Κόμπι, βιάστηκες να φύγεις και λείπεις πολύ

Ο Κόμπι Μπράιαντ αν ζούσε, σήμερα θα γινόταν 42 ετών, ωστόσο βιάστηκε να φύγει από τούτο τον κόσμο και η απουσία του αυτούς τους επτά περίπου μήνες είναι κάτι περισσότερο από ηχηρή.

Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος
Στις 26 Ιανουαρίου του 2020, ο Κόμπι Μπράιαντ μαζί με την κόρη του Τζιάνα κι ορισμένους ακόμα επιβάτες, μπήκαν στο μοιραίο ελικόπτερο με προορισμό τη «Mamba Sports Academy». Στην αρχή της διαδρομής κανείς δεν περίμενε ότι θα γραφόταν λίγες στιγμές αργότερα η χειρότερη δυνατή ιστορία για όλους τους επιβαίνοντες του ελικοπτέρου.
Έπειτα από πτώση του όλοι όσοι βρισκόντουσαν μέσα στο «TMZ» έχασαν τη ζωή τους. Μέσα στα θύματα ήταν ο Κόμπι Μπράιαντ και η μία από τις τέσσερις κόρες του, η 13χρονη Τζιάνα. Η είδηση έκανε αμέσως το γύρω του κόσμου και το σοκ για όλους μας ήταν μεγάλο.

Ο «Back Mamba» μόλις στα 41 του χρόνια έφυγε από τη ζωή, ταξίδεψε ψηλά στον ουρανό και μαζί του πήρε την Τζιάνα, της οποίας μάθαινε όλα του τα μπασκετικά μυστικά καθώς ήταν παίκτρια.

Ο Κόμπι Μπράιαντ μπήκε στο NBA το 1996 όντας ένα αμούστακο παιδάκι γεμάτο θράσος κι ανταγωνισμό. Αγάπησε από την πρώτη στιγμή το μπάσκετ και παρ’ όλο που έκανε οικογένεια, αφοσιώθηκε σ’ αυτό. Ήθελε να είναι πάντα πρώτος, δε δέχθηκε ποτέ τη δεύτερη θέση. Στα 20 χρόνια της καριέρας του πέτυχε άπειρα πράγματα, έγινε ο απόλυτος σταρ και βοήθησε το άθλημα να εξελιχθεί. Το μπάσκετ χρωστάει πολλά στον Κόμπι και το NBA σαν λίγκα ακόμα περισσότερα, καθώς για χρόνια την κουβαλούσε μοναχός του. Για εκείνη ήταν διαφήμιση και μόνο η παρουσία του.

Έγινε το απόλυτο είδωλο, ο απόλυτος ηγέτης μιας ομάδας με τεράστια ιστορία πίσω της. Κατάφερε να βρεθεί στους legends των Λος Άντζελες Λέικερς και να δώσει στους λιμνανθρώπους πέντε δαχτυλίδια. Μπήκε στην οροφή (No 8, 24) του «Staples Center» διπλά από ονόματα όπως εκείνα των Γουίλτ Τσάμπερλεϊν, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, Μάτζικ Τζόνσον, Σακίλ Ο’Νιλ κι άλλων σπουδαίων παικτών.

Η μπασκετική του ιστορία μπορεί να χαρακτηριστεί με τις εξής λέξεις:
«Ο Κόμπι έψαχνε πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα, ήθελε να κερδίζει τους πάντες. Δεν κοίταζε ονόματα, καριέρες και παικτική αξία του αντιπάλου. Δε φοβόταν κανέναν και τίποτα κι ακριβώς εκεί βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας του. Πέτυχε γιατί έμαθε να αποτυγχάνει. Κοίταζε στα μάτια την αποτυχία, δεν τη φοβήθηκε ποτέ και προσπαθούσε να βγει μέσω της δουλειάς ποιο δυνατός απ’ όλο αυτό. Και τα κατάφερε!».

Είκοσι χρόνια αφοσίωσης, δουλειάς, ατελείωτου ιδρώτα, μεγάλων ανηφόρων και πολλών άλλων δυσκολιών (τραυματισμοί πχ) αλλά και απόλυτης δόξας, φήμης κι άπειρων επιτυχιών έφτασαν στο τέλος τους το 2016. Ο Κόμπι αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με την οικογένειά του που αγαπούσε τόσο πολύ. Όμως η μοίρα του ήταν γραμμένη διαφορετικά, έχοντας μέσα της ένα σκληρό κι άδικο σενάριο, όχι μόνο για εκείνον όπως αναφέραμε παραπάνω. 

Ο «Black Mamba» δεν είναι πια εδώ, έφυγε μόλις στα 41 του χρόνια σκορπίζοντας θλίψη σ’ ολόκληρο τον κόσμο, αθλητικό και μη. Ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει την απώλειά του και δεν είναι έτοιμος να διαχειριστεί και το γεγονός πως αν ζούσε, σήμερα θα έκλεινε τα 42 χρόνια της ζωής του, με το πιθανότερο σενάριο να τα γιόρταζε πλάι στη γυναίκα του και στις τέσσερις κόρες του.