Κώστας Φορτούνης - Ολυμπιακός: Εμείς από τους πρόποδες της Γης...

Τίτλοι τέλους για τον εμβληματικό αρχηγό του Ολυμπιακού, Κώστα Φορτούνη, από το λιμάνι της "καρδιάς" του και το SNG σκιαγραφεί την "ερυθρόλευκη" πορεία ενός ντόπιου αθλητή, του οποίου η καριέρα είναι βγαλμένη από ταινία.

«Θεωρώ ότι ο Φορτούνης είναι Νο1, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα». Με αυτά τα λόγια ο θρυλικός πάλαι άλλοτε αρχηγός των Πειραιωτών, Βασίλης Καραπιάλης, μου είχε υποδείξει σε παλαιότερη συνέντευξη για τον ποιον θεωρεί συνεχιστή του legacy που άφησε στο ελληνικό ποδόσφαιρο... Και πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβεται η αλήθεια. Διότι ο 31 ετών Τρικαλινός μεσοεπιθετικός αποτέλεσε πράγματι ότι πιο ποιοτικό είχε να παρουσιάσει το εγχώριο ποδόσφαιρο από πλευράς τεχνικής κατάρτισης, καθώς δεν έμεινε μονάχα στο ταλέντο που απλόχερα του χάρισε ο Θεός αλλά κατόρθωσε να μετουσιώσει το χάρισμα του σε ουσία.

Γι' αυτό και έπειτα από μία δεκαετία (παρά πέντε μέρες) συνεχούς παρουσίας στο Ρέντη, εγκατέλειψε την ομάδα της καρδιάς του έχοντας καταγράψει 343 παραστάσεις, οι οποίες συνοδεύτηκαν με τον ασύλληπτο αριθμό συμμετοχής σε 200 γκολ (94 τέρματα - 106 ασίστ)! Επιδόσεις οι οποίες επισφραγίστηκαν με έξι πρωταθλήματα Ελλάδος (σ.σ. όσα έχουν οι ανταγωνιστές του συλλόγου τα τελευταία 30 χρόνια), δύο κύπελλα και φυσικά ένα ευρωπαϊκό. Καριέρα ονειρική για ένα παιδί που ξεκίνησε από τα σπλάχνα του συλλόγου, αποχώρησε όντας ακόμη έφηβος και επέστρεψε από την Γερμανία και την Κάιζερσλαουτερν, χωρίς να φανταστεί εκείνον τον Ιούλη του 2014 για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει.

Το ξεκίνημα ήταν ονειρικό, καθώς συνοδεύτηκε με τρεις διαδοχικούς τίτλους, ενώ παρά το γεγονός ότι βρήκε μπροστά του ένα από τα κορυφαία «10άρια» στην ιστορία του Ολυμπιακού, τον Τσόρι Ντομίνγκες, περίμενε την σειρά του ευλαβικά και όταν ήρθε για τον Αργεντίνο το πλήρωμα του χρόνου, άδραξε την ευκαιρία και καθιερώθηκε ως ο νέος «μαέστρο» του λιμανιού. Την σεζόν 2015/16 μάλιστα βρέθηκε σε δαιμονιώδη φόρμα με αποτέλεσμα να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της Super League, παραβιάζοντας 18 φορές τις αντίπαλες εστίες, επίτευγμα που συνοδεύτηκε με το βραβείο του καλύτερου παίκτη της διοργάνωσης.

Δύο σεζόν μετέπειτα ήρθε η ώρα να βάλει το περιβραχιόνιο στο χέρι του, καλούμενος να ηγηθεί της δύσκολης προσπάθειας για επιστροφή της ομάδας στα τρόπαια, έπειτα από την τότε πρόσφατη αποκαθήλωση από την «Ένωση». Μπορεί ο στόχος να μην επιτεύχθη, ωστόσο ο ίδιος πραγματοποίησε ακόμη μία εντυπωσιακή σεζόν - τόσο εντός, όσο και εκτός των τειχών - με αποτέλεσμα να προσελκύσει το ενδιαφέρον από μνηστήρες του εξωτερικού. Και εκεί συνέβη το παράδοξο... Ενώ φαινόταν από τα ρεπορτάζ της εποχής φευγάτος, απέρριψε την προοπτική της Γουέστ Χαμ και της Premier League, ανανεώνοντας στην «Πλατεία Αλεξάνδρας», με τον Βαγγέλη Μαρινάκη να τον ανταμείβει για την αφοσίωση του με ετήσιες αποδοχές που άγγιζαν το 1.5 εκ. ευρώ. Αυτόν ήταν και το πρώτο σημάδι που μαρτύρησε τις εξαιρετικές σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών.

