Δεν το έχασε ο Γκουαρντιόλα, το κέρδισαν ο Τούχελ με τον Καντέ

 

Ο Θανάσης Μαγκλάρας αναγνωρίζει πως τον τελικό του Champions League το κέρδισε η ομάδα με το ορθότερο πλάνο, στέκεται στα μικρά και κομβικά πράγματα που έκανε ο Τόμας Τούχελ, ενώ έχει και υστερόγραφα.

Καλησπέρα, καλή Κυριακή έχετε. Μουντός ο καιρός σήμερα, όπως μουντή ήταν και η εικόνα της Μάντσεστερ Σίτυ στον χθεσινοβραδινό τελικό του UEFA Champions League, στον 29ο από τη μετονομασία και μετά και στον 66ο συνολικά. Μεγάλη θριαμβεύτρια η ομάδα, που ανέλαβε ο Τόμας Τούχελ στη μέση της σεζόν να τη βγάλει από το τέλμα, που είχε περιπέσει επί Φρανκ Λάμπαρντ. Ένα θετικό πρόσημο για τον Γερμανό (4η θέση στο πρωτάθλημα), ένα αρνητικό (χαμένος τελικός κυπέλλου) και μία «ανατροπή» που ίσως τον αφήσει στην ιστορία (κατάκτηση Champions League).

Σίγουρα για να συμβούν τα δύο πρώτα έπρεπε ο ερχόμενος από μία, άδικη κατ' εμέ, απόλυση από την Παρί Σεν Ζερμέν τεχνικός να αλλάξει ολικά τη νοοτροπία της ομάδας του. Αυτό το πέτυχε σε άμεσο χρονικό διάστημα, με τη τρομακτική βελτίωση στην αμυντική λειτουργία των «Μπλε» και τον Εντουάρντ Μεντί να παίζει καθοριστικό ρόλο. Για να πετύχει την κατάκτηση του Champions League όμως έπρεπε αφενός να κάνει την κίνηση ματ, με τη χρησιμοποίηση του Χάβερτζ αντί του Πούλισικ στη βασική ενδεκάδα, και να εκμεταλλευτεί δύο βασικά λάθη του Πεπ. Να σημειωθεί, ότι αυτή ήταν η τρίτη νίκη της Τσέλσι έναντι της Σίτυ στο τελευταίο δίμηνο και μάλιστα έχοντας δεχθεί μόλις ένα γκολ από μια επιθετική μηχανή.

Ξεκινώντας από τις δύο ενδεκάδες βλέπει κανείς πως ο Γκουαρντιόλα αποφάσισε να ζήσει και να πεθάνει ποδοσφαιρικά με το πλάνο, που είχε όλη τη σεζόν στο Champions League. Παιχνίδι χωρίς καθαρό φορ (το πρώτο λάθος του), με τον Ντε Μπρόινε σε ρόλο κρυφού εννιαριού και τον Φόντεν να είναι αυτός που θα τον πλαισιώνει, για να μπορεί ο Βέλγος δημιουργός να τραβιέται και να περνάει τις κάθετες πάσες, στους ακραίους που συγκλίνουν στην περιοχη και στους χαφ, που έρχονται από τις πίσω γραμμές. Αυτό το κατάλαβε από την αρχή του παιχνιδιού ο Τόμας Τούχελ και τα δύο κεντρικά της Τσέλσι οι Καντέ και Ζορζίνιο είχαν αναλάβει το προσωπικό μαρκάρισμα του πιο κομβικού παίκτη των Σίτιζενς. Με τον Ντε Μπρόινε συνεχώς κλεισμένο, η μπάλα αναγκαστικά οδηγήθηκε στα άκρα και στους Στέρλινγκ και Μαχρέζ. Οι δύο τους δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα και ειδικά ο Στέρλινγκ για τον οποίο ο Πεπ άφησε στον πάγκο τον Ρόντρι δημιουργώντας το δεύτερο λάθος του.

