.png){kind=small}
Το φετινό Champions League δε θα μπορούσε να μη συγκαταλέγεται σε αυτή την κατηγορία. Ματσάρες, ανατροπές, προκρίσεις στα τελευταία λεπτά των αγώνων, σε κάθε φάση της διοργάνωσης. Άραγε πόσοι θυμούνται, ότι η φιναλίστ Τότεναμ μετρούσε 1 βαθμό στις 3 πρώτες αγωνιστικές των ομίλων και προκρίθηκε με γκολ στο 85 στο Καμπ Νου;
Κι αν τα παιχνίδια της πρώτης φάσης έχουν παράδοση στις δραματικές προκρίσεις, αυτό που γίνεται στα νοκ άουτ δεν έχει προηγούμενο. Η ανατροπή της μισής Γιουνάιτεντ στο Παρίσι, παρά το 0-2 του πρώτου αγώνα. Η επιστροφή από το 2-0 της Γιουβέντους, κόντρα στη μόνιμα δυσκολοκατάβλητη Ατλέτικο. Η πρόκριση της Τότεναμ επί της τρομερής Σίτι, μετά από παιχνίδι με 7 γκολ και με άλλο ένα να ακυρώνεται στο 93, για να απαντήσει και στον πλέον δύσπιστο για τα πλεονεκτήματα του VAR. Η μυθική πρόκριση της ελλιπέστατης Λίβερπουλ απέναντι στην αυτοκαταστροφική Μπαρτσελόνα. Και φυσικά, η απίστευτη πορεία της νεανικής ομάδας του Άγιαξ, που πρόλαβε να καθηλώσει την Ευρώπη με τις επιβλητικές προκρίσεις επί των Ρεάλ και Γιουβέντους, προτού γνωρίσει τον πιο σκληρό αποκλεισμό της ιστορίας του. Υπάρχει αμφιβολία για το κορυφαίο Champions League στην ιστορία ;
Στο ημίχρονο του δεύτερου ημιτελικού, ο Άγιαξ είχε επιβάλει πλήρως το ρυθμό του, συνεχίζοντας από κει που σταμάτησε στο πρώτο ματς. Σκόραρε δυο γκολ, έχασε ισάριθμες ευκαιρίες, δίνοντας την αίσθηση ότι αυτό το ζευγάρι θα τελείωνε "σβηστά". Όμως, το πρώτο γκολ του υπέροχου Μόουρα , ήρθε να διαψεύσει άπαντες και να αναδείξει για πρώτη φορά τα τρωτά σημεία των Ολλανδών. Πολύ απλά, ο Αγιαξ δεν ξέρει να αμύνεται. Είχε φτάσει στα ημιτελικά, έχοντας πνίξει τις Ρεάλ και Γιουβέντους με άκρως επιθετικό ποδόσφαιρο, παίζοντας σαν ίσος προς ίσο και χωρίς να δίνει σημασία στα προγνωστικά και στη διαφορά των μπάτζετ. Η τρομερή ταχύτητα και αντοχή των παικτών του, του επέτρεπε να ασκεί έντονο πρέσινγκ στις αντίπαλες άμυνες για το μεγαλύτερο μέρος του 90λεπτου, δημιουργώντας τους μια εικόνα πλήρους αποσύνθεσης. Έτσι, το παιχνίδι παιζόταν κυρίως στο αντίπαλο "μισό" , και η αμυντική γραμμή του Άγιαξ είχε μικρή συμμετοχή στο παιχνίδι.
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν το χθεσινό πάθημα θα γίνει μάθημα, αφού όπως λένε και οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας, το dna του Άγιαξ επιβάλλει μόνιμα επιθετικό ποδόσφαιρο. Όμως η κριτική είναι αναπόφευκτη όταν μια ομάδα, με το σκορ στο 2-0 υπέρ της, δέχεται γκολ στην αντεπίθεση, μετά από στατική φάση (!).
Τα φώτα μπορεί να έπεσαν δικαίως στον Λούκας Μόουρα, όμως η βραδιά είχε κι άλλον μεγάλο πρωταγωνιστή. Ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο, μην έχοντας άλλη επιλογή, έριξε στη μάχη τον Γιορέντε και με αυτή την κίνηση άλλαξε όλη την εικόνα του παιχνιδιού, καθώς ανάγκασε τους Ολλανδούς να οπισθοχωρήσουν. Η Τότεναμ έφτανε εύκολα στην αντίπαλη περιοχή, εκμεταλλευόμενη το ύψος του Γιορέντε και την τρομερή του ικανότητα να κατεβάζει τις βαθιές μπαλιές που έπαιρνε από την άμυνα. Οι παίκτες του Άγιαξ φαίνονταν ξαφνικά ευάλωτοι, αφού έχαναν σχεδόν όλες τις μονομαχίες έξω από την περιοχή και αναγκάζονταν να ακολουθήσουν ένα ποδοσφαιρικό πλάνο, το οποίο δεν έμαθαν ποτέ να υπηρετούν.
Προφανώς για να γίνει μια τέτοια ανατροπή, ο παράγοντας τύχη παίζει πάντα σημαντικό ρολο. Η μπάλα δεν ήθελε να μπει στα δυο σουτ του Ζίγεκ, όταν ο Άγιαξ εκμεταλλεύτηκε τους ανοιχτούς χώρους που αναγκάστηκε να αφήσει η Τότεναμ. Όπως δεν ήθελε να μπει και στο ματς του Λονδίνου, όπου το δοκάρι του Γιορίς στέρησε από τον Αίαντα το δεύτερο γκολ. Ίσως επειδή στο φετινό Champions League συνωμοτούν όλα , για να χαρίζουν φινάλε με σπουδαίες συγκινήσεις.
Κάπως έτσι, η Τότεναμ πηγαίνει στον τελικό της Μαδρίτης, πιθανότατα μάλιστα και με τον κορυφαίο της παίκτη στην εντεκάδα. Ήταν χειρότερη από τον Άγιαξ, δεν ήταν καλύτερη ούτε από τη Μάντσεστερ Σίτι στην οκτάδα, αλλά αυτό ουδόλως την ενδιαφέρει. Θα διεκδικήσει τις πιθανότητες που της αναλογούν κόντρα στη Λίβερπουλ, φέροντας την ταμπέλα του αουτσάιντερ. Ίσως να της ταιριάζει και καλύτερα, όταν καλείται να πάει κόντρα στη λογική.
0 Σχόλια