Νίκη με αρκετά ''ψεγάδια''...

 Όπως επισήμανα και μετά την ήττα από τη Βιλερμπάν και έπειτα από αυτή από την Αρμάνι στο ΟΑΚΑ, η νίκη είναι αυτή που μετράει εν τέλη μετά από κάθε αγώνα της Euroleague. Πολύ απλά γιατί μιλάμε για μια διοργάνωση- μαραθώνιο, όπου ακόμα και όταν οι ''πράσινοι'' φτάσουν στο πικ της απόδοσής του, θα κουβαλούν μέχρι τότε έναν συντελεστή νικών- ηττών που θα μετράει και θα παίξει το ρόλο του ως και την τελευταία αγωνιστική. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν δεν υπάρχει καμία νίκη, κανένα ροζ φύλλο που να μην είναι ευπρόσδεκτο. Άλλωστε στο φινάλε, αυτό που θα μετρήσει στην τελική βαθμολογία, δεν είναι πόσο καλά έπαιξες, αλλά πόσες νίκες έκανες.

Με όλη αυτή τη θεωρία που ανέπτυξα παραπάνω, οι ''πράσινοι'' βγήκαν κερδισμένοι χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ απέναντι στην Βαλένθια. Ουραγός η Βαλένθια, πολύ μέτρια ομάδα από όσο την έχω παρακολουθήσει, αλλά μήπως νομίζει κανείς ότι η ισπανική ομάδα και κάτοχος του Eurocup δεν θα κάνει ζημιές; Η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη μπροστά σε 13.000 κόσμο πέτυχε 91 πόντους ''σβηστά'', είχε ορισμένες εκλάμψεις που έπαιξε αρκετά καλό μπάσκετ στην επίθεση, έκανε για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική ένα πολύ δυνατό φίνις, αφού όπως και με την Εφές ''καθάρισε'' στην τέταρτη περίοδο ένα ματς που στο υπόλοιπο κομμάτι του έμοιαζε ''ολοζώντανο''. Υπήρχε ένας Καλάθης που σε μια υποτονική επιθετικά βραδιά του κινήθηκε στα όρια του triple double, ένας Τόμας που αυτή τη φορά συνδύασε την αποτελεσματικότητά του στην επίθεση, με πραγματικά σκληρή και δυναμική άμυνα, ένας Τζόνσον που για τρίτο σερί έβαλε σημαντικά καλάθια και έβγαλε ενέργεια, φωνάζοντας ''παρών'' σε ένα ακόμη παιχνίδι. Όλα αυτά ναι, είναι λόγοι για...χαμόγελα. \

Επειδή όμως πρέπει πάντοτε να κοιτάζουμε και την άλλη όψη του νομίσματος, το ''τριφύλλι'' δεινοπαθούσε να τελειώσει ένα ματς στην έδρα του απέναντι σε μια εκ των χειρότερων ομάδων του θεσμού, μέσα στην έδρα του, ενώ στο πρώτο ημίχρονο είχε καταφέρει να χτίσει διψήφιες διαφορές και φαινόταν πως θα έχει ένα πολύ πιο εύκολο βράδυ, σε σχέση με όσα διαδραματίστηκαν μετά την ανάπαυλα. Και μη σας ξεγελάει το 91-80, είναι μάλλον πλασματικό. Για να γίνει αντιληπτή η υποτονικότητα των ''πρασίνων'' σε ορισμένα σημεία του αγώνα, νομίζω πως αρκεί να αναφέρω πως το 45-32 μετετράπη με συνοπτικές διαδικασίες σε 49-48 και εν συνεχεία σε 61-62. Ο Λόιντ, ο Βίβες, ο Σαν Εμετέριο -ακόμη και ο Ντούμπλιεβιτς- βομβάρδιζαν όποτε ήθελαν από την περίμετρο και οι παίκτες του Παναθηναικού δεν αμύνονταν ούτε υποτιποδώς. Ένα σκριν ή δύο- τρεις πάσες αρκούσαν για να βρεθεί η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη σε αμυντική ανισορροπία. Ο Φριντέτ έγινε αναγνωρίσιμος στόχος στην επίθεση της ομάδας του Πονσερνάου, η υπόλοιπη ομάδα δεν μπόρεσε επ ουδενί να τον καλύψει και κάπως έτσι ο Αμερικάνος έμεινε πλήρως εκτεθειμένος, το αμυντικό κομμάτι υπολειτουργούσε και για ένα μεγάλο διάστημα στο δεύτερο μέρος η αίσθηση που έδινε ο Παναθηναικός ήταν πως βρισκόταν σε ''τεντωμένο σχοινί'' και η ήττα δεν ήταν ένα μακρινό σενάριο. Το παιχνίδι κερδήθηκε με το ανακάτεμα της τράπουλας και την είσοδο του Ράις δίπλα στον Καλάθη (δεύτερο σερί ματς που ο Αμερικάνος ήταν κομβικός), με την ενέργεια που έδωσαν στην άμυνα ο Τόμας και ο Ουάιλι (τα τρικ με Παπαγιάννη και Βουγιούκα είχαν αποτύχει προηγουμένως) και κάποια μεγάλα σουτ που έβαλε ο Τζόνσον, που ουσιαστικά ήταν αυτός που βοήθησε την ομάδα να ξεμακρύνει σε δύο περιπτώσεις στην 4η περίοδο, όταν η διαφορά ήταν στους 6.