Κι όμως η μοίρα παίζει πολλές φορές περίεργα παιχνίδια, με αποτέλεσμα λίγες εβδομάδες μετά, να υποστεί ρήξη χιαστού σε φιλικό παιχνίδι με αντίπαλο το Αμβούργο, γεγονός που έμελλε να επαναληφθεί δύο καλοκαίρια μετά... πάλι στην προετοιμασία, αυτή την φορά σε διαφορετικό πόδι, αγωνιζόμενος απέναντι στην Βόλφσμπεργκερ. Το πλήγμα τεράστιο, καθώς επρόκειτο για έναν παίκτη ο οποίος σε ηλικία 28 ετών είχε αφήσει ήδη το αποτύπωμα του, με τον Πεπ Γκουαρδιόλα να κάνει ειδική μνεία σε αυτόν έπειτα από αναμέτρηση της φάσης των ομίλων του Champions League αναφέροντας: «Δυστυχώς δεν είδα τον Φορτούνη σήμερα που είναι ποιοτικός ποδοσφαιριστής». 

Πέραν από τον αγωνιστικό «Γολγοθά» που κλήθηκε να διαβεί έπειτα από τους δύο πολύ σοβαρούς τραυματισμούς, χρειάστηκε να μείνει δυνατός ψυχικά, ερχόμενος αντιμέτωπος και με διαφορετικού τύπου κακουχίες που στρώθηκαν στο μονοπάτι του. Οι περισσότερες εξ αυτών προήλθαν από τις σχέσεις τις οποίες διατηρούσε με τον άλλοτε προπονητή του, Πέδρο Μαρτίνς, οι οποίες ψυχράθηκαν έπειτα από την διαβόητη αναμέτρηση της Τούμπας (23/02/20). Τότε λοιπόν ο Πορτογάλος τεχνικός επέλεξε να μην τον χρησιμοποιήσει καθόλου, με τον Τρικαλινό άσο να αντιδρά άσχημα με το πέρας του 90λεπτου και παρότι οι συμπαίκτες του είχαν εξασφαλίσει ένα αποτέλεσμα το οποίο έμοιαζε με νίκη - τίτλου, επιτέθηκε φραστικά κατά του συλλόγου.

Απόρροια της παραπάνω πράξης να μείνει εκτός αποστολής στο έπος που υπέγραψε ο Ελ - Αραμπί στο Emirates, γεγονός που έμοιαζε να αποτελεί την αρχή του τέλους για την "ερυθρόλευκη" πορεία του. Συνέχισε να αποτελεί μέλος της ομάδας, αλλά έχοντας πλέον περισσότερο διακοσμητικό ρόλο, όντας κάπου ανάμεσα στο «είμαι αποστολή» και στην αφάνεια, με αποκορύφωμα το θέρος του 21'. Τότε λοιπόν κατέφθασε στον Πειραιά ο (απίθανος) Χένρι Ονιεκούρου, ο οποίος απαίτησε το Νο7 στη φανέλα, γεγονός το οποίο ανεξηγήτως δέχθηκε η ΠΑΕ, αποκαθηλώνοντας τον Φορτούνη. Όλα αυτά αφότου είχε αποφασιστεί ήδη να του αφαιρεθεί το περιβραχιόνιο...

Συμπεριφορές αδιανόητες για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε ήδη αποδείξει τόσο εντός όσο και εκτός του αγωνιστικού χώρου πως ζει και αναπνέει γι' αυτόν τον σύλλογο. Για ένα "παιδί" το οποίο έχει πετύχει μερικά από τα πιο κρίσιμα ή αξιομνημόνευτα τέρματα της τελευταίας δεκαετίας, όπως το απευθείας κόρνερ με την Άρσεναλ, το πέναλτι που έδωσε την θρυλική πρόκριση με την Μίλαν ή το ασύλληπτο - κομβικό για την συνέχεια γκολ που πέτυχε την φετινή αγωνιστική περίοδο (23/24) απέναντι στην Γουέστ Χαμ. Πρόκειται για τον άνθρωπο που πέρα από τις θυσίες που έχουν ήδη προαναφερθεί, λύγισε στο "Γ. Καραϊσκάκης" έπειτα από τον πρώτο χιαστό... όταν σε φιλική αναμέτρηση με τη Νότιγχαμ Φόρεστ αποθεώθηκε από τον κόσμο κατά την είσοδο του με "πολιτικά". 

