Μπρούνο Τσιρίλο: «Είμαι ένα παιδί που έχει μεγάλο σεβασμό σε όλη του τη ζωή»

Ο Μπρούνο Τσιρίλο αφηγείται στον Χρήστο Καταφυότη και το Sportsnewsgreece διάφορες πτυχές της πλούσιας καριέρας του.

Ο Μπρόυνο Τσιρίλο κατόρθωσε να κάνει όσα ονειρευόταν από μικρό παιδί. Γεννημένος στο Castellammare di Stabia, που βρισκόταν κοντά στη Νάπολι, ο Μπρούνο μυήθηκε από πολύ μικρός τα μυστικά της «στρογγυλής θεάς». Κάπως έτσι, στα 14 του χρόνια εντάχθηκε στην ακαδημία της Ρετζίνα, εκεί όπου έμεινε μέχρι το 2000, όταν και έκανε το «step-up» στην Ίντερ.

Στους «Νερατζούρι» μπορεί να έμεινε για ένα πολύ μικρό διάστημα, ωστόσο έμαθε πάρα πολλά παίζοντας πλάι σε σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όπως ο θρυλικός Ρονάλντο Ναζάριο , ο κατά κόσμον... «Ρονάλντο το φαινόμενο».

Ενδιάμεσα, το 2000 κατάφερε να κάνει ακόμη ένα όνειρό του πραγματικότητα καθώς κατέκτησε το EURO-U21 με την Εθνική Ιταλίας.

Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε το 2005, όταν και ήρθε στην ΑΕΚ από τη Λέτσε. Με την «Ένωση» κατάφερε να καθιερωθεί γρήγορα και αγάπησε πολύ την ομάδα. Κάτι που αποδείχθηκε και στη δεύτερή του θητεία το 2014, μιας και αποφάσισε να ενισχύσει την ομάδα στα δύσκολα χρόνια της Γ' Εθνικής.

Εκτός από την ΑΕΚ, αξιοσημείωτη θεωρείται η τριετής θητεία του στον ΠΑΟΚ. Στον «Δικέφαλο του Βορρά» πραγματοποίησε ηγετικές εμφανίσεις, με τον ίδιο να μην απασχολεί ποτέ τη φίλαθλη γνώμη για λάθος λόγους.

Μία αξιοζήλευτη - και συνάμα - πολυτάραχη καριέρα με 6 χώρες στο «ενεργητικό» της (Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος, Γαλλία και Ινδιά).

Αφοπλιστικά ειλικρινής και γεμάτος διάθεση, ο Μπρούνο Τσιρίλο ξετυλίγει το «κουβάρι» της ζωής του στον Χρήστο Καταφυότη και στο Sportsnewsgreece και μιλάει για όλους και για όλα σε μία αποκλειστική συνέντευξη.

«Μεγάλο σχολείο η Ίντερ - Δεν ήθελα να κάτσω πάνω σε ένα μεγάλο συμβόλαιο»

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το άθλημα;

Ήμουν πολύ μικρός και το μόνο παιχνίδι που μου άρεσε ήταν η μπάλα. Ήμουν κάθε μέρα μέσα στο σπίτι, στον δρόμο με τους φίλους μου και παίζαμε μπάλα από το πρωΐ μέχρι το βράδυ. Ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ από πολύ μικρός.

Μετά ήρθε η Ρετζίνα και το ντεμπούτο στη Serie A. Πώς ένιωσες όταν έπαιξες για πρώτη φορά στην πρώτη κατηγορία της Ιταλίας;

Ήταν το όνειρό μου, γιατί είχα πάει στη Ρετζίνα όταν ήμουν 14 ετών. Έχω περάσει από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Μετά η Ρετζίνα με έστειλε δανεικό σε ομάδα της 5ης κατηγορίας της Ιταλίας. Έπειτα, πήγα γι' άλλον έναν χρόνο δανεικός στην 4η κατηγορία της Ιταλίας. Εκεί, η Ρετζίνα κατάλαβε ότι ήμουν έτοιμος. Γύρισα πίσω και η ομάδα ήταν στη Serie B. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα και πήγαμε στη Serie A και εκεί έχει ξεκινήσει το όνειρό μου, να παίξω για πρώτη φορά στη Serie A.