Όλη τη σεζόν στα ευρωπαϊκά παιχνίδια ο Ισπανός χαφ βρισκόταν στο πλευρό του Γκουντογκάν. Έδινε την ασφάλεια στον Γερμανό να κερδίσει μέτρα στον αγωνιστικό χώρο, να πατήσει περιοχή και να αποτελεί έναν ακόμα πόλο απειλής. Πέρα από την ελευθερία που παρείχε, έδινε και ασφάλεια στους Ντίας και Στόουνς να καλύπτουν τα ανεβάσματα των ακραίων μπακ. Αυτό που έγινε στο γκολ της Τσέλσι είναι η απουσία του Ρόντρι. Η μπάλα από τον Μεντί στα άκρα για τον Τσίλγουελ, αυτός για τον Μάουντ που είχε γυρίσει μέτρα πίσω τραβώντας μαζί του τον Γουόκερ, κίνηση του Βέρνερ στα άκρα παίρνοντας το μαρκάρισμα του Στόουνς, ο Ντίας είχε ανέβει να καλύψει το κενό του Γκουντογκάν και ο Χάβερτζ βρήκε μπροστά του 30 μέτρα ελεύθερου χώρου, καθώς και ο Ζιντσένκο άργησε να καλύψει διαγώνια. Ένας Χάβερτζ με τρομερή δουλειά στο μαρκάρισμα στον άξονα και στην πλευρά του Τζέιμς.

Ο τραυματισμός του Ντε Μπρόινε ήταν αυτός που «τέλειωσε» το παιχνίδι υπέρ της Τσέλσι, συν φυσικά τη τρομακτική παρουσία του Νγκολό Καντέ. Ο Γάλλος χαφ σε ένα ακόμη μεγάλο ραντεβού για την ομάδα που αγωνίζεται δήλωσε παρών. Όχι μόνο με τη λειτουργία του αμυντικά και τα μέτρα που «κατάπινε», ο Καντέ χθες ήταν το παράδειγμα του σύγχρονου χαφ, που πίσω δεν τον περνάς και μπροστά δεν τον κόβεις. Όταν ξεκινούσε να βγάζει τη μπάλα μπροστά ένιωθες ότι καλπάζει ένα πούμα, που μόνο με φάουλ μπορούσαν να τον σταματήσουν. Αρκετές φορές οδηγούσε σε λάθος πάσες τους αντιπάλους του, από τον ποδοσφαιρικό τρόμο που τους προκαλούσε. Έφτασε η Σίτυ να έχει 86% επιτυχία πασών, εκεί που το ποσοστό της κυμαίνεται στο 93%. Ειδικά μέσα στην περιοχή της Τσέλσι οι επαφές ήταν οι λιγότερες που κάνει η ομάδα του Πεπ στο φετινό Champions League. Η απελπισία αυτή φάνηκε και από το γεγονός, ότι ξεκίνησε τον αγώνα χωρίς σέντερ φορ και τον τελείωσε με δύο συν τον Ντίας που προωθήθηκε, μήπως πάρει κάποια κεφαλιά σε απέλπιδα προσπάθεια.

Συνοψίζοντας η Τσέλσι κατάφερε σε ένα παιχνίδι, που δεν είχε την κατοχή της μπάλας και περισσότερες επιτυχημένες πάσες από την αντίπαλό της, να επιβάλλει το παιχνίδι της και το πλάνο της, να απειληθεί σε ελάχιστες περιπτώσεις, παρά και το τραυματισμό του Τιάγκο Σίλβα και τέλος να εκμεταλλευτεί κάθε λάθος που έκανε η Μάντσεστερ Σίτυ. Η ομάδα του Πεπ θα μείνει με το παράπονο στο πρώτο τελικό τελικό της ιστορίας και ίσως με το «αχ» του Γκουρντιόλα στις επιλογές της βασικής ενδεκάδας.

Υ.Γ. 1) Η Μάντσεστερ Σίτυ γίνεται η όγδοη πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα, μετά το 2000, σε τελικό Champions League, που δεν κατακτά το τρόπαιο μετά τις, Βαλένθια (2000), Λεβερκούζεν (2002), Μονακό (2004), Άρσεναλ (2006), Τσέλσι (2008), Τότεναμ (2019), Παρί Σεν Ζερμέν (2020).

Υ.Γ. 2) Οκτώ επαφές ο Βέρνερ στην περιοχή της Σίτυ στο πρώτο ημίχρονο, δέκα ολόκληρη η ομάδα του Πεπ, για να καταλάβουμε την ευκολία που έφταναν οι Λονδρέζοι στην περιοχή των Σίτιζενς.

Υ.Γ. 3) Τρίτη σερί κατάκτηση από Γερμανό τεχνικό, μετά τους Κλοπ, Φλικ, ο Τούχελ.

Υ.Γ. 4) Τρίτος τελικός στην ιστορία της Τσέλσι στο Champions League, που φτάνει με τεχνικό που ήρθε στην ομάδα στη μέση της σεζόν, μετά τους Γκραντ (2008) και Ντι Ματέο (2012).