Ο μόνος τρόπος για να κερδίσει ο Ολυμπιακός, ήταν και ο μόνος για να χάσει ο Παναθηναϊκός!

 

Ο Θανάσης Μαγκλάρας γράφει την εικόνα που μας άφησε το ντέρμπι των αιωνίων, τα δύο διαφορετικά ημίχρονα που είδαμε, τον Ολυμπιακό που σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο για πρώτη φορά φέτος, ενώ έχει και υστερόγραφα.

Καλημέρα σας. Ελπίζω να έχετε όλοι σας μία όμορφη Κυριακή, ακόμα και σε αυτές τις συνθήκες που ζούμε. Λίγη υπομονή ακόμα και θα το περάσουμε και αυτό. Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι μετέδωσα χθες για λογαριασμό του Sportsnewsgreece WebRadio την αναμέτρηση των αιωνίων στο Γεώργιος Καραϊσκάκης και θα αναλύσω κάποια σημεία, που αρχικά μου έκαναν εντύπωση και για να πω την αλήθεια, περίμενα να τα δω και διαφορετικά.

Θα ξεκινήσω από τους γηπεδούχους που στο αγωνιστικό κομμάτι είχαν, στα μάτια μου, τις πιο κομβικές απουσίες. Ο Πέδρο Μαρτίνς έβλεπε τις τελευταίες ημέρες να χάνει συνεχώς και από έναν παίκτη. Η αρχή έγινε με τον Χασάν, ακολούθησε ο Ελ Αραμπί, και οι δύο θετικοί στον COVID-19, για να έρθει μετά η απώλεια του Βαλμπουενά με θλάση, του ανέτοιμου Χολέμπας και του Βινάγκρε, που έχει ενοχλήσεις. Με λίγα λόγια για να μην το κουράζω, από τον Ολυμπιακό έλειπε πάνω από το 60% των γκολ και ασίστ, που έχει η ομάδα τον τελευταίο χρόνο. Παρόλα αυτά είδαμε κάτι που εν πολλοίς πιστεύαμε ότι θα γίνει. Ο Ολυμπιακός και με τόσους παίκτες να προέρχονται από ταξίδια με τις Εθνικές τους ομάδες, δεν είχε την απαιτούμενη προετοιμασία και ξεκούραση για τον αγώνα. Αυτό που μπορούσε να κάνει ο Πέδρο Μαρτίνς το έκανε και ήταν ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για να πάρει το χθεσινό ντέρμπι ο Ολυμπιακός. Ποιος ήταν αυτός; Να σκοράρει η ομάδα του στο πρώτο ημίχρονο.

Για αυτό το λόγο παρέταξε στον αγωνιστικό χώρο σύστημα με τρία χαφ, τον Φορτούνη από ένα σημείο και μετά να επιστρέφει και να γίνεται τέταρτος χαφ και τα εξτρέμ να συγκλίνουν σε ρόλο φορ και να αφήνουν τις πτέρυγες για τα ανεβάσματα των μπακ. Έτσι προέκυψε και το γκολ των ερυθρολεύκων. Μέχρι να αρχίσει ο Φορτούνης να κάνει αυτή τη κίνηση, παίρνοντας μέτρα στο γήπεδο προς τα πίσω και δίνοντας το χώρο για να μπουν στην περιοχή τα εξτρέμ, ο Ολυμπιακός ήταν ακίνδυνος. Το εντόπισαν όμως και ο Πέδρο Μαρτίνς και η ποιότητα του Φορτούνη αυτό. Ο Ολυμπιακός μπήκε στον αγωνιστικό χώρο γνωρίζοντας πως έπρεπε να πρεσάρει πολύ ψηλά τον Παναθηναϊκό, όσο οι παίκτες θα είχαν δυνάμεις. Εμβιλά, Μπουχαλάκης και Καμαρά έχουν κάνει ένα εκπληκτικό τριαντάλεπτο στην αναμέτρηση, με τον πρώτο να είναι κορυφαίος όλων, διότι πέρα από την ηρεμία που έδινε στον Ολυμπιακό στη μεσαία γραμμή, είχε την εκπληκτική μπαλία στον Ραφίνια, όπου ξεκινάει το γκολ και ΚΥΡΙΩΣ για εμένα, δεν άφησε τον Μαουρίτσιο σε όλο το πρώτο ημίχρονο να γυρίσει μέτωπο προς την εστία του Ολυμπιακού και να ξεκινήσει κάποια ευκαιρία. Τα εξτρέμ του Ολυμπιακού δεν ήταν σε καλή μέρα και αν κάτι πρέπει να προβληματίσει τον Πορτογάλο τεχνικό, μαζί με την εικόνα του δευτέρου μέρους, είναι και αυτή η παράμετρος.

