ANALYSIS: Η αύρα της «Αγιάς Σοφιάς» και η συνέπεια του Παναθηναϊκού

 

Σε μια αγωνιστική που η ΑΕΚ μπήκε στο νέο της γήπεδο, κάτι που καρτερικά περίμενε για 19 χρόνια, τίποτα δεν μπορεί να επισκιάσει αυτό το γεγονός. Ό,τι άλλο κι αν συνέβη αυτή την εβδομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα, σήμερα γράφτηκε ένα κομμάτι ιστορίας, αποτυπώθηκε στα πρόσωπα χιλιάδων Αεκτζήδων η χαρά και η ανακούφιση για τη μεγάλη επιστροφή στα...πάτρια εδάφη, σε μια μέρα που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων όσων βρέθηκαν στην «OPAP ARENA». Αυτή λοιπόν είναι η εβδομάδα της ΑΕΚ.  

Γράφει ο Αντώνης Παναγόπουλος

Πέρα από την επιστροφή των «κιτρινόμαυρων» στο γήπεδο, που ήταν από μόνο του μια μεγάλη υπόθεση, οι 33.000 «ενωσίτες» (33 στα χαρτιά, νομίζω ήταν πολλοί παραπάνω) πρόσμεναν να δουν και καλό ποδόσφαιρο. Και η πρώτη παράσταση της αρμάδας του Αλμέιδα στο - ταλαιπωρημένο - χορτάρι της Φιλαδέλφειας ήταν απολαυστική. Σημείωση: Κρατάω μια επιφύλαξη για το αν αυτή είναι η πραγματική δυναμική της ΑΕΚ, διότι ως τώρα σχεδόν όλοι όσοι έχουν αντιμετωπίσει τον αδικαιολόγητα απελπιστικά κακό Ιωνικό, μοιάζουν για μια εβδομάδα Μπαρτσελόνα. Παρόλα αυτά, σιγά σιγά, παιχνίδι με το παιχνίδι, μπορεί κανείς να διακρίνει αρχές στο παιχνίδι της «Ένωσης», που την κάνουν άκρως ελκυστική. Υψηλή ένταση στο παιχνίδι της, άριστο πρέσινγκ, όμορφες συνεργασίες και αυτοματισμοί, και στην άκρη του πάγκου ένας προπονητής, που παρότι έχει κάνει κάποια λαθάκια, ειδικά στο ντέρμπι της Λεωφόρου, δείχνει πως έχει όρεξη να δουλέψει και δοκιμάζει συνεχώς πράγματα «ξεψαχνίζοντας» το ρόστερ του από αγωνιστική σε αγωνιστική. 

Επειδή ο αγώνας με τον Ιωνικό δεν επιδέχεται ιδιαίτερης κριτικής και αν αναλωθούμε σε κριτικές θα βγάλουμε τους «κιτρινόμαυρους»...dream team και θα έχουμε χάσει όλο το νόημα, θα μπω σε μια αναπόφευκτη σύγκριση, η οποία στριφογυρνάει στο μυαλό μου. Η ΑΕΚ των 6 πρώτων αγωνιστικών φέτος, θυμίζει πολύ τον περσινό Παναθηναϊκό στο αντίστοιχο διάστημα. Οι «πράσινοι» είχαν τότε 10 βαθμούς σε 13-4 γκολ, ο «δικέφαλος» έχει 12 βαθμούς με 12-4 γκολ. Αρκετά παρόμοια τα νούμερα, αλλά και η εικόνα που βγάζουν οι δύο ομάδες. Τι εννοώ; Όμορφο, αλέγρο ποδόσφαιρο και απολαυστικές εμφανίσεις όταν τα παιχνίδια ξεκινάνε καλά. Αντίθετα, βλέπουμε μέχρι την ΑΕΚ να έχει πληρώσει πολύ ακριβά, κάθε αστοχία της, κάθε λάθος, κάθε κακό της διάστημα. Στη Λεωφόρο έχασε μάλλον δίκαια, αλλά θα μπορούσε να φύγει και με την ισοπαλία αν διαχειριζόταν καλύτερα κάποιες καταστάσεις, με τον Βόλο στη Ριζούπολη γνώρισε την ήττα, με τον αντίπαλο να κάνει μια σοβαρή ευκαιρία και την ΑΕΚ σε όλο το Β' ημίχρονο να σφυροκοπεί. Κάτι αντίστοιχο συνέβαινε και πέρυσι για το «τριφύλλι». 4-0, 5-1 και 4-1 ήταν οι τρεις νίκες του Παναθηναϊκού κόντρα σε Απόλλωνα, Βόλο και Ιωνικό. Στο ίδιο διάστημα ήρθαν δύο ήττες με 1-0 από ΠΑΣ και Άρη (σε δύο παιχνίδια που η ομάδα του Γιοβάνοβιτς δεν άξιζε να χάσει) και ένα 0-0 με τον Ολυμπιακό. Όταν ο Παναθηναϊκός πέρυσι βρήκε την ζητούμενη διάρκεια, έκανε πορεία πρωταθλητισμού. Δεν έφτανε όμως αυτή για να διεκδικήσει τον τίτλο, καθώς είχε μείνει πάρα πολύ πίσω. Εξίσου και η ΑΕΚ, όσο πιο γρήγορα σταθεροποιηθεί και αρχίσει και παίρνει και παιχνίδια που δεν «΄λάμπει», τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Η «Αγιά Σοφιά» θα δώσει επιπλέον αύρα, με τέτοια τρέλα που επικρατεί στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα υπάρχουν αγώνες που θα τελειώνουν από τα αποδυτήρια (όπως συνέβη σήμερα), είναι δεδομένο πως η «Ένωση» θα μαζέψει στο «παλάτι» της περισσότερους βαθμούς από όσους θα μάζευε αν έπαιζε στο ΟΑΚΑ, όμως δεν νομίζω πως αυτή η αύρα φτάνει από μόνη της. Πολύ απλά, επειδή τα άλλα μισά παιχνίδια θα τα δώσει εκτός έδρας και εκεί θέλει χαρακτήρα και συνέπεια. 