Το 2000 κατέκτησες το EURO U21 με την Εθνική Ιταλίας. Πώς βίωσες τη συγκεκριμένη διοργάνωση; Περίμενες ότι θα φτάνατε μέχρι εκεί;

Πιστεύω ότι το πιο όμορφο όνειρο, για ένα παιδί στην Ιταλία, είναι να παίζει στη Serie A και να φορέσει τη φανέλα της Εθνικής. Μετά την πρώτη χρονιά στη Ρετζίνα, με είχε φωνάξει η Εθνική U21, γιατί είχα κάνει μία πολύ καλή και δυνατή σεζόν και είχα ξεκινήσει αυτό το όμορφο ταξίδι. Είχαμε πάει στο EURO και στο τέλος το είχαμε κερδίσει. Ήταν κάτι πολύ όμορφο και μέχρι τώρα βρίσκεται μέσα στο μυαλό μου.

Σε αυτή την ομάδα βρισκόταν παίκτες όπως ο Πίρλο και ο Γκατούσο, οι οποίοι στη συνέχεια έκαναν μία τεράστια καριέρα. Φαινόταν από τότε;

Ναι, ναι σίγουρα. Από τότε ήταν «παικτάρες». Από τότε ήταν και καλά παιδιά και ποδοσφαιριστές μεγάλου επιπέδου.

Το καλοκαίρι του 2000, εξαργύρωσες την πολύ καλή προηγούμενη σεζόν με μία μεγάλη μεταγραφή στην Ίντερ. Τι πήγε στραβά εκεί και δεν καθιερώθηκες;

Δεν πήγε τίποτα στραβά. Εγώ είχα υπογράψει συμβόλαιο τεσσάρων ετών. Ο πρώτος χρόνος, για την ομάδα δεν ήταν πολύ καλός, αλλά για μένα ήταν ένα μεγάλο «σχολείο». Γιατί το να κάνεις ένα «άλμα» από τη Ρετζίνα σε μία μεγάλη ομάδα, σαν την Ίντερ, είναι κάτι πολύ δυνατό. Για έμενα, πρώτα απ' όλα, αυτή η χρονιά ήταν ένα μάθημα γιατί είχα μάθει πολλά, είχα παίξει κάποια παιχνίδια σε μία μεγάλη ομάδα και με πολύ «δυνατή» φανέλα και είχα την «τιμή» να κάνω προπόνηση μαζί με μεγάλους ποδοσφαιριστές. Ένας από αυτούς ήταν ο Ρονάλντο το φαινόμενο. Ήταν για έμενα κάτι πάρα πολύ όμορφο. Στο τέλος της χρονιάς η Ίντερ μου είπε ότι τον άλλον χρόνο δεν θα είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής γιατί είχε γίνει αλλαγή στον προγραμματισμό. Εγώ ήθελα πολύ να παίξω μπάλα, να μην «κάτσω» πάνω σε ένα μεγάλο συμβόλαιο. Οπότε, είχα αποφασίσει να πάω σε μία μικρότερη ομάδα και να παίξω σε όλο το πρωτάθλημα. Δεν πήγε κάτι στραβά για μένα.

Μέσα σε αυτό το διάστημα, είχες το προνόμιο να συνεργαστείς με δύο εμβληματικές φυσιογνωμίες του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Τον Μάρκο Ταρντέλι και τον Μαρσέλο Λίπι. Τι οφέλη αποκόμισες από τις συνεργασίες αυτές;

Κοίτα, με τον Μαρσέλο Λίπι δεν είχα πολύ χρόνο μαζί του, γιατί στο πρώτο παιχνίδι που είχαμε παίξει στο Καμπιονάτο, η ομάδα είχε χάσει. Ο σύλλογος αποφάσισε να πάρει άλλον προπονητή και αυτός ήταν ο Μάρκο Ταρντέλι. Εγώ είχα πολύ καλή σχέση με τον Μάρκο Ταρντέλι γιατί στην Under 21 είχα κάνει ένα «μεγάλο» EURO με αυτόν. Τον ήξερα σαν προπονητή. Και οι δύο μου έχουν δώσει πολλά γιατί ήταν δύο μεγάλοι προπονητές.

