.png){kind=small}
Σε συνέντευξη της στο Sportsnewsgreece, η Δέσποινα Κασιώτη ,μια νέα,γεμάτη πάθος και ταλαντούχος ηθοποιός, απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που της θέτει η Κατερίνα Κατσαούνη. Μας μιλά για την ζωή της, την παράσταση όπου πρωταγωνιστεί αλλά κυρίως για το παιδικό θέατρο.
-Δέσποινα, σε ευχαριστούμε που είσαι μαζί μας. Αρχικά πες μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σου ώστε να σε γνωρίσει ο κόσμος. Τι σπουδάζεις ; Γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με το θέατρο στην Ελλάδα του 2018 όπου το επάγγελμα γνωρίζει μεγάλη ανεργία;
- Κι εγώ σας ευχαριστώ για την φιλοξενία. Σπουδάζω Οινολογία και Τεχνολογία Τροφίμων στο Τ.Ε.Ι Αθηνών. Παράλληλα και όσον αφορά το θέατρο έχω σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου, όπου και ολοκλήρωσα την φοίτησή μου το 2013. Από το 2014, λοιπόν, ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο κι έχω παίξει κυρίως σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις.
Ήθελα από μικρή να ασχοληθώ με το θέατρο. Πίστευα πως είναι το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω καλά. Μέσω αυτού εκφράζω τα συναισθήματά μου και μπορώ να ξεφεύγω από την πραγματικότητα.
Από το σχολείο κιόλας συμμετείχα σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις κι εκδηλώσεις. Έπειτα ήμουν και στην θεατρική ομάδα του προσκοπικού συλλόγου, όπου συμμετείχα, στην πατρίδα, τη Ρόδο.
-Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Επιθυμείς να παραμείνεις στην Ελλάδα ή σκέφτεσαι να φύγεις για το εξωτερικό;
-Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα πολύ να επιχειρήσω ένα "άνοιγμα" έξω από την Ελλάδα, αρχικά έστω και για να παρακολουθήσω κάποια σεμινάρια κι έπειτα εάν προκύψει να ασχοληθώ με το θέατρο ή τον κινηματογράφο. Δυστυχώς όπως ήδη αναφέραμε τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολα και πραγματικά "παλεύουμε", όχι μόνο εγώ αλλά κι όλοι οι νέοι ηθοποιοί, γιατί οι ευκαιρίες στην χώρα μας είναι ελάχιστες.
-Ξεκινώντας είχες το μυαλό σου ένα ρόλο που θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις στην καριέρα σου, «τον ρόλο των ονείρων σου»;
-Όχι. Ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί. Μου αρέσει να παίζω τα πάντα, κυρίως κωμωδία. Επίσης, μου αρέσει να μου δίνονται ρόλοι "αντίθετοι" στον χαρακτήρα μου ώστε να δουλεύω περισσότερο για να τα καταφέρω. Πιστεύω αυτή είναι και η ικανοποίηση του ηθοποιού, το να φέρνει εις πέρας με επιτυχία έναν απαιτητικό ρόλο.
-Υπήρξε κάποιος γνωστός ηθοποιός το "είδωλό" σου, ο λόγος που σε εξώθησε να ακολουθήσεις την υποκριτική;
-Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει: "Θέλω να γίνω ηθοποιός σαν κι αυτή/όν ". Ωστόσο θαυμάζω απεριόριστα ορισμένους ηθοποιούς, Έλληνες και ξένους. Από την υπέροχη Κατίνα Παξινού, που δυστυχώς δεν είναι πλέον μαζί μας , ως και τους Αμερικανούς οσκαρικούς ηθοποιούς Μέριλ Στριπ,Σον Πεν και Τομ Χανς. Εύχομαι κάποια στιγμή να κατορθώσω να κάνω καριέρα αντάξια με τη δική τους!
