Τότεναμ: Το δικό της ποδοσφαιρικό παραμύθι στο Champions League

Το περσινό Champions League ήταν με διαφορά ένα από τα πιο ανατρεπτικά των τελευταίων ετών στο σύνολό του.
Μάλιστα μία από τις ομάδες που «άντλησαν» γι' αυτό το λόγο τα φώτα πάνω τους ήταν και η Τότεναμ.

Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος

Τα «σπιρούνια» είναι ένας σύλλογος που στα χέρια του Μαουρίσιο Ποκετίνο χαρακτηρίστηκε από μία μονάχα λέξη, την εξέλιξη. Μη έχοντας κάνει κάποια μεταγραφή, μη έχοντας τρόπαιο Champions League ή κάποια συμμετοχή σε τελικό (2 UEFA Cup σε ευρωπαϊκό επίπεδο), έχοντας σε μερικά κρίσιμα ματς εκτός το μεγάλο της όπλο (Χάρι Κέιν) και παίζοντας στα κόκκινα όλη τη χρονιά, αποφάσισε στην Ευρώπη να γράψει το δικό της μοναδικό κι όμορφο παραμύθι.

Η αρχή του ταξιδιού

Η Τότεναμ ξεκίνησε το ταξίδι της σ' έναν όμιλο κόντρα στις Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Αϊντχόφεν. Εξαρχής η αποστολή της δεν ήταν καθόλου εύκολη, όμως τα «σπιρούνια» έχοντας 8 βαθμούς (2 νίκες, 2 ισοπαλίες, 2 ήττες) προκρίθηκαν, ρίχνοντας την ισόβαθμη Ίντερ στην τρίτη θέση. Πρώτη τερμάτισε η Μπαρτσελόνα με 14 πόντους, όμως οι Λονδρέζοι είχαν πετύχει το στόχο τους, συνέχισαν το ταξίδι τους στη φάση των νοκ-άουτ, με την πρόκληση φυσικά να μεγαλώνει.

Φάση των «16»: Εύκολη δουλειά και πρόκριση

Η Ντόρτμουντ βρέθηκε στο δρόμο της αρμάδας του Ποκετίνο στη φάση των «16» αλλά όπως αποδείχθηκε ο αγγλικός σύλλογος δεν είχε κανένα πρόβλημα και πήρε εύκολα την πρόκριση.

Συγκεκριμένα η Τότεναμ πέτυχε δύο νίκες (3-0, 1-0) και με συνολικό σκορ 4-0 πήρε άνετη πρόκριση. Για την ιστορία στο πρώτο ματς σκόρερ ήταν οι Σον (47’), Βερτόνχεν (83’), Γιορέντε (86’). Το σκορ αποτυπώνει πλήρως την εικόνα του ματς, με τους γηπεδούχους να ήταν μακράν καλύτεροι. Όσον αφορά τον επαναληπτικό, η δουλειά είχε γίνει, ωστόσο με γκολ του Κέιν (48’), η πρόκριση έγινε ακόμα πιο εμφατική.

Προημιτελικά: Το πρώτο ποδοσφαιρικό θαύμα

Η φάση των «8» ήταν το πρώτο τρελό έργο που γράφτηκε απ' αυτή την ομάδα στην περσινή διοργάνωση.

Η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα που διψούσε για διάκριση στο θεσμό έπεσε πάνω στους «Spurs». Πρώτο ματς στο νέο στάδιο, στο στολίδι της Τότεναμ. Οι γηπεδούχοι επικρατούν με 1-0, με γκολ του Σον (78’). Για να φτάσουν όμως στη νίκη χρειάστηκε και η επέμβαση του Ούγκο Γιορίς σε πέναλτι του Σέρχιο Αγκουέρο.

Το δεύτερο ματς έμελλε να μείνει στην ιστορία. Από την αρχή έως και το τέλος του, ο ρυθμός ήταν τρελός, τα γκολ έμπαιναν με το... τσουβάλι κι ο Σον ήταν βγαλμένος από τα πιο τρελά όνειρα κάθε οπαδού της ομάδας. Οι «πολίτες» κέρδισαν με 4-3 μεν αλλά δεν κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση. Ένα ματς με ανατροπές, επτά γκολ, χρήση VAR κι ένταση. Τα συναισθήματα άλλαζαν στο δευτερόλεπτο και η μπίλια τελικά έκατσε στην πλευρά των Λονδρέζων που πήραν επική πρόκριση!

