Από το Champions League μέχρι το μεροκάματο

  Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα των τελευταίων ετών αποτελούν οι υπέρογκες αποδοχές των ποδοσφαιριστών αλλά και των πολιτικών. Ένας άνθρωπος ο οποίος τυγχάνει να πέρασε και τα δύο στάδια με ιδιαίτερη καταξίωση στην πρώτη του ιδιότητα, "κατάφερε" να φτάσει στον άσσο. Το τρομακτικό της όλης υπόθεσης είναι η αντιμετώπιση και η απαξίωση που δέχθηκε στο άκουσμα της είδησης της νέας του εργασίας ως μεταφορέας. Πλήθος ενημερωτικών site μαζί με τους αναγνώστες τους κατάφεραν για ακόμη μία φορά να παρουσιάσουν την ολιγοψυχία τους στο πρόσωπο ενός βιοπαλαιστή. Προβληματισμός και πάλι...

Ο Γιώργος Ανατολάκης

Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη, ο πλέον 47χρονος παλαίμαχος αθλητής ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με την φανέλα του ιστορικού Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Οι εμφανίσεις του με τον "Γηραιό" δεν άργησαν να πείσουν το ανερχόμενο πρότζεκτ της εποχής, τον Ολυμπιακό να τον εντάξει στο ρόστερ του. Από το σημείο αυτό και έπειτα ξεκίνησε η λαμπρή πορεία του στα ελληνικά και ευρωπαϊκά γήπεδα, με πολλούς τίτλους και ατομικές διακρίσεις. Ο συνδυασμός αυτός τον οδήγησε στο να αποτελέσει στέλεχος της Εθνικής Ελλάδος επί έντεκα συναπτά έτη, μέχρι το 2007 όπου έβαλε τέλος στην καριέρα του. Τελευταία του ομάδα ο Ατρόμητος Αθηνών.

Από εκεί και έπειτα, όπως τείνουν αρκετοί αθλητές της σημερινής εποχής, αποφάσισε να πολιτευτεί και να εκλεχθεί βουλευτής με τον συνδυασμό του ΛΑ.ΟΣ. Πάραυτα, σε μία κίνηση που θύμισε αρκετά το ποδόσφαιρο, ο άλλοτε διεθνής κεντρικός αμυντικός πήρε μεταγραφή στην Νέα Δημοκρατία επί προεδρίας Σαμαρά. Μετά από την εκθρόνιση του άλλοτε πρωθυπουργού σταμάτησε και η πολιτική καριέρα του Ανατολάκη. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειωθεί ότι δεν ευθυγραμμίζομαι σε καμία εκ των περιπτώσεων με την τακτική και τα πολιτικά πιστεύω του ανθρώπου για τον οποίο γράφω σήμερα, παρ' όλα αυτά θεωρώ δεδομένη την στήριξη προς το πρόσωπο του, για ένα ζήτημα στο οποίο ο ίδιος δεν έφταιξε πουθενά.

Οικονομική ύφεση και restart

Αν και ποτέ δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με 100% σιγουριά για το τι συμβαίνει εντός της οικείας του καθενός, οι πληροφορίες για τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή μοιάζουν καθ' όλα λογικές. Άλλωστε και ο ίδιος δεν μοιάζει να τις διαψεύδει. Μπορεί να πρόλαβε τα χρυσά χρόνια (και από άποψη συμβολαίων) του ελληνικού ποδοσφαίρου, ωστόσο με κακοδιαχείριση τα πάντα μπορούν να εξανεμισθούν. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος αθλητής είναι που η ζωή του πήρε τέτοια τροπή. 