-Ποιο είναι το δυσκολότερο κομμάτι της δουλειάς σου;
-Όταν ξεκινούν οι πρόβες για μια παράσταση με κομπλάρει το να ανέβω στη σκηνή. Παρόλο που δεν με δυσκολεύει καθόλου ο όγκος των σεναρίων, χρειάζομαι καθοδήγηση ως προς το πώς να "ενσαρκώσω" τα λόγια που έχω μάθει. Είναι,λοιπόν, το βιωματικό-σκηνοθετικό κομμάτι αυτό που με δυσκολεύει πιο πολύ. Όταν πλέον η παράσταση έχει στηθεί δεν έχω τόσο άγχος, όμως όσο κι αν αυτό λιγοστεύει, παραμένει πάντα γιατί κάθε παράσταση έχει διαφορετικές απαιτήσεις και τα παιδιά είναι το πιο αυστηρό αλλά και το πιο ειλικρινές κοινό που μπορεί να συναντήσει ένας ηθοποιός.
-Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει κάποιος προκειμένου να γίνει ηθοποιός;
-Αρχικά πρέπει να έχει πολύ καλή αντίληψη, ευφυΐα και προσαρμοστικότητα ώστε να μπορεί να ελίσσεται επί σκηνής και να εφαρμόζει τις σκηνοθετικές οδηγίες επιτυχώς.
Σίγουρα χρειάζεται να αγαπάει την υποκριτική και το θέατρο,να δουλεύει σκληρά και να διαθέτει χρόνο σε αυτό για να βελτιώνεται. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορεί να δεχτεί μια πιθανή αποτυχία καθώς και να διαχειριστεί μία επιτυχία!
-Είναι οι σπουδές απαραίτητο εφόδιο για να γίνει κανείς ηθοποιός; Πρόσφατα ο θεατρικός κόσμος διχάστηκε για το αν είναι σωστό να πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Αγγελόπουλος σε μια τηλεοπτική σειρά αντί κάποιου ηθοποιού. Ποια είναι η γνώμη σου;
-Από τη στιγμή που το να είσαι ηθοποιός είναι ένα επάγγελμα, καλό είναι να έχεις και τις αντίστοιχες και απαιτούμενες γνώσεις. Είναι χρήσιμο κάποιος που επιθυμεί να ασχοληθεί με την υποκριτική να σπουδάσει. Ωστόσο η σημαντικότερη σπουδή και διδασκαλία γίνεται πάνω στη σκηνή, είναι δηλαδή η "τριβή" που εν τέλει σε κάνει επαγγελματία!
Δεν έχω να σχολιάσω κάτι για τους μη ηθοποιούς που επιλέγονται για να πρωταγωνιστήσουν σε μια σειρά, αν είναι καλοί ορθώς επιλέγονται. Ωστόσο δεν είναι κρίμα για εκείνους τους ηθοποιούς που έχουν επενδύσει και χρόνο και χρήματα για να σπουδάσουν τελικά να πηγαίνουν "χαμένοι" επειδή ουσιαστικά είτε δεν κατάγονται από κάποια γνωστή θεατρική οικογένεια είτε δεν έχουν γίνει αναγνωρίσιμοι από κάποιο ριάλιτι;
Κατά την άποψή μου σωστό θα ήταν να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους.
-Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός στην Ελλάδα του 2018, να το κάνει ή να το ξανασκεφτεί;
-Ναι. Και να μην τα παρατήσει ποτέ. Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς δουλειά ως ηθοποιός πλέον. Γι' αυτό πρέπει κανείς να έχει επιμονή κι υπομονή. Αν, λοιπόν, κάποιος πιστεύει ότι αυτό είναι το όνειρο της ζωής του και πως έχει γεννηθεί για να γίνει ηθοποιός, πρέπει τουλάχιστον να το προσπαθήσει γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Τα όνειρά μας δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ και μάλιστα χωρίς να δοκιμάσουμε να τα πραγματοποιήσουμε!
-Σε ποια παράσταση παίζεις τώρα;
- Πρωταγωνιστώ μαζί με άλλους 5 εξαιρετικά ταλαντούχους νέους ηθοποιούς στην παιδική παράσταση "Πήτερ Παν & Τίνγκερμπελ στη Χώρα του Ποτέ". Εγώ ενσαρκώνω τη Γουέντυ,το κορίτσι που παίρνει μαζί του ο Πίτερ Παν στην χώρα του Ποτέ.
