Ρόλοι και όχι... ρολόι

Βρήκε τον κατάλληλο ασόβαρο αντίπαλο για να δείξει για πρώτη φορά εφέτος ομάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είναι σαφές πως έως τώρα ο Μπαρτζώκας αναζητούσε πράγματα και καταστάσεις στην καινούργια του ομάδα. Οι περισσότεροι νομίζαμε πως ο Ολυμπιακός θα είναι μια ομάδα, η οποία θα έμπαινε στην σεζόν ακριβώς όπως τελείωσε πέρυσι. Δεν συνέβη διότι ο νέος προπονητής έπρεπε να αλλάξει πράγματα, να περάσει το δικό του σκεπτικό σε συγκεκριμένες καταστάσεις.

Ατυχώς για τον Έλληνα τεχνικό, το σύνολο του μπήκε κατευθείαν στην μάχη χωρίς να έχει, όπως οι ισπανικοί σύλλογοι για παράδειγμα, παιχνίδια στα πόδια του οπότε μέσα από τους αγώνες μάθαινε τους αθλητές του ώστε να μοιράσει καλύτερα τον χρόνο. Μοιραία εκεί χάθηκε λίγο ώστε να φαίνεται ότι οι αλλαγές γίνονται με το ρολόι για να παίζουν όλοι. Εκτός... δεικτών έμεινε ο Δημήτρης Μαυροειδής λόγω πληθώρας ψηλών.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, έχοντας τελειώσει με τον Ντόρσεϊ, είδε πως εμπράκτως αυτός είναι το αφεντικό οπότε και λειτούργησε ως αφεντικό. Στο Μιλάνο έπαιξαν ακριβώς όσοι μπορούσαν να κρατήσουν τον ρυθμό γρήγορο και θα έπαιζαν άμυνα. Μάντζαρης και Παπανικολάου κατοικοέδρευσαν στην πεντάδα, Σλούκας και Περπέρογλου είχαν... περάσματα. Κυρίως ο Μαυροειδής αγωνίστηκε ως βασικός, πήρε χρόνο κι έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει με την ταχύτητά του και την κίνηση χωρίς την μπάλα.

O ηγέτης (πλέον) Σπανούλης...

Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο κορυφαίος των ημερών μας στην Ευρώπη. Ο Σπανούλης στο παρελθόν κατηγορήθηκε για εγωισμό και πλέον αυτό πρέπει να θεωρείται ως παράσημο. Θα πάρει την ομάδα...βίαια από το χέρι και θα την οδηγήσει ΣΕ ΟΛΑ τα κρίσιμα παιχνίδια. Το βλέπεις από το πρώτο λεπτό όταν αισθάνεται ότι αυτός ο αγώνας πρέπει να κερδηθεί. Από τα πολλά λάθη της αρχικής περιόδου, την πίεση που βάζει στον εαυτό το να τα κάνει όλα. Οδηγεί με το παράδειγμα και στα τελευταία δέκα λεπτά θα πάρει όλα τα μεγάλα και κρίσιμα σουτ τα οποία και... μπαίνουν.

Αρκετά όμως με τις αγιογραφίες διότι ο Ολυμπιακός απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί έτοιμος ή άριστος. Ναι, ήρθε η πολύ σημαντική νίκη απέναντι στην οπερέτα του Μιλάνου, ήρθε με συνεχόμενα καλά λεπτά, οι σημαντικότερες διάφορες κατακτήθηκαν με γρήγορο και οργανωμένο μπάσκετ, με σκοράρισμα από όλα τα σημεία.

Το μεγάλο αλλά του Ολυμπιακού...

Υπάρχει όμως το μεγάλο BUT… Κάθε φορά που χανόταν η διαφορά, και ιδιαίτερα στην τέταρτη περίοδο, μπήκαν όλα τα τρίποντα οπότε οι αντίπαλοι δεν ήταν δυνατόν να αντιδράσουν. Τα 13/26 τρίποντα καταδεικνύουν πως συνεχίζει ο Ολυμπιακός να εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τα σουτ. Γι αυτό και οι 13 πόντοι του Μαυροειδή μέσα στην ρακέτα αποτέλεσαν μία πολύ ευχάριστη προσθήκη. Άλλωστε από το παρόν ρόστερ είναι ο μόνος που σκοράρει από κοντά ως βασικό τρόπο επίθεσης. Ο δε Πάουελ θα βοηθήσει μόλις βρει ρυθμό με το σουτάκι του από τα τέσσερα, πέντε μέτρα ενώ θα προσφέρει ένα ψηλό κορμί στην ρακέτα και ας είναι ολίγον τι, μπασκετικά, "γοργόνα". Δεν του αρέσουν οι πολλές επαφές, προσπαθεί πάντα να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του απέναντί σε πιο βαρείς ψηλούς ως αποτέλεσμα θα χρειαστεί και το παιχνίδι του Ολυμπιακού να προσαρμοστεί στα δικά του χαρακτηριστικά.

Εν κατακλείδι, οι "ερυθρόλευκοι" έχουν δρόμο να διανύσουν ώστε να γίνουν η ομάδα που μπορούν αλλά ξεκινώντας από το Μιλάνο, πατούν καλύτερα, δείχνουν να αντιδρούν και κυρίως έχουν συγκεκριμένους ρόλους.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι μηδέν πόντοι του Φώτση πρέπει να συγκλόνισαν τους περισσότερους. Τα ...μηδέν σουτ που επιχείρησε καταδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό δύο πράγματα: πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει προπονητής που το σκεπτικό να είναι ότι παίρνει τους παίκτες οι οποίοι χρειάζονται σε αυτό που θέλει όχι απλά καλούς μπασκετμπολίστες. Ο διεθνής φόργουορντ έχει αποτύχει, χωρίς δική του ευθύνη, όπου έπαιξε χωρίς Ομπράντοβιτς (κυρίως) ή Ίβκοβιτς.

Ο Φώτσης και αυτό είναι το δεύτερο στοιχείο, είναι ένας από τους κορυφαίους ρολίστες της ηπείρου μας. Στο ρολίστα όμως οφείλεις να του δίνεις ρόλο και ο Σκαριόλο είναι ακριβώς το αντίθετο του "Ζοτς" σε αυτό τον τομέα.