Ένα ακόμα κεφάλαιο που δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο, είναι η χρησιμοποίηση του Νίκου Παππά και η εμφάνιση του 29χρονου γκαρντ στη δεύτερη περίοδο του χθεσινού αγώνα. Ο Παππάς έδειξε ότι έχει πολύ καλή ψυχολογία και διάθεση για να παίξει, έδωσε ενέργεια σε άμυνα και επίθεση και ήταν ο υπεύθυνος που το 30-25 μετετράπη σε 38-25. Δύο τρίποντα δικά του (μάλιστα το ένα μαρκαρισμένο), και μια εξαιρετική δημιουργία με alley oop πάσα για τον Ουάιλι. Έπαιξε πολύ ποιοτικά δίπλα στον Ράις, με αυτόν στο παρκέ οι ''πράσινοι'' κατάφεραν να ξεφύγουν στο σκορ την ώρα που ο Καλάθης έπαιρνε πολύτιμες ανάσες. Κάτι που χρειαζόταν ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα ξεκαθάρισε πως σπάνια θα βλέπουμε μαζί στο παρκέ τον Ράις με τον Φριντέτ. Από εκεί και πέρα, ο Έλληνας γκαρντ έπαιξε άλλο λίγο δίπλα στον Νικ Καλάθη και στο δεύτερο ημίχρονο δεν το είδαμε ούτε ένα δευτερόλεπτο στο παρκέ. Γεγονός που μου προξένησε πολύ μεγάλη εντύπωση, καθώς υπήρχε πολύ μεγάλο πρόβλημα στην άμυνα, ο Φριντέτ ήταν σε κακό βράδυ και όταν βγήκε για λίγο ο αρχηγός, ο προπονητής του ''τριφυλλιού'' προτίμησε να αγωνιστεί με ένα ψηλό σχήμα (Τζόνσον- Παπαπέτρου στο 2-3), καίγοντας ένα χαρτί, που όσο αγωνίστηκε έδωσε μεγάλη ώθηση. Πάντως, όπως είπαμε και χθες στο post game ο βαθμός ετοιμότητας του Νίκου Παππά θα κρίνει πάρα πολλά για την απόκτηση ενός ακόμα παίκτη στα γκαρντ.

- Για τον Ολυμπιακό η συνολική εικόνα απέναντι στην Εφές νομίζω ότι είναι ο αμείλικτος ''καθρέπτης'' της φετινής χρονιάς. Ένα ΣΕΦ μισοάδειο χωρίς καμία έκρηξη, μια ομάδα με φιλότιμο, που προσπαθεί και παλεύει μέχρι ενός σημείου, αλλά όταν ο αντίπαλος παίρνει μια έστω και μικρή διαφορά ''λιποθυμάει''. Ο Ολυμπιακός δεν θα είναι στην οχτάδα, ακόμα κι αν κάποια στιγμή βρει τα πατήματά του, έχει κάνει ήττες ήδη που μόνο με θαύμα καλύπτονται. Δυστυχώς οι ''ερυθρόλευκοι'' Νοέμβρη μήνα μένουν εκτός στόχων για τη φετινή σεζόν, αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά...

- Η ήττα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στη Γαλλία από τη Βιλερμπάν αποδεικνύει ότι στη φετινή Ευρωλίγκα όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους. Οι Γάλλοι πέρα από την πλάκα που έγινε στην αρχή όταν κέρδισαν τους δικούς μας εκπροσώπους, έχουν το απόλυτο στην έδρα τους και με το σκληρό και ''aggressive'' παιχνίδι τους δείχνουν ότι είναι ικανοί για πολλές ακόμα ''κηδείες''...Από την άλλη η ΤΣΣΚΑ Μόσχας προβληματίζει ιδιαίτερα με το μπάσκετ που παίζει, δείχνει πως χωρίς Κλάιμπερν χάνει ένα βασικό γρανάζι της χημείας της και επιζητά να βρει πλέον νέα ταυτότητα στο παιχνίδι της...