Μέσα σε ένα γεμάτο 24ωρο, με ατελείωτες προπονήσεις και δουλειά, βρήκε το χρόνο να κάνει μια όμορφη και ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Δήμητρα Καρβουνίδου.
-Σε πετυχαίνουμε λίγες μέρες μετά τους Μεσογειακούς αγώνες της Ισπανίας,στους οποίους είχες πολύ καλά αποτελέσματα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Πώς αισθάνεσαι για αυτό;
Ήταν ο πρώτος διεθνής αγώνας μετά από ένα διάστημα απουσίας και αποθεραπείας,οπότε είμαι ενθουσιασμένη μόνο και μόνο που βρέθηκα σε αγώνα υψηλού επιπέδου ξανά.
-Και τώρα Γλασκώβη...

-Το Τόκιο υπάρχει στον ορίζοντα ή προτιμάς να δουλεύεις βήμα βήμα για να φτάσεις εκεί;
Πάντα υπάρχει το όνειρο μιας Ολυμπιάδας στο μυαλό ενός αθλητή. Αλλά προτιμώ να βλέπω κάθε χρονιά και κάθε αγώνα ξεχωριστά.
-Σε ένα τόσο γεμάτο καθημερινό πρόγραμμα, χρόνος για ξεκούραση υπάρχει καθόλου;
Κυρίως τα Σαββατοκύριακα, όπου Σάββατο γίνεται μονή προπόνηση και Κυριακή ρεπό!
-Οι σχέσεις σου με τους συναθλητές σου πώς είναι;
Είναι μια δεύτερη οικογένεια για εμένα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι; Περνάω πάνω από τη μισή μου μέρα με αυτούς τους ανθρώπους.
- Θέλω να σε γυρίσω μερικά χρόνια πίσω, όταν ήσουν μικρή και να μου πεις πώς μπήκε η ενόργανη γυμναστική στη ζωή σου.
Λόγω υπερκινητικότητας στο σχολείο η γιαγιά μου, σε συνεννόηση με τη γυμνάστρια του σχολείου, με έστειλαν στο σύλλογο από τον οποίο ξεκίνησα και εκπροσωπώ μέχρι και σήμερα!
-Στα τόσα χρόνια πρωταθλητισμού, έχεις σκεφτεί να τα παρατήσεις ποτέ;
Σίγουρα! Το κίνητρο όμως για να συνεχίσεις είναι πιο δυνατό και ισχυρό από τις απογοητεύσεις!
- Τι είναι αυτό που σκέφτεσαι για το μέλλον σου στο χώρο;
Μιας που είμαι φοιτήτρια της γυμναστικής ακαδημίας, σίγουρα υπάρχει στο μυαλό μου η επαγγελματική αποκατάσταση στο χώρο της προπονητικής. Επιπροσθέτως θα με ενδιέφεραν πολύ και οι μεταπτυχιακές σπουδές στην αθλητική φυσικοθεραπεία και στην αθλητική ψυχολογία!
0 Σχόλια