Μαζί μου είναι οι: Φανή Παρλή, Βασίλης Ντάρμας, Γιώργος Χουσάκος, Γιάννης Πατσιατζής και Δημήτρης Θεοδωρίδης. Η παράστασή μας είναι μια θεατρική διασκευή σε σκηνοθεσία της Γιούλης Ηλιοπούλου.
Η υπόθεση είναι λίγο πολύ γνωστή. Πρόκειται για το αιώνιο παιδί, το μικρό Πίτερ από το Ορφανοτροφείο του Λονδίνου που ξαφνικά βρίσκεται σ’ ένα Πειρατικό Αστρόπλοιο που προσγειώνεται στη χώρα του ποτέ. Εκεί γνωρίζει τη νεραϊδούλα Τίνκερμπελ και σύντομα φέρνει και άλλα ορφανά παιδιά στο δάσος των Νεραϊδών. Σ’ ένα από τα ταξίδια του στη Γη, γνωρίζει την Γουέντυ και τ' αδέρφια της, και με τη βοήθεια της νεραϊδόσκονης πετούν όλοι μαζί στη Χώρα του Ποτέ. Εκεί ζουν μια απίστευτη περιπέτεια. Πίτερ Παν, νεράϊδες, χαμίνια και Ινδιάνοι εναντίον του τρομερού Κάπτεν Χουκ και των Πειρατών που προσπαθούν να κλέψουν τους θησαυρούς της χώρας τους! Η δύναμη της φιλίας, το θάρρος, η πίστη στον εαυτό τους και το δίκιο τους θα είναι οι σύμμαχοι των παιδιών σ’ αυτή την αναμέτρηση.
( Δείτε το τρέιλερ εδώ: https://youtu.be/LWZs2jX5s78 )
Ως τώρα παίζαμε κάθε Κυριακή στο IDEAL στις 12:30. Πλέον αφού κάνουμε μια περιοδεία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας θα ξαναεπιστρέψουμε στην Αθήνα, και σας περιμένουμε όλους!
-Ανθίζει το παιδικό θέατρο στην Ελλάδα;
-Ναι. Ευτυχώς παρόλο που οι γονείς δεν έχουν την πολυτέλεια να ξοδέψουν χρήματα για τους εαυτούς τους στη δύσκολη εποχή που ζούμε, φροντίζουν να δίνουν τα πάντα στα παιδιά τους. Το παιδικό θέατρο, λοιπόν, έχει ανταπόκριση και γι' αυτό όλο και περισσότεροι θίασοι ανεβάζουν παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Μάλιστα πιστεύω πως το παιδικό θέατρο "προσφέρεται" περισσότερο για τους ηθοποιούς που ξεκινούν την καριέρα τους, γιατί καλώς ή κακώς μπαίνεις πολύ πιο δύσκολα σε μια βραδινή παράσταση παρά σε μια παιδική.
-Τελικά οι παιδικές θεατρικές παραστάσεις απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά ή μπορούν να αγγίξουν και τους ενήλικες;
-Μπορώ να πω πως μια παιδική θεατρική παράσταση αγγίζει περισσότερο έναν ενήλικα απ' ότι ένα παιδί. Αυτό συμβαίνει διότι ο μεγαλύτερος άνθρωπος είναι σε θέση να κατανοήσει ευκολότερα τα βαθύτερα νοήματα μιας παράστασης. Επίσης αν έχεις παρακολουθήσει μια παράσταση, όπως ο Πίτερ Παν, ως παιδί και την ξαναπαρακολουθήσεις ως ενήλικας συνειδητοποιείς πράγματα που ίσως σου είχαν περάσει απαρατήρητα ή δεν είχες δώσει τη σημασία που δίνεις τώρα όντας πιο ώριμος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις παιδικές ταινίες που ξαναβλέπουμε ως ενήλικες. Υπάρχουν πράγματα που δεν είχαμε δει ή ακούσει ή καταλάβει όσες φορές κι αν τις είχαμε δει στα παιδικά μας χρόνια και μας συγκινούν περισσότερο τώρα.
