Ο Αρτέτα δουλεύει σωστά, ο Κλοπ όμως είναι ένα επίπεδο πάνω

Η Λίβερπουλ επικράτησε με 3-1 κόντρα στην Άρσεναλ στο ντέρμπι της τρίτης αγωνιστικής της Premier League. Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος

Από το συγκεκριμένο ματς μπορούν να βγουν ορισμένα συμπεράσματα και για τις δύο ομάδες.

Το πρωτάθλημα στην Αγγλία βρίσκεται στην τρίτη του αγωνιστική και έως τώρα έχουμε δει αρκετό θέαμα, εκπλήξεις, ανατροπές και όλα όσα οφείλει να μας δείξει το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Την περασμένη Δευτέρα μάλιστα ολοκληρώθηκε ένα ακόμα ντέρμπι, αυτό ανάμεσα στη Λίβερπουλ και την Άρσεναλ. Η μπίλια έδειξε την κόκκινη πλευρά του Λίβερπουλ με τους Λονδρέζους να παλεύουν το ματς αλλά τελικά να υποκύπτουν στους ανώτερους κόκκινους.

Μετά την ολοκλήρωση του αγώνα αλλά και το πέρας των τριών αυτών αγωνιστικών μπορούμε να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα και για τις δύο ομάδες. Σίγουρα είναι νωρίς ακόμα, όμως ένα μικρό και γενικό σχόλιο για το τι θα δούμε από Λίβερπουλ και Άρσεναλ νομίζω ότι φαίνεται.

Η Λίβερπουλ είναι μια ταχύτητα πάνω φέτος

Ο Γιούργκεν Κλοπ πέρυσι όταν πήρε τον τίτλο του πρωταθλήματος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η ομάδα του δε θα τον υπερασπιστεί αλλά θα επιτεθεί για τον επόμενο.

Όπως φαίνεται από τη μέχρι τώρα πορεία των κόκκινων, αυτό γίνεται. Η Λίβερπουλ πέρυσι ήταν υπερηχητική. Μπήκε στο γήπεδο κι έχοντας ως μοναδικό στόχο να πάρει τον τίτλο βρήκε όποια απάντηση έψαχνε και ξεκλείδωνε τις αντίπαλες άμυνες για να μαζέψει στο τέλος 99 πόντους και να στεφθεί πρωταθλήτρια για 19η φορά στην ιστορία της.

Οι κόκκινοι ήταν έτοιμη ομάδα και το μόνο που χρειάζονταν φέτος ήταν 2-3 καλές προσθήκες προκειμένου να φρεσκαριστούν, να αποκτήσουν ποιοτικό αντί για ποσοτικό βάθος στον πάγκο και να ανέβουν επίπεδο προκειμένου να πρωταγωνιστήσουν ξανά. Οι Τιάγκο, Ντιόγκο Ζότα αρχικά κι ο… μπαλαντέρ Τσιμίκας ήταν οι τρεις μεταγραφές του Κλοπ φέτος με τις τρύπες να καλύπτονται και την ομάδα ουσιαστικά να αποκτάει όλα όσα τις έλειπαν.

Η Λίβερπουλ έχει ανέβει αγωνιστικά ένα επίπεδο πάνω σε σχέση με πέρυσι, έχει για πρώτη φορά επί Κλοπ ποιοτικό βάθος στον πάγκο και πλέον παίζει με παίκτες που έχουν στο παλμαρέ τους τέσσερις τίτλους. Έχουν μάθει δηλαδή να είναι πρωταθλητές. Από εκεί και πέρα ο Τιάγκο δίνει μια άλλη νότα στο κέντρο και κάνει πιο απρόβλεπτη την ομάδα, ενώ ο Ζότα δίνει φρεσκάδα, ταχύτητα και τις λύσεις που τόσο πολύ χρειαζόταν επιθετικά ο σύλλογος.

Πλέον βλέπουμε τη Λίβερπουλ να παίζει το αγαπημένο ποδόσφαιρο του Κλοπ, δηλαδή ανελέητο πρέσινγκ σ’ όλο το γήπεδο με στόχο να πνίξει τον αντίπαλο. Είναι δύσκολο με τέτοια πίεση ν’ ανταποκριθεί κάποια ομάδα και να μπορέσει να επιβάλλει το ρυθμό της. Κάπως έτσι κύλησε το ματς και με την Άρσεναλ. Υψηλό τέμπο, πίεση μέχρι τον τερματοφύλακα, ένταση κι όλα αυτά με στυλ πρωταθλήτριας.

