Ένας Ολυμπιακός που έχει πάψει να ...είναι Ολυμπιακός

Αυτό που εξοργίζει δεν είναι η ήττα. Είναι η εικόνα της ομάδας.

Άνευρη, χωρίς πάθος στις διεκδικήσεις, χωρίς πλάνο, με παίχτες προκλητικά «αδιάφορους». Δεν χρειάζεσαι ενίσχυση για να επικρατείς επί της  Λαμίας. 

Τα στοιχειώδη χρειάζεσαι ακόμη και με το υπάρχον ρόστερ. Όταν δε φτάνεις στο σημείο να αποφασίζεις να γίνουν  τόσες μεταγραφές μεσούσης της περιόδου, παραδέχεσαι εμμέσως πλην σαφώς, ότι ένα ακόμη καλοκαίρι έκανες λάθος επιλογές μιας και δεν σου βγήκαν οι περισσότεροι από όσους πήρες.

Στον αθλητισμό κανείς δεν έχει κάνει συμβόλαιο με τις νίκες. Ακόμα και ο Ολυμπιακός που είναι μία ομάδα που η Ιστορία της, της επιβάλλει να νικάει πάντα δεν έχει τίποτα δεδομένο. Θα έρθουν και οι ήττες και οι απώλειες τίτλων. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Όταν είσαι Ολυμπιακός και θες να πάρεις το πρωτάθλημα καλείσαι να ξεπεράσεις και τις αναποδιές που θα σου παρουσιαστούν μέσα στο παιχνίδι. Τουλάχιστον καλείσαι να παλέψεις και να προσπαθήσεις για τη νίκη. Αυτό δεν συνέβη στη Λαμία και δικαιολογημένα ο Βόκολος έφτασε στο σημείο να δηλώνει πως η ομάδα του άξιζε καλύτερο σκορ. Δεν είναι ανάγκη να γίνουν σχόλια για κάτι ανύπαρκτο. Ο Ολυμπιακός στην Λαμία δεν υπήρχε.

 Άρα τι να σχολιαστεί; Κάτι που δεν εμφανίστηκε; Αυτό που μέχρι να δεχτεί το γκολ της ήττας δεν μπορούσε να περάσει καν τη σέντρα λες και μπήκε να παίξει με τη Σίτι στο Έτιχαντ; Λες και γαλοπούλες δεν είχαν χωνευτεί από το εορταστικό ρεπό διαρκείας. Σαν να μην είχαν προηγηθεί «γκέλες» σε Βόλο και Περιστέρι που εκείνες είχαν τέλος πάντων και κάποια ελαφρυντικά. Αλλά ήταν «γκέλες» που έπρεπε να είχαν σταθμιστεί αναλόγως. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν καμία δημιουργία στο παιχνίδι τους και μοιραία δεν παραβίασαν την αντίπαλη εστία. Από την άλλη η Λαμία όχι μόνο δεν φοβήθηκε το ματς, αλλά προσπάθησε να πετύχει και περισσότερα γκολ. Ωστόσο έπεσε πάνω στον Αλέξανδρο Πασχαλάκη, ο οποίος ήταν ο μόνος που διακρίθηκε από πλευράς Ολυμπιακού. Απέναντι σε μία ομάδα που είχε να νικήσει από τον Οκτώβριο, οι Πειραιώτες είχαν για κορυφαίο τον τερματοφύλακά τους...

Σίγουρα δημιουργούνται εύλογες απορίες ότι σε τρία ματς πρωταθλήματος οι Πειραιώτες έχουν μόλις ένα γκολ και αυτό από το σημείο του πέναλτι. Εννοείται ότι σε αυτό έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης και ο προπονητής, ο οποίος κουβαλάει και την ταμπέλα του προπονητή που σχεδόν κάθε καλοκαίρι αλλάζει ομάδες. Άφησα να περάσουν αρετές ώρες μέχρι να αποφασίσω να γράψω, για να είμαι πιο ψύχραιμός και να δω πιο καθαρά όλα αυτά τα περίεργα που συνέβησαν την Τετάρτη το βράδυ στην Λαμία. Και αν θέλουμε να το παίξουμε και λίγο έως πολύ ρεαλιστές δεν μου κάνουν και μεγάλη εντύπωση, για τον απλούστατο λόγο το ότι κάτι δεν πάει καλά έχει ξεκινήσει σαν  σκέψη από το καλοκαίρι. 