-Όταν μια θεατρική παράσταση απευθύνεται σε μικρά παιδιά "σμιλεύεται" η πραγματικότητα, αποκρύπτονται δηλαδή τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας ή εποχής;
-Όχι απόλυτα. Το θέμα δεν είναι να κρύψουμε την αλήθεια από τα παιδιά. Πιο πολύ προσέχουμε το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε. Για παράδειγμα δεν θα πούμε σχεδόν ποτέ ότι κάποιος πέθανε, αλλά ότι "έφυγε" ή "χάθηκε".
Αυτό που επίσης διαφοροποιείται ίσως σε μια παιδική θεατρική παράσταση είναι πως προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τα παιδιά με τα κοστούμια,τη μουσική,τα σκηνικά,τα εφέ, έτσι ώστε να τραβήξουμε πιο εύκολα την προσοχή τους χωρίς όμως να τα τρομάξουμε.
-Ως ηθοποιοί παίρνετε αγάπη από τους μικρούς σας θεατές;
-Παίρνουμε πάρα πολλή αγάπη κι αυτή νομίζω ότι είναι η πιο αγαπημένη και ευχάριστη στιγμή για ένα ηθοποιό. Πολλές φορές όταν κατεβαίνουμε από τη σκηνή για να βγάλουμε φωτογραφίες με τα παιδιά, αυτά τρέχουν και ,πρωτού μας μιλήσουν, μας αγκαλιάζουν. Εκεί καταλαβαίνεις πως αυτό που κάνεις έχει ανταπόκριση.
-Όταν σας μιλούν και σας αγκαλιάζουν, απευθύνονται στους ήρωες της παράστασης ή σε εσάς;
-Μας αντιμετωπίζουν ως τους αγαπημένους τους ήρωες και πολλές φορές μάλιστα μας θυμούνται και σε μια επόμενη παράσταση μας αναγνωρίζουν με τους παλαιότερους ρόλους μας. Αυτό είναι υπέροχο γιατί αποτελεί κομμάτι της αθωώτητάς τους και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους πω εγώ πω δεν είμαι η Γουέντυ αλλά η Δέσποινα. Εξάλλου έρχονται να δουν το παραμύθι και δεν χρειάζεται αυτό να χαλάσει την αμέσως επόμενη στιγμή. Και εμείς όταν ήμασταν παιδιά το ίδιο πιστεύαμε και ενθουσιαζόμασταν όταν πλησιάζαμε τους αγαπημένους μας ήρωες.
-Γιατί είναι καλό τα παιδιά από μικρή ηλικία να παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις;
-Τα παιδιά πλέον περνούν πολλές ώρες μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή. Το να έρθουν στο θέατρο τα βοηθά να ξεφύγουν από αυτή την πραγματικότητα και να γνωρίσουν κι άλλα παιδιά. Επομένως είναι ένα μέσο κοινωνικοποίησης. Επιπλέον, οι θεατρικές παραστάσεις διευρύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες των παιδιών περνώντας τους μηνύματα που τους δίνουν τροφή για σκέψη. Μάλιστα λόγω της μακροχρόνιας συνεργασίας μας ξέρω πως κύριο μέλημα της κυρίας Ηλιοπούλου είναι να προσφέρει μέσω των παραστάσεών της "δυνατά" και ωφέλιμα μηνύματα στα παιδιά. Τέλος, το θέατρο είναι ο καλύτερος τρόπος να ψυχαγωγηθεί ένα παιδί!
-Θα πρότεινες σε έναν γονιό να πάει το παιδί του σε μια θεατρική ομάδα από μικρή ηλικία ώστε να έρθει σε επαφή με το θεατρικό παιχνίδι;
-Εννοείται! Ειλικρινά δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο βοηθάει το θεατρικό παιχνίδι στην ανάπτυξη της φαντασίας ενός μικρού παιδιού,στην καλλιέργεια των δεξιοτήτων του και στην κοινωνικοποίησή του με τα άλλα παιδιά.