Αυτό που πέτυχε όμως ο Ολυμπιακός ήταν να «φοβίσει» με το αμείλικτο πρέσινγκ τον Παναθηναϊκό, στο πρώτο ημίχρονο, με αποτέλεσμα κάθε φορά που γίνονταν κάτοχοι της μπάλας τα στόπερ ή τα μπακ, αντί να αναζητούν τα χαφ για να ξεκινήσει μία επίθεση να ψάχνουν με βαθιές μπαλιές ή τον Μακέντα, ή τον Καρλίτος ή τον Χατζηγιοβάννη, μπαλιές τις οποίες οι Σισέ και Σεμέδο κατά κύριο λόγο και στη συνέχεια ο Ραφίνια και ο Εμβιλά, δεν άφηναν να οδηγήσουν σε επίθεση. Είναι εκπληκτικό αυτό, ο Ολυμπιακός έβγαζε άμυνα με 4 παίκτες σε διαδικασία transition. Τόσο χαμηλά ήταν οι συγκέντρωση και κυρίως η αυτοπεποίθηση των παικτών του Μπόλονι στο πρώτο ημίχρονο, πράγμα που το πλήρωσαν απέναντι σε έναν Ολυμπιακό, που στην Ελλάδα δέχεται γκολ ύστερα από αίτημα στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Αυτό που πρέπει να αλλάξει ο Μαρτίνς από το χθεσινό παιχνίδι, είναι ο τρόπος με τον οποίο «κάθισε» ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο, όπου η αλήθεια είναι πως αν είχε μια ποιοτικότερη ή μια ομάδα πιο συγκεντρωμένη απέναντί του θα είχε δεχθεί την ισοφάριση. Επίσης ο Ολυμπιακός δεν πήρε τίποτα από τις αλλαγές του, πράγμα που στα επόμενα παιχνίδια ίσως του κοστίσει.

Στο στρατόπεδο των ηττημένων τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Ο Λάζλο Μπόλονι ετοίμαζε την ομάδα του εδώ και δύο εβδομάδες για αυτό το παιχνίδι. Είχε λίγους διεθνείς και αρκετό χρόνο για να ετοιμάσει ένα διαφορετικό πλάνο, από αυτό που βλέπαμε από την ομάδα του στις προηγούμενες αναμετρήσεις. Εν τέλει αυτό που παρουσίασε, για ένα ημίχρονο, ήταν η ίδια ανοργανική ομάδα που βλέπαμε και προ διακοπής. Το σύστημα με δύο φορ, που αντικειμενικά δεν κάνουν πολλές διαφορετικές λειτουργίες εντός αγωνιστικού χώρου, και με δύο χαφ πανομοιότυπα, Κουρμπέλης, Μαουρίτσιο, καθώς κανένας από τους δύο δεν είναι ταχυδυναμικός χαφ, δεν αποδίδει και απορώ γιατί δεν το έχει αντιληφθεί ακόμα ο Ρουμάνος τεχνικός. Επίσης ένα ακόμη σχόλιο να μου επιτραπεί, ο Παναθηναϊκός δεν έχει παρουσιάσει ενδεκάδα με δύο φορ μέσα στο Καραϊσκάκης στα χρόνια της κυριαρχίας του, δε γίνεται να μην παρατάσσει ενδεκάδα με τρίτο χαφ απέναντι στα τέσσερα θυμίζω, μαζί με τον Φορτούνη του Ολυμπιακού. 

