.png){kind=small}
Ήρθαμε σε επικοινωνία με τον Απόστολο Βέλλιο, τον νυν ποδοσφαιριστή της Νότιγχαμ Φόρρεστ και διεθνή με τα γαλανόλευκα.
Ο υψηλόσωμος σέντερ φορ μίλησε στον Δημήτρη Κουϊμτσίδη , προκειμένου να δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα τα οποία σίγουρα θα ήθελαν να του κάνουν και οι αναγνώστες του Sportsnewsgreece. Μιλάει για την φετινή του συμμετοχή στην Championship , για την Κροατία που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα στα μπαράζ αλλά δεν αφήνει ασχολίαστη και την όλη κατάσταση που βιώνει ο Ηρακλής.
Ο υψηλόσωμος σέντερ φορ μίλησε στον Δημήτρη Κουϊμτσίδη , προκειμένου να δώσει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα τα οποία σίγουρα θα ήθελαν να του κάνουν και οι αναγνώστες του Sportsnewsgreece. Μιλάει για την φετινή του συμμετοχή στην Championship , για την Κροατία που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα στα μπαράζ αλλά δεν αφήνει ασχολίαστη και την όλη κατάσταση που βιώνει ο Ηρακλής.
Αρχικά είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα, η διαφορά με τον πρώτο είναι 10-12 βαθμούς, δεν είναι τόσο μεγάλη η διαφορά. Ξεκινήσαμε με στόχους να είμαστε μέσα στην εξάδα, μπορεί και μέσα στη δυάδα, αλλά με τις ήττες που έχουμε κάνει τώρα έχουμε χάσει κάπως την ψυχολογία και στόχος της ομάδας είναι να βρει πάλι την ψυχολογία και να αρχίσει να σκέφτεται τις πιο ψηλές θέσεις, εκεί που πιστεύω πως έπρεπε να είναι με το υλικό που έχει.
Βλέπουμε πως φέτος δεν αγωνίζεσαι όσο θα ήθελες και ο ίδιος. Τι συμβαίνει κατά την άποψή σου;
Δεν αγωνίζομαι καθόλου. Δεν είναι όσο θα ήθελα. Τι συμβαίνει δεν γνωρίζω, δεν γνωρίζω γιατί ό,τι περνούσε από το χέρι μου το έκανα, να παίξω και να βάλω γκολ στην προετοιμασία. Αν ήξερα, θα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό γιατί όταν είσαι στο κενό δεν γνωρίζεις τι γίνεται. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο... Υπάρχουν χαρές, υπάρχουν λύπες, παίζεις - δεν παίζεις, βάζεις γκολ – χάνεις γκολ, το θέμα είναι εσύ πως νιώθεις και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ανά πάσα στιγμή.
Σε βρίσκω πολύ ώριμο στον τρόπο σκέψη σου για ένα τόσο νέο παίχτη.
Το έχω ξαναζήσει, έχεις μόνο να χάσεις παρά να κερδίσεις σε όλη αυτή τη κατάσταση, οπότε προσπαθώ και εγώ να είμαι ήρεμος γιατί εδώ ήρθα να παίξω ποδόσφαιρο, δεν έχω την οικογένειά μου και τις παρέες μου να χαλαρώνω στον ελεύθερό μου χρόνο. Πρέπει να το δεις διαφορετικά για να έχεις κάποιο μέλλον στη συνέχεια.
Η Championship έχει την φήμη ενός πολύ σκληρού πρωταθλήματος στο οποίο οι soft παίχτες δεν τα βγάζουν πέρα, είναι έτσι; Και αν ναι, το προτιμάς αυτό από τα άλλα πρωταθλήματα;
Είναι ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, υπάρχει ταχύτητα, υπάρχει δύναμη και πλέον υπάρχει και τεχνική, πλέον έχει αλλάξει πάρα πολύ. Δεν θα έλεγα οκ θέλω να πάω να παίξω επειδή είναι δύσκολο, είναι ένα πρωτάθλημα το οποίο μπορεί να σου ανοίξει πολλές πόρτες για την Premier League και πάρα πολλές άλλες χώρες αν παίξεις και σκοράρεις. Δεν υπάρχει στο μυαλό των προπονητών η τακτική, όσο το να πάμε δυνατά, να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Οπότε είχα αυτό το στόχο όταν ήρθα εδώ πέρα, λίγο πιο ώριμος από ότι ήμουν 20-21 χρονών και σωματικά και πνευματικά. Το είδα σαν μια ευκαιρία για ένα μεγάλο πάτημα.
