Χέιζελ: Όταν η ωμή βία σκεπάζει το σκοπό του ποδοσφαίρου

Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια, το ποδόσφαιρο αντικαταστάθηκε από την ωμή βία που εκείνα τα χρόνια είχε απλώσει τα δίχτυα της σ’ όλη την Ευρώπη και ήταν αμείλικτη.
Μια τραγωδία που δε θα ξεχαστεί ποτέ κι ένας τελικός που πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος

Στις 29 Μαΐου 1985 η Λίβερπουλ θα αντιμετώπιζε τη Γιουβέντους στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Συνήθως οι ποδοσφαιρικοί αγώνες και φυσικά οι τελικοί είναι γιορτή. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που ενώνει και δε χωρίζει. Ωστόσο όλα αυτά αντικαταστάθηκαν και σκεπάστηκαν από την ωμή βία, η οποία ήταν ο λόγος ώστε 39 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και άλλοι 600 να τραυματιστούν.

Στο συγκεκριμένο άρθρο δε θα καταλογίσουμε τις ευθύνες που υπάρχουν. Μικρή σημασία έχει ποιοι φταίνε και ποια πραγματικά είναι η αλήθεια. Μπορούμε να σας μεταφέρουμε και τους φταίχτες αλλά και όλη την αλήθεια, όμως δε χρειάζεται. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι το εξιλαστήριο θύμα ήταν η Λίβερπουλ και ότι η ευθύνη δεν είναι μόνο δίκη της όπως πολλοί πιστεύουν ή πίστευαν. Φυσικά δε δικαιολογείται καμία ενέργεια απ’ όλες όσες έλαβαν χώρα και προκάλεσαν τα επεισόδια.

Συγκεκριμένα δεν μπαίνω στο κεφάλαιο «ευθύνες» διότι η ουσία είναι πολύ διαφορετική κι αυτό διότι το γεγονός δεν αλλάζει. Οι άνθρωποι που έφυγαν δε γυρίζουν πίσω. Όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε κάποια στιγμή ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάδοση μηνυμάτων, είτε αφορούν τα πολιτικά, είτε τα κοινωνικά, είτε τα αθλητικά είτε και τα φιλανθρωπικά δρώμενα αλλά και για να ενώσει κόσμο με διαφορετικές κουλτούρες κλπ διαφορές.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι χώρος εκτόνωσης. Κανένας από τους «οπαδούς» δεν έχει το δικαίωμα να βρεθεί στις εξέδρες ενός γηπέδου με μοναδικό σκοπό να χαλάσει το γιορτινό κλίμα ενός αγώνα. Κι ακόμα χειρότερα κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει επειδή η φανέλα έχει διαφορετικό χρώμα από τη δική του, τη ζωή του συνανθρώπου του.

Δυστυχώς εκείνη η τραγωδία μπορεί να έγινε 35 χρόνια πριν και να αποτελεί ένα από τα πιο μαύρα γεγονότα στην ποδοσφαιρική κι όχι μόνο ιστορία, όμως τα παραδείγματα της τυφλής οπαδικής βίας υφίστανται ακόμα και σήμερα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι πολύ σοβαρό κι όπως φαίνεται πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο.

Για την ιστορία η τραγωδία αυτή έλαβε χώρα μία ώρα πριν την προγραμματισμένη έναρξη του τελικού και παρά το γεγονός ότι υπήρχαν νεκροί και τραυματίες, το ματς

διεξήχθη κανονικά. Νικήτρια εκείνου του τελικού ήταν η Γιουβέντους με γκολ του Πλατινί έπειτα από λανθασμένο καταλογισμό πέναλτι. Ωστόσο όπως ανέφερα και παραπάνω το αγωνιστικό έχει μικρή σημασία, όταν η ωμή βία σκεπάζει το σκοπό του ποδοσφαίρου, ο οποίος είναι το γιορτινό κι όμορφο κλίμα.