Ημιτελικά: Ακόμα μια κορύφωση συναισθημάτων, μια ποδοσφαιρική μαγεία

Η ημιτελική φάση του θεσμού ήταν ακόμα πιο συναρπαστική. Η αρμάδα του Ποκετίνο είχε βάλει το πόδι στο γκάζι και δε φρέναρε με τίποτα, ούτε κι από τον Άγιαξ που ερχόταν επίσης με… φόρα!

Ο «Αίαντας», επίσης έκπληξη της περασμένης σεζόν, να νίκησε με 1-0 χάρη σε γκολ του Φαν Ντε Μπεκ (15’) στο Λονδίνο, όμως στο Άμστερνταμ η ιστορία θα γραφόταν διαφορετικά και κανείς δεν την είχε και δεν μπορούσε να τη φανταστεί. Αυτή ωστόσο είναι και η μαγεία του ποδοσφαίρου, ότι δεν μπορείς να το προβλέψεις, ότι ανά πάσα στιγμή σε διαψεύδει με τον τρόπο του.

Ο επαναληπτικός για τους «Spurs» έως τα μισά του δευτέρου ημιχρόνου ήταν εφιαλτικός. Ο Άγιαξ κέρδιζε με 2-0 και για να χάσει την πρόκριση έπρεπε να δεχθεί σε κάτι περισσότερο από τριάντα λεπτά, τρία γκολ. Κι αν ο «κρυφός άσσος» στο Μάντσεστερ για τον Ποκετίνο, λεγόταν Σον Χιουνγκ-Μιν, στο Άμστερνταμ ονομάστηκε Λούκας Μόουρα. Ο Βραζιλιάνος με τρία γκολ (55', 59', 90+6') έστειλε την Τότεναμ στον τελικό και τον Άγιαξ στην κόλαση.

Τρία χτυπήματα με το αριστερό πόδι, αρκούσαν για το απόλυτο θαύμα, για μια ακόμα ιστορική στιγμή που έστειλε τους «Spurs» στον τελικό της Μαδρίτης.

Τελικός: Το άδοξο φινάλε παρά τη μεγάλη προσπάθεια

Η Τότεναμ ταξίδεψε στη Μαδρίτη για τον επίλογο της ιστορίας, ο οποίος θα έμπαινε κόντρα στη Λίβερπουλ των πέντε, έως τότε, Champions League. Μιας ομάδας που ήθελε να... ρεφάρει καθώς είχε ηττηθεί ένα χρόνο νωρίτερα στον τελικό του Κιέβου κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο τελικός δε διεκδίκησε ιδιαίτερες δάφνες, ήταν βαρετός και το γκολ του Μοχάμεντ Σαλάχ στο 2' δε βοήθησε καθόλου να δούμε θέαμα. Οι «Spurs» παρά την αρχική ψυχρολουσία, βρήκαν μετέπειτα τη δύναμη, για να κάνουν την αντεπίθεσή τους. Τότε ανέλαβε δράση ο Άλισον Μπέκερ, ο οποίος πραγματοποίησε σπουδαίες επεμβάσεις, κράτησε το μηδέν για τους κόκκινους και στο 87' ο Ντιβόκ Οριγκί «έσβησε» κάθε ελπίδα μιας ομάδας που έως εκείνη τη στιγμή είχε πραγματοποιήσει ένα απολαυστικό ταξίδι.

Το δεύτερο γκολ ήταν ταφόπλακα… Οι «Spurs» παρ’ όλα αυτά δημιούργησαν ξανά ευκαιρίες, για να μπουν στο παιχνίδι, με τον Άλισον όμως ν' αντιδρά ξανά και να πραγματοποιεί τις περισσότερες επεμβάσεις τερματοφύλακα σε τελικό Champions League μετά το 2004.

Μπορεί ο επίλογος να μη γράφτηκε με τον καλύτερο τρόπο για την Τότεναμ, όμως όλοι μας θα θυμόμαστε το ταξίδι της, ως κάτι μοναδικό και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την πορεία της, που κατ' εμέ τότε οι «Spurs» έπιασαν το ταβάνι τους.

Προπονητικά εκτιμώ απεριόριστα τη δουλειά του Μαουρίσιο Ποκετίνο και σε καμία περίπτωση θεωρώ ότι το φετινό τέλος δεν άξιζε ούτε στον ίδιο, ούτε στο σύλλογο. Βέβαια οι δύο πλευρές οφείλουν να κρατούν τις καλές στιγμές και ίσως στο μέλλον τα ξαναπούν, ουδείς ξέρει!