Η Λίβερπουλ δε βρίσκεται στην κορυφή του νησιού έχοντας σκοπό να επιδείξει τον τίτλο της πρωταθλήτριας την περασμένη σεζόν. Επιθυμεί να κατακτήσει ξανά το επόμενο πρωτάθλημα και ήδη από τα πρώτα τρία ματς δείχνει να βρίσκει πάντα τις απαντήσεις στα εμπόδια που της θέτει ο εκάστοτε αντίπαλος.

Εξαιρετική δουλειά από τον Αρτέτα

Ο Μίκελ ήρθε πέρυσι στην Άρσεναλ μέσα στη χρονιά και πραγματικά όταν ανέλαβε τους «κανονιέρηδες» παρέλαβε καμένη γη από τον Ουνάι Έμερι. Η αποστολή του ήταν και είναι δύσκολη, όμως ο Ισπανός έχει καταφέρει ήδη πάρα πολλά πράγματα και συνεχίζει για περισσότερες επιτυχίες.

Ο Έμερι άφησε πίσω του μια διαλυμένη ομάδα, την οποία κλήθηκε ο Αρτέτα να τη συμμαζέψει όσο μπορεί και με τα όπλα που διέθετε κι έχοντας στο μυαλό του τη γενικότερη πολιτική της Άρσεναλ στο κομμάτι «μεταγραφές» να πορευθεί, έχοντας επιτυχίες. Η πρώτη μεγάλη νίκη του Αρτέτα ήταν ότι έδωσε ταυτότητα στο παιχνίδι της ομάδας. Η Άρσεναλ ξέρει τι θέλει να παίξει και γνωρίζει και τον τρόπο για να της βγει μέσα στο γήπεδο. Η δεύτερη μεγάλη νίκη ήταν ότι κράτησε στο Λονδίνο τον Πιέρ-Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ που ήταν… φευγάτος!

Ο Αρτέτα έχει αλλάξει τη φιλοσοφία μιας ομάδας που είχε επιθετική προσέγγιση όλα αυτά τα χρόνια και προσπαθεί μέσα από την άμυνά του να διασφαλίσει το μηδέν και χτυπώντας στην κόντρα να βρει ευάλωτο τον αντίπαλο και να του παραβιάσει την εστία. Η Άρσεναλ είναι μια ομάδα που διαθέτει γρήγορους και ποιοτικούς παίκτες μπροστά που σε ανοικτό γήπεδο γίνονται πολύ επικίνδυνοι.

Το δύσκολο κομμάτι για τον Ισπανό ήταν να δομήσει την άμυνα διότι έπρεπε πραγματικά να τη φτιάξει από την αρχή. Η Άρσεναλ αμύνεται εξαιρετικά από τη στιγμή που την ανέλαβε και με τρομερό passing-game σπάει την πίεση του αντιπάλου και βρίσκει χώρους στο δικό της επιθετικό μισό προκειμένου να κάνει φάσεις που θα μετουσιωθούν σε γκολ.

Τη συγκεκριμένη τακτική ακολούθησε και με τη Λίβερπουλ και μάλιστα προηγήθηκε έπειτα από λάθος της άμυνας των reds. Ωστόσο η Άρσεναλ αν και βελτιωμένη δεν μπόρεσε να πάρει κάτι από το ματς κι αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε δύο δεδομένα. Το ένα είναι ότι η Λίβερπουλ έχει αλλάξει πλέον επίπεδο και είναι η καλύτερη ομάδα στο νησί και το άλλο είναι ο Άλισον Μπέκερ που δύο φορές σταμάτησε τον Λακαζέτ σε τετ-α-τετ.

Πάντως ο Αρτέτα έχει βάλει την Άρσεναλ σε καλό δρόμο και είναι δεδομένο πως αν συνεχίσει έτσι, τότε δε θ’ αργήσουν ν’ έρθουν ακόμα περισσότερες και πιο σπουδαίες επιτυχίες από το FA Cup και το Community Shield