Η Championship έχει την φήμη πως πέφτει πολύ «ξύλο» από τους αμυντικούς, αυτό σου αρέσει; Σου αρέσουν οι αμυντικοί που παίζουν σκληρά μαζί σου;
Είμαι παίχτης που μου αρέσει να υπάρχει μια μονομαχία, αλλά εντάξει, δεν το αναζητώ κιόλας, δεν μπαίνω στο παιχνίδι ψάχνοντας έναν αμυντικό να παίξουμε «ξύλο», αλλά δεν είναι κάτι με το οποίο θα δυσανασχετούσα, γιατί νομίζω πως είμαι από τους πιο μεγαλόσωμους εδώ πέρα στην Championship.
Να πάμε στο κεφάλαιο Εθνική τώρα, Κροατία λοιπόν… Δύσκολος αντίπαλος; Πώς το βλέπετε εσείς οι παίχτες;
Εννοείτε δύσκολος αντίπαλος, αλλά μεταξύ μας έχουμε μιλήσει εμείς οι παίχτες μετά την κλήρωση και τους βλέπω όλους πάρα πολύ θετικούς. Νομίζω πως είναι καθαρά σε εμάς πλέον, έτσι όπως έχει γίνει η εθνική ομάδα, εννοώ δυνατή, εξαρτάται από εμάς, δεν έχουμε να περιμένουμε από τον αντίπαλο κάτι.
Θα προτιμούσατε κάποια άλλη;
Εμείς περιμέναμε την Δανία, δεν θα πω πως ήταν η πιο αδύναμη, γιατί σε όλα τα ματς της εθνικής δεν υπάρχει δύσκολο και εύκολο, αλλά ίσως προτιμούσαμε την Δανία.
Προτιμούσε κανείς την Ιταλία που θα ήμασταν σίγουρα το αουτσάιντερ, το οποίο συνήθως μας πάει καλύτερα ως ρόλος;
Σκεφτήκαμε όλους τους πιθανούς αντιπάλους τι θα γίνει και πώς, αλλά όχι, σίγουρα δεν την θέλαμε την Ιταλία, αλλά με την άμυνα της εθνικής που φημίζεται, δεν θα είχαμε κάποιο πρόβλημα. Αλλά με τις άλλες ομάδες θα είχαμε μια καλύτερη ισορροπία να παίξουμε και λίγο περισσότερο επιθετικά, ενώ με την Ιταλία θα έμπαινες να παίξεις άμυνα.
«Η Ελλάδα ήταν η χειρότερη κλήρωση», αυτό υποστηρίζουν τα κροατικά μέσα. Συμφωνείς;
Νομίζω πως όλες οι ομάδες είπαν το ίδιο πράγμα, «μακάρι να μην μας πέσει η Ελλάδα».
Για ποιο λόγο πιστεύεις το είπαν αυτό;
Η ομάδα παίζει με πάθος και έδειξε πως μπορεί να καταφέρει πολλά. Ήμασταν πολύ κοντά στο να κερδίσουμε και τις δύο φορές το Βέλγιο. Δεν είναι κάτι που το είδαμε μόνο εμείς, αλλά το είδε όλος ο κόσμος.
Είχες δηλώσει στο παρελθόν ότι με τον Michael Skibbe είσαστε μια οικογένεια. Αυτό ήταν που οδήγησε την ομάδα στα μπαράζ; Πιστεύεις πως το ότι δεν κλήθηκαν πολλοί παίχτες στην ομάδα όπως έγινε επί Ranieri ήταν το κλειδί στο να βρείτε την ταυτότητά σας ξανά;
Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο να χτυπάει ένας παίχτης και να πονάνε όλοι οι άλλοι και νομίζω ότι το κατάφερε αυτό ο ομοσπονδιακός προπονητής. Άμα καλείς κάθε φορά άλλους ποδοσφαιριστές, νομίζω ότι υπάρχει μια φθορά. Γενικά θες να έχεις ένα κλειστό ρόστερ για να δεις και τι σου λείπει γιατί ο ομοσπονδιακός προπονητής μας βλέπει μια φορά τον μήνα. Για αυτό κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικό να καλεί τους ίδιους παίχτες για να μπορούν να βρίσκονται συνέχεια και να υπάρχει μια επικοινωνία.