Θυμάσαι καμία περίεργη ιστορία από αυτούς τους δύο;

Όχι, περίεργα δεν είχαμε. Ήταν δύο πολύ δυνατοί προπονητές, ήθελαν μεγάλο σεβασμό και πάρα πολύ δουλειά στην προπόνηση και στα παιχνίδια. Αλλά κάποια περίεργη ιστορία δεν έχει.

«Με τον Φερέρ είχαμε κάποιες φορές κόντρα»

Έπειτα, το 2005 εντάχθηκες στην ΑΕΚ. Πώς προέκυψε η πρόταση αυτή;

Ο μάνατζέρ μου, μετά τα δύο πολύ καλά χρόνια που έκανα στη Σιένα, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι η ΑΕΚ θέλει να μου δώσει συμβόλαιo και με ρώτησε αν θέλω να πάω εκεί για 3-4 μέρες να δω πώς είναι τα πράγματα. Εγώ είπα ναι. Είχαμε πάρει το αεροπλάνο, είχαμε φτάσει και μετά την πρώτη ημέρα που βρισκόμουν στην Ελλάδα, μίλησα με τον μάνατζερ και του λέω «Από μένα είναι ΟΚ. Θέλω να ζήσω εκείνη την καινούρια εμπειρία». Γιατί είδα πολύ καλά πράγματα και ήξερα πως η ΑΕΚ ήταν μία μεγάλη ομάδα και κάπως έτσι, είπα στον ατζέντη μου να υπογράψουμε συμβόλαιο.

Επίσης, είχες συνεργαστεί με τους Φερνάντο Σάντος και τον Λορέντσο Σέρα Φερέρ. Πώς τους έζησες;

Ο αγαπημένος μου προπονητής ήταν ο Φερνάντο Σάντος. Για μένα είναι ένας μεγάλος προπονητής. Έχω πολύ καλή σχέση με τον κόουτς και μέχρι σήμερα έχουμε ανταλλάξει κάποιες φορές μηνύματα. Με τον Φερέρ δεν ήταν το ίδιο με τον Σάντος, γιατί κάποιες φορές είχαμε κόντρα (σ.σ. γέλια) αλλά ήταν σίγουρα για το καλό της ΑΕΚ.

Παρεμπιπτόντως, πώς βγήκε το σύνθημα «sexy Bruno»;

Βγήκε γιατί σε ένα παιχνίδι, εγώ είχα πάει σε κάποιο τάκλιν και είχα λίγο αίμα στο πλάι, κοντά στα οπίσθια. Είχα βάλει το σορτσάκι μέσα, για να μην κολλήσει πάνω στο αίμα. Εγώ δεν το είχα καταλάβει και το έβαλα πάρα πολύ βαθιά πάνω. Και τότε όλο το γήπεδο φώναζε αυτό το «sexy Bruno».

Πάμε τώρα στη νίκη με 1-0 κόντρα στην, κραταιά τότε, Μίλαν για το Champions League. Τι συνέβη σε εκείνο το παιχνίδι;

Ήταν κάτι φοβερό και πιστεύω να μείνει στην ιστορία της ΑΕΚ. Είχαμε κάνει κάτι φανταστικό εκείνη την ημέρα και βρίσκεται μέσα στο βιβλίο της ιστορίας του συλλόγου. Πραγματοποιήσαμε κάτι πολύ όμορφο για τον κόσμο της ομάδας, γιατί θυμάμαι το γήπεδο ήταν γεμάτο και ήταν μία πολύ όμορφη ημέρα. Για εμένα ήταν ακόμα πιο δυνατή, επειδή είχαμε «πέσει» κόντρα στη Μίλαν και μέσα σε αυτή την ομάδα βρισκόταν 3-4 φίλοι μου. 

«Ο κόσμος κατάλαβε ότι τα έδωσα όλα για τον ΠΑΟΚ»

Το καλοκαίρι του 2007 έφυγες για τη La Liga και τη Λεβάντε. Τί εμπειρίες αποκόμισες από εκεί;

Εγώ είχα όνειρο να παίξω στην Ισπανία, αλλά σαν εμπειρία δεν ήταν και τόσο καλή γιατί η ομάδα αντιμετώπιζε μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Μετά από 6 μήνες, πήρα την απόφαση να φύγω γιατί δεν είχα πληρωθεί μέχρι αυτό το διάστημα. Είχα μεγάλο συμβόλαιο και μετά αποφάσισα να φύγω.

