριχιάζεις, ένας Διαμαντίδης σύμβολο των χαμηλών τόνων, της ταπεινότητας και της σκληρής δουλειάς. Ο Παπαπέτρου μοιάζει αυτή τη στιγμή ο πιο κατάλληλος να πάρει στις πλάτες του μια τεράστια κληρονομιά ως αρχηγός της ομάδας και ο Βόβορας δείχνει πως είναι ένας άνθρωπος με δομημένο πλάνο που τρέφει μεγάλο σεβασμό για την ιστορία και τα ιδανικά του συλλόγου. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στον Τάκη τον Τριαντόπουλο. Προσωπικά δεν τον γνωρίζω καλά τον άνθρωπο, ωστόσο φαίνεται ιδιαίτερα αξιοπρεπής, εργατικός και...ετοιμόλογος, κάτι που το απέδειξε με την αποστομωτική απάντησή του στην ερώτηση περί...αδόκιμου σχήματος διοίκησης.

- Όσα χρόνια παρακολουθώ μπάσκετ, σε ελάχιστους αθλητές είδα την σπίθα και το πάθος του Νίκου Παππά. Έκανε λάθη, έχει περίεργο χαρακτήρα, ωστόσο πάντα έπαιζε με ψυχή και...το έλεγε η καρδούλα του. Είχα παρακολουθήσει τον περιβόητο αγώνα στο ''Τόφαλος'', όπου ξέσπασε σε κλάματα στη συνέντευξη τύπου, ήταν ικανός να σηκώσει στον...αέρα μια εξέδρα και να σε κάνει να πορωθείς σε ανύποπτο χρόνο. Και δεν είναι οπαδιλίκι αυτό που πούλησε, απέδειξε την αγάπη του για τον σύλλογο αυτό και σε ιστορίες λιγότερο ''δημοφιλείς'', που δεν πουλάνε τόσο, όπως στον τρόπο που συμπεριφέρθηκε στον Θανάση Γιαννακόπουλο λίγο πριν τον θάνατό του, σαν να είναι παιδί του ή εγγόνι του. Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο αυθεντικός Νίκος Παππάς, ένας παίκτης που μόχθησε πραγματικά για αυτόν τον σύλλογο