ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

6/recent/ticker-posts

Ad Code



 

Το παιδί που άλλαξε το ποδόσφαιρο


Με αφορμή τα 45α γενέλθια του Ντέιβιντ Μπέκαμ, γράφουμε ένα αφιέρωμα για τον τύπο που εύκολα μπορούμε να πούμε χώρισε το ποδόσφαιρο σε πριν και μετά Μπέκαμ εποχή.

Το κοκαλιάρικο παιδί, που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ μεγάλωσε σε μια εργατική συνοικία στο Λονδίνο. Οι γονείς του μεροκαματιάριδες, με μητέρα οπαδό της Τότεναμ και πατέρα ερωτικό μετανάστη από το Μάντσεστερ. Ο μικρός Ντέιβιντ, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, με τα μικρά αγόρια να έχουν για πρότυπο τον πατέρα τους, έγινε θερμός υποστηρικτής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το δωμάτιο του ήταν γεμάτο από σημαίες και πόστερ της αγαπημένης του ομάδας ενώ έκανε συλλογή από οτιδήποτε είχε πάνω τον κόκκινο διάβολο. 

Σαν πιτσιρικάς και σαν Άγγλος πιτσιρικάς δεν μπορούσε να μην έχει τρέλα με το ποδόσφαιρο. Ζήτησε και οι γονείς του τού έκαναν την χάρη και τον γράψανε σε έναν τοπικό σύλλογο να κλωτσάει την μπάλα. Οι προπονητές του να επιμένουν όλοι στο ίδιο πράγμα: "έχει ταλέντο, αλλά πολύ αδύνατος, δεν θα κάνει σπουδαία πράγματα στο ποδόσφαιρο." Ο ίδιος ο Ντέιβιντ απογοητευμένος από εκείνες τις γνώμες αρχίζει να ονειρεύεται ένα μέλλον μακριά από το ποδόσφαιρο, μέχρι που...Σκάουτερ των κόκκινων διαβόλων τον προτείνουν στον Άλεξ Φέργκιουσον(τότε δεν ήταν Σερ ακόμα) και εκείνος δίνει το πράσινο φως για να ενταχθεί στις ακαδημίες του συλλόγου.



Ο πατέρας δεν το διαπραγματεύεται καν, ο γιος δεν σκέφτηκε σε καμία περίπτωση πως θα χάσει τους παιδικούς του φίλους μετακομίζοντας κι έτσι η οικογένεια Μπέκαμ εγκαθίστανται στην βόρεια Αγγλία. Πηγαίνοντας στην προπόνηση ο Ντέιβιντ έγινε αποδέκτης χλεύης και μπούλινγκ. "Βλέπαμε ένα παιδί κοκαλιάρικο ντυμένο από κάτω μέχρι πάνω με ρούχα Μάνστεστερ, τί είναι αυτός λέγαμε". Δήλωσε μετά από χρόνια ο συμπαίκτης του και κουμπάρος του Γκάρι Νέβιλ στο ντοκιμαντέρ "The Class of  '92". Στο ίδιο ντοκιμαντέρ ο ίδιος Μπεκάμ με καμάρι επισήμανε πώς όταν τέλειωνε η προπόνηση πήγαινε και καθάριζε τα παπούτσια των μεγαλυτέρων.  Μετά από πολύ πλύσιμο, μετά από πολλή γυμναστική ο Ντέιβιντ έγινε Μπέκαμ, το όνειρο των παιδικών του χρόνων είχε πραγματοποιηθεί. Τώρα πια ήταν βασικό και αναντικατάστατο κομμάτι ενός παζλ που θα κατακτούσε τα πάντα. The story has begun...

Το παπούτσι του σχίσματος

Τα χρόνια στο Μάντσεστερ περνούσαν με τον έναν τίτλο να διαδέχεται τον άλλον και με πολλές ατομικές διακρίσεις για τον Μπεκς. Κάπου εκεί ο Μπέκαμ αντιλαμβάνεται (σε αυτό το κομμάτι έπαιξε ρόλο και η σύζυγός του) ότι δεν είναι απλά ένας τύπος που παίζει μπάλα. Αρχίζει να ασχολείται περισσότερο με την εξωτερική του εμφάνιση και την εικόνα του-κάτι πρωτότυπο για την εποχή και ειδικά σε μια ομάδα με προπονητή τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Αδιαφορεί για την αγωνιστική του κατάσταση και βάζει μπρος για να γίνει ο απόλυτος Εγγλέζος σταρ.

Οι εταιρείες τον κυνηγούσαν και τα συμβόλαια για διαφημίσεις άρχισαν να εκτοξεύουν τον προσωπικό του λογαριασμό. Ο ίδιος ο Μπέκαμ αρχίζει να πιστεύει πως είναι bigger than United και υπονομεύει τον Φέργκιουσον. Προφανώς αυτό δεν άρεσε καθόλου στον Σκοτσέζο προπονητή όπου εισηγείται στην διοίκηση την απομάκρυνσή του. Οι σειρήνες από Μαδρίτη μεριά ήταν έντονες. Τα πνεύματα μεταξύ προπονητή και ποδοσφαιριστή θα ενταθούν με πρωταγωνιστή ένα παπούτσι!