Αυτά που γνωρίζουμε μέχρι και σήμερα είναι ότι η πολυτελής ζωή του και οι επενδύσεις που έπεσαν έξω, τον οδήγησαν σε δυσχερή κατάσταση. Κατάσταση η οποία επιδεινώθηκε λόγω του επικείμενου χωρισμού με την σύζυγο του, τον οποίο ακολούθησε μία δυσβάσταχτη για αυτόν οικονομική συμφωνία. Έτσι ο Ανατολάκης έφτασε σε σημείο να μην μπορεί να διατηρήσει ούτε την βασική του οικεία στην Βούλα, με τον ίδιο να έχει ξεμείνει από πηγές εσόδων και να αναγκάζεται να βρει έναν τρόπο ώστε να βγάζει τα προς το ζην. Ο τρόπος αυτός δεν είναι άλλος, από μία απλή-καθημερινή δουλειά όπως αυτή του διανομέα σε κατάστημα ανταλλακτικών αυτοκινήτων. 

Φεστιβάλ υποκρισίας

Μία φωτογραφία του λοιπόν την ώρα που οδηγούσε την μηχανή του σε ρόλο διανομέα έκανε τον γύρο του διαδικτύου, βγάζοντας στην επιφάνεια για ακόμη μία φορά τους "πονηρούς" που καραδοκούν. Και όπως στα φεστιβάλ που μαζεύεται πλήθος κόσμου από διαφορετικές "προελεύσεις" για να κάνουν το κομμάτι τους, έτσι συνέβη και τώρα κάτω από δημοσιεύσεις των site. Εδώ κουμπώνει η υποκρισία που προανέφερα.

Υποκρισία διότι η συμπεριφορά των αναγνωστών και σχολιαστών παρουσιάζει έντονα διπολικά στοιχεία. Σε τελική ανάγνωση δεν ξέρουν τι πραγματικά ζητούν από ένα δημόσιο πρόσωπο. Από την μία διαμαρτύρονται ολοσχερώς για τα υπέρογκα ποσά που λαμβάνουν οι ποδοσφαιριστές, λες και τους τα στερούν από το εισόδημα τους. Έπειτα δημιουργείται γκρίνια για τα αδικαιολόγητα έσοδα των πολιτικών, κάτι στο οποίο μπορώ να βρω λογική. Από την άλλη όμως τους φταίει και ο Ανατολάκης με την ιδιότητα του βιοπαλαιστή. Τι χρειάζεται τελικά να κάνει ένας άνθρωπος για να ικανοποιήσει το κοινό, κόσμο στον οποίο δεν χρωστάει τίποτα και δεν θα έπρεπε να τους αφορά καν η προσωπική του ζωή. Είδανε όλοι αυτοί ξανά πρώην βουλευτή να προσπαθεί τίμια δουλεύοντας στο μεροκάματο. Kαι στην τελική ποιοί είναι όλοι αυτοί οι οποίοι θα τον λιθοβολήσουν για τις προσωπικές του επιλογές που τον οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Ιδιαίτερα από την στιγμή που ο ίδιος δεν βγήκε ούτε στιγμή να παραπονεθεί για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε σήμερα. Άλλα όπως λένε και οι Άγγλοι, όλη αυτή η τοξικότητα αποτελεί ένα never ending story. Τα προσωπικά κόμπλεξ της ελληνικής κοινωνίας σε συνδυασμό με το χαμηλότατο επίπεδο παιδείας, πάντα θα οδηγούν σε τέτοιου είδους καταστάσεις.

Σαν επίλογο θα συνιστούσα δεύτερες σκέψεις και επίγνωση για το τι πρόκειται αν αναφέρουμε στον δημόσιο λόγο. Δεν είναι εποχές για να χλευάζουμε την οικονομική, κοινωνική και οικογενειακή κατάσταση ενός ανθρώπου, την ώρα που ο ίδιος βιώνει δύσκολα. Διότι ποτέ δεν γνωρίζεις πως μπορεί να τα φέρει η ζωή, είναι όλα ένα κράμα επιλογών και συνθηκών. Αύριο, μεθαύριο μπορεί κάποιος κοντινός σας να βρεθεί στην θέση του, ένας άνθρωπος ο οποίος θα πρέπει να συντηρήσει την οικογένεια του. Όπως ο Γιώργος Ανατολάκης.