Να σε ξαναγυρίσω στην Αγγλία και λίγο πιο παλιά… Πως ήταν η ζωή στην Αγγλία όταν πρωτοπήγες στην ηλικία των 19;
Σίγουρα πολύ διαφορετική σε σχέση με την Ελλάδα. Εγώ έφυγα από την Ελλάδα σχεδόν όταν πήγαινα σχολείο. Στην Ελλάδα ήμουν προπόνηση – σχολείο - σπίτι και με την παρέα μου καμιά φορά, πολύ σπάνια βέβαια γιατί είχα σχολείο την επόμενη μέρα. Στην Αγγλία ήταν προπόνηση – σπίτι – προπόνηση - σπίτι. Οι διαφορές ήταν πως ήμουν μόνος μου, ο καιρός, άλλες προπονήσεις, άλλη ζωή ποδοσφαιρικά. Η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ όσο περίμενα.
Εμείς περιμέναμε την Δανία, δεν θα πω πως ήταν η πιο αδύναμη, γιατί σε όλα τα ματς της εθνικής δεν υπάρχει δύσκολο και εύκολο, αλλά ίσως προτιμούσαμε την Δανία.
Προτιμούσε κανείς την Ιταλία που θα ήμασταν σίγουρα το αουτσάιντερ, το οποίο συνήθως μας πάει καλύτερα ως ρόλος;
Σκεφτήκαμε όλους τους πιθανούς αντιπάλους τι θα γίνει και πώς, αλλά όχι, σίγουρα δεν την θέλαμε την Ιταλία, αλλά με την άμυνα της εθνικής που φημίζεται, δεν θα είχαμε κάποιο πρόβλημα. Αλλά με τις άλλες ομάδες θα είχαμε μια καλύτερη ισορροπία να παίξουμε και λίγο περισσότερο επιθετικά, ενώ με την Ιταλία θα έμπαινες να παίξεις άμυνα.
«Η Ελλάδα ήταν η χειρότερη κλήρωση», αυτό υποστηρίζουν τα κροατικά μέσα. Συμφωνείς;
Νομίζω πως όλες οι ομάδες είπαν το ίδιο πράγμα, «μακάρι να μην μας πέσει η Ελλάδα».
Για ποιο λόγο πιστεύεις το είπαν αυτό;
Η ομάδα παίζει με πάθος και έδειξε πως μπορεί να καταφέρει πολλά. Ήμασταν πολύ κοντά στο να κερδίσουμε και τις δύο φορές το Βέλγιο. Δεν είναι κάτι που το είδαμε μόνο εμείς, αλλά το είδε όλος ο κόσμος.
Είχες δηλώσει στο παρελθόν ότι με τον Michael Skibbe είσαστε μια οικογένεια. Αυτό ήταν που οδήγησε την ομάδα στα μπαράζ; Πιστεύεις πως το ότι δεν κλήθηκαν πολλοί παίχτες στην ομάδα όπως έγινε επί Ranieri ήταν το κλειδί στο να βρείτε την ταυτότητά σας ξανά;
Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο να χτυπάει ένας παίχτης και να πονάνε όλοι οι άλλοι και νομίζω ότι το κατάφερε αυτό ο ομοσπονδιακός προπονητής. Άμα καλείς κάθε φορά άλλους ποδοσφαιριστές, νομίζω ότι υπάρχει μια φθορά. Γενικά θες να έχεις ένα κλειστό ρόστερ για να δεις και τι σου λείπει γιατί ο ομοσπονδιακός προπονητής μας βλέπει μια φορά τον μήνα. Για αυτό κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικό να καλεί τους ίδιους παίχτες για να μπορούν να βρίσκονται συνέχεια και να υπάρχει μια επικοινωνία.