Μετά το τέλος της συνέντευξης είχα την τύχη να παρακολουθήσω την τελευταία παράσταση του θιάσου της κυρίας Ηλιοπούλου στο θέατρο IDEAL, μετά από πρόσκληση της Δέσποινας. Πρόκειται για μια πραγματικά προσεγμένη και φαντασμαγορική παράσταση. Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί,γεμάτοι πάθος και χαμόγελο ενθουσίασαν τα παιδιά και τους γονείς που είχαν έρθει στο θέατρο για να παρακολουθήσουν την παράστασή τους. Γέλιο,αγωνία,φόβος,ανακούφιση,διασκέδαση. Δεν έλειψε τίποτα από το έργο. Στο τέλος είδα αυτό που περιέγραψε η Δέσποινα πιο πάνω. Ενθουσιασμένα τα παιδιά να τρέχουν για να γνωρίσουν από κοντά και να φωτογραφηθούν με τους αγαπημένους τους ήρωες.
Ο θίασος θα πραγματοποιήσει περιοδεία σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και έπειτα θα επιστρέψει και πάλι στη Αθήνα. Ο Πίτερ Παν και η παρέα του θα σας περιμένουν κι εμείς σας προτείνουμε να ταξιδέψετε μαζί τους στην χώρα του Ποτέ! Εγώ πάντως δεσμεύτηκα να ξαναπάω!
-Ξεκινώντας είχες το μυαλό σου ένα ρόλο που θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις στην καριέρα σου, «τον ρόλο των ονείρων σου»;
-Όχι. Ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί. Μου αρέσει να παίζω τα πάντα, κυρίως κωμωδία. Επίσης, μου αρέσει να μου δίνονται ρόλοι "αντίθετοι" στον χαρακτήρα μου ώστε να δουλεύω περισσότερο για να τα καταφέρω. Πιστεύω αυτή είναι και η ικανοποίηση του ηθοποιού, το να φέρνει εις πέρας με επιτυχία έναν απαιτητικό ρόλο.
-Υπήρξε κάποιος γνωστός ηθοποιός το "είδωλό" σου, ο λόγος που σε εξώθησε να ακολουθήσεις την υποκριτική;
-Η αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να λέει: "Θέλω να γίνω ηθοποιός σαν κι αυτή/όν ". Ωστόσο θαυμάζω απεριόριστα ορισμένους ηθοποιούς, Έλληνες και ξένους. Από την υπέροχη Κατίνα Παξινού, που δυστυχώς δεν είναι πλέον μαζί μας , ως και τους Αμερικανούς οσκαρικούς ηθοποιούς Μέριλ Στριπ,Σον Πεν και Τομ Χανς. Εύχομαι κάποια στιγμή να κατορθώσω να κάνω καριέρα αντάξια με τη δική τους!
-Ποιο είναι το δυσκολότερο κομμάτι της δουλειάς σου;
-Όταν ξεκινούν οι πρόβες για μια παράσταση με κομπλάρει το να ανέβω στη σκηνή. Παρόλο που δεν με δυσκολεύει καθόλου ο όγκος των σεναρίων, χρειάζομαι καθοδήγηση ως προς το πώς να "ενσαρκώσω" τα λόγια που έχω μάθει. Είναι,λοιπόν, το βιωματικό-σκηνοθετικό κομμάτι αυτό που με δυσκολεύει πιο πολύ. Όταν πλέον η παράσταση έχει στηθεί δεν έχω τόσο άγχος, όμως όσο κι αν αυτό λιγοστεύει, παραμένει πάντα γιατί κάθε παράσταση έχει διαφορετικές απαιτήσεις και τα παιδιά είναι το πιο αυστηρό αλλά και το πιο ειλικρινές κοινό που μπορεί να συναντήσει ένας ηθοποιός.
-Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει κάποιος προκειμένου να γίνει ηθοποιός;
-Αρχικά πρέπει να έχει πολύ καλή αντίληψη, ευφυΐα και προσαρμοστικότητα ώστε να μπορεί να ελίσσεται επί σκηνής και να εφαρμόζει τις σκηνοθετικές οδηγίες επιτυχώς.
Σίγουρα χρειάζεται να αγαπάει την υποκριτική και το θέατρο,να δουλεύει σκληρά και να διαθέτει χρόνο σε αυτό για να βελτιώνεται. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορεί να δεχτεί μια πιθανή αποτυχία καθώς και να διαχειριστεί μία επιτυχία!
