Οι συγκυρίες τον αναγκάζουν να...πετύχει !

 Αν κάποιος έχει παρακολουθήσει τη δημοσιογραφική μου δουλειά τα δύο τελευταία χρόνια μέσα από το Sportsnewsgreece θα έχει καταλάβει ότι απεχθάνομαι τη μιζέρια, την αναπαραγωγή δυσάρεστων καταστάσεων και την εσωστρέφεια. Αν μη τι άλλο, μέσα στον Παναθηναικό υπάρχει μπόλικη μιζέρια για να γευτεί και να πάρει τη...δόση του, όποιος έχει τέτοιες ανάγκες, όχι όμως από αυτό εδώ το blog. Έχω ξαναγράψει δύο αράδες για τον Γιώργο Βόβορα, τώρα ήρθε η ώρα να ξανασυστηθούμε, αφού γράφω πλέον για έναν διαφορετικό Βόβορα, που απολαμβάνει την...ιδιότητα του Head Coach του Παναθηναικού. Θα τον καλωσορίσω, θα του ευχηθώ να έχει καλή δύναμη, γερό στομάχι, υπομονή και...κλειστά αυτιά και θα αναλύσω γιατί πιστεύω πως ο 43χρονος σε λίγο καιρό θα μας κάνει να...πίνουμε νερό στο όνομά του. 

 Υπερβολικά αισιόδοξη αυτή η προσέγγιση, έτσι δεν είναι; Ειδικά από τη στιγμή που πολλοί υποστηρίζουν πως ο Έλληνας τεχνικός είναι καταδικασμένος να αποτύχει, ότι θα τον φάνε οι προπονητές της κερκίδας και υπάρχουν ακόμα πολλοί αστερίσκοι και ενστάσεις για την επιλογή του. Πολλοί μάλιστα πέφτουν στην παγίδα να μιλήσουν για το χαμηλό μπάτζετ, εκτιμώντας πως ο Βόβορας μένει απροστάτευτος, ότι με το χαμηλό μπάτζετ θα εκτεθεί και ουσιαστικά υπάρχει η αντίληψη πως πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον χαρτί του συλλόγου, που όμως αν ριχτεί τώρα στη μάχη θα καεί. Εγώ διαφωνώ καθέτως με αυτή την προσέγγιση και θα το εξηγήσω. Με ένα μπάτζετ 6-7 εκατομμυρίων, όπως υπολογίζεται δηλαδή το μπάτζετ της επόμενης σεζόν, ο νέος προπονητής του ''τριφυλλιού'' έχει δύο βασικά προνόμια. Πρώτον, οι απαιτήσεις είναι χαμηλές, άρα και η πίεση πολύ μικρότερη. Ακόμα και σε ενδεχόμενη -θου κύριε φυλακή το στόματί μου- κατρακύλα της ομάδας, όσοι είναι συνειδητοποιημένοι θα γκρινιάξουν πολύ περισσότερο για την διοίκηση και ίσως κάποιους παίκτες, παρά για τον προπονητή, που στην τελική, αυτούς έχει και αυτούς θα πορευτεί. Θεωρώ πως ο κόσμος των ''πρασίνων'' ωρίμασε μετά την φετινή πανωλεθρία και δεν θα αντιμετωπίσει ξανά κάποιον προπονητή ως τον αποδιοπομπαίο τράγο, όπως έγινε με τον Πεδουλάκη, ο οποίος πλήρωνε όλα τα σπασμένα. Δεύτερον, ακριβώς λόγω του χαμηλού μπάτζετ, ο Έλληνας τεχνικός δεν θα έχει να διαχειριστεί παίκτες- βεντέτες με υψηλό τουπέ, αλλά αθλητές με -κατά κανόνα- χαμηλό κασέ, όρεξη και δίψα για το βήμα παραπάνω. Φανταστείτε πόσο δύσκολη θα ήταν η αποστολή του Βόβορα δηλαδή, εάν στην πρώτη του χρονιά ως head coach είχε να διαχειριστεί ένα σύνολο σαν το περσινό, όπου οι εσωτερικοί τριγμοί, οι συγκρούσεις και οι...κλίκες ήταν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