Να σε ξαναγυρίσω στην Αγγλία και λίγο πιο παλιά… Πως ήταν η ζωή στην Αγγλία όταν πρωτοπήγες στην ηλικία των 19;
Σίγουρα πολύ διαφορετική σε σχέση με την Ελλάδα. Εγώ έφυγα από την Ελλάδα σχεδόν όταν πήγαινα σχολείο. Στην Ελλάδα ήμουν προπόνηση – σχολείο - σπίτι και με την παρέα μου καμιά φορά, πολύ σπάνια βέβαια γιατί είχα σχολείο την επόμενη μέρα. Στην Αγγλία ήταν προπόνηση – σπίτι – προπόνηση - σπίτι. Οι διαφορές ήταν πως ήμουν μόνος μου, ο καιρός, άλλες προπονήσεις, άλλη ζωή ποδοσφαιρικά. Η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ όσο περίμενα.
Πώς είναι οι U23 και U19 στην Premier League; Νιώθεις πως θα σου δοθεί κάποια στιγμή μια ευκαιρία;
Νομίζω πως βλέπουν φυσικά την αξία σου. Είναι δύσκολο, ειδικά στην Everton όπου είχα μεγάλα κεφάλια μπροστά μου, τον Saha, τον Beckford. Όταν πήγα εγώ υπήρχε μια ενημέρωση, θα κάτσεις να παίξεις με τις ρεζέρβες, θα κάνεις προπονήσεις μια με τους μεγάλους και μια με τους μικρούς, και κάποια στιγμή θα σου δοθεί η ευκαιρία. Εννοείτε πως αν δεν είσαι καλός στις προπονήσεις δεν θα σου δοθεί η ευκαιρία, για αυτό πρέπει να τα συνδυάσεις όλα αυτά και όταν σου δοθεί η ευκαιρία να είσαι έτοιμος. Εμένα έτυχε εκείνη τη στιγμή να χτυπήσουν όλοι οι επιθετικοί και να πάρω την ευκαιρία μου και να είμαι πιστεύω έτοιμος, όπως έδειξε και το μέλλον μετά έως ένα σημείο.
Πως ένιωσες στο πρώτο σου ματς στην Premier League;
Ήταν ανατριχιαστικό γιατί υπάρχει τόσος κόσμος όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο. Ήταν με την Aston Villa θυμάμαι, πήραμε και αποτέλεσμα, μια ισοπαλία δυνατή, ήταν συγκλονιστικό για μένα, θα το θυμάμαι για μια ζωή φυσικά.
Είχες καθόλου τρακ;
Όχι, δεν είχα ποτέ σαν ποδοσφαιριστής. Νομίζω τα ματς στα οποία είχα άγχος στη ζωή μου είναι μετρημένα στα δάχτυλα της μίας παλάμης, γενικά δεν έχω άγχος σαν ποδοσφαιριστής.
Κατά την άποψη σου, γιατί έχασες την θέση σου στην Everton ενώ είχες θετική παρουσία με αρκετά γκολ;
Άλλαξε ο προπονητής, ήρθαν σέντερ φορ, ήρθε ο Lukaku που είχε μεγάλο συμβόλαιο. Ακόμα και μεγάλα κεφάλια χάνουν την θέση τους όταν έρχονται καινούργιες μεταγραφές. Εγώ έτσι την έχασα. Ήρθαν μεγάλα κεφάλια, καινούργιοι ποδοσφαιριστές, καινούργιοι προπονητές και πήραν σειρά άλλοι.