Επίσης το πείραμα με Χουανκάρ και Ζαγαρίτη στην πλευρά δεν τον δικαίωσε. Ο Χοαυνκάρ, πέρα από την κακή του απόδοση, δε σύγκλινε κεντρικά στο γήπεδο, όπως ο πολύ καλός Σαβιέρ στο δέυτερο, με αποτέλεσμα να μην έχει χώρο για να κινηθεί ο Ζαγαρίτης. Στο δεύτερο είδαμε το νεαρό μπακ του Παναθηναϊκού να έχει πολλά ανεβάσματα και να δημιουργεί προβλήματα στον επίσης αρνητικό Ντρέγκερ. Ο Μπόλονι με τις αλλαγές του έδωσε πνοή στον Παναθηναϊκό. Αντιλήφθηκε πως ο Ολυμπιακός χωρίς καθαρό φορ δεν μπορούσε να πρεσάρει και στο δεύτερο ημίχρονο μέχρι τα στόπερ του Παναθηναϊκού και με εκμεταλλευόμενος το διάστρεμμα του Σένκεφελντ, πέρασε τον Κουρμπέλη στόπερ για να δημιουργεί από πίσω. Αλλά ακόμη πιο σημαντική κίνηση ήταν η προσθήκη στον άξονα του Αλεξανδρόπουλου, που απελευθέρωσε σε τεράστιο βαθμό τον Μαουρίτσιο. Ο νεαρός χαφ είναι ταχυδυναμικός και κάλυψε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ μέτρα στο δεύτερο ημίχρονο. Μαζί με την κούραση των Καμαρά και Μπουχαλάκη, που στο δεύτερο ήταν αρνητικοί. Με τον Αλεξανδρόπουλο και στη συνέχεια με τον Βιγιαφάνιες ο Παναθηναϊκός πήρε μέτρα στο γήπεδο, απείλησε, αλλά του έλειψε η ποιότητα για το γκολ. 

Ίσως, προσωπική εκτίμηση είναι αυτή, να μη χρειάζονταν και τα δύο φορ για τον Παναθηναϊκό, ώστε να απειλήσουν οι Πράσινοι στο δεύτερο ημίχρονο. Περισσότερο χρειαζόταν το παιχνίδι τον, πολύ καλό, Χατζηγιοβάννη και πόσω μάλλον πάνω στον κουρασμένο Ραφίνια. Επίσης ο Παναθηναϊκός έχει τη μεγάλη ατυχία να έχει σε κακή κατάσταση και τα δύο του σέντερ φορ. Δε θα πω ποτέ, ότι είναι και οι δύο οι υπερπαίκτες, αλλά σίγουρα ο Μακέντα σε κανονική κατάσταση, ή έστω ο περσινός Μακέντα δε θα το έχανε αυτό το γκολ από τα τρία μέτρα. Ο Καρλίτος, δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, έχω παρατηρήσει πως όταν δεν αποτελεί το σημείο αναφοράς στην επίθεση της ομάδας του Μπόλονι και αναλώνεται σε πρέσινγκ, «χάνεται» σε μια γενική μετριότητα. Ο Ρουμάνος είναι έξυπνος και καλός προπονητής και σίγουρα θα σκεφτεί σύντομα να κρατήσει έναν από τους δύο στην αρχική ενδεκάδα και να προσθέσει τον Βιγιαφάνιες σε αυτή, που η ποιότητά του στην ομάδα συγκρίνεται μόνο με του Μαουρίτσιο. Κάτι, για το οποίο θα δώσω credit στον Μπόλονι είναι πως έγινε δουλειά αυτές τις δύο εβδομάδες στη φυσική κατάσταση της ομάδας. Δεν είδα τον Παναθηναϊκό να «σκάει» στο δεύτερο ημίχρονο, όπως στα προηγούμενα παιχνίδια, παρόλο που πήρε μέτρα στο γήπεδο και έπρεπε να καλύψει περισσότερα μέτρα. Ο Παναθηναϊκός πλέον για να αλλάξει την εικόνα του είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να πάρει νίκες και στα ντέρμπι και να αρχίσει να βγάζει μια κυριαρχία μέσα στον αγωνιστικό χώρο και όχι το φόβο, που είδαν οι φίλαθλοί του στο πρώτο ημίχρονο.

Υ.Γ. 1) Ο Ολυμπιακός ακόμα και με τόσο κομβικές απουσίες, έδειξε πως έχει μια ομαδική λειτουργία ασυναγώνιστη για τις υπόλοιπες ομάδες στην Ελλάδα. Αυτό το πιστώνεται αποκλειστικά και ΜΟΝΟ ο Πέδρο Μαρτίνς.

Υ.Γ. 2) Ξένισε αρκετούς η δήλωση του Μπόλονι, ότι είναι χαρούμενος από το δεύτερο ημίχρονο της ομάδας του. Είναι λογικό να μην αρκεί στην πλευρά του Παναθηναϊκού απλά ένα καλό ημίχρονο σε ντέρμπι, το οποίο μάλιστα έχασε. Άστοχο αυτό από τον Ρουμάνο τεχνικό.

Υ.Γ. 3) Οκτώ σερί ματς χωρίς ήττα, στο πρωτάθλημα, από τον Παναθηναϊκό συμπλήρωσε ο Ολυμπιακός, με τέσσερις νίκες και τέσσερις ισοπαλίες. Είναι το μεγαλύτερο σερί, το τελευταίο μισό αιώνα.