-Είναι οι σπουδές απαραίτητο εφόδιο για να γίνει κανείς ηθοποιός; Πρόσφατα ο θεατρικός κόσμος διχάστηκε για το αν είναι σωστό να πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Αγγελόπουλος σε μια τηλεοπτική σειρά αντί κάποιου ηθοποιού. Ποια είναι η γνώμη σου;
-Από τη στιγμή που το να είσαι ηθοποιός είναι ένα επάγγελμα, καλό είναι να έχεις και τις αντίστοιχες και απαιτούμενες γνώσεις. Είναι χρήσιμο κάποιος που επιθυμεί να ασχοληθεί με την υποκριτική να σπουδάσει. Ωστόσο η σημαντικότερη σπουδή και διδασκαλία γίνεται πάνω στη σκηνή, είναι δηλαδή η "τριβή" που εν τέλει σε κάνει επαγγελματία!
Δεν έχω να σχολιάσω κάτι για τους μη ηθοποιούς που επιλέγονται για να πρωταγωνιστήσουν σε μια σειρά, αν είναι καλοί ορθώς επιλέγονται. Ωστόσο δεν είναι κρίμα για εκείνους τους ηθοποιούς που έχουν επενδύσει και χρόνο και χρήματα για να σπουδάσουν τελικά να πηγαίνουν "χαμένοι" επειδή ουσιαστικά είτε δεν κατάγονται από κάποια γνωστή θεατρική οικογένεια είτε δεν έχουν γίνει αναγνωρίσιμοι από κάποιο ριάλιτι;
Κατά την άποψή μου σωστό θα ήταν να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους.
-Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός στην Ελλάδα του 2018, να το κάνει ή να το ξανασκεφτεί;
-Ναι. Και να μην τα παρατήσει ποτέ. Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς δουλειά ως ηθοποιός πλέον. Γι' αυτό πρέπει κανείς να έχει επιμονή κι υπομονή. Αν, λοιπόν, κάποιος πιστεύει ότι αυτό είναι το όνειρο της ζωής του και πως έχει γεννηθεί για να γίνει ηθοποιός, πρέπει τουλάχιστον να το προσπαθήσει γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Τα όνειρά μας δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ και μάλιστα χωρίς να δοκιμάσουμε να τα πραγματοποιήσουμε!
-Σε ποια παράσταση παίζεις τώρα;
- Πρωταγωνιστώ μαζί με άλλους 5 εξαιρετικά ταλαντούχους νέους ηθοποιούς στην παιδική παράσταση "Πήτερ Παν & Τίνγκερμπελ στη Χώρα του Ποτέ". Εγώ ενσαρκώνω τη Γουέντυ,το κορίτσι που παίρνει μαζί του ο Πίτερ Παν στην χώρα του Ποτέ.
Μαζί μου είναι οι: Φανή Παρλή, Βασίλης Ντάρμας, Γιώργος Χουσάκος, Γιάννης Πατσιατζής και Δημήτρης Θεοδωρίδης. Η παράστασή μας είναι μια θεατρική διασκευή σε σκηνοθεσία της Γιούλης Ηλιοπούλου.
Η υπόθεση είναι λίγο πολύ γνωστή. Πρόκειται για το αιώνιο παιδί, το μικρό Πίτερ από το Ορφανοτροφείο του Λονδίνου που ξαφνικά βρίσκεται σ’ ένα Πειρατικό Αστρόπλοιο που προσγειώνεται στη χώρα του ποτέ. Εκεί γνωρίζει τη νεραϊδούλα Τίνκερμπελ και σύντομα φέρνει και άλλα ορφανά παιδιά στο δάσος των Νεραϊδών. Σ’ ένα από τα ταξίδια του στη Γη, γνωρίζει την Γουέντυ και τ' αδέρφια της, και με τη βοήθεια της νεραϊδόσκονης πετούν όλοι μαζί στη Χώρα του Ποτέ. Εκεί ζουν μια απίστευτη περιπέτεια. Πίτερ Παν, νεράϊδες, χαμίνια και Ινδιάνοι εναντίον του τρομερού Κάπτεν Χουκ και των Πειρατών που προσπαθούν να κλέψουν τους θησαυρούς της χώρας τους! Η δύναμη της φιλίας, το θάρρος, η πίστη στον εαυτό τους και το δίκιο τους θα είναι οι σύμμαχοι των παιδιών σ’ αυτή την αναμέτρηση.