Και λίγα χρόνια αργότερα, επέστρεψες στον Ελλάδα, αυτή τη φορά όμως για τον ΠΑΟΚ. Αντιμετώπισες προβλήματα με τον κόσμο της ομάδας λόγω του περάσματός σου από την «Ένωση»;

Εγώ όχι, καθόλου γιατί για εμένα ήταν η δουλειά μου. Το ξέρω ότι και στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολα αυτά, μα μετά από 3-4 μήνες ο κόσμος κατάλαβε ότι τα έδωσα «όλα» για τον ΠΑΟΚ. Κάθισα 3 χρόνια και ήταν πολύ όμορφα. Οι οπαδοί κατάλαβαν ποιος ήταν ο Μπρούνο. Έχω μεγάλο σεβασμό στην ΑΕΚ, έδωσα τα «πάντα» για τη φανέλα, ενώ το ίδιο έχω κάνει και στον ΠΑΟΚ. Ο Μπρούνο είναι αυτός. Είναι ένα παιδί που έχει μεγάλο σεβασμό σε όλη του τη ζωή. Το έχω δείξει στην ΑΕΚ, στον ΠΑΟΚ και σε όλες τις ομάδες που έχω περάσει. Στον ΠΑΟΚ το κατάλαβαν και ήταν όλα καλά.

Άρα έχεις να θυμάσαι μόνο ευχάριστες αναμνήσεις από τη θητεία σου στον ΠΑΟΚ;

Ναι, σίγουρα!

Ποια ήταν η σχέση σου με τον Πάμπλο Γκαρσία;

Ήταν πολύ καλή. Μέχρι σήμερα μιλάμε στο τηλέφωνο. Είναι ένας φίλος, τον αγαπάω γιατί είναι καλό παιδί. Μοιραζόμασταν την ίδια αγάπη για το ποδόσφαιρο και στο γήπεδο δίναμε τα «πάντα» σε κάθε παιχνίδι. Γι' αυτόν τον αγαπάω, γιατί ήταν πολύ αληθινός άνθρωπος.

«Γύρισα στην ΑΕΚ γιατί το πίστευα μέσα μου»

Τη σεζόν 13/14 αποφάσισες να επιστρέψεις στην ΑΕΚ, η οποία αγωνιζόταν στη Γ' Εθνική. Πώς και επέλεξες να ενταχθείς στον σύλλογο, πάρα τα προβλήματα που είχε;

Αυτό το κάνει το γεγονός πως είσαι σίγουρος ότι θα περάσεις καλά, δηλαδή έχεις κάτι καλό στο μυαλό σου για μία ομάδα. Εγώ, όταν με πήρε ο Λύμπε (σ.σ. Νίκος Λυμπερόπουλος) και ο Τραϊανός (σ.σ. Δέλλας) που ήταν εκεί και μου είπαν ότι θέλουν να τους βοηθήσω για να ανέβει η ΑΕΚ, δεν το είχα σκεπτεί ούτε ένα λεπτό. Γύρισα πίσω γιατί το πίστευα πάρα πολύ μέσα μου και επέστρεψα χωρίς πρόβλημα.

Στη συνέχεια, συνέχισες την καριέρα σου στην ινδική Πούνε Σίτι. Ήταν πρωτόγνωρη αυτή η εμπειρία για εσένα; Τι εντυπώσεις σου άφησε αυτό το πέρασμα;

Μου έχει αφήσει πολλά στη ζωή μου, γιατί είδα αρκετά πράγματα εκεί και πιστεύω ότι πολύς κόσμος θέλει να βλέπει τι γίνεται στην Ινδία. Σίγουρα το κομμάτι του ποδοσφαίρου στην Ινδία ήταν πολύ καινούριο. Ήταν όμορφο επειδή κάθε παιχνίδι ήταν ένα show. Το πρωτάθλημα διαρκούσε μόνο 4 μήνες. Έξω έχω δει κάποια πράγματα, που μου έχουν μείνει στο μυαλό και με έκαναν πιο καλό άνθρωπο. Εκεί μπορεί να κατάλαβα κάποια πράγματα, γιατί είχα δει αρκετά που ήταν πρωτόγνωρα για μένα. Υπήρχαν πολλοί φτωχοί άνθρωποι στον δρόμο και θεωρώ πως είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τα πάντα. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμένα.