Κάτι δεν πάει καλά…

Όταν κάνεις 15 μεταγραφές και παίζουν οι τρείς, ε, τότε κάτι δεν πάει καλά. Και μην μου πει κανείς ότι για όλα φταίει ο Μαρινάκης που βάζει λεφτά και ότι του λένε το κάνει με όποιο και αν είναι το κόστος. Όταν φτάνεις ολόκληρος Ολυμπιακός να τελειώνει ένα ματς και να έχει για κορυφαίο του παίκτη και μοναδικό διακριθέντα τον Πασχαλάκη τότε τι συζήτηση να κάνουμε. Όταν δεν παίρνει τίποτα ο προπονητής από τους Φορτούνη, Ποντένσε που είναι τα δυνατά του όπλα και οι υπόλοιποι απλά βρίσκονται στο γήπεδο, τότε δεν μπορείς να ψάχνεις δικαιολογίες. Και μέσα σε όλα αυτά και το πάθος που έλειπε. Όταν βλέπω κεφάλια κατεβασμένα και πρόσωπα σκυθρωπά αυτό δεν μου αρέσει καθόλου, αλλά και δείχνει ότι η ομάδα είναι σε κακή ψυχολογία. 

Κάποιος πρέπει να πατήσει ένα «κουμπί» για να συνέλθουν κάποιοι. Κάποιοι επέστρεψαν με το σώμα τους  από τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές, αλλά το πνεύμα τους όχι. Αρκούν λοιπόν μόνο οι μεταγραφές για να αλλάξουν το σκηνικό; Μακάρι το πρόβλημα να είμαι μόνο αυτό. Ο χρόνος θα το δείξει. Εντούτοις, έχουμε επισημάνει αρκετές φορές στο παρελθόν το εξής: Όταν ολοκληρωθεί η σεζόν, ο Βαγγέλης Μαρινάκης ίσως χρειαστεί να κάνει το «ταμείο» και την αξιολόγηση όλων, από την ΠΑΕ έως τον Ρέντη. Να δει ποιοι έχουν κλείσει τον κύκλο τους και ποιοι από τους υπάρχοντες μπορούν να είναι δημιουργικοί στον σύλλογο. Όποια κατάληξη κι αν έχει η φετινή χρονιά, είτε πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα, είτε βγει 4ος, θεωρώ ότι η αξιολόγηση πρέπει να γίνει και να κρίνει εκείνος αν χρειάζονται αλλαγές ή όχι…

Η πλειοψηφία ενδιαφέρεται για το μέλλον. Ας χαθεί ένα ακόμη Πρωτάθλημα αρκεί να δει ότι υπάρχει όραμα και μπαίνουν οι βάσεις για να ξαναφτιαχτεί η ομάδα. Να επιστρέψει το θέαμα και να χαιρόμαστε όλοι να βλέπουμε τον Ολυμπιακό μας. Ξέρουμε που μας φταίει η διαιτησία και που όχι. Δεν αδικηθήκαμε ούτε με την Λαμία, ούτε με τον ΠΑΟΚ. Ξέρουμε σε ποια παιχνίδια είδαμε κάτι καλό και σε ποια όχι και ας τα κερδίζαμε. Όταν «μένεις» μέσα στο παιχνίδι χάρη στον Πασχαλάκη, τι να συζητάμε παραπάνω; Όταν μπαίνεις χωρίς συγκέντρωση μέσα στο ματς και δεν υπάρχει χαφ έξω από την περιοχή σου να μαρκάρει τον Σλίβκα που σκόραρε ανενόχλητος τι να λέμε; Χρειάζεσαι δηλαδή καλύτερους παίχτες και μεταγραφές για να κερδίσεις την Λαμία; Δεν έπαιξαν ούτε καν σαν «μισθοφόροι». Περισσότερο για «δημόσιοι υπάλληλοι» έμοιαζαν...

Για να υπάρξει ομάδα πρέπει να είναι… ομάδα. Σε όλα. Και όλοι. Μέσα στο γήπεδο, από το πρώτο λεπτό. Όχι υπομονή και βλέπουμε να μη φάμε γκολ, να βάλουμε ένα και να πάμε παρακάτω. Γιατί έτσι, το παρακάτω θα έρθει σίγουρα. Ο φετινός Ολυμπιακός δεν είναι η ομάδα των ονείρων κανενός φίλου του, αλλά δεν είναι και αυτό το τίποτα της Λαμίας. Μην τρελαθούμε. Ας το δείξουν. Όλοι οι αρμόδιοι, σε κάθε πόστο. 

Ο Ολυμπιακός της Λαμίας δεν μπορεί να αντισταθεί ούτε στην ΑΕΚ, ούτε στον Παναθηναϊκό, ούτε καν στον Άρη που έφαγε σφαλιάρα διαστημική από τον Αστέρα Τρίπολης. Ακούγεται σκληρό, βαρύ, υπερβολικό, δεν ξέρω μπορεί, αλλά ήταν… υπερβολικά κακός και ο Ολυμπιακός.

Τέτοιες ήττες κάποιες φορές φέρνουν “έκρηξη” στις ομάδες, φέρνουν αλλαγή προς το καλύτερο, αλλά αυτό είναι εικασία, η εικόνα και το αποτέλεσμα στη Λαμία είναι ένα γεγονός βαρύ που χρειάζεται σημαντική ανάλυση εντός της ομάδας προκειμένου να έρθει η απαιτούμενη βελτίωση γιατί τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμα για τον Ολυμπιακό...