Έδειξε βελτίωση αλλά τα προβλήματά της παραμένουν τρανταχτά!

Για την Εθνική μας ομάδα έννοιες πολύ σημαντικές όπως η ομαλότητα, η ηρεμία και η εκπόνηση ενός πλάνου που θα πιστέψουν άπαντες σε αυτό και θα τηρηθεί με συνέπεια, εκλείπουν από το ξεκίνημα της φετινής προετοιμασίες. Και μόνο τα σήριαλ με τον ομοσπονδιακό προπονητή και τον
Γιάννη Αντετοκούνμπο αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Βεβαίως, εν τη απουσία του σούπερ σταρ των Μπακς και ηγέτη της Εθνικής Ελλάδας, χάθηκαν επιπροσθέτως και οι ισορροπίες μαζί με τους ρόλους της ομάδας.

Σε μια ούτως ή άλλως μεταβατική περίοδο, όπου τη σκυτάλη από τη γενιά των Σπανούλη, Μπουρούση και Ζήση πρέπει να την πάρουν οριστικά οι 90άρηδες ( Παπανικολάου, Σλούκας, Καλάθης, Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο), το γεγονός ότι απουσιάζει ο ποιοτικότερος και πιο ταλαντούχος από αυτούς δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την προσπάθεια των διεθνών μας και βεβαίως αναιρεί και το ευτελές επιχείρημα της ΕΟΚ την περίοδο που κωλυσιεργούσε στο θέμα του προπονητή ("Η Εθνική ξεκινά από τους παίκτες και παίκτες έχουμε"). Δεν υπάρχει καμιά πρόθεση να αμφισβητήσουμε την ποιότητα ή την επάρκεια του ρόστερ της Εθνικής μας, άλλωστε οι περισσότεροι αν όχι όλοι όσοι απαρτίζουν την φετινή 12αδα θα βρίσκονταν στο Ελσίνκι με οποιονδήποτε προπονητή στον πάγκο.

Είναι όμως εντελώς αναχρονιστικό και άστοχο να μην κάνεις προσπάθεια να φέρεις τον καλύτερο από τους διαθέσιμους προπονητές (που κακά τα ψέματα ήταν αρκετοί, και δε μιλάμε μόνο για τους γηγενείς) και να αρκείσαι στον "πιστό στρατιώτη" που "γνωρίζει τους παίκτες από μικρά παιδιά", όμως δεν έχει παραστάσεις από τέτοιο επίπεδο. Η Ελλάδα μπορεί με τις αναποδιές που της έτυχαν να μη συγκέντρωνε ούτως ή άλλως πολλές πιθανότητες για μια θέση μεταλλίου, κι αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζει ο κόσμος. Αυτό που όμως μας ξενίζει όλους είναι η προχειρότητα και η μπασκετική ανορθοδοξία που χαρακτηρίζουν τη φετινή ομάδα μας, στοιχεία για τα οποία είναι υπεύθυνη πρωτίστως η διοικητική ηγεσία της Ομοσπονδίας.

Ο κόσμος δυσαρεστείται επίσης από το κλίμα που επικρατεί στην Εθνική, το οποίο είναι αποτέλεσμα όλων των παραπάνω. Η ΕΟΚ και ο προπονητής με δηλώσεις τους υπόσχονται αποκαλύψεις μετά το τέλος του Ευρωμπάσκετ, καταστρώντας έτσι διαδικαστική την πορεία μας στο τουρνουά, οι παίκτες βρίσκονται σε σύγχυση (άλλοι δεν έχουν βρει τον καλό τους εαυτό, άλλοι φαίνονται να μη θέλουν να βάλουν το κορμί τους στη "φωτιά", άλλοι παραπονιούνται μέσω sοcial media και είναι λίγοι που μέχρι στιγμής φαίνεται να τα δίνουν όλα).

Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος, πρέπει να σημειώσουμε πως όλα τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η Εθνική είχαν φανερωθεί από τα φιλικά. Κι αν στην πρεμιέρα με την Ισλανδία χτύπησε μονο το "καμπανάκι",  στο ματς με τη Γαλλία έκαναν την εμφάνισή τους σχεδόν όλα τα αρνητικά της ομάδας μας και μόνο στο τέλος οι παίκτες έπαιξαν ψυχωμένα, πιστεύοντας στην ανατροπή. Το παιχνίδι με τη Σλοβενία εξελίχθηκε διαφορετικά, η Εθνική μας βρήκε λύσεις, ανέτρεψε το εις βάρος της σκορ και πέρασε μπροστά, ενώ συνέβαλε σε αυτό πως ο Ντράγκιτς ήταν κατώτερος των προσδοκιών και απών σε κάποια σημεία του ματς λόγω των φάουλ. Η Εθνική στο παρελθόν συνήθιζε να "σκυλιάζει" για το αποτέλεσμα και προπάντων όταν βρισκόταν μπροστά στο σκορ προς το τέλος των παιχνιδιών, μετέδιδε μια σιγουριά ότι θα καταφέρει να κρατήσει το προβάδισμα.

