Ευγενής άμιλλα και αθλητισμός

Η σημασία της ευγενούς άμιλλας υπήρχε ως πρότυπο από τα παλαιά χρόνια και συγκεκριμένα στους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες, αυτές οι 2 μαγικές λέξεις καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό την συμπεριφορά των αθλητών.

Όμως γεννιούνται πολλά ερωτήματα που χρίζουν απάντησης. 

Αρχικά πως εκφράζεται η ευγενής άμιλλα;

Φαίνεται και ακτινοβολείται από τον συνδυασμό των κινήσεων ενός αθλητή που δηλώνουν ότι σέβεται τον αντίπαλο ή την ομάδα που έχει απέναντι του. Τόσο πολύ σημαντικό... Είναι εκείνη η ρημάδα η κίνηση να δώσεις το χέρι στον συναθλητή σου, να τον σηκώσεις από το έδαφος όταν χτυπήσει ή όταν έχει χάσει και δείχνει στεναχωρημένος. Μπορεί να είναι ένα απλό κλείσιμο του ματιού ή ένα χαμόγελο! Μια απλή κίνηση που θα προάγει την συναδελφικότητα και την ειρηνική διάθεση του συναγωνιστή ή του ανταγωνιστή. 

Διδάσκεται άραγε η ευγενής άμιλλα;

Φαίνεται να είναι ένας συνδυασμός πολλών ερεθισμάτων που δέχεται ένα παιδί που το οδηγούν να την υιοθετήσει, ξέρουμε ότι όλα ξεκινούν από την οικογένεια αλλά και ο ρόλος του εκπαιδευτή-εκαπιδευτικού-προπονητή είναι εξίσου σημαντικός, εφόσον αυτός μυεί το άτομο στο εκάστοτε άθλημα. Προείπαμε ότι αυτό ακτινοβολείται από τον άνθρωπο που την έχει μέσα του και θέλει πολύ δουλειά για να αποκτηθεί! Η ακτινοβολία τότε είναι τόσο έντονη που την αναγνωρίζεις από χιλιόμετρα, ειδικότερα αν έχουμε να κάνουμε με παιδιά. 

Ποια είναι η κατάσταση στην οποία έχουμε έλλειψη της ευγενούς άμιλλας;

Είναι μια κατάσταση εσωστρέφειας και εγωκεντρισμού, όπου το άτομο δεν βλέπει τον αντίπαλο του σαν ισάξιο και έναν απλό ανταγωνιστή αλλά θέλει να διαλύσει την ψυχολογία του και για να επιτύχει την νίκη, το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιήσει και αθέμιτα μέσα. Θα προσβάλει σε κάθε ευκαιρία τον αντίπαλο του, χρησιμοποιώντας ύβρεις και χειρονομίες, ενώ στην πρώτη ευκαιρία θα τον χτυπήσει. Κλασσικό παράδειγμα στο ποδόσφαιρο το παρατεταμένο τράβηγμα της φανέλας. 

Τι δηλώνει ο πανηγυρισμός ; Πότε στηρίζει την ευγενή άμιλλα και πότε όχι;

Για να μιλήσουμε με παραδείγματα, έχετε δει πολλές φορές τους ποδοσφαιριστές που πετυχαίνουν ένα γκολ-καλάθι-νίκη να το πανηγυρίζουν ατομικά, κλασικό παράδειγμα αυτός του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ναι μεν είναι δικαιολογημένα και επιβεβαιωμένα ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του πλανήτη όμως δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο για τα νέα παιδιά. Αντιθέτως ένας πανηγυρισμός όπου ο σκόρερ θα δείξει τον άνθρωπο που του έβγαλε την ασσίστ ή θα καλέσει την ομάδα να πανηγυρίσει όλη μαζί προάγει ένα καλύτερο πρότυπο και σίγουρα είναι σωστότερο από έναν εκπαιδευτή να επιδεικνύεται στους αθλητές του! 

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε την ευγενή άμιλλα στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ... Στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε η ακτινοβολία αυτή θα μας οδηγήσει σε πολύ πιο όμορφες στιγμές... Σε γήπεδα που δεν γεμίζουν μίσος... Και σε ανθρώπους που μαθαίνουν να χαμογελούν είτε χάσουν είτε κερδίσουν! 

Όλα στο πρόγραμμα είναι άλλωστε...