Σε αντίθεση λοιπόν με τους περισσότερους, οι οποίοι μετά απ' όλες αυτές τις κακουχίες θα είχαν λυγίσει, ο Κώστας του Ολυμπιακού πείσμωσε, η "φλόγα" του για την ομάδα αναζωπυρώθηκε ακόμη πιο πολύ και κατόρθωσε να επανέλθει στο ελίτ επίπεδο. Τελευταίο του εμπόδιο η επιστροφή από τον δεύτερο τραυματισμό του, μία περίοδος στην οποία κλήθηκε να αγωνιστεί ακόμη και στην Super League 2 με την δεύτερη ομάδα, εκεί όπου χάρισε ένα πανέμορφο highlight, σκοράρωντας απέναντι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Τρίκαλα και πανηγυρίζοντας με την σύζυγο και τον τότε νεογέννητο γιο του. 

Εν τέλει το πλήρωμα του χρόνο ήρθε και για τον Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος το καλοκαίρι του 22' αποχώρησε από τον Πειραιά, με αποτέλεσμα ο 30χρονος τότε μεσοεπιθετικός να... ανασάνει ξανά. Ακολούθησε μία μεταβατική περίοδος, όπου μοιράστηκε την θέση του με τον σπουδαίο Χάμες Ροντρίγκες, ώστε να επανέλθει σε πλήρη αγωνιστικό ρυθμό, για να έρθει η ιστορική - φετινή (23/24') σεζόν. Σε αυτή όπου ο Φορτούνης διέλυσε και πάλι τα κοντέρ, καταγράφοντας νταμπλ - νταμπλ με 10 γκολ και 19 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις.

Στο φινάλε έμελλε να γραφτεί η πιο όμορφη ιστορία, με τον ίδιο να κατορθώνει αυτό που δεν κατόρθωσε κανένας προκάτοχος του. Όντας ο «μαέστρο» των "ερυθρόλευκων" εκτός των συνόρων με 5 τέρματα και άλλα 10 που δημιούργησε για τους συμπαίκτες του, έγινε ο πρώτος αρχηγός στην ένδοξη ιστορία του συλλόγου που σηκώνει ευρωπαϊκό τρόπαιο. Με την ομάδα της καρδιάς του...

Και ο ίδιος βαθιά συγκινημένος, σα να ήξερε τι θα ακολουθήσει βγήκε με δάκρυα, σφιχταγκαλιάζοντας την πολυπόθητη κούπα... και αφού αποθέωσε έναν άλλον θρύλο, τον Γιουσέφ Ελ - Αραμπί, πραγματοποίησε στην Πλατεία Κοράη την πιο αγνή του δήλωση: «Να αγαπάτε αυτή την ομάδα με την καρδιά σας». Έτσι γράφτηκε ο επίλογος της πιο ωραίας ιστορίας, του τελευταίου γνήσιου «10αριου» που συνάντησε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ιδού και το αποχαιρετιστήριο μήνυμα που ράγισε τις καρδιές των φίλων των Πειραιωτών: 

«Δέκα χρόνια στην ομάδα που λάτρεψα από παιδί! Κομμάτι ενός κόσμου πύρινου με τον οποίο έζησα στιγμές μοναδικές! Χαρές, λύπες, δυσκολίες και στο τέλος ένας ονειρικός ευρωπαϊκός τίτλος! Δέκα χρόνια στην ΟΜΑΔΑ ΜΟΥ. Ευχαριστώ όλους όσους μοιράστηκαν μαζί μου τα αποδυτήρια αυτή την δεκαετία και τον μοναδικό λαό μας που ήταν πάντα εκεί! Δεν υπάρχουν αντίο στον δρόμο μας...»

ΥΓ: Είθε η πρώτη αγάπη να είναι και η παντοτινή, γεγονός που φαίνεται πως ισχύει στον δεσμό ζωής που δημιούργησε ο Κώστας Φορτούνης με τον Ολυμπιακό. Μία σχέση η οποία ξεκίνησε από την παιδική - εφηβική ηλικία, πέρασε μέσα από 40 κύματα και στο τέλος βρήκε αμφότερους νικητές. Σε αυτόν τον έρωτα ταιριάζουν γάντι οι διαχρονικοί στίχοι του σουξέ που είχε κυκλοφορήσει ο Αντώνης Ρέμος με την Μαντώ το μακρινό 1996: «Εμείς από τους πρόποδες της γης, κατακτητές της κορυφής, με την σημαία μας ψηλά. Εμείς τι κι αν γεμίσαμε πληγές, βγήκαμε πάλι νικητές, γι' αυτό να μην φοβάσαι πια».