Στο χθεσινό ματς, ήταν εμφανές ότι, όσο πλησίαζε το παιχνίδι προς τη λήξη του, οι Σλοβένοι ήταν εκείνοι που έδειχναν ότι θέλουν και θα πάρουν τη νίκη. Κι αυτή η ανατροπή, τόσο στο σκορ όσο και στην ψυχολογία των ομάδων οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Στο μονοδιάστατο δικό μας επιθετικό παιχνίδι, στην κακή άμυνα στην τελευταία περίοδο, στην απελπιστική αστοχία μας στα τρίποντα ( 3/20 τρίποντα, τουτέστιν 15%), στις δυσνόητες αποφάσεις του προπονητή ( ο παροπλισμός του Θανάση Αντετοκούνμπο, του κορυφαίου έως τώρα παίκτη της Εθνικής, ειδικά στο χρονικό σημείο που οι Σλοβένοι πιέζαν και οι παίκτες μας είχαν αδειάσει από ενέργεια, ή η επιμονή στο Σλούκα που είχε ως αποτέλεσμα την κόπωσή του στα κρίσιμα τελευταία λεπτά). Όλα αυτά, σωρρευτικά, δικαιολογούν και με το παραπάνω το χθεσινό αποτέλεσμα, όμως αυτό που στεναχωρεί είναι ότι το παιχνίδι χάθηκε αποκλειστικά και μόνο από τα δικά μας λάθη.

Οι Σλοβένοι δε βρέθηκαν σε καλή ημέρα, τουναντίον είχαν και αυτοί τα δικά τους προβλήματα και στηρίχθηκαν στις πλάτες του ταλαντούχου Ντόντσιτς και των ρολίστων τους, ενώ η δική μας αντεπίθεση είχε φέρει στην επιφάνεια τα προτερήματα της Εθνικής μας. Παίξαμε στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα καλή άμυνα, βρήκαμε λύσεις από τον Παπαγιάννη που είναι σημαντικό να μπει δυναμικά στο ροτέισιον της ομάδας στο εξής, τα χαμηλά σχήματα που δοκιμάσαμε πέτυχαν, όμως αυτά δε στάθηκαν αρκετά. Στο τέλος χύσαμε την καρδάρα με το γάλα και επιτρέψαμε στους Σλοβένους να πάρουν τη νίκη που τους φέρνει κοντά στην κατάληψη της πρώτης θέσης.

Δε θα αναφερθούμε ακόμη στα σενάρια των διαταυρώσεων για τις επόμενες φάσεις, καθώς όλοι οι όμιλοι είναι ακόμα ανοιχτοί, τουλάχιστον ως προς την κατάταξη των ομάδων που διαφαίνεται ότι θα προκριθούν. Απλώς θα σημειώσουμε πως, με δεδομένο ότι θα είναι κανονική αυτοχειρία να μην πάρουμε έστω την τέταρτη θέση του ομίλου μας (αν και προσωπική εκτίμηση είναι ότι μπορούμε να κάνουμε το καθήκον μας στα εναπομείναντα δύο παιχνίδια και να βγούμε τρίτοι), αλλά και ότι ο όμιλος του Ισραήλ με τον οποίον διασταυρωνόμαστε στη φάση των 16 διαθέτει δύο δυνατούς υποψήφιους αντιπάλους (Ιταλία και Λιθουανία), που ωστόσο έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους, η Ελλάδα θα χρειαστεί να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να βρεθεί στους 8 της διοργάνωσης. Οι δυνατότητες ομως της φετινής Εθνικής, ακόμα και με τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι αρκετές για να την οδηγήσουν έως αυτή τη φάση.

Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, θα μιλάμε για ξεκάθαρη αποτυχία. Από εκεί και πέρα χρειάζεται μια πολύ μεγάλη υπέρβαση για το κάτι παραπάνω. Έστω και τώρα υπάρχει ο χρόνος ώστε κάποια πράγματα να αλλάξουν, στο αγωνιστικό σκέλος, και για να γίνει αυτό χρειάζονται δραστικές ενέργειες από το τεχνικό τιμ ώστε να συσπειρώσει τους παίκτες και να τους πείσει να δώσουν και την ψυχή τους σε κάθε ματς.