.png){kind=small}
Εννέα απ' τα 20 προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα, σχεδόν τα μισά, τα κέρδισαν Νοτιοαμερικάνοι. Παρ' ότι, όμως, σχεδόν όλες οι εκπρόσωποι της CONMEBOL στο τουρνουά της Ρωσσίας προσπάθησαν να παίξουν... ευρωπαϊκά, αν όχι εξαιτίας αυτού, το βαρύτιμο τρόπαιο θα παραμείνει δεδομένα στη Γηραιά Ήπειρο για τέταρτη συνεχή φορά.
Δεδομένο είναι επίσης ότι μετά την Ιταλία το 2006, την Ισπανία το '10 και τη Γερμανία το '14 θα έχουμε και νέα θριαμβεύτρια - ίσως και... πρωτάρα, καθώς Βέλγιο και Κροατία δεν έχουν καν φτάσει σε τελικό ως τώρα.
Ας δούμε, όμως, αναλυτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των τεσσάρων μνηστήρων. Εκείνη που δείχνει να λειτουργεί κάτω από μικρότερη πίεση είναι η Κροατία. Αν και στην προκριματική φάση άφησε έξω Ουκρανία και Τουρκία, τερματίζοντας πίσω απ' την ανερχόμενη Ισλανδία, δεν είχε κανένα πρόβλημα ν' αποκλείσει την εθνική μας στα ευρωπαϊκά play-offs. Αήττητοι απ' τον Οκτώβρη, όταν και τους ανέλαβε ο Ζλάτκο Ντάλιτς, οι Vatreni μετρούν οκτώ διαφορετικούς σκόρερς (!) στην τελική φάση, αν και όλα τα φώτα πέφτουν επάνω στο δίδυμο του άξονά τους. Δίκαια, πάντως. Ο Λούκα Μόντριτς είναι ίσως ο MVP αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ο Διόσκουρός του, Ίβαν Ράκιτιτς, εκείνος που ψύχραιμα ευστόχησε στο τελευταίο πέναλτι και ενάντια στους Δανούς και κόντρα στους γηπεδούχους Ρώσσους.
Shoot-out χρειάστηκαν και οι Άγγλοι, στον 2ο γύρο ενάντια στους Κολομβιανούς, αλλά η πορεία τους ως εδώ ήταν αναμφίβολα πιο ξεκούραστη. Έφεραν απόλυτα στα μέτρα τους ένα προκριματικό γκρουπ με υπολογίσιμους αντιπάλους (Σλοβακία, Σκωτία, Σλοβενία), κερδίζοντάς το αήττητοι και με +8, με τοπ σκόρερ φυσικά τον Χάρι Κέιν, ο οποίος σ' εκείνα τα πέντε γκολ έχει προσθέσει ακόμη έξι στη Ρωσσία! Τουλάχιστον επτά απ' τους βασικούς του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ δεν είναι πάνω από 25 και τα Τρία Λεοντάρια δε χρειάστηκε να ξοδέψουν ιδιαίτερη ενέργεια ούτε στον όμιλό τους, ούτε καν ενάντια στη Σουηδία.
Τα αποθέματα ενέργειας, αλλά και η υπεροπλία στον αέρα (οι Άγγλοι μετρούν ήδη τέσσερα γκολ με κεφαλιές στην τελική φάση) ενδέχεται να γείρουν την πλάστιγγα στον ημιτελικό της Μόσχας, αν και τογενικευμένο It's coming home κλίμα μπορεί να τους επηρεάσει αρνητικά - φάνηκε καθαρά μετά την ισοφάριση των Κολομβιανών.
Πίεση, βέβαια, αισθάνονται και οι Βέλγοι, καθώς αυτή η χρυσή γενιά πρέπει επιτέλους να δικαιώσει τις προσδοκίες. Τέσσερα χρόνια πριν, στην Μπραζίλια, παραδόθηκαν με 1-0 στην Αργεντινή στους προημιτελικούς, ενώ στον ίδιο γύρο σταμάτησε το 2016 και η πορεία τους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, όταν ηττήθηκαν με 3-1 απ' την εντυπωσιακή Ουαλλία στο Βιλνέβ-ντ' Ασκ, παρ' ότι προηγήθηκαν νωρίς με τον Ράντζα Ναϊνγκολάν. Το νέο απόκτημα της Ίντερ απουσιάζει, εξαιτίας της γνωστής διαμάχης του με τον Ρομπέρτο Μαρτίνεθ και ο Άξελ Βίτσελ, που παίζει στη θέση του, είναι ίσως ο μοναδικός που υστερεί σε μία εξαιρετική ομάδα, η οποία έχει 14 νίκες στα 15 παιχνίδια της σ' αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, με εξαίρεση εκείνο το 1-1 με την Ελλάδα, τον Μάρτη του '17. Το come-back από 0-2 ενάντια στην Ιαπωνία και βέβαια η πρόκριση επί της Βραζιλίας σίγουρα τους έχουν ατσαλώσει, ενώ Εντέν Αζάρ, Ρομέλου Λουκάκου και Τομά Μενιέ αξίζουν όλοι θέση στην 11άδα του τουρνουά.
Προσωπικό μου φαβορί, πάντως, είναι μάλλον η Γαλλία. Οι υποσημειώσεις είναι αρκετές. Έντονη κριτική στον Ντιντιέ Ντεσάν για παραγκωνισμό ποδοσφαιριστών (π.χ. Καρίμ Μπενζεμά), περιριορισμένη αξιοποίηση άλλων (π.χ. Πολ Πογκμπά), συντηρητική τακτική (παρατάσσει συνήθως τρεις αμυντικούς χαφ) και εν τέλει φτωχή επιθετική συγκομιδή (μόνο 18 γκολ σε 10 αγώνες της προκριματικής φάσης και μόλις τρία στον όμιλο). Οι Les Bleus, όμως, δε διαθέτουν τυχαία το ακριβότερο ρόστερ μεταξύ των 32. Έχοντας θέσει νωρίτερα νοκ-άουτ την Ολλανδία και με το άστρο του Κιλιάν Εμπαπέ ν' ανατέλλει απέκλεισαν διαδοχικά Αργεντινή και Ουρουγουάη. Εφόσον τα καταφέρουν και με τους άσπονδους γείτονές τους, o Ουγκό Γιορίς μπορεί κάλλιστα να γίνει ο μόλις τέταρτος τερματοφύλακας που υψώνει πρώτος το Παγκόσμιο Κύπελλο.
0 Σχόλια