Σε ξαναγυρνάω στην Ελλάδα, αν μπορούσες να πας πίσω στο χρόνο και σου ερχότανε μια πρόταση από Ελλάδα θα γυρνούσες πίσω;
Όχι. Εγώ γύρισα την χρονική στιγμή που ένιωσα μια αδιέξοδο μέσα μου, γιατί έζησα σχεδόν 4-4.5 χρόνια στο εξωτερικό και ειδικά τον τελευταίο χρόνο πριν γυρίσω στον Ηρακλή ήταν λίγο δύσκολα ψυχολογικά και χρειαζόμουν μια υποστήριξη ψυχολογική από οικογένεια και φίλους και να παίξω κιόλας, συν το ότι ήταν κοντά για να με βλέπει η εθνική ομάδα. Όλα μαζί αυτά έπαιξαν ρόλο, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να γυρίσω στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Το κεφάλαιο Ελλάδα έχει κλείσει για το μέλλον;
Δεν έχει κλείσει κάτι γιατί το ποδόσφαιρο είναι τρελό, το έχω ζήσει από 21-22 χρονών που ήμουν ο καλύτερος νέος παίχτης της Everton και αν μου έλεγε κάποιος πως σε 2 χρόνια από τώρα θα παίζεις πάλι στον Ηρακλή και δεν θα ξεκινήσεις και βασικός στον Ηρακλή, δεν θα το πίστευα ποτέ. Για αυτό κοιτάω το τώρα, το αύριο, την προπόνηση και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει που λέμε.
Ας μιλήσουμε λίγο και για τον Ηρακλή. Σίγουρα έχεις εικόνα για αυτά που συμβαίνουν στον Ηρακλή. Πώς τα κρίνεις εσύ; Υπάρχει κάποιο φως στο τούνελ;
Νομίζω πως βλέπουν φυσικά την αξία σου. Είναι δύσκολο, ειδικά στην Everton όπου είχα μεγάλα κεφάλια μπροστά μου, τον Saha, τον Beckford. Όταν πήγα εγώ υπήρχε μια ενημέρωση, θα κάτσεις να παίξεις με τις ρεζέρβες, θα κάνεις προπονήσεις μια με τους μεγάλους και μια με τους μικρούς, και κάποια στιγμή θα σου δοθεί η ευκαιρία. Εννοείτε πως αν δεν είσαι καλός στις προπονήσεις δεν θα σου δοθεί η ευκαιρία, για αυτό πρέπει να τα συνδυάσεις όλα αυτά και όταν σου δοθεί η ευκαιρία να είσαι έτοιμος. Εμένα έτυχε εκείνη τη στιγμή να χτυπήσουν όλοι οι επιθετικοί και να πάρω την ευκαιρία μου και να είμαι πιστεύω έτοιμος, όπως έδειξε και το μέλλον μετά έως ένα σημείο.
Πως ένιωσες στο πρώτο σου ματς στην Premier League;
Ήταν ανατριχιαστικό γιατί υπάρχει τόσος κόσμος όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο. Ήταν με την Aston Villa θυμάμαι, πήραμε και αποτέλεσμα, μια ισοπαλία δυνατή, ήταν συγκλονιστικό για μένα, θα το θυμάμαι για μια ζωή φυσικά.
Είχες καθόλου τρακ;
Όχι, δεν είχα ποτέ σαν ποδοσφαιριστής. Νομίζω τα ματς στα οποία είχα άγχος στη ζωή μου είναι μετρημένα στα δάχτυλα της μίας παλάμης, γενικά δεν έχω άγχος σαν ποδοσφαιριστής.
Κατά την άποψη σου, γιατί έχασες την θέση σου στην Everton ενώ είχες θετική παρουσία με αρκετά γκολ;
Άλλαξε ο προπονητής, ήρθαν σέντερ φορ, ήρθε ο Lukaku που είχε μεγάλο συμβόλαιο. Ακόμα και μεγάλα κεφάλια χάνουν την θέση τους όταν έρχονται καινούργιες μεταγραφές. Εγώ έτσι την έχασα. Ήρθαν μεγάλα κεφάλια, καινούργιοι ποδοσφαιριστές, καινούργιοι προπονητές και πήραν σειρά άλλοι.