Είχες δεχθεί προτάσεις και από άλλες ελληνικές ομάδες;

Στην Ελλάδα όχι. Το μόνο πράγμα που είχε γίνει, όταν είχα φύγει από την ΑΕΚ το 2007, δεν είμαι σίγουρος γι' αυτό αλλά είχανε γράψει κάποιες εφημερίδες ότι ο Ολυμπιακός ήθελε να μου κάνει πρόταση. Αυτό δεν το ξέρω με σιγουριά, αλλά το έχουνε γράψει κάποια site και εφημερίδες. Πάντως, είμαι πολύ χαρούμενος που έχω παίξει σε πάρα πολύ μεγάλες ελληνικές ομάδες, όπως είναι η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Και στις δύο είχα περάσει πολύ καλά και «ποδοσφαιρικά» και γενικά στη ζωή.

«Ήταν πάρα πολύ δύσκολα για μένα στην κατάθλιψη -  Δεν θα άλλαζα τίποτα στην καριέρα μου»

Πώς είναι η ζωή μετά το ποδόσφαιρο;

Τώρα είναι ΟΚ, γιατί βρίσκομαι ακόμα μέσα στο ποδόσφαιρο σαν σκάουτερ. Βλέπω παιχνίδια, πάω να βλέπω πιτσιρικάδες και είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. 

Μάλιστα είχες μιλήσει για το γεγονός ότι πέρασες κατάθλιψη. Ποια ήταν τα συμπτώματα που αντιμετώπισες και με ποιον τρόπο το ξεπέρασες όλο αυτό;

Τα συμπτώματα πιστεύω πως ο κόσμος τα ξέρει όλα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο για μένα. Αυτό έγινε όταν είχα τελειώσει το ποδόσφαιρο. Το είχα 2-3 χρόνια. Και το ξεπέρασα με τη μεγάλη δύναμη που είχα μέσα μου. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Αλήθεια σου λέω, δεν θέλω κανένας στον κόσμο να το περάσει αυτό. 

Αν μπορούσες να γυρίσεις πίσω στην καριέρα σου, τι θα άλλαζες;

Τίποτα, τίποτα! Δεν θα άλλαζα τίποτα γιατί ήταν για μένα φανταστική. Ήταν κάτι όνειρα που τα έχω πετύχει και αλήθεια σου λέω δεν θα άλλαζα τίποτα.

Πιστεύεις ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει βελτιωθεί σε σχέση με τις χρονιές που εσύ αγωνιζόσουν εδώ;

Ναι σίγουρα έχει βελτιωθεί γιατί βλέπουμε και στην Ευρώπη πως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ένα μεγάλο μπράβο στον Ολυμπιακό που πέρσι κατέκτησε το Conference League. Αυτό είναι καλό για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εγώ πιστεύω και ελπίζω, γιατί έχω παίξει στην Ελλάδα 5-6 χρόνια στη Super League και είναι ένα δύσκολο πρωτάθλημα, ότι το ποδόσφαιρο θα πάει ακόμα πιο πάνω επειδή το να παίζεις μπάλα στην Ελλάδα είναι πάρα πάρα πολύ ωραίο.

Ποιος είναι ο αγαπημένος συμπαίκτης που είχες καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας σου;

Ένας σίγουρα ήταν ο Ρονάλντο το φαινόμενο. Σίγουρα αυτός.

Ποιος ήταν ο αγαπημένος προπονητής που είχες;

Είχα πάρα πολλούς προπονητές. Στην πρώτη θέση σίγουρα είναι ο Φερνάντο Σάντος.

Με ποιον προπονητή δεν ταίριαξες ποτέ;

Ήταν ένας Ιταλός. Θέλεις το όνομα;

Αν επιτρέπεται φυσικά.

Ο Αλμπέρτο Καβασίν στη Λέτσε.

Τέλος, τι συμβουλή έχεις να δώσεις σε έναν νεαρό που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο;

Μεγάλη δουλειά, δεν είναι εύκολο σίγουρα. Αλλά θέλει πολύ δουλειά και καθαρό μυαλό.