( Δείτε το τρέιλερ εδώ: https://youtu.be/LWZs2jX5s78 )
Ως τώρα παίζαμε κάθε Κυριακή στο IDEAL στις 12:30. Πλέον αφού κάνουμε μια περιοδεία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας θα ξαναεπιστρέψουμε στην Αθήνα, και σας περιμένουμε όλους!
-Ανθίζει το παιδικό θέατρο στην Ελλάδα;
-Ναι. Ευτυχώς παρόλο που οι γονείς δεν έχουν την πολυτέλεια να ξοδέψουν χρήματα για τους εαυτούς τους στη δύσκολη εποχή που ζούμε, φροντίζουν να δίνουν τα πάντα στα παιδιά τους. Το παιδικό θέατρο, λοιπόν, έχει ανταπόκριση και γι' αυτό όλο και περισσότεροι θίασοι ανεβάζουν παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Μάλιστα πιστεύω πως το παιδικό θέατρο "προσφέρεται" περισσότερο για τους ηθοποιούς που ξεκινούν την καριέρα τους, γιατί καλώς ή κακώς μπαίνεις πολύ πιο δύσκολα σε μια βραδινή παράσταση παρά σε μια παιδική.
-Τελικά οι παιδικές θεατρικές παραστάσεις απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά ή μπορούν να αγγίξουν και τους ενήλικες;
-Μπορώ να πω πως μια παιδική θεατρική παράσταση αγγίζει περισσότερο έναν ενήλικα απ' ότι ένα παιδί. Αυτό συμβαίνει διότι ο μεγαλύτερος άνθρωπος είναι σε θέση να κατανοήσει ευκολότερα τα βαθύτερα νοήματα μιας παράστασης. Επίσης αν έχεις παρακολουθήσει μια παράσταση, όπως ο Πίτερ Παν, ως παιδί και την ξαναπαρακολουθήσεις ως ενήλικας συνειδητοποιείς πράγματα που ίσως σου είχαν περάσει απαρατήρητα ή δεν είχες δώσει τη σημασία που δίνεις τώρα όντας πιο ώριμος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις παιδικές ταινίες που ξαναβλέπουμε ως ενήλικες. Υπάρχουν πράγματα που δεν είχαμε δει ή ακούσει ή καταλάβει όσες φορές κι αν τις είχαμε δει στα παιδικά μας χρόνια και μας συγκινούν περισσότερο τώρα.
-Όταν μια θεατρική παράσταση απευθύνεται σε μικρά παιδιά "σμιλεύεται" η πραγματικότητα, αποκρύπτονται δηλαδή τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας ή εποχής;
-Όχι απόλυτα. Το θέμα δεν είναι να κρύψουμε την αλήθεια από τα παιδιά. Πιο πολύ προσέχουμε το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε. Για παράδειγμα δεν θα πούμε σχεδόν ποτέ ότι κάποιος πέθανε, αλλά ότι "έφυγε" ή "χάθηκε".
Αυτό που επίσης διαφοροποιείται ίσως σε μια παιδική θεατρική παράσταση είναι πως προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τα παιδιά με τα κοστούμια,τη μουσική,τα σκηνικά,τα εφέ, έτσι ώστε να τραβήξουμε πιο εύκολα την προσοχή τους χωρίς όμως να τα τρομάξουμε.
-Ως ηθοποιοί παίρνετε αγάπη από τους μικρούς σας θεατές;
-Παίρνουμε πάρα πολλή αγάπη κι αυτή νομίζω ότι είναι η πιο αγαπημένη και ευχάριστη στιγμή για ένα ηθοποιό. Πολλές φορές όταν κατεβαίνουμε από τη σκηνή για να βγάλουμε φωτογραφίες με τα παιδιά, αυτά τρέχουν και ,πρωτού μας μιλήσουν, μας αγκαλιάζουν. Εκεί καταλαβαίνεις πως αυτό που κάνεις έχει ανταπόκριση.