Ήταν Φεβρουάριος του 2003 σε έναν αγώνα κυπέλλου ανάμεσα σε Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ στο Όλντ Τράφορντ. Οι κόκκινοι διάβολοι ηττούνται με 2-0 με τον Μπέκαμ να κάνει μια κακή εμφάνιση. Ο Φέργκυ "του τα ψάλλει" με τον ίδιο να αντιδράει και οι δύο άντρες να ανταλλάσσουν βαριούς χαρακτηρισμούς.  Ο Σερ Άλεξ πάνω στα νεύρα του κλωτσάει ένα παπούτσι που βρέθηκε μπροστά του και εκείνο προσγειώνεται πάνω στο πρόσωπο του Ντέιβιντ Μπέκαμ με αποτέλεσμα να του σκίσει το φρύδι. Αυτό ήταν, η κατάσταση τώρα δεν είχε γυρισμό.



Στις 22 Απριλίου 2003 η Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ αντιμετώπιζε την Ρεάλ Μαδρίτης στο Τσάμπιονς Λιγκ στην ρεβάνς του 3-1 κατά της. Το Όλντ Τράφορτν ήταν ως συνήθως γεμάτο ενώ το σήριαλ Μπέκαμ καλά κρατεί. Στο 63' ο Μπεκς περνάει αλλαγή στην θέση του Βερόν. Με μια μυθική εμφάνιση, πετυχαίνοντας και δυο γκολ, ο Μπέκαμ χαρίζει, με το δεξί μαγικό πόδι του, στην Γιουνάιτεντ την νίκη με 4-3, που δεν ήταν αρκετή τελικά. Σε εκείνο το παιχνίδι το κοκαλιάρικο παιδί από το Λονδίνο θύμισε σε όλους γιατί ήταν ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Ίσως ήταν κι ένας αποχαιρετισμός μπροστά στο κοινό του "θεάτρου των ονείρων".

Λος Άντζελες και η επιστροφή στο ποδόσφαιρο

Το καλοκαίρι του 2003 η μεταγραφή στην Ρεάλ Μαδρίτης πραγματοποιείται. Στην Ρεάλ των "Γαλάκτικος" έμεινε 4 χρόνια καθώς χρόνο με τον χρόνο ασχολιόταν περισσότερο με την εικόνα του και τις εξωγηπεδικές του επαγγελματικές δραστηριότητες και λιγότερο με το ποδόσφαιρο. Λογικό επακόλουθο να έρθει και η πρόταση από τους Λος Άντζελες Γκάλαξι.

Η μεταγραφή του στις ΗΠΑ θύμιζε περισσότερο σταρ του σινεμά και λιγότερο ποδοσφαιριστή. Ίσως κι ο ίδιος αυτό να αποζητούσε πηγαίνοντας εκεί, μια καριέρα στον κινηματογράφο. Ο Μπέκαμ είχε γίνει είδωλο για τόσα παιδιά πάνω στον κόσμο, για τις στιλιστικές του επιλογές για τα τατουάζ για το κούρεμά του. Έκανε το ποδόσφαιρο lifestyle και τους ποδοσφαιριστές από δω και πέρα κομμάτι της show biz. Η φωτιά μέσα του όμως έκαιγε.

Όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον για τον Μπέκαμ: "δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπεις αυτό στο ποίο είσαι καλός." Ναι διάολε ο Μπέκαμ ήταν κορυφαίος ποδοσφαιριστής και για αυτό ήρθε πάνω στον πλανήτη. Στην Αμερική του έλειπε το ποδόσφαιρο. Γύρισε πίσω στην Ευρώπη για την Μίλαν και μετέπειτα για την Παρί Σεν Ζερμέν. Ουσιαστικά, γύρισε πίσω στο ποδόσφαιρο.



Το καλοκαίρι του 2013 ο Μπέκαμ σταμάτησε το ποδόσφαιρο στο Παρίσι. Έπαιζε μέχρι τα 37 του χρόνια σε υψηλό επίπεδο, αποδεικνύοντας το πόσο καλός αθλητής ήτανε. Τέλειωσε την καριέρα του με 717 συμμετοχές σε επαγγελματικές ομάδες πετυχαίνοντας 127 γκολ και μοιράζοντας 202 ασίστ. Φόρεσε το εθνόσημο 115 φορές και αρκετές φορές με το περιβραχιόνιο. Στην καριέρα του μπορεί να παρέκκλινε από το ποδόσφαιρο, μπορεί να μην πήρε ποτέ χρυσή μπάλα, αλλά ήταν η αιτία που πολλά παιδιά αγάπησαν το άθλημα.

Ντέιβιντ χρόνια πολλά και ευχαριστούμε για τις μαγικές ποδοσφαιρικές στιγμές που μας χάρισες έστω κι αν ήταν λιγότερες από αυτές που περιμέναμε αλλά ήταν τόσες όσες ήθελες.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια

 




Ad Code