 Σε αυτό το σημείο, θα κάνω έναν παραλληλισμό με τον τίτλο, μιας και αναφέρομαι στις λεγόμενες ''συγκυρίες''. Ας κάνουμε λοιπόν ένα σύντομο throwback σε εκείνη την ονειρική εβδομάδα με τον Βόβορα στο τιμόνι με τα διπλά σε Κάουνας και Μόναχο. Ναι, επιμένω, το έχω ξαναγράψει και μπορεί να γίνομαι γραφικός, αλλά ο 43χρονος προπονητής ήταν ο μόνος που κατάφερε σε δύο αγώνες να βγάλει υγεία, στην κατά τα άλλα, απαίσια ομάδα που παρουσίασε πέρυσι το ''τριφύλλι''. Βρήκε τα κουμπιά σχεδόν όλων των παικτών, χρησιμοποίησε τρικ που ο Πιτίνο και ο Πεδουλάκης δεν τα τόλμησαν, προσπάθησε να δώσει ρόλους σε όλους τους παίκτες, έδωσε χρόνο συμμετοχής στον Μπέντιλ και ανέδειξε τις αρετές του Γκανέζου, ο οποίος ήταν η καλύτερη περσινή μεταγραφή του Παναθηναικού και παραλίγο να τον ''κάψουν''. Σκεφτείτε, απλώς πως μετά την έλευση του Πιτίνο, δεύτερο χρονικά παιχνίδι ήταν αυτό με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Τον εντελώς ντεφορμέ Ολυμπιακό, την ώρα που οι ''πράσινοι'' ήταν στα φόρτε τους. Σκεφτείτε αυτό το ματς να είχε γίνει με τον Βόβορα στον πάγκο και να το είχε κερδίσει ο Παναθηναικός. Πόσο διαφορετικά θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, πόση αυτοπεποίθηση και ''φτερά'' θα του έδινε κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με πίστωση χρόνου μετά και τα δύο μεγάλα διπλά σε Λιθουανία και Γερμανία. Μιλώντας εντελώς υποθετικά, αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να δω τον Βόβορα να κοουτσάρει εκείνο το ματς και να παρέμενε κανονικά στην ομάδα. Ίσως η σεζόν θα ήταν εντελώς διαφορετική. Ακόμα και έτσι πάντως, τα δύο εκείνα παιχνίδια άνοιξαν το δρόμο για να δημιουργήσει νέες συγκυρίες τη φετινή σεζόν. Με λιγότερη πίεση, με ένα ρόστερ κομμένο και ραμμένο στις δικές του ανάγκες (σε μια σεζόν που το τμήμα σκάουτινγκ έχει εξελιχθεί και οι παρεμβάσεις της διοίκησης φαίνεται πως δεν θα γίνονται με τον τοξικό τρόπο που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια), αλλά και με πλήρη επίγνωση του τι εστί Παναθηναικός και πόσο μεγάλη ευθύνη και τιμή είναι να κοουτσάρεις έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ευρώπη. Τα υπόλοιπα θα αποτυπωθούν στο παρκέ...

- Το ότι ο Παναθηναικός κλείνει τον Φόστερ είναι μια δικαίωση για εμάς που τον είχαμε ''ανακαλύψει'' μέσω της εκπομπής ''quarantine edition'' μαζί με τον Παναγιώτη Αποστολόπουλο και αναλύσαμε κάθε πτυχή του πριν καν βγει στη δημοσιότητα το ενδιαφέρον του Παναθηναικού στις 14 Απριλίου (η προεργασία είχε ξεκινήσει τέλη Μαρτίου), καθώς και μια ''ένεση'' αισιοδοξίας, πως επιτέλους κάτι κινείται στο τμήμα σκάουτινγκ των ''πρασίνων'' , που τα τελευταία 10 χρόνια ήταν απαξιωμένο.

- Τώρα ξεκινήσαμε, μπαίνουμε σε ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της σεζόν, όπου οι φήμες θα σταματήσουν να είναι φήμες και θα μιλάμε για ρεαλιστική στελέχωση του ρόστερ, με ονοματεπώνυμα, επίσημα και πέραν πάσης αμφιβολίας. Έρχονται περισσότερα τις επόμενες ημέρες και πολλές επιβεβαιώσεις όσων λέγαμε εδώ και καιρό...