Μιας και μίλησα για συνέπεια, δεν θα μπορούσα να μην γράψω και λίγες γραμμές για τον Παναθηναϊκό. Ντέρμπι κέρδισε, δεύτερο στη σεζόν με ανατροπή και μάλιστα μέσα στην Τούμπα, εκεί που είχε να κερδίσει σε κανονική διάρκεια πρωταθλήματος από το 2014. Έγιναν πολλά για να περάσουν οι «πράσινοι» αλώβητοι από μια δοκιμασία, από την οποία συνήθως ο Παναθηναϊκός βγαίνει τσαλακωμένος. Η εκκίνηση της ομάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο ματς ήταν κάκιστη, ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε και άξιζε ίσως και δεύτερο γκολ μέχρι το τέλος του Α' μέρους. Εκεί, ήρθε να δώσει το στίγμα του ο Παναθηναϊκός, με έναν τρόπο που έχει πολλούς λόγους να χαροποιεί τους οπαδούς του. Έμεινε ψύχραιμος όταν πιέστηκε, δεν πανικοβλήθηκε, έμεινε πιστός στο πλάνο, ο Γιοβάνοβιτς άλλαξε πλευρές τον Μπερνάρντ με τον Αϊτόρ για να χτυπήσει στα αργά πόδια τον Βιεϊρίνια, με τον Πορτογάλο να εκτίθεται τελικά στο πρώτο γκολ των φιλοξενούμενων, που προήλθε από μια πάσα...επιπέδου Τσάβι από τον Ρούμπεν Πέρεζ και ο συμπατριώτης του μετέτρεψε σε γκολ. Το 6x6 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του Παναθηναϊκού ακριβώς ως τώρα στο πρωτάθλημα. Χθες δεν άξιζε τη νίκη το «τριφύλλι», με την ΑΕΚ ήταν αγώνας ειδικών συνθηκών με περίεργη εξέλιξη, με Ιωνικό και Λεβαδειακό οι νίκες ΄ήρθαν με το...στανιό. Αντικατοπτρίζει όμως πλήρως την δουλειά που κάνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος πλέον συνηθίζει σε κάτι ματς να βγάζει...λαγούς από το καπέλο. Είτε με αλλαγές προσώπων, είτε με εσωτερικές αλλαγές όπως χθες. Πάντως ο Σέρβος ξέρει να διαβάζει τον αντίπαλο και μόνο τυχαία δεν είναι τα επιτεύγματά του ως τώρα.

Όσο για τον ΠΑΟΚ, είναι ολίγον τι ειρωνεία, να αποδομείται με αυτό τον τρόπο ένα γκρουπ ανθρώπων, που έδωσε στον ΠΑΟΚ το πρώτο πρωτάθλημα της σύγχρονης ιστορίας του, όντας οι στυλοβάτες σε μια φοβερή σεζόν. Και το οξύμωρο είναι φταίνε και οι ίδιοι, μαζί με τον οργανισμό. Ο Βιεϊρίνια συνεχίζει να παίζει βασικός, σε μια θέση που είναι εύκολο να εκτεθείς και ο Πορτογάλος έχει εκτεθεί ήδη πολλάκις, λόγω των αργών ποδιών του και της δυσκολίας του να αμυνθεί, να ευθυγραμμιστεί με την τετράδα της άμυνας, να προσφέρει κάτι ουσιώδες. Ο Μπίσεσβαρ είναι ένας παίκτης, που έτσι όπως λάτρευες να τον βλέπεις να παίζει κάποτε, τώρα αναρωτιέσαι γιατί παίζει ακόμα. Μια από τα ίδια και ο Ελ Καντουρί. Και βέβαια ο Ραζβάν Λουτσέσκου, η «αλεπού από τα Καρπάθια», ο άνθρωπος που έκανε τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή και είχε την καθολική αποδοχή όλων στην Τούμπα, πλέον έχει φυάσει σε σημείο να αποδοκιμάζεται από τον κόσμο. Eίχα πει πριν δύο εβδομάδες πως ακόμα κι αν οι Θεσσαλονικείς δεν ενθουσιάζουν με το ποδόσφαιρο που παίζουν, δεν γίνεται να τους ξεγράψεις, γιατί ο Ρουμάνος έχει καταφέρει με την παρουσία του στον σύλλογο να τον «μπολιάσει» με μέταλλο. ΑΛΛΑ, από τότε μεσολάβησαν δύο παιχνίδια που οι «ασπρόμαυροι»...ήπιαν θάλασσα. Πρώτα στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ, σε ένα ματς που έπρεπε να έχουν καθαρίσει από το ημίχρονο, οπισθοχώρησαν αδικαιολόγητα και το έφαγαν στην τελευταία φάση. Χθες, μετά από ένα απόλυτα πειστικό Α' μέρος, που το 2-0 έμοιαζε πιο πιθανό από το 1-1, ξαφνικά μετά την ανάπαυλα χάθηκαν όλες οι σταθερές του ΠΑΟΚ, ο Γιοβάνοβιτς ήταν μονίμως κάποια λεπτά μπροστά στο διάβασμα του παιχνιδιού. Πράγμα που δεν συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια. Και αν συνεχίσει να συμβαίνει, ο «δικέφαλος του Βορρά» θα συμβιβαστεί να παλεύει για την 4η- 5η θέση.