Καλό το... «δεν πειράζει» αλλά πλέον είναι ώρα για σιωπή και αυτοκριτική στην Εθνική

Η Εθνική μας ομάδα γνώρισε ακόμη μία απογοητευτική ήττα , την δεύτερη συνεχόμενη.

Αυτή τη φορά στη Σκωτία με 3-1, σε ένα ματς που ξεκίνησε ιδανικά, αλλά κατέληξε σε εφιάλτη. Προηγήθηκε, έδειξε κυριαρχία στο γήπεδο, όμως από τη στιγμή που βρέθηκε μπροστά στο σκορ, κάτι άλλαξε. Ένα παιχνίδι γεμάτο λάθη συγκέντρωσης, κακή νοοτροπία και λανθασμένες αποφάσεις τόσο σε τακτικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο αμέσως μετά την επίτευξη του γκολ που μας... είχε βάλει μπροστά και σε θέση ισχύος !

Δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα είναι η εικόνα. Δεύτερο σερί παιχνίδι που η Εθνική δέχεται τρία γκολ μετά το 0-3 από τη Δανία στην έδρα μας. Είναι φανερό πλέον πως κάτι βαθύτερο δεν λειτουργεί και ο διακόπτης έπρεπε να είχε γυρίσει ήδη χθες , μην πω... προχθές !

Λάθος επιλογές, λάθος διάθεση

Η επιλογή του Μασούρα να ξεκινήσει βασικός από δεξιά αποδείχθηκε λανθασμένη. Δεν είναι θέμα διάθεσης, αλλά χαρακτηριστικών. Δεν έχει την κάθετη μεταβίβαση ούτε το απρόβλεπτο στοιχείο που χρειαζόταν το ματς. Ο Καρέτσας, που στο προηγούμενο παιχνίδι είχε ... «στείλει σπίτι του» τον Ρόμπερτσον, θα μπορούσε να δώσει άλλη πνοή. Αυτά είναι λεπτομέρειες που όμως κάνουν τη διαφορά σε τέτοιο επίπεδο.

Λάθος και κάτω από τα δοκάρια. Ο Τζολάκης είναι φιλότιμος, αλλά ντεφορμέ. Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος φέτος «κατεβάζει ρολά» στη Σεβίλλη και γνωρίζει ήδη το βάρος του εθνόσημου αλλά και τους συμπαίκτες του στην άμυνα, εν αντιθέσει με τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού. Το να παραμείνει εχθές στον πάγκο ο Οδυσσέας είναι απλά εγκληματικό.

Η νοοτροπία που πονάει

Περισσότερο από όλα, όμως, πληγώνει η νοοτροπία. Οι δηλώσεις του Τάσου Μπακασέτα μετά το ματς , με σκοπό να προστατέψει τον Τζολάκη ( το οποίο και είναι απόλυτα σεβαστό ), φανερώνουν την αρχηγική του πρόθεση, αλλά και μια παγιωμένη λανθασμένη κουλτούρα. Κάποιες φορές, είναι προτιμότερο να σωπαίνουμε. Η προστασία δεν έρχεται με λόγια, αλλά με πράξεις, με ηγεσία στο γήπεδο, με αυτοκριτική και όχι μόνο από τον Τάσο Μπακασέτα αλλά από όλους , απ' τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο στην «γαλανόλευκη».

Τον Μπακασέτα τον αγαπάμε, τον εκτιμούμε, έχει τιμήσει το περιβραχιόνιο και το εθνόσημο, αλλά υπάρχουν στιγμές που το «σιωπώ και δουλεύω» λέει πολλά περισσότερα. Αν πραγματικά είναι ικανοποιημένος με το να βλέπει την Εθνική να αποκλείεται κάθε χρόνο, ενώ θα μπορούσε να φτάσει σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης, τότε έχουμε πρόβλημα νοοτροπίας.

Ώρα για ευθύνες και συσπείρωση

Ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Όχι με συνεντεύξεις και δικαιολογίες, αλλά με έργα. Με συγκέντρωση, πάθος και αποφασιστικότητα. Γιατί, ναι αυτό το υλικό, με τον Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι, μπορεί να πετύχει πολλά και το πιστεύω ακράδαντα αλλά μετά το χθεσινό χρειάζεται σιωπή, δουλειά και απόλυτη αφοσίωση.

Αρκετά με τα λόγια και ώρα να δείξουν στο γήπεδο ποιοι είναι, γιατί οι ίδιοι αδικούν τους εαυτούς τους.

Και μακάρι, πραγματικά, να έρθει αυτό το πολυπόθητο 3 στα 3 όχι απλώς για τους βαθμούς, αλλά για την επανεκκίνηση μιας ομάδας που αξίζει καλύτερα και αναμένουμε για μία μεγάλη επιτυχία παραπάνω πλέον και από... 12 χρόνια. 

Δεν είναι κρίμα ;