Επιτέλους ξεκινάμε και έχει ο Θεός...!

Επιστροφή στα γήπεδα, επιστροφή επιτέλους στις οθόνες, στα sites και στα ραδιοφωνάκια! Από αύριο και κάθε σαββατοκύριακο από όπου και εάν περνάμε ένα θα είναι το σίγουρο.
Θα ακούμε για το αγαπημένο σπορ, την "στρογγυλή θεά", το ποδόσφαιρο. Οι ομάδες λοιπόν επανέρχονται στους αγωνιστικούς χώρους και εμείς αγωνιούμε. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Θα μου πεις, τόσο καιρό έχει που ξεκίνησε η Bundesliga, όπως και να 'χει... μιλάμε για το πρωτάθλημα της χώρας σου και στην προκειμένη περίπτωση για την αν μη τι άλλο άκρως ιδιαίτερη Superleague.

Πώς φθάσαμε όμως σήμερα, 6 Ιουνίου να μιλάμε για επανέναρξη του πρωταθλήματος; Η αλήθεια είναι πως περάσαμε από χίλιαδυο κύματα μέχρι αυτό να αποφασιστεί. Η χώρα μας με τον κορονοϊό κακά τα ψέματα τα πήγε πραγματικά περίφημα και έγινε το παράδειγμα προς μίμηση όχι απλώς εντός της ευρωπαϊκής βάσης αλλά παγκοσμίως.  Οι πρώτες σκέψεις που "έπεσαν" στο τραπέζι ήταν η ολοκλήρωση του πρωταθλήματος και ανακήρυξη πρωταθλητή, ευρωπαϊκών εισιτηρίων, καθώς και υποβιβασμού, έχοντας το ελαφρυντικό πως όταν όλο αυτό ήρθε, η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος είχε μόλις ολοκληρωθεί. Περάσαμε όμως πολύ γρήγορα στην φάση... έναρξη play offs και play out χωρίς κόσμο για τις δύο μονάχα πρώτες αγωνιστικές. Πού να ξέραμε τί θα ακολουθούσε... Δεν άργησε πολύ και τελικά η αναβολή ήρθε μέχρι και σήμερα, όπου το σκηνικό αλλάζει.

Η ελληνική Λίγκα, λοιπόν επιστρέφει χωρίς κόσμο στις κερκίδες αρχικά αλλά όπως όλα δείχνουν με φιλάθλους από την 4η αγωνιστική και έπειτα. Το ζητούμενο που προκύπτει δεν είναι τόσο όσο αυτό της υγείας, καθώς οι αποστάσεις όπως και θέλω να πιστεύω θα τηρηθούν όσο αυτό της βίας. Της τυφλής και οπαδικής βίας. Τρομάζω και μόνο στην ιδέα που ο κάθε "εξαρτημένος" θα νιώσει την ανάγκη να ασκήσει βία για κάτι τόσο ασήμαντο, όπως τα οπαδικά συναισθήματα. Ήταν ήδη αρκετά τα περιστατικά που έγιναν και δεν έγιναν αντίστοιχα γνωστά στο ευρύ κοινό μετά την λήξη καραντίνας σχετικά με ραντεβού για..."ξύλο" μεταξύ οπαδών δύο και περισσότερων ομάδων.

Εάν εξαιρέσουμε το κομμάτι αυτό καθαυτό της βίας υπάρχει και ένα ακόμη μεγάλο ερωτηματικό στην επιστροφή. Εάν και μόνο αν και εννοείται το αντεύχομαι τελικώς υπάρξουν κρούσματα είτε σε έναν σύλλογο είτε στην πόλη που πρόκειται να διεξαχθεί αναμέτρηση, είμαστε πραγματικά έτοιμοι, αλλά το εννοώ, είμαστε; Έτσι, ώστε να μην τα τινάξουμε όλα στον αέρα και πάλι ξανά από την αρχή; Απλώς αναρωτιέμαι, διότι οι Έλληνες έχουμε την τάση να βγάζουμε από μόνοι μας τα μάτια μας. Πόσο μάλλον όταν κάνουμε κουβέντα για το ποδόσφαιρο και κατ' επέκταση τον αθλητισμό μας.

Έχει ο Θεός...!