Οι 4 φορές που η La Liga δεν έπαιξε μπάλα

Το κρούσμα παίκτη της ομάδας μπάσκετ της Ρεάλ, ανάγκασε σε καραντίνα και τους ποδοσφαιριστές, καθώς στάθηκε η αφορμή για αναστολή για δύο τουλάχιστον αγωνιστικές στα επαγγελματικά πρωταθλήματα.
Φυσικά η πραγματική αιτία ήταν η εξάπλωση του κορονοϊού σε πολλούς πολίτες της χώρας. Στις 12 Μαρτίου η ισπανική λίγκα αποφάσισε την αναστολή του πρωταθλήματος κάνοντας ένα βήμα παραπέρα την αρχική επιλογή της ομοσπονδίας που μιλούσε για διεξαγωγή των αγώνων χωρίς θεατές. Στο πρωτάθλημα της Ισπανίας δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που δεν γίνεται σέντρα. Αν εξαιρέσουμε τον ισπανικό εμφύλιο που δεν υπήρχε αθλητική δραστηριότητα για τρία χρόνια ( από το 1936 έως 1939), ποτέ πάλι δεν είχε διακοπεί για τόσο σοβαρό θέμα. Προφανώς είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση αυτή που βιώνει το ισπανικό ποδόσφαιρο, όπως και όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Αιτίες και οι διάφορες περιπτώσεις που το ισπανικό ποδόσφαιρο κατέβασε ''ρολά''. 

1) Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ "ΠΕΣΜΕΝΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ''

Η πρώτη φορά που είχαμε διακοπή στην Ισπανία ήταν τον Μάρτιο του 1979. Αιτία ήταν η Ένωση των Ισπανών ποδοσφαιριστών που δημιουργήθηκε  ένα χρόνο πριν και κατάφερε να αλλάξει τελείως τις εργασιακές σχέσεις στο Ισπανικό ποδόσφαιρο. Η Ένωση παρουσίασε τρία βασικά αιτήματα στην Ομοσπονδία. Το πρώτο αίτημα ήταν η κατάργηση του κανονισμού που δέσμευε τους ποδοσφαιριστές με τις ομάδες τους ακόμα και αν έληγε το συμβόλαιο τους. Ο δεύτερος λόγος ήταν η κοινωνική ασφάλιση όλων των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών και τρίτος η κατάργηση του ορίου ηλικίας. Το πρωτάθλημα σταμάτησε για μια αγωνιστική αυξάνοντας έτσι την πίεση στην ομοσπονδία η οποία κάθισε τελικά στο ίδιο τραπέζι. Λίγες μέρες μετά υπήρξε συμφωνία και οι ποδοσφαιριστές επέστρεψαν στα γήπεδα το επόμενο Σαββατοκύριακο. Αυτή η απεργία ονομάστηκε ''la huega de las botas caidas'' που σημαίνει η απεργία των πεσμένων παπουτσιών'' 

2) ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Η δεύτερη φορά που υπήρχε παύση στο πρωτάθλημα ήταν πάλι από απεργία. Ο λόγος ήταν τα χρέη της ομοσπονδίας προς το ασφαλιστικό φορέα των παικτών. Ύστερα από απειλή της Ένωσης η πρώτη αγωνιστική δεν έγινε ποτέ ενώ η δεύτερη έγινε με παίκτες από τις ομάδες νέων. Ομοσπονδία και Ένωση κάθισαν πάλι στο τραπέζι για να βρεθεί λύση. Το αποτέλεσμα ήταν να πετύχουν το σκοπό τους καθώς τα χρέη πληρώθηκαν κανονικά. Η απεργία αυτή ήταν στο ξεκίνημα της σεζόν 1981/82.

3) ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ  ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Την ίδια χρονιά (1981/82) τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος η Ένωση ανακοίνωσε καινούργια απεργία με διαφορές ξανά στα εργασιακά. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρχε συμφωνία όλων των παικτών με αποτέλεσμα να μην περάσει το αίτημα, παρά τις πιέσεις των ηγετικών στελεχών της. Οι αγωνιστικές διεξήχθησαν με κάποιες ομάδες να κατεβάζουν την νεανική ομάδα και με άλλες να αγωνίζονται κανονικά με τους παίκτες τους. Ρεάλ Μαδρίτης και Σαραγόσα έπαιξαν με τους Νέους ενώ αντίθετα η Μπέτις, Σεβίλλη, Οσασούνα, Έρκουλες, Σανταντέρ και Χιχόν παράταξαν την πρώτη ομάδα όταν είδαν και ότι οι αντίπαλοι τους θα έκαναν το ίδιο.

4) ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ  ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 

Τον Σεπτέμβριο του 1984 η Ένωση ζήτησε από τους συλλόγους να αποκτήσουν οι παίκτες μερίδιο από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Οι σύλλογοι όπως αναμενόταν αρνήθηκαν να συζητήσουν κάτι τέτοιο και έτσι η Ένωση προκήρυξε αποχή από το πρωτάθλημα, Στην δεύτερη αγωνιστική οι σύλλογοι αποφάσισαν να κατεβάσουν τους Νέους δείχνοντας έτσι την αντίθετη λογική από αυτή της Ένωσης (ΑFE). Την τρίτη αγωνιστική ο Επόπτης Εργασίας αποφάσισε ότι η χρησιμοποίηση των Νέων σε αγώνες ήταν παράνομη με αποτέλεσμα να μην διεξαχθούν καθόλου παιχνίδια. Μετά από αυτό οι ομάδες αναγκάστηκαν να διαπραγματευτούν με την AFE και τελικά να προχωρήσουν σε συμφωνία με ένα ποσοστό από τα τηλεοπτικά δικαιώματα να καταλήγουν στους παίκτες. Το πρωτάθλημα συνεχίστηκε κανονικά από την επόμενη αγωνιστική. Αυτή η απεργία ήταν ίσως η σημαντικότερη των παικτών στην Ισπανία.