Παρί Σεν Ζερμέν: Αποστολή Champions League

Πριν λίγες ώρες οι Παριζιάνοι κατάφεραν να εξασφαλίσουν σκορ πρόκρισης, ενάντια στο μέχρι τότε φαβορί για την κατάκτηση της κούπας. Στο Παρκ Ντε Πρενς. Το γήπεδο στο οποίο πραγματοποιήθηκε ο πρώτος τελικός στην ιστορία του Uefa Champions League. Μία διάκριση η οποία απουσιάζει από το παλμαρέ αυτού του μεγάλου συλλόγου. Πέρσι η ομάδα του Αλ Κελαΐφι έφτασε μία ανάσα από την κατάκτηση, όντας ωστόσο κατώτερη από την έτερο φιναλίστ Μπάγερν. Φέτος απέκλεισε τους Βαυαρούς και μπορεί να ελπίζει βάσιμα στην επίτευξη της κορυφής.

Η μεγάλη υποτίμηση

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τουλάχιστον στην χώρα μας, κάποιες έννοιες έχουν παρερμηνευτεί. Όπως το τι εστί μεγάλος σύλλογος. Για κάποιον λόγο που ακόμα δεν έχω καταλάβει, ο "ποδοσφαιρόφιλος" υποτιμάει και περιπαίζει την ύπαρξη της Παρί. Ο φοβερός λόγος; Mα προφανώς επειδή διαθέτει το απεριόριστο μπάτζετ του πάμπλουτου Άραβα Νασέρ Αλ Κελαΐφι. Αυτό και μόνο αυτομάτως μειώνει τον ρομαντισμό και την αξία της ομάδας...

Μιας ομάδας που διαθέτει μία από τις ομορφότερες και ιστορικότερες έδρες στην Ευρώπη. Που αποτελεί την πιο λαοφιλή ομάδα της Γαλλίας με τους πιο ένθερμους υποστηρικτές. Που διαθέτει 41 εγχώριους τίτλους και 2 ευρωπαϊκούς, έχοντας παράλληλα την τύχη να περάσουν από τις τάξεις της μερικοί από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές τις τελευταίας εικοσαετίας. 

Απλώς μερικοί χλευάζουν το πανάκριβο μπάτζετ σε συνδυασμό με την έλλειψη κατάκτησης του Κυπέλου Πρωταθλητριών. Λες και εν έτι 2021 τα χρήματα δεν αποτελούν απαραίτητο εργαλείο για την βελτίωση και την διατήρηση στην κορυφή. Λες και η κατάκτηση του Uefa Champions League αποτελεί υπόθεση εύκολη που μπορεί να επιτευχθεί από την μία μέρα στην άλλη. Παρ' όλα αυτά ο ίδιος φίλος που θα κατακρίνει την γεμάτο ιστορία Παρί, θα θεωρήσει μεγάλο και τρανό σύλλογο την Γουέστ Χαμ (π.χ.) η οποία υστερεί σε όσα προανέφερα. Και δεν μιλάω για τα χρήματα.

Όπως η Γη και η Σελήνη:

Εμπαπέ και Νεϊμάρ. Νεϊμάρ και Εμπαπέ. Μόνο και μόνο που γράφω τα ονόματα τους χαμογελάω αυτόματα. Οι δύο τους αποτελούν τον λόγο για τον οποίο όλος ο πλανήτης θέλει να χαζέψει την ομάδα του Ποκετίνο. Δύο από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές του σύγχρονου ποδοσφαίρου βρέθηκαν σε κοινή τροχιά, όπως η Γη και η Σελήνη, τα απόλυτα αστέρια. Και σαν το Κινέζικο Γιν-Γιανγκ συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο.

Διάβαζα σε χθεσινές δηλώσεις του Βραζιλιάνου τα εκθειαστικά λόγια με τα οποία μιλούσε για τον νεαρό Γάλλο σούπερσταρ και ένιωσα δέος. Δέος διότι ο Νέι , ένας παίχτης ο οποίος έχει πετύχει σχεδόν τα πάντα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ένας ομολογουμένως δύσκολος χαρακτήρας, δείχνει την αλτρουιστική του μεριά για το καλό του συνόλου. Μοιάζει στο παιχνίδι του πιο ώριμος από ποτέ και αυτό αποδεικνύεται από την συχνότητα με την οποία μοιράζει τέρματα. Το τελευταίο διάστημα αποτελεί την κύρια πηγή ασίστ για την ομάδα, γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι. Για την τεχνική του κατάρτιση, είμαι πολύ ασήμαντος για να μιλήσω.

