ANALYSIS: Η διαχείριση ενός σπουδαίου κεφαλαίου

   

 Για τον Αμπέλ Φερέιρα το είχα γράψει πέρυσι, όταν ο ΠΑΟΚ κινούταν μεταξύ φθοράς και...αφθαρσίας, πως πρόκειται για έναν άπειρο, αλλά και ανερχόμενο προπονητή, που αν στηριχτεί και χρησιμοποιήσει ως πρώτη ύλη τα λάθη που ο ίδιος έκανε πέρυσι, ίσως δούμε έναν εκ διαμέτρου διαφορετικό ''δικέφαλο''. Ο Πορτογάλος παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη, λίγο για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, ίσως και επειδή ήταν πολύ παχιά η αποζημίωση που ζητούσε, σίγουρα εξαργυρώνει πάντως την επίτευξη του μίνιμουμ στόχου στα πλέι οφ, που ήταν η κατάκτηση της δεύτερης θέσης. Ασχέτως πάντως με το πώς θα προχωρήσει η θητεία του Φερέιρα στον ΠΑΟΚ, το μόνο βέβαιο είναι ότι έχει ήδη αφήσει μια σπουδαία παρακαταθήκη στην ομάδα. Και αυτή δεν είναι άλλη από τον Χρήστο Τζόλη...

                                 Γράφει ο Αντώνης Παναγόπουλος

Ο νεαρός, ο οποίος μόλις το Γενάρη ενηλικιώθηκε, γεννημένος το 2002, άρχισε να παίρνει ευκαιρίες και να καθιερώνεται στο ρόστερ του ''δικεφάλου του Βορρά'' στους αγώνες των πλέι οφ, όπου έδειξε πολύ καλά στοιχεία, με μεγαλύτερο ατού την αυτοπεποίθηση του, το γεγονός πως δεν μπήκε... ψαρωμένος στους αγώνες και άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Στον χθεσινό αγώνα απέναντι στην Μπεσίκτας, τον πιο σημαντικό δηλαδή που είχε δώσει με τον ΠΑΟΚ, ο πιτσιρικάς ήταν το βαρόμετρο που έκρινε το αποτέλεσμα και έδωσε στην ελληνική ομάδα την σπουδαία πρόκριση. Στα πρώτα δύο γκολ βρέθηκε στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή (στο πρώτο γκολ βέβαια ήταν υπέροχο το τελείωμα του), ενώ σέρβιρε το τρίτο τέρμα στον Δημήτρη Πέλκα, αφού σε μια κατάσταση 3vs1 είχε την οξυδέρκεια να πασάρει στον συμπαίκτη του, χωρίς να παρασυρθεί από τα δύο γκολ που είχε δύο σκοράρει και δεν επιδίωξε να κάνει το χατ- τρικ, πράττοντας το ορθό για αυτόν και την ομάδα του. Και πιστέψτε με, όσο αυτονόητη κι αν έμοιαζε η επιλογή εκείνη τη στιγμή, για έναν 18χρονο που ''βράζει'' το αίμα του και έχει προηγουμένως διαμορφώσει αυτό το αποτέλεσμα, η αυτοπεποίθηση είναι στα ύψη και δεν είναι απαραίτητο πως θα σκεφτεί το σωστό. Εδώ, ο πιο έμπειρος Κλωναρίδης είχε παρασυρθεί σε εκείνο το αλησμόνητο ΑΕΚ- Μπενφίκα και αντί να δώσει σίγουρο γκολ στον Γιακουμάκη είχε προτιμήσει να ψάξει το χατ-τρικ, υπάρχουν αρκετά παρόμοια παραδείγματα. 

Πάμε όμως στο ζουμί του θέματος, γιατί αρκετά μακρυγορήσαμε. Αλήθεια, πόσοι αντίστοιχοι Τζόληδες έχουν βγει τα τελευταία χρόνια; Σίγουρα πολλοί μας έρχονται στο μυαλό, που παρά το πολύ ελπιδοφόρο τους ξεκίνημα είτε η καριέρα τους πήρε την κατιούσα, είτε έμειναν στάσιμοι. Ο Νίνης, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Φετφατζίδης που τον είχαν αποκαλέσει ''Έλληνα Μέσι'', ο Παναγιώτης Βλαχοδήμος που πολλοί τον ανέφεραν ως ''Έλληνα Ρονάλντο'' και δεκάδες ακόμα περιπτώσεις ταλέντων που χάθηκαν. Από αυτούς που ανέφερα, για τους οποίους έχουν γραφτεί πολλοί διθύραμβοι, μόνο ο Φετφατζίδης παίζει κατά κάποιο τρόπο στο υψηλό επίπεδο (στον Άρη), αλλά σίγουρα όταν τον πρωτοείδαμε να αγωνίζεται, πολλοί τον προόριζαν για πολύ μεγαλύτερα πράγματα. Αντίθετα, παίκτες για τους οποίους στο ξεκίνημά τους δεν είχε γίνει τέτοιος ντόρος (π.χ Τσιμίκας), απολαμβάνουν την καταξίωση στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Τζόλης δεν είναι ούτε νέος Μέσι, ούτε νέος Νειμάρ, ούτε νέος Πελέ. Είναι ο Χρήστος Τζόλης, έχει πολύ μεγάλο ταλέντο και αν μείνει προσγειωμένος, με υψηλό κίνητρο και ταπεινός, μπορεί πράγματι να δικαιώσει τις προσδοκίες, να πραγματοποιήσει όσα δε μπόρεσαν οι προαναφερθέντες. 

- Πολύ μεγάλη υπόθεση, τόσο για τον ΠΑΟΚ, όσο και συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο η μίνιμουμ εξασφάλιση μιας θέσης στο Europa League και οι ελπίδες εισόδου σε όμιλο Champions League. Μαζί με την δεδομένη παρουσία του Ολυμπιακού σε ομίλους, θα έχουμε τουλάχιστον δύο ομάδες στην Ευρώπη, περιμένοντας ΑΕΚ, ΟΦΗ και Άρη να μπουν και αυτοί στη μάχη τον Σεπτέμβριο.