-Όταν σας μιλούν και σας αγκαλιάζουν, απευθύνονται στους ήρωες της παράστασης ή σε εσάς;
-Μας αντιμετωπίζουν ως τους αγαπημένους τους ήρωες και πολλές φορές μάλιστα μας θυμούνται και σε μια επόμενη παράσταση μας αναγνωρίζουν με τους παλαιότερους ρόλους μας. Αυτό είναι υπέροχο γιατί αποτελεί κομμάτι της αθωώτητάς τους και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους πω εγώ πω δεν είμαι η Γουέντυ αλλά η Δέσποινα. Εξάλλου έρχονται να δουν το παραμύθι και δεν χρειάζεται αυτό να χαλάσει την αμέσως επόμενη στιγμή. Και εμείς όταν ήμασταν παιδιά το ίδιο πιστεύαμε και ενθουσιαζόμασταν όταν πλησιάζαμε τους αγαπημένους μας ήρωες.
-Γιατί είναι καλό τα παιδιά από μικρή ηλικία να παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις;
-Τα παιδιά πλέον περνούν πολλές ώρες μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή. Το να έρθουν στο θέατρο τα βοηθά να ξεφύγουν από αυτή την πραγματικότητα και να γνωρίσουν κι άλλα παιδιά. Επομένως είναι ένα μέσο κοινωνικοποίησης. Επιπλέον, οι θεατρικές παραστάσεις διευρύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες των παιδιών περνώντας τους μηνύματα που τους δίνουν τροφή για σκέψη. Μάλιστα λόγω της μακροχρόνιας συνεργασίας μας ξέρω πως κύριο μέλημα της κυρίας Ηλιοπούλου είναι να προσφέρει μέσω των παραστάσεών της "δυνατά" και ωφέλιμα μηνύματα στα παιδιά. Τέλος, το θέατρο είναι ο καλύτερος τρόπος να ψυχαγωγηθεί ένα παιδί!
-Θα πρότεινες σε έναν γονιό να πάει το παιδί του σε μια θεατρική ομάδα από μικρή ηλικία ώστε να έρθει σε επαφή με το θεατρικό παιχνίδι;
-Εννοείται! Ειλικρινά δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο βοηθάει το θεατρικό παιχνίδι στην ανάπτυξη της φαντασίας ενός μικρού παιδιού,στην καλλιέργεια των δεξιοτήτων του και στην κοινωνικοποίησή του με τα άλλα παιδιά.
Μετά το τέλος της συνέντευξης είχα την τύχη να παρακολουθήσω την τελευταία παράσταση του θιάσου της κυρίας Ηλιοπούλου στο θέατρο IDEAL, μετά από πρόσκληση της Δέσποινας. Πρόκειται για μια πραγματικά προσεγμένη και φαντασμαγορική παράσταση. Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί,γεμάτοι πάθος και χαμόγελο ενθουσίασαν τα παιδιά και τους γονείς που είχαν έρθει στο θέατρο για να παρακολουθήσουν την παράστασή τους. Γέλιο,αγωνία,φόβος,ανακούφιση,διασκέδαση. Δεν έλειψε τίποτα από το έργο. Στο τέλος είδα αυτό που περιέγραψε η Δέσποινα πιο πάνω. Ενθουσιασμένα τα παιδιά να τρέχουν για να γνωρίσουν από κοντά και να φωτογραφηθούν με τους αγαπημένους τους ήρωες.
Ο θίασος θα πραγματοποιήσει περιοδεία σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και έπειτα θα επιστρέψει και πάλι στη Αθήνα. Ο Πίτερ Παν και η παρέα του θα σας περιμένουν κι εμείς σας προτείνουμε να ταξιδέψετε μαζί τους στην χώρα του Ποτέ! Εγώ πάντως δεσμεύτηκα να ξαναπάω!
0 Σχόλια