Αλλά και για τον Κίλιαν τι να πρωτοαναφέρω. Ο απόλυτος αστέρας. Σκοράρει με οποιονδήποτε τρόπο, απέναντι στους δυσκολότερους αντιπάλους και χαρίζει προκρίσεις ύψιστης σημασίας. Η ταχύτητα, οι κινήσεις του και τα τελειώματα που διαθέτει είναι από άλλον πλανήτη, συνιστώντας τον αυτή την στιγμή, θα μου επιτρέψετε, τον κορυφαίο παίχτη της φετινής σεζόν. Τρομακτικά ώριμος για την ηλικία του και πιστός στο πλάνο, κάνει όλα αυτά που χρειάζονται, ώστε να καταφέρει η ομάδα που τον ανέδειξε να σηκώσει την κούπα.

Τιτανομαχία και στο βάθος... το Τρόπαιο

Τα λεγόμενα μου σε αυτό το κείμενο γράφονται με πλήρη γνώση μου ότι μπορεί να εκτεθώ. Παίρνουμε και αυτό το ρίσκο. Αφενός στα μάτια μου η Παρί αποτελεί το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου. Ωστόσο απομένει μία μεγάλη μάχη. Η τιτανομαχία των Αράβων, με αντίπαλο την Σίτι, το ζευγάρι που ακολουθεί. Γνωρίζω ότι η ομάδα του μεγάλου Πεπ Γκουαρντιόλα έχει ακόμη μία μονομαχία στην Βεστφαλία (χωρίς ασφαλές σκορ στην πλάτη), ωστόσο δεν βρίσκω τρόπο με τον οποίο μπορεί να αποκλειστεί. Πιστεύω ακράδαντα στην διαφορά δυναμικής, στα φαβορί και θεωρώ ότι η πρόκριση των Άγγλων είναι αναπόφευκτη. 

Όπως πιστεύω ότι ο νικητής του ημιτελικού που κοντοζυγώνει θα είναι και η ομάδα που τελικώς θα στεφθεί πρωταθλήτρια. Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ σενάριο στο μυαλό μου με το οποίο οι διψασμένοι αυτοί σύλλογοι (δίχως κατάκτηση), μπορούν να το χάσουν και φέτος. Για πληθώρα λόγων. Αφενός θεωρώ ότι και οι δύο απέχουν σκαλιά πάνω από τους υπόλοιπους συνδιεκδικητές. Είτε ο αντίπαλος λέγεται Ρεάλ, είτε Λίβερπουλ, είτε Τσέλσι. Πάλι απόλυτος γίνομαι αλλά η εικόνα των ομάδων αυτό δείχνει. Θέλετε στο αγωνιστικό κομμάτι, θέλετε σε μονάδες, θέλετε σε μπάτζετ, σε προπονητές, σε κίνητρο; Οι Σίτι και Παρί υπερισχύουν σε όλα.

Και επιστρέφοντας στο μεταξύ τους ματσάρισμα σε περίπτωση που οι διό τους βρεθούν στον ημιτελικό, δίνω ελαφρύ πλεονέκτημα στους Γάλλους. Διότι μπορεί η ομάδα του Μάντσεστερ να διαθέτει ισάξιο ρόστερ και εξαιρετικό προπονητή, ωστόσο το αντίπαλο δέος είναι ανώτερο σε μία, δύο σημαντικές λεπτομέρειες. Έχει στις τάξεις της παίχτες πολύπειρους, ηγέτες με μεγαλύτερες παραστάσεις σε συλλογικό και διεθνές επίπεδο που μπορούν να χειριστούν πλέον τις καταστάσεις. Ο λόγος για τους Νάβας, Ντι Μαρία, Μαρκίνιος, Βεράτι, Νεϊμάρ και Εμπαπέ. Παράλληλα δείχνουν πιο διψασμένοι από ποτέ, ερχόμενοι από τον χαμένο τελικό της προηγούμενης σεζόν, αλλά και από την έλλειψη κινήτρου του Γαλλικού Πρωταθλήματος. Φαίνεται άλλωστε και στην πράξη, η ομάδα παίζει χωρίς πυγμή στα εγχώρια, όντας στην δεύτερη θέση πίσω από την Λιλ. Ο φετινός στόχος είναι ξεκάθαρος.

Για αυτούς ακριβώς τους λόγους πιστεύω ακράδαντα πως φέτος είναι η χρονιά των Παριζιάνων. Η χρονιά που η κούπα του Champions League μπορεί να επιστρέψει εκεί που γεννήθηκε, στον Πύργο του Άιφελ και στο Παρκ Ντε Πρενς. Η ιστορία θα γράψει και εμείς εδώ θα είμαστε να τα λέμε ή να γελάμε με τις αναλύσεις και τις προβλέψεις μου. Η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση είναι εδώ και η αγωνία κορυφώνεται. Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τα σημερινά Λίβερπουλ-Ρεάλ και Ντόρτμουντ-Σίτι.

Εις το επανιδείν.