Σε ξαναγυρνάω στην Ελλάδα, αν μπορούσες να πας πίσω στο χρόνο και σου ερχότανε μια πρόταση από Ελλάδα θα γυρνούσες πίσω;
Όχι. Εγώ γύρισα την χρονική στιγμή που ένιωσα μια αδιέξοδο μέσα μου, γιατί έζησα σχεδόν 4-4.5 χρόνια στο εξωτερικό και ειδικά τον τελευταίο χρόνο πριν γυρίσω στον Ηρακλή ήταν λίγο δύσκολα ψυχολογικά και χρειαζόμουν μια υποστήριξη ψυχολογική από οικογένεια και φίλους και να παίξω κιόλας, συν το ότι ήταν κοντά για να με βλέπει η εθνική ομάδα. Όλα μαζί αυτά έπαιξαν ρόλο, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να γυρίσω στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Το κεφάλαιο Ελλάδα έχει κλείσει για το μέλλον;
Δεν έχει κλείσει κάτι γιατί το ποδόσφαιρο είναι τρελό, το έχω ζήσει από 21-22 χρονών που ήμουν ο καλύτερος νέος παίχτης της Everton και αν μου έλεγε κάποιος πως σε 2 χρόνια από τώρα θα παίζεις πάλι στον Ηρακλή και δεν θα ξεκινήσεις και βασικός στον Ηρακλή, δεν θα το πίστευα ποτέ. Για αυτό κοιτάω το τώρα, το αύριο, την προπόνηση και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει που λέμε.
Ας μιλήσουμε λίγο και για τον Ηρακλή. Σίγουρα έχεις εικόνα για αυτά που συμβαίνουν στον Ηρακλή. Πώς τα κρίνεις εσύ; Υπάρχει κάποιο φως στο τούνελ;
Τα πράγματα είναι γραφικά πλέον. Να πέφτει τρίτη φορά για όχι αγωνιστικούς λόγους νομίζω είναι κοροϊδία πλέον. Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος στην διοίκηση στον Ηρακλή, οπότε είναι εύκολη λεία. Είναι ένα κλασσικό παράδειγμα Ελλάδας, όπου είμαστε ένα χάος. Δεν είσαι μόνο χάος στην κρίση και στα λεφτά, αλλά είσαι και στον αθλητισμό και παντού, και την πληρώνει πάντα ο πιο αδύναμος.
Πάμε σε κάτι πιο ανάλαφρο τώρα… Πώς περνάς τον ελεύθερο σου χρόνο στην Αγγλία;
Κάνω με τον Μπουχαλάκη παρέα, έχω και τον κολλητό μου που έχει έρθει εδώ και ένα μήνα και μένει δίπλα μου. Έχουμε το PlayStation, βλέπουμε τηλεόραση, βγαίνουμε βόλτες, πηγαίνουμε σινεμά και τον ελεύθερό μου χρόνο τον περνάω κυρίως στο Λονδίνο. Έχω πάει και Μάντσεστερ, έχω πάει και Λίβερπουλ, γιατί εκεί ζούσα για 3.5 χρόνια και καμιά φορά στο Μπέρμινγκχαμ που είναι δίπλα μου.
Τι είναι αυτό που σε ευχαριστεί περισσότερο στην Αγγλία και τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια;
Κάνω με τον Μπουχαλάκη παρέα, έχω και τον κολλητό μου που έχει έρθει εδώ και ένα μήνα και μένει δίπλα μου. Έχουμε το PlayStation, βλέπουμε τηλεόραση, βγαίνουμε βόλτες, πηγαίνουμε σινεμά και τον ελεύθερό μου χρόνο τον περνάω κυρίως στο Λονδίνο. Έχω πάει και Μάντσεστερ, έχω πάει και Λίβερπουλ, γιατί εκεί ζούσα για 3.5 χρόνια και καμιά φορά στο Μπέρμινγκχαμ που είναι δίπλα μου.
Τι είναι αυτό που σε ευχαριστεί περισσότερο στην Αγγλία και τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια;
Με ευχαριστεί η υγεία που υπάρχει μέσα στον ποδοσφαιριστή, στον κόσμο, γενικά επειδή έχω έρθει για το ποδόσφαιρο εδώ, είναι μια υγιής χώρα να σου προβάλει και να σου δείξει το ποδόσφαιρο που υπάρχει. Επειδή για αυτό έχω έρθει, ευχαριστιέμαι τα γήπεδα, τον κόσμο, όλα που έχει το ποδόσφαιρο στην Αγγλία. Από την Ελλάδα μου λείπει ο καιρός, μου λείπουν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, τα βασικά.
0 Σχόλια