Εθνική Ελλάδας: Ήταν όμορφο το ταξίδι, μα μόλις άρχισε...

Η Εθνική Ελλάδας επιβεβαίωσε τα βήματα προόδου που έκανε ώς ομάδα-γκρουπ υπό την καθοδήγηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο Nations League.

Στη χώρα που είναι συνηθισμένη να νυχτώνει, η Εθνική έκανε ένα ακόμη παιχνίδι λάμψης. Όχι από πλευράς απόδοσης, αλλά από αυτή της σοβαρότητας, της αντίδρασης, της ψυχραιμίας, της διαχείρισης, του πείσματος, της υπομονής και της αποφασιστικότητας. Στη Φινλανδία, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έκανε ό,τι κάνει μια ομάδα που ανεβαίνει επίπεδο και φτάνει κοντά στην ελίτ ή είναι θέμα χρόνου να μπει σε αυτή. Άφησε πίσω το προηγούμενο ματς. Όπως είχε κάνει όταν νίκησε την Αγγλία, το επανέλαβε όταν ηττήθηκε από την Αγγλία. Οι απαντήσεις δόθηκαν στα αποτελέσματα με Ιρλανδία στο Φάληρο, με Φινλανδία στο Ελσίνκι. Το γεγονός και μόνο πως η Εθνική Ελλάδας έφθασε να διεκδικεί την πρωτιά σε όμιλο με αντίπαλο την Αγγλία λέει πολλά για την ποιότητα και τη δυναμική αυτής της ομάδας. Το λένε οι αριθμοί, το λένε και οι εμφανίσεις της γαλανόλευκης, που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα με το σχετικά άνετο διπλό στο Ελσίνκι.

Μπορεί να μην ήταν αρκετό για να δώσει την πρωτιά στον όμιλο, αλλά για πολλούς είναι αρκετό το να βλέπουν το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να αποδίδει σε υψηλό επίπεδο (όχι πάντα) αλλά ειδικά σε σχέση με το κοντινό παρελθόν η βελτιώση ήταν ενδεικτική. Κόντρα σε αντιπάλους όπως η Φινλανδία να είναι κυριαρχική, να καταγράφει αρκετές τελικές προσπάθειες έναντι των γηπεδούχων. Να βγάζει φρεσκάδα και τρεξίματα στο αγωνιστικό χώρο, να είναι ευχάριστη στο μάτι ρε παίδί μου. Υπάρχουν βέβαια και τα απτά κέρδη, τα μετρήσιμα. Αυτά που φέρνουν την Ελλάδα με μία ακόμα ευκαιρία ανόδου στην πρώτη κατηγορία σε επικείμενα μπαράζ κόντρα σε τρίτο της πρώτης κατηγορίας. Πιθανοί αντίπαλοι η Ουγγαρία, το Βέλγιο, μία εκ των Κροατίας, Πολωνίας και Σκωτίας και μία εκ των Σερβίας και Ελβετίας. Καθόλου άσχημα, καθόλου εκτός προγράμματος ή των δυνατοτήτων μας αν θέλετε οι υποψήφιοι αντίπαλοι μας.Καλές ομάδες, από το πάνω ράφι, αλλά καμία δεν θεωρείται καλύτερη από την Αγγλία με την οποία έδωσε τη μάχη της η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον όμιλο. 

Επιπλέον, η Εθνική μας κέρδισε και θέση στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας για τα προκριματικά του Μουντιάλ, ώστε να έχει ευνοϊκότερη κλήρωση και πιο βατούς αντιπάλους θεωρητικά πάντα γιατί η εικόνα της ομάδας εντός του αγωνιστικού χώρου κάνει την κλήρωση εύκολη ή δύσκολη και ούτω καθεξής. Οι 15 βαθμοί και η ισοβαθμία με την Αγγλία δείχνουν πολλά. Το ότι συγκέντρωσαν τόσους βαθμούς κι έμειναν εκτός πρώτης θέσης δείχνει πολλά περισσότερα: το πόσο ψηλά έβαλαν τον πήχη και πόσο επιτυχημένα έβγαλαν τα δύο crash test με τους Άγγλους. Υπό φυσιολογικές συνθήκες όταν παίζεις με τη δις φιναλίστ των δύο τελευταίων Euro, πιθανότατα θα χάσεις και στα δύο ματς. Η Ελλάδα έχασε στο δεύτερο, σε αυτό που γεννήθηκαν οι συνθήκες από το πρώτο ματς, που δεν έχασε. Όχι μόνο δεν έχασε αλλά πήγε στο Λονδίνο και παίζοντας μπάλα πήρε διπλό. Σίγουρα έγιναν λάθη στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ και από τους παίκτες και από το προπονητικό επιτελείο, ίσως ήταν και πνευματικό το ζήτημα υπό την έννοια ότι ίσως κατεβήκαμε λίγο πιο χαλαροί από το επιτρεπτό για ένα τέτοιο παίχνιδι στην λογική "έλα μωρέ τους έχουμε" αλλά οκ αυτά συμβαίνουν σε όλες τις ομάδες παγκοσμίως, καμία ομάδα δεν είναι υπόδειγμα σταθερότητας και οι κακές βραδιές εν ολίγοις είναι μέσα στο πρόγραμμα

Σίγουρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι το συγκεκριμένο γκρουπ αδικήθηκε που δεν κατάφερε να πάει στο Euro. Δεν είναι πατριωτισμός, ήταν η αλήθεια. Ένα γκρουπ που με τον προηγούμενο προπονητή έπαιζε κυρίως για να μη χάσει και με τον νέο παίζει για να κερδίζει ανεξαρτήτως έδρας με τα καλά του και τα στραβά του όπως όλοι μας άλλωστε. Η ειδοποιός διαφορά. Για να μην αδικήσουμε το έργο του Πογέτ, πολλά είναι αυτά που έφτιαξε και παρέδωσε στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος ανέλαβε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ως ο προπονητής κοινής αποδοχής (και παραδοχής), για να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω. Ας μη κρυβόμαστε, αν δεν πάμε Μουντιάλ θα είναι το ίδιο απογοητευτικό, ίσως και παραπάνω, με τον αποκλεισμό από τα τελικά του Euro. Η Εθνική έδειξε ότι διαθέτει ποδοσφαιριστές που διψάνε για τη διάκριση, για την παρουσία σε μία μεγάλη διοργάνωση. Δεν βλέπουν την ομάδα ως αγγαρεία ούτε δημιουργούν προβλήματα. Είναι ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών που τα δίνουν όλα, κάποιοι ίσως και πολλά περισσότερα από αυτά που δίνουν στις ομάδες τους. Γι’ αυτό, βέβαια, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς που τους ενέπνευσε να τα δώσουν όλα σε κάθε λεπτό των αγώνων έχοντας πίστη στο εκάστοτε πλάνο του. Για να το πούμε απλά, τους έκανε ομάδα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Το σημαντικότερο είναι κλείνοντας πως η Εθνική κέρδισε ξανά τον κόσμο, επέστρεψε στο γήπεδο με όρεξη για στήριξη μακριά από αχρείαστες γκρίνιες και οπαδικές παρωπίδες. Από όπου και να το δει κάποιος, μια διοργάνωση-αγγαρεία για πολλές ομάδες και φιλάθλους αποτέλεσε την ευκαιρία για να βγει στον αφρό η Εθνική ομάδα. Να την αγαπήσει ξανά ο κόσμος που για χρόνια της είχε γυρίσει την πλάτη. Να γεμίζει ολόκληρο ΟΑΚΑ και στο τέλος να την χειροκροτεί κιόλας έπειτα από την ήττα από την Αγγλία. Πολλά τα οφέλη, γερές οι βάσεις για τη συνέχεια, ελπιδοφόρο το μέλλον και με νέα παιδιά να έρχονται από πίσω μέσω της παραγωγικής διαδικασίας που επιτελείται το τελευταίο διάστημα σε όλα τα ηλικιακά κλίμακια της Εθνικής. 

Ελπίζουμε ότι τα καλύτερα έρχονται, ραντεβού τον ερχόμενο Μάρτιο με ακόμη μεγαλύτερη δίψα και προσμονή στον δρόμο για το ιστορικό